Το «όραμα» του μηχανικού

Tου Γιωργου Mαντελα

Η απορία γεννήθηκε από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε η είδηση: «Τα Τέμπη θα ανοίξουν για το Πάσχα». Μετά; Θα ξανακλείσουν, γιατί προφανώς οι αναστηλωτικές εργασίες που γίνονται εκεί δεν έχουν τελειώσει. Κι αφού δεν έχουν τελειώσει, πώς ανοίγουν για το Πάσχα; Υπάρχει ενδεχόμενο, λόγω των ημερών, τα βράχια, συμμετέχοντας στο πένθος, να «καθίσουν φρόνιμα» και μετά να ξαναγίνουν απειλητικά;

Από το αρμόδιο (;) υπουργείο διαβεβαιώνεται ότι η διέλευση από τα στενά, τώρα, θα είναι πιο ασφαλής από ό,τι ήταν προηγούμενα. Τότε, γιατί ταλαιπωρούν τόσον καιρό τον κόσμο, στέλνοντάς τον ώς στην «άκρη του κόσμου», για να αποφύγει 15 επικίνδυνα χιλιόμετρα; Δηλαδή μέχρι πριν από τη μεγάλη έξοδο του Πάσχα τα στενά ήταν επικίνδυνα και το Σάββατο, μαζί με τον Λάζαρο, «αναστήθηκε» και η ελπίδα ότι «ο δρόμος θα ξανανοίξει»; Τι είδε ο επιβλέπων μηχανικός; Οραμα;

Η αναφορά του συγκεκριμένου Σαββάτου δεν γίνεται τυχαία. Εκείνο το απόγευμα ο αρμόδιος (;) υπουργός έκανε την πρώτη νύξη στο θέμα, δειλά δειλά. Σου λέει «ας το πω κι άμα πιάσει, έπιασε». Αμα ο κόσμος αντιδράσει, φοβούμενος να περάσει από τα Τέμπη γιατί θα πρέπει, αντί για ευθεία, να κοιτάζει ψηλά για να αποφύγει καμιά εορταστική συνάντηση με κανέναν βράχο, το παίρνω πίσω. Ως γνωστόν, στην Ελλάδα δήλωση που γίνεται Σάββατο απόγευμα είναι σαν να μην έχει γίνει ποτέ. Οι κυριακάτικες εφημερίδες έχουν τυπωθεί και τα δελτία ειδήσεων των 8 έχουν ετοιμαστεί. Οπότε;

Το συμπέρασμα: Οι πολιτικοί στην Ελλάδα μπορεί να αλλάζουν αλλά οι πολιτικές παραμένουν ίδιες. Είναι φρέσκες ακόμα οι μνήμες από τα έργα και τις ημέρες της προηγούμενης διακυβέρνησης, όταν η εθνική οδός Αθηνών-Θεσσαλονίκης, 11 μήνες τον χρόνο, ήταν... μονοπάτι από τα ατελείωτα «βελτιωτικά έργα», αλλά πάντα παραμονές μεγάλης εξόδου «δίνονταν στην κυκλοφορία». Την επομένη, ξαναγίνονταν μονοπάτι. Οι ίδιες κουτοπόνηρες τακτικές επαναλαμβάνονται και τώρα. Και απ’ ό,τι φαίνεται, θα επαναλαμβάνονται στον αιώνα τον άπαντα.

Απλά, ο Ελληνας – επειδή δεν είναι Γερμανός, αλλά φύσει αισιόδοξος, βλέπει και τη θετική πλευρά του πράγματος. Σου λέει, «άσε να δούμε και κανένα νέο μέρος, βρε αδερφέ». Και κάπως έτσι ανακάλυψε τις απίστευτες ομορφιές της παραλίας από την άλλη πλευρά του Κισσάβου. Αναρωτιέμαι όμως: Πόσα αγριογούρουνα «κρατάει» η περιοχή κι όλα τα μαγαζιά και τα μαγαζάκια σερβίρουν «κυνήγι»; Και τι δουλειά έχουν τα αγριογούρουνα στις παραλίες; Είδαν τα βράχια να κουτρουβαλάνε στα Τέμπη, φοβήθηκαν και κατέβηκαν στη θάλασσα για ασφάλεια; Η εφευρετικότητα των Ελλήνων, τελικά, δεν έχει όριο. Το ίδιο και η «φαντασία» τους...

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ