"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μεσαία τάξη σε ανώτερη χώρα

Του ΣΑΚΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ

Δεν είναι μία ούτε δύο, αλλά έξι χιλιάδες. Δεν πρόκειται για καμιά διαδήλωση αλλά για επιχειρήσεις. Εξι χιλιάδες επιχειρήσεις στη Μεγάλη Βρετανία, από την ΙΚΕΑ μέχρι την Burberry, είναι ανάμεσα στα πιστοποιημένα μέλη του Living Wage Foundation. Οσο απίστευτο και αν σας φαίνεται –ομολογώ δεν είχα ιδέα για την ύπαρξή του– οι Βρετανοί, αν και κλυδωνίζονται από το Brexit, συγχρόνως προσπαθούν και μάλλον πετυχαίνουν να πληρώνονται καλά για να ζουν αξιοπρεπώς.

Το Living Wage Foundation ιδρύθηκε το 2011 και οι επιχειρήσεις που συμμετέχουν στο δίκτυό του το κάνουν εθελοντικά, δεν τους αναγκάζει κανένα κράτος. Μιλάμε άλλωστε για την Αγγλία. Σύμφωνα με τη βρετανική νομοθεσία, η κατώτατη αμοιβή ορίζεται στις 7,70 λίρες ανά ώρα και στις 8,21 λίρες για όσους είναι άνω των 25 ετών. Το LWF έχει υπολογίσει ένα ωρομίσθιο της τάξεως των 9,3 λιρών για όλη τη χώρα και 10,75 λίρες για το Λονδίνο, δηλαδή 12,65 ευρώ, επειδή εκεί η ζωή είναι ακριβότερη. 

Στην Ελλάδα, έτσι για να έχουμε μια εικόνα, το κατώτατο ημερομίσθιο είναι 29,04 ευρώ.

Αν σας χάλασε λίγο αυτό, έχω και χειρότερα για τη συνέχεια. 

Οι επενδυτικές εταιρείες του Λονδίνου –αυτές που έχουν άθροισμα περιουσιακών στοιχείων περίπου 2,3 τρισ. ευρώ– έστειλαν επιστολή στους διευθύνοντες συμβούλους των μεγαλύτερων επιχειρήσεων της Βρετανίας (Κ, 29/11/2019) και τους κάλεσαν να αμείβουν τα στελέχη τους με μισθούς που θα τους επιτρέψουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.

Υπάρχει ένας γενικότερος προβληματισμός σχετικά με τις νέες ανισότητες που έχουν δημιουργηθεί μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και τη μεγάλη απόκλιση στις αποδοχές των εργαζομένων και των υψηλόβαθμων στελεχών στις επιχειρήσεις. Δημιουργείται μια ψαλίδα που δεν μοιάζει με χαντάκι αλλά έχει το πλάτος του Τάμεση, για να μείνουμε στο αγλλοσαξονικό περιβάλλον. Η κρίση ήταν μια πραγματικότητα αλλά και μια δικαιολογία για την αθρόα μείωση μισθών. 

Το ίδιο συνέβη και συμβαίνει και στην περίπτωσή μας. Η κρίση τελείωσε, αλλά έξι στους δέκα Ελληνες πληρώνουν εκπρόθεσμα τους λογαριασμούς τους («Κ», 29/11/2019). Κάπου έχω και εγώ μια ΔΕΗ να περιμένει.

Η πλάκα όμως με την περίπτωσή μας, γιατί μόνο με χιούμορ αντιμετωπίζεις τις τραγωδίες, είναι ότι στη χώρα υπάρχει μια κυβέρνηση που θεωρητικά υπερασπίζεται τη μεσαία τάξη. Την τάξη δηλαδή που υπερφορολόγησε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως έλεγε η Ν.Δ. από τη θέση της αντιπολίτευσης.

Τώρα όμως η μεσαία τάξη δεν είναι αυτή που ήταν και αν δεν είναι αυτή που ήταν, τότε ποια είναι;  

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, μια οικογένεια με ένα παιδί ορίζεται ως μεσαία τάξη όταν έχει μηνιαίο εισόδημα από 778 έως 2.076 ευρώ.  

Αυτή η «μεσαία τάξη» όμως καλείται να ζήσει σε μια Ελλάδα που οι μέσες τιμές αγαθών και υπηρεσιών απευθύνονται στην ανώτερη τάξη. Και απ’ ό,τι φαίνεται αυτή η τάξη...


 δεν θα δει καμία ελάφρυνση των φόρων της ούτε εφάπαξ ούτε σταδιακή. 

Ισως σε βάθος τετραετίας. Ποιας τετραετίας όμως; 

Δεν υπάρχουν σχόλια: