ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΨΩΝΙΣΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πού τα βρίσκουμε τόσα ταλέντα;

Της ΜΑΤΙΝΑΣ ΔΕΛΗ

Μην πούμε ονόματα και μη χαλάσουμε καρδιές. Όμως οι περισσότεροι από όσους εμφανίζονται στα εγχώρια talent shows δεν θα μπορούσαν να περάσουν ούτε έξω από τα αντίστοιχα βρετανικά ή αμερικανικά. Μη σας πω και από τα ρωσικά ή τα γαλλικά.

Εντάξει, ξέρω τι μου γίνεται. Δεν μπορεί να συγκριθεί το μέγεθος της Ελλάδας (και της Κύπρου) με τις τεράστιες δεξαμενές ταλέντων που υπάρχουν εκεί έξω. Στα 300 εκατομμύρια Αμερικανών θα βρεις και δέκα σούπερ ταλέντα. Στα 11 εκατομμύρια της Ελλάδας (και της Κύπρου) είναι ζήτημα αν θα βρεις ένα που θα σε καθηλώσει. 

Τότε γιατί έχουμε τόσα talent show;

Δείτε στο βίντεο μία διαγωνιζόμενη που δεν συγκίνησε τους coaches στο Τhe Voice UK…

Δεν έχω, που λέτε, δορυφορική, δεν έχω μήτε Netflix και κάθομαι στον καναπέ με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και τις ωτασπίδες στο τραπεζάκι, έτοιμες ανά πάσα στιγμή. Χαζεύω το The Voice. Και βλέπω τους κριτές εκστασιασμένους να αποθεώνουν, σχεδόν να «προσκυνούν» τα ταλέντα που επιλέγουν.  

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μέτριους ως καλούς τραγουδιστές, πλην όμως, εν προκειμένω, μερικοί είναι και καλύτεροι από τους ίδιους τους κριτές/coaches. Διότι ναι, ο Σάκης Ρουβάς μπορεί να σε διδάξει ένα σωρό πράγματα, όχι όμως και να τραγουδάς – εκτός και αν πρόκειται για το «Αξιον Εστί». Η Παπαρίζου μπορεί να σου μάθει τρόπους, ο Μαραβέγιας να σου πει κάτι για τη σύνθεση και ο Μουζουράκης να σου μάθει στιλ. Όμως, τέλος πάντων, αυτούς έχουμε και έτσι πορευόμαστε. 

Και κάπως έτσι, προκειμένου να βγει το concept του show, η μετριότητα προβιβάζεται σε συγκλονιστικό ταλέντο, η απλή ικανοποίηση σε ενθουσιασμό και η νεανική φιλοδοξία μετατρέπεται σε πυροτέχνημα που θα σβήσει μόλις πέσει το πρώτο διαφημιστικό.  

Πόσοι στα αλήθεια έκαναν καριέρα από talent show;

Ο will I. am γυρίζει την τελευταία στιγμή. Ο Τom Jones συγκινήθηκε, αλλά δεν πάτησε το κουμπί…

Και δεν έχουμε ένα, ναι;  

Είναι και το Rising Star όπου εκεί το μέτρο της ποιότητας καθορίζεται κυρίως από τις προτιμήσεις των τηλεθεατών που ψηφίζουν. Τραγουδάς Παντελίδη; Σε αγαπάμε. 

Εχουμε, επίσης, talent show με τη συμμετοχή παιδιών και είναι να απορείς με τους γονείς που εκθέτουν τα παιδιά τους στο «ψώνιο» της προβολής.  

Εχουν μυαλό για μαθήματα αυτά τα παιδιά; 

Και πώς κυκλοφορούν στο σχολείο όταν την προηγούμενη μέρα τα λένε με τον Θεοφάνους και τη Μανωλίδου στην τηλεόραση; 

Ταλέντα λαϊκού ύφους και ρεπερτορίου παρουσιάζει και η Ανίτα Πάνια.

Και τώρα περιμένουμε και το X-Factor.  

Θα είναι, τελικά, ο Σαββόπουλος και η Πάολα κριτές των ταλέντων; Και γιατί να μην είναι; Ο Σαββόπουλος δεν έχει τίποτα να αποδείξει και η Πάολα τίποτα να χάσει.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; 

Τι είναι αυτό που μας χτύπησε πάλι κατακέφαλα με τα ταλέντα;  

Η φλέβα δεν είναι ανεξάντλητη. Αν συνεχίσουν έτσι, την επόμενη χρονιά θα τη βγάλουν με...

 σκυλάκια που διαγωνίζονται για το καλύτερο γάβγισμα. 

Αλλά το ξέρουμε: εκπομπές που έχουν να κάνουν με τη φιλοδοξία των συμμετεχόντων και δίνουν στο κοινό τη, νοερή έστω, θέση του κριτή, θα πουλάνε όσο υπάρχει τηλεόραση. Επίσης όσο ο νεαρός τηλεθεατής βλέπει όλους αυτούς να εκλαμβάνονται ως ταλέντα, τόσο θα νομίζει ότι την επόμενη χρονιά θα έρθει η σειρά του. Και θα έρθει.