Σε είκοσι χρόνια παραγράφονται ακόμη και τα κακουργήματα. Δεν είναι θέμα φιλευσπλαχνίας αλλά κοινής λογικής. Με την πάροδο του χρόνου αδυνατίζει η μνήμη των μαρτύρων και η σκέψη κάνει τα δικά της παιγνίδια. Αποκρυσταλλώνονται φαντασιώσεις, σαν να είναι πραγματικότητα, ενώ απωθούνται στο υποσυνείδητο πραγματικά γεγονότα.
Το μόνο που δεν παραγράφεται στην Ελλάδα είναι τα «επενδυτικά σχέδια» που είχαν συνταχθεί προ εικοσαετίας και βάλε. «Ακόμη και δύο δεκαετίες μετά την εφαρμογή του αναπτυξιακού νόμου 3299/2004 θα επιτρέπεται η ολοκλήρωση επενδυτικών σχεδίων που είχαν υπαχθεί σε αυτόν, καθώς το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων προχώρησε –για συγκεκριμένη μερίδα εκκρεμών σχεδίων του εν λόγω νόμου– να δώσει μία ακόμη παράταση. Πρόκειται, συγκεκριμένα, για επενδυτικά σχέδια για τα οποία δεν έγινε εκταμίευση προκαταβολής από τα τραπεζικά ιδρύματα προς τους φορείς των σχεδίων αυτών, για τους οποίους ωστόσο είχε χορηγηθεί από το Δημόσιο το προβλεπόμενο ποσό δυνάμει εγγυητικής επιστολής» («Καθημερινή» 9.2.2023).
Να σημειώσουμε ότι το 2004 δεν υπήρχαν Pad, ούτε έξυπνα κινητά. Τον πρώτο μήνα δεν υπήρχε Facebook, ενώ πολλοί θεώρησαν ότι το Gmail είναι φάρσα της Google, αφού ανακοινώθηκε την 1η Απριλίου.
Στις 31.12.2003 πολλοί πανηγύριζαν διότι ο αριθμός των ιστότοπων είχε σπάσει το φράγμα των… πενήντα!
Το 2004 ανακοινώθηκε το Orkut, που ήταν μια ακόμη πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης, κάτι σαν Facebook της Google. Ορθώς δεν το θυμάται κανείς. Ηταν ένα επενδυτικό σχέδιο που πήγε άπατο. Επειδή οι επιχειρήσεις ξοδεύουν τα δικά τους λεφτά και όχι των φορολογουμένων δεν πήρε παράταση εικοσαετίας.
Πόσο επίκαιρα είναι τα προ εικοσαετίας επενδυτικά σχέδια, σε μια οικονομία που τα τεχνολογικά της εργαλεία έχουν μόλις 18 μήνες για να τα καταφέρουν στην αγορά;
Να σημειώσουμε ότι την περίοδο 2004-2009 οι τράπεζες μοίραζαν λεφτά σε οποιονδήποτε περνούσε έξω από υποκατάστημά τους. Παρακαλούσαν να δανείσουν για να περάσουμε Χριστούγεννα στην Αράχωβα, Πάσχα στη Μύκονο και Δεκαπενταύγουστο στη Νέα Υόρκη. Επομένως μάλλον κάποιο πρόβλημα είχαν αυτά τα σχέδια «για τα οποία δεν έγινε εκταμίευση προκαταβολής από τα τραπεζικά ιδρύματα».
Φυσικά δεν ισχύουν αυτά που λένε «αρμόδιοι κύκλοι του υπουργείου Ανάπτυξης, (…) ότι “δίνεται μια τελευταία ευκαιρία στα επενδυτικά σχέδια να ολοκληρωθούν διότι προηγήθηκαν δύσκολα χρόνια, όπως αυτά της κρίσης και μετά της πανδημίας”». Η οικονομική κρίση ήρθε 6 χρόνια μετά και η πανδημία 16.
Επομένως γεννάται ένα ερώτημα:
Διψάμε τόσο πολύ για (έστω ό,τι να ‘ναι) επενδύσεις, ή εξυπηρετούμε κάποιους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου