Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Η αλήθεια είναι πως ένα ζευγάρι νέων οι οποίοι αθροίζουν αμφότεροι μηνιαίο εισόδημα περί τα 1.500 ευρώ (όσα περίπου εισπράττει ένας συνταξιούχος της ΔΕΗ, του ΟΤΕ ή της Ολυμπιακής ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε από τα 50), και πληρώνουν για ένα δυάρι στο Μαρούσι 500-600 ευρώ θα είναι δύσκολο να μεγαλώσουν ένα παιδί όπως θα ήθελαν.
Πόσο μάλλον να μεγαλώσουν πάνω από δυο παιδιά που είναι και το όριο αναστροφής της μείωσης του πληθυσμού...
Την οικονομική διελκυστίνδα των χαμηλών μισθών λόγω παγκοσμιοποίησης και των ακριβών ενοικίων λόγω της διεύρυνσης των ανισοτήτων που δημιουργεί η πολιτική των μηδενικών και αρνητικών επιτοκίων, την έχουμε αναλύσει πολλές φορές κατά το παρελθόν. Σύντομα φαίνεται πως θα ζήσουμε και την άλλη πλευρά του δράματος των τιμών που θα αυξάνονται ταχύτερα από τους μισθούς και της ύφεσης λόγω υψηλών επιτοκίων που θα ακολουθήσουν.
Ανασταλτικός παράγων για την απόκτηση παιδιών στην Ελλάδα είναι επίσης "απάτες" όπως αυτή της δωρεάν παιδείας όπου εκτός των φόρων υπέρ των αρνούμενων αξιολόγηση "κομισάριων", χρειάζεται να πληρώνει κάποιος και φροντιστήρια τα οποία ξεκινούν πλέον από το δημοτικό.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την απόκτηση παιδιών και δη πολλών, αλλά θα ήταν υποκρισία να ισχυριστούμε πως για τη μείωση του πληθυσμού ευθύνεται μόνο η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας που τελεί υπό το βάρος του δημοσιοϋπαλληλικού και του συνταξιοδοτικού παρασιτισμού...
Και άλλες χώρες με πολύ υψηλότερους μισθούς ή πολύ καλύτερη Δημόσια Παιδεία και Υγεία υποφέρουν από το ίδιο πρόβλημα ενώ χώρες πολύ φτωχότερες από την Ελλάδα παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς αύξησης του πληθυσμού.
Παρόμοια φαινόμενα μείωσης των γεννήσεων και "φιληδονισμού" έχουν παρατηρηθεί στην ύστερη, ώριμη φάση και άλλων πολιτισμών στο παρελθόν, όπως του Ρωμαϊκού.
Την ώρα που η Ρώμη είχε φτάσει στο απόγειο εξασφαλίζοντας υψηλό επίπεδο διαβίωσης για τους λαούς της αυτοκρατορίας, ο πληθυσμός και το σθένος τους άρχισε να μειώνεται εν αντιθέσει με τους πληθυσμούς των "βαρβαρικών" λαών που την περιστοίχιζαν. Η αύξηση του πληθυσμού των "βαρβαρικών" λαών σε συνδυασμό με τον δημογραφικό δυναμισμό τους άρχισε να ασκεί πιέσεις στα σύνορα της αυτοκρατορίας.
Το κόστος συντήρησης των λεγεώνων στα όρια της αυτοκρατορίας άρχισε να γίνεται απαγορευτικό και κάποιοι "έξυπνοι" αυτοκράτορες άρχισαν να νοθεύουν τα χρυσά νομίσματα με την πρόσμειξη όλο και μεγαλύτερων ποσοτήτων χαλκού. Μετά ο πληθωρισμός άρχισε να καλπάζει.
Σήμερα τη νοθεία με χαλκό την λέμε ποσοτική χαλάρωση και αρνητικά επιτόκια...
Για μερικούς αιώνες αρκετοί ευφυείς αυτοκράτορες άρχισαν να επιτρέπουν σε πληθυσμούς βαρβαρικών φυλών να εισέρχονται και να κατοικούν εντός των ορίων στο περιθώριο της αυτοκρατορίας, αναλαμβάνοντας την αποτροπή της εισόδου άλλων περισσότερο "βάρβαρων".
Η απόδοση του δικαιώματος του Ρωμαίου Πολίτη για τους πληθυσμούς της αυτοκρατορίας ήταν ένα μέτρο που παράτεινε τον βίο της αυτοκρατορίας. Σήμερα η απόκτηση του ευρωπαϊκού διαβατηρίου ή αμερικάνικης υπηκοότητας μοιάζει να είναι ένα ισχυρό αντίστοιχο μέτρο.
Οι πληθυσμοί των νέων λαών τότε αυξάνονταν ταχύτερα ενώ σύντομα άρχισαν να αναμειγνύονται και με πληθυσμούς γηγενών. Οι παλιοί λαοί μπολιάζονταν με τον βιολογικό δυναμισμό των νέων και οι νέοι υιοθετούσαν τις συνήθειες, τους θεούς και τις αξίες των γηγενών.
Από τις προσμίξεις διαμορφωνόταν ένα νέο κράμα υβρίδιο των παλιών.
Σίγουρα και τότε θα υπήρχαν πολιτισμικές τριβές ανάλογες με αυτές που παρατηρούνται σήμερα όταν συνυπάρχουν τα ήθη και έθιμα του πολιτισμού της "μπούρκας" και των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών.
Η αριθμητική…
Η Ελλάδα το 1930 είχε πληθυσμό 6,2 εκατ. και σήμερα περί τα 10,7 εκατ. με τα τελευταία 20-30 χρόνια να παραμένει σταθερός και να έχει αρχίσει να βαίνει μειούμενος.
Η Γερμανία π.χ. το 1930 είχε 65 εκατ. και τώρα έχει περί τα 83 εκατ. με την τάση να είναι επίσης πτωτική.
Η Τουρκία το ’30 είχε 14 εκατ. και τώρα έχει περί τα 83 εκατ. Η Νιγηρία αντίστοιχα το 1950 είχε 37 εκατ. και τώρα έχει πάνω από 200 εκατ.
Είναι φανερό αυτό που συμβαίνει και γιατί η πίεση θα αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Φανερό είναι επίσης γιατί η Τουρκία διεκδικεί περιφερειακό ρόλο.
Του έθνους "παιδομηχανή"...
"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερο "τσουλί” παρά του έθνους παιδομηχανή..." έγραφε τις τελευταίες μέρες είναι "αντιδραστικό" σύνθημα που θύμιζε τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του ’60 στη Δύση.
Η αλήθεια είναι πως η χειραφέτηση των γυναικών ξεκίνησε μαζί με την οικονομική τους ανεξαρτησία όταν οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις δημιούργησαν θέσεις εργασίας γι’ αυτές.
Τούτο έγινε κατά τον Β’ Π.Π. όταν χρειάστηκε να καλύψουν τις θέσεις των ανδρών που επιστρατεύτηκαν, στα εργοστάσια αλλά και στη συνέχεια με τη διεύρυνση του τομέα των υπηρεσιών.
Η είσοδος των γυναικών στην οικονομία κατά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο αφορά κυρίως τις φιλελεύθερες δημοκρατίες και τη σοβιετία καθώς οι Ναζί στη Γερμανία κάλυψαν τις ανάγκες των κενών θέσεων εργασίας με καταναγκαστική εργασία πληθυσμών από τις χώρες που κατακτούσαν...
Η συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική δραστηριότητα διπλασιάζει περίπου το εργατικό δυναμικό μιας χώρας και αυτό αυξάνει το ΑΕΠ και την ευημερία της.
Η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών έφερε και την εξίσωση των φύλων, τα ατομικά δικαιώματα, τη σεξουαλική ελευθεριότητα κλπ.
Όπως γράφει ο Μάριο Βάργκας Λιόσα σε ένα μυθιστόρημα, το σεξ είναι ένα κόλπο της φύσης για να μας κλέβει μωρά... Η πρόοδος στις μεθόδους αντισύλληψης, το δικαίωμα των ζευγαριών και ιδίως των γυναικών να διακόπτουν μια κύηση είχε σαν συνέπεια το σεξ να λάβει περισσότερο χαρακτηριστικά ψυχαγωγίας και κοινωνικότητας και λιγότερο αναπαραγωγής.
Αν το 99,999% των σεξουαλικών πράξεων γίνεται για ευχαρίστηση ποιος μπορεί να υποδείξει αν αυτοί που διασκεδάζουν πρέπει να είναι του ίδιου φύλου ή του αντίθετου; Οπότε κάπως έτσι έχουν ωριμάσει και οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου κλπ.
Ακόμη και οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν παιδιά παντρεύονται πλέον σε μεγαλύτερη ηλικία μεγαλύτερης ηλικίας άνδρες. Σε μεγαλύτερη ηλικία όμως η γονιμότητα μειώνεται.
Όλα αυτά έχουν συμβάλλει στη μείωση των γεννήσεων...
Οι δυο επιλογές...
Υπάρχουν δυο απόψεις σε σχέση με την πιθανή λύση αυτού του προβλήματος.
Η μία υποστηρίζει πως η πληθυσμιακή αναγέννηση θα πρέπει να γίνει εκ των έσω με την παροχή κινήτρων στα νεαρά ζευγάρια να κάνουν περισσότερα παιδιά. Κάποιοι πιο συντηρητικοί αυτής της άποψης, μαζί με τις κατά τόπους εκκλησίες, υποστηρίζουν πως οι γυναίκες πρέπει να επιστρέψουν σε περισσότερο παραδοσιακούς ρόλους.
Η άλλη άποψη υποστηρίζει πως η λύση θα είναι η ενσωμάτωση μεταναστών από τις χώρες που διαθέτουν δυναμικούς δημογραφικούς δείκτες. Η λύση αυτή προκαλεί πολιτισμικές τριβές καθώς οι μετανάστες και ιδίως οι μουσουλμάνοι μεταφέρουν και αρκετές φορές θέλουν να επιβάλουν τα "βαρβαρικά" ήθη και έθιμα που αντιστοιχούν με αυτά που υπήρχαν στη Δύση τον Μεσαίωνα.
Οι ακραίοι αυτής της αντίληψης υποστηρίζουν την ελεύθερη μετακίνηση όλων προς όπου επιθυμούν ενώ παράλληλα οικτίρουν τους λευκούς κυρίως άρρενες για ζητήματα από την αποικιοκρατία μέχρι το... προπατορικό αμάρτημα.
Η λύση της εκτόνωσης του προβλήματος πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Επιλεκτική είσοδος μεταναστών από πληθυσμούς σε συμβατό πολιτισμικό υπόβαθρο με τη Δύση αλλά και κίνητρα για αύξηση των γεννήσεων στα ζευγάρια που επιθυμούν να κάνουν παιδιά.
Είναι διαφορετικό να περιμένει κάποιος να ενσωματωθούν μουσουλμάνοι από τα οροπέδια του Αφγανιστάν και διαφορετικό π.χ., μέλη χριστιανικών μειονοτήτων από το Ιράκ, τη Συρία ή την Αίγυπτο και άλλες επαρχίες της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η υπογεννητικότητα μαζί με τη δημογραφική καχεξία που δημιουργεί έχει αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη και τις περισσότερες από τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Οι κοινωνίες γερόντων δεν δημιουργούν επαναστάσεις όπως η τεχνολογική επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών μετά το "baby boom”.
Το πρόβλημα είναι περίπλοκο και όσοι πιστεύουν πως έχουν κάποια λύση έτοιμη είναι είτε αδαείς είτε δημαγωγοί που ψαρεύουν στα θολά νερά.
Έχει γραφτεί τα τελευταία χρόνια ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με το θέμα της υπογεννητικότητας και της παρακμής των δυτικών κοινωνιών από την καναδή συγγραφέα Μάργκαρετ Ατγουντ.
Σε μια δυστοπική πραγματικότητα...
οι συντηρητικοί κάνουν μια επανάσταση πραξικόπημα με θεοκρατικά χαρακτηριστικά όπου μεταξύ άλλων δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να εργάζονται και επιβάλλεται στις γόνιμες ένας ρόλος "παιδομηχανών"... Υπό αυτό το πρίσμα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί τους συνειρμούς που προκάλεσε το πρόσφατο συνέδριο γονιμότητας με δεκάδες ανθρώπους της εκκλησίας να έχουν λόγο για το ζήτημα.
Στο μυθιστόρημα μια από τις προοριζόμενες για "παιδομηχανές" είναι η Τουφρέντ.
Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Τουφρέντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή.
Αν παρεκκλίνει απ' τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο - ούτε της Τουφρέντ ούτε και των δύο ανδρών απ' τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.
Μια μεγαλοφυής, συγκλονιστική δυστοπία για το κακό που παραμονεύει στην ανθρώπινη φύση, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ διαβάζεται και σαν σκοτεινό χρονικό μιας εναλλακτικής πραγματικότητας ή σαν σπαραχτική μαρτυρία για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου