Κάπου το έχουμε χάσει το πράγμα σε αυτή τη χώρα. Όταν η Black Friday γίνεται αφορμή ακόμα και για... σχολικές εκδρομές με την ευκαιρία και του... Thanksgiving, τότε να με συγχωρείτε αλλά κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Δεν είναι μόνο η οικονομική πτώχευση. Είναι και ηθική και θεσμική και κοινωνική η κατάρρευση.
Δεν έχω πρόβλημα με την ξενόφερτη "Black Friday". Υπό την έννοια ότι είναι πλήρως κατανοητή η ανάγκη των εμπορικών καταστημάτων να ενισχύσουν τον τζίρο τους σε μία χρονική συγκυρία κατά την οποία βλέπουν τις πωλήσεις τους να συρρικνώνονται με καταιγιστικό ρυθμό. Αν συνομιλήσει κανείς με στελέχη εμπορικών ομίλων θα διαπιστώσει ότι από τα μέσα Σεπτεμβρίου και μετά, το δίμηνο που ακολούθησε μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου είναι το χειρότερο της δεκαετίας στην κατανάλωση.
Λογικό βέβαια μια και επιστρέφοντας από τις διακοπές όλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την εφορία σε διάφορες μορφές - από τα μέσα του καλοκαιριού επί της ουσίας - ενώ είχαν να αντιμετωπίσουν και τα οικονομικά βάρη που συνεπάγεται για τις οικογένειες η έναρξη της σχολικής χρονιάς. Πού να περισσέψουν χρήματα ή και... σκέψη για κατανάλωση. Και την παρτίδα δεν την έχουν σώσει ούτε οι εκπτώσεις.
Αναρωτιέται ωστόσο κανείς, αν ακόμη και το εύρος των προσφορών δικαιολογεί τη φρενίτιδα που παρακολουθήσαμε. Όταν για παράδειγμα στήνεται κανείς στην ουρά για να πάρει δωρεάν ένα... κραγιόν όπως συνέβη σε κατάστημα της συμπρωτεύουσας που έδωσε κάτι μικροδωράκια δωρεάν στους πρώτους 200 ή 250 δεν θυμάμαι καλά, που θα έμπαιναν, τότε προφανώς υπάρχει ζήτημα και νοοτροπίας πέρα από την ουσία του μάρκετινγκ.
Θυμούνται ίσως οι παλιότεροι τι πέραση είχε στις τότε χώρες του ανατολικού μπλοκ το να έχεις στη βαλίτσα σου, αν ταξίδευες εκεί, μερικά... καλσόν. Τα απλά, τα φθηνά, τα bic, όχι τίποτε φοβερό... Τέτοιες εικόνες μου ήρθαν στο μυαλό όταν είδα κοριτσόπουλα να ποδοπατιούνται για ένα κραγιόν.
Φταίει η κρίση και η φτώχεια;
Φταίει η έλλειψη παιδείας και κουλτούρας;
Ίσως και όλα μαζί.
Και την ίδια ώρα μπήκε στη ζωή μας και το Thanksgiving, η "Ημέρα των Ευχαριστιών".
Μέχρι πρόσφατα όσοι δεν είχαμε ζήσει ή σπουδάσει στην Αμερική ή φοιτήσει σε ελληνικά κολέγια, την γνωρίζαμε από τις ταινίες ή από φίλους και συγγενείς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ως μία ημέρα που ένωνε την αμερικανική οικογένεια, ανεξάρτητα από φυλή ή θρησκεία και ενίσχυε τη νοοτροπία ανθρώπων προερχόμενους από διάφορους πολιτισμούς την έννοια του έθνους.
Τώρα άρχισε να μπαίνει και στην ελληνική βλαχοκουλτούρα.
Γιατί βλαχοκουλτούρα;
Γιατί το μόνο στοιχείο που τη συνδέει με την ελληνική κουλτούρα είναι ο μιμητισμός. Κατά ορισμένους ίσως και... πιθηκισμός. Μαζί με το Halloween! Δεν μας έφταναν οι απόκριες, θέλουμε και Halloween... Και σε αυτό συναινούν ακόμα και εκπαιδευτικοί. Ξεκινούν ορισμένοι από την ελληνική ύπαιθρο να εκδράμουν στην πρωτεύουσα με αφορμή την Black Friday και την Thanksgiving Day... Μαζί με την επίσκεψη στην Ακρόπολη, οι ουρές για ένα γκάτζετ και η... γαλοπούλα! Πώς να μην χαρακτηριστεί βλαχοκουλτούρα...
Βέβαια, στη χώρα αυτή, την ίδια στιγμή, θεωρείται αναχρονιστικός ο πατριωτισμός. Η θέληση να υπάρχει εθνική ταυτότητα. Εύκολα κολλάει μια ταμπέλα. Είσαι εθνικιστής, είσαι φασίστας, είσαι αντιευρωπαίος. Δεν ενθαρρύνεται η ύπαρξη εθνικής συνείδησης την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρούς εθνικούς κινδύνους. Και η μακροχρόνια κρίση μαζί με την πολιτική πόλωση και τη στρατηγική της ισοπέδωσης, έχει συμβάλλει σε αυτό. Έχει αποδομήσει την κοινωνία, έχει αναδείξει τα κατώτερα ένστικτα, έχει...
περιθωριοποιήσει όσους επιθυμούν να σκέπτονται, έχει στοχοποιήσει τα πιο ελεύθερα πνεύματα.
Ελπίζω να μην φτάσουμε σε σημείο να λέμε "δεν βαριέσαι" αν ο Ερντογανικός μεγαλοϊδεατισμός διεκδικήσει κάποια στιγμή την ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης προς τα δυτικά... Αν πλημμυρίσουν τα νησιά με πρόσφυγες. Άλλωστε δεν μας προβληματίζει που οι άνθρωποι του Τούρκου προέδρου ελέγχουν καίρια πόστα του ελληνικού τουρισμού, μαρίνες ξενοδοχεία κλπ, ούτε που με τουρκικά δάνεια "απαλλοτριώνεται" νομιμοφανώς ελληνική γη κοντά στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Αρκεί που εμείς θα έχουμε γαλοπούλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου