Όταν ο Andy Warhol το 1968 προέβλεπε ότι «στο μέλλον όλοι θα γίνουν διάσημοι για 15 λεπτά» δεν είχε στο μυαλό του τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Η δημοσιότητα δεν είναι όμως πάντα επιθυμητή. Αργότερα, στη δεκαετία του ΄70 έγινε μόδα ένας τρόπος για να κερδίσει κανείς δημοσιότητα που ονομάστηκε streaking (όταν γυμνοί άνδρες ή γυναίκες εξασφάλιζαν τα μερικά λεπτά δημοσιότητας τρέχοντας γυμνοί σε μεγάλα γεγονότα – αγώνες σπορ κ.λπ., όπου υπήρχαν τηλεοπτικές κάμερες). Η μόδα πέρασε γρήγορα και η φευγαλέα δημοσιότητα ξεχάστηκε ακόμα γρηγορότερα. Έμεινε μόνο η γυμνή άνευ λόγου διαδρομή. Και η διαπίστωση ότι ο Warhol είχε δίκιο, αλλά δεν είχε φροντίσει να συμπληρώσει την ρήση του με τις συνέπειες της αναίτιας δημοσιότητας.
Ο τελευταίος πρωταγωνιστής της φευγαλέας ευρωπαϊκής δημοσιότητας ήταν ο κ. Πανούσης –ο οποίος απογοητεύοντας όσους όπως εγώ είχαν καλή εντύπωση από τις πρώτες του δηλώσεις- δήλωσε στον ΣΚΑΙ:
«Αν οι Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν τι τους λέμε, τότε να σπάσουμε τη συνθήκη Σένγκεν και να δώσουμε χαρτιά σε 300.000 μετανάστες που θα διαχυθούν στην Ευρώπη».
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να αντιληφθεί ότι η απειλή αυτή είναι απολύτως κενή περιεχομένου Αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούσε στα σοβαρά μια τέτοια επιχείρηση –που απαιτεί μήνες προετοιμασιών- θα συνέβαιναν δύο αντιδράσεις. Πριν προλάβει να δώσει το πρώτο μεταναστόχαρτο, οι παράνομοι μετανάστες θα πολλαπλασιάζονταν μαθαίνοντας ότι η Ελλάδα μοιράζει χαρτιά και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θα αντιδρούσαν όπως παλαιότερα ο Σαρκοζί έναντι του Μπερλουσκόνι, κλείνοντας τα σύνορά τους στους επισκέπτες από την Ελλάδα. Κι αν επιμέναμε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ακόμα και αντίποινα που να δυσκολεύουν τον ελληνικό τουρισμό, ο οποίος βασίζεται στους τουρίστες από την ηπειρωτική Ευρώπη.
Για τους λόγους αυτούς –και πολλούς ακόμη- η απειλή αυτή δεν υπάρχει ως πραγματική πολιτική επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου