"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ και ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Δόγμα Γιουροβίζιον


Το κυπριακό ΟΧΙ γράφεται πλέον με κεφαλαία γράμματα. Εχει για τους σημερινούς Ελληνες πολίτες και πολιτικούς συναισθηματική αξία ίση με την εθνική αντίσταση κατά των ναζί. Συνοδεύεται από επίθετα όπως «σθεναρό» και «περήφανο», καθώς και βιβλικές αναφορές στον Δαβίδ και τον Γολιάθ. 

Από τον «αντιαποικιακό αγώνα» της Κύπρου, που είδε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ώς τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος προέτρεψε τους Ελληνες πολιτικούς να ακολουθήσουν το κυπριακό παράδειγμα και να καταργήσουν Μνημόνια και Τέταρτο Ράιχ (και να το γυρίσουν στους υδατάνθρακες;), υπάρχει σύμπνοια μεταξύ των ελληνικών κομμάτων ότι στη Λευκωσία ξεκίνησε η νέα εθνική Παλιγγενεσία.

Ο πολιτικός διάλογος για το νέο «Κυπριακό» διεξάγεται στην Ελλάδα με όρους Γιουροβίζιον. Δώσε ένα δωδεκάρι στα «Ριάλια» του Βιολάρη, μπας και μας δώσουν κι οι Κύπριοι κάνα βαθμό για το «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις» (Μίκης Θεοδωράκης - Γιάννης Ρίτσος). Εν μια νυκτί θυμηθήκαμε το ενιαίο αμυντικό δόγμα και συνταχθήκαμε με τα «αδέρφιά μας», κατασκευάζοντας -πάλι- εχθρούς, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Τους γνωστούς: τον Σόιμπλε, την «τευκτονική μηχανή», τους φιλομνημονιακούς ευρωλιγούρηδες, τον μειοδότη Στουρνάρα. Βροντερές εκκλήσεις από κραταιά ΜΜΕ για συστράτευση με τη Λευκωσία, με στόχο την αντιμετώπιση του κοινού «αντιπάλου» είδαν το φως της δημοσιότητας. 

Τι δουλειά έχουμε εμείς να συσπειρωνόμαστε και να συμπαραστεκόμαστε στην Κύπρο; Για να προασπίσουμε τι άραγε; Την κυπριακή τραπεζική φούσκα; Την ολιγωρία της προηγούμενης κυβέρνησης στην Κύπρο να αποτρέψει το χρονικό μιας προαναγγελθείσας χρεοκοπίας; Τον δοκιμαζόμενο Ρώσο ολιγάρχη;

Είναι σουρεαλιστικό για έναν εξωτερικό παρατηρητή να παρακολουθεί την εθνική ανάταση που προκαλεί στην Ελλάδα μια πολιτική εξέλιξη στην Ευρωζώνη, που κανονικά θα έπρεπε να ανησυχεί και να προβληματίζει κυρίως την Ελλάδα


Μπορεί κανείς να ασκήσει έντονη κριτική στη στάση των Ευρωπαίων πολιτικών. Οι ίδιοι οι Γερμανοί δημοσιογράφοι επιτέθηκαν με βαρύτατους χαρακτηρισμούς κατά των «ερασιτεχνικών» χειρισμών τους, όπως τους αποκάλεσαν. Ο ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Πέερ Στάινμπρουκ, χαρακτήρισε «κραυγαλέο πολιτικό λάθος» των Σόιμπλε - Μέρκελ τη συμμετοχή των μικροκαταθετών στην υποχρεωτική εισφορά, ενώ ενστάσεις για το συγκεκριμένο ζήτημα διατύπωσαν και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες, εταίροι στη γερμανική κυβέρνηση. Παραδόξως, λοιπόν, δεν έφτιαξαν όλοι οι Γερμανοί μέτωπο εναντίον μας, επειδή μας ζηλεύουν και θέλουν να μας τιμωρήσουν.

 Ισως κάποια στιγμή καταφέρουμε και σε αυτήν τη χώρα να μάθουμε ότι οι καταστάσεις πρέπει να αποτιμώνται με σοβαρότητα, ψυχραιμία και γνώμονα το εθνικό συμφέρον, όχι με μελό ψευτοσυναισθηματισμούς. Ειδικά όταν το διακύβευμα είναι τόσο κυνικό: αν δηλ. θα σταματήσει η Μεγαλόνησος να αποτελεί φορολογικό παράδεισο και έδρα off shore ή όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: