Παγκόσμια κρίση και Ευρωομόλογα

Του Γ. Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ

Οι καταναλωτές απολαμβάνοντας την πίστωση, υποβαθμίζουν το χρέος.Έτσι, η διεύρυνση των πιστώσεων, έγινε καταιγιστική.Τα πάντα, αγαθά κεφαλαιουχικά όπως π.χ. ακίνητα, αλλά και αμιγώς αναλωτά, όπως ταξίδια αναψυχής, έφθασαν ν' αποκτώνται επί πιστώσει. 

Οι πιστώσεις αυξάνουν την αγοραστική δύναμη.Ενισχύουν, το αίσθημα ευμάρειας, παράλληλα, όμως, διευρύνουν, την προσφορά χρήματος. Και, συνακόλουθα, πληθωρίζουν τις τιμές.Κυρίως, όμως, η χρήση πιστώσεων προϋποθέτει πραγματοποίηση εισοδήματος - στο μέλλον - προς εξόφληση. Από τετραετίας (τουλάχιστον) έχει αποδειχθεί ότι το προσδοκώμενο (και προεξοφληθέν) εισόδημα δεν πραγματοποιείται. Πιστώσεις, πολλές, μένουν ακάλυπτες. Οι δικαιούχοι ελλείψει εισπράξεων καταρρέουν.Η ζήτηση συρρικνώθηκε. Η ανεργία διογκώθηκε.

Ο φαύλος κύκλος της υψούμενης ανεργίας που συμπιέζει, διαρκώς, την ζήτηση, περιβάλει την υφήλιο.

Στην συνειδητοποίηση του λάθους ανατέλει το σωστό.Για κάθε ιδεολογικά αδέσμευτο είναι σαφές ότι η αναστροφή προς ακμή προϋποθέτει οικονομία υγιέστερη. Δηλαδή, οικονομία, λιγότερο εκτεθειμένη, σε πιστωτικούς κινδύνους, κατ' ανάγκη όμως - έτσι - και μικρότερη.

Του λοιπού, δυνάμει αυστηρών κανόνων, κάθε πίστωση κυρίως μάλιστα κρατικής υφής (ή τραπεζική) θ' αντικρίζεται από οικονομικό αποτέλεσμα σοβαρώς πιθανολογούμενο.Επομένως (και) αξιόπιστο. Άρα και ευλόγως προεξοφλούμενο.Τότε μόνον η οικονομία θα εξυγιανθεί από χρηματοπιστωτικές "φούσκες".Έτσι θ' αποκατασταθεί επί υγιών βάσεων.

Ήδη τα δύσκολα: Η σταθεροποίηση αυτή σημαίνει, ταυτοχρόνως, μείωση των θέσεων εργασίας, μάλιστα στον τομέα των υπηρεσιών.Των θέσεων, δηλαδή, που δημιουργήθηκαν στην φάση της πλασματικής διεύρυνσης, ως εκ των αλογίστων πιστώσεων.

Έναντι αυτού που ο ορθολογισμός υπαγορεύει, συνασπίζονται πανευρωπαϊκώς, κυρίως, χώρες δέσμιες κομματικών αγκυλώσεων όπως και σοσιαλιστές. Οι τελευταίοι ιστορικά καλλιεργούν ισχυρό δεσμό με συνδικαλιστικές οργανώσεις.Και η ανάγκη διατήρησης των κεκτημένων των συνδικαλισμένων, καθιστά τους σοσιαλιστές - άκρως - συντηρητικούς.Φοβούνται οτιδήποτε οχλεί τους συνοδοιπόρους τους.Έτσι (κομματικώς αγκυλωμένοι και σοσιαλιστές) ουσιαστικά, διαιωνίζουν την κρίση προτείνοντας μέτρα ανενεργά.

Κλασσική περίπτωση, τα ευρωομόλογα.Οι σοσιαλιστές, ιδίως, τα επικαλούνται ως πανάκια. Δεν είναι όμως.

Η επίμονη πίεση έκδοσης κοινών ομολόγων της Ευρωζώνης έχει - ουσιαστικά - την έννοια ότι δια της φερεγγυότητας των βορείων θα δανειοδοτηθούν φθηνότερα(και) οι νότιοι.Κατ' αποτέλεσμα, οι τελευταίοι, θα συνεχίσουν ευκολότερα να χρηματοδοτούν ελλειμματικές οικονομίες.Διαρθρωτικά, λοιπόν, μέτρα (μάλιστα και απολύσεις συνδικαλισμένων του δημόσιου τομέα), θ' αναβληθούν.Σε τελική, λοιπόν, ανάλυση, σήμερα, με τα ευρωομόλογα δεν αντιμετωπίζεται η κρίση.Διαιωνίζεται (!!!).

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι βόρειοι (Γερμανοί, Ολλανδοί κ.α.) συνταξιοδοτούνται στα 67.Οι νότιοι (Γάλλοι, Έλληνες κ.α.) από τα 60.Αδιανόητο, άρα, οι βόρειοι να πληρώνουν την καλοπέραση των νοτίων.

Αλλ' υπάρχει και πρόσθετο τεχνικό ζήτημα, ανυπέρβλητο.

Σήμερα η Γερμανία απολαμβάνει ακόμη (και) αρνητικών επιτοκίων.Ουσιαστικά, δηλαδή,"αποθηκεύτρων"τοποθέτησης κεφαλαίων σε γερμανικούς τίτλους.Αλλ' αυτό, τώρα, συμβαίνει διότι η γερμανική πειθαρχία εξασφαλίζει τους πιστωτές.Εάν, όμως, προκειμένου, πλέον, ευρωομολόγου, καταλογισθεί στην φερεγγυότητα των βορείων και η ραστώνη των νοτίων, το αποτέλεσμα, θα είναι σημαντικά υποδεέστερο της ενεστώσας αξίας του αμιγώς γερμανικού τίτλου.Δηλαδή, τώρα, τα ευρωομόλογα θα έβλαπταν την ομολογιακή βαθμολογία των καλών, χωρίς ισοδυνάμως ν' αναβαθμίζουν την αξία της όλης ευρωζώνης.

Πλήρης αυτού απόδειξη, η δράση των Κινέζων.Έκλεισαν συνολικά τις θέσεις τους στην Ευρωζώνη.Δεν εμπιστεύονται πλέον τον Βορρά.Φοβούνται (και το Νότο).

Ασφαλώς όταν απολαύσουμε την ομοσπονδιοποίηση της ευρωπαϊκής ομάδας (αρξάμενη από συνθήκης Λισσαβώνας) τα ευρωομόλογα, αφ' εαυτών, θ' αποτελούν έκφανση οικονομικών ομογενοποίησης.

Ειδικώτερα, η Ελλάς κατά την περίοδο σύγκλησης προς την Ευρωζώνη (μέσα του 1990) δανειζόταν με περίπου 14%.Από της ένταξης, όμως, επήλθε αποκλιμάκωση στο 4-5%. Άρα για την Ελλάδα το ίδιο το "ευρώ" (ως φορέας αξία) υπήρξε - λειτουργικά - Ευρωομόλογο (!!!). Ότι διασπαθήσαμε τα εισπραχθέντα είναι άλλο ζήτημα.

Η κρίση θα τιθασευθεί, όταν επικρατήσει ο ορθολογισμός, κατά παραμερισμό κομματικών σκοπιμοτήτων. Και τηρηθεί, ως γνώμων,η συμπεριφορά της συνετής νοικοκυράς.Εκείνης, δηλαδή, που μετρά (και) έπειτα ψωνίζει.Όταν δε χρεώνεται, το πράττει πολύ προσεκτικά.