Στον απόηχο της χρηματοοικονομικής κρίσης, οι ηγέτες της Ευρώπης
θέτουν εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Πρόκειται για
παρωδία. Η κρίση είναι πάνω απ' όλα χρηματοοικονομική και οι κυβερνήσεις
ακόμη δεν έχουν ασχοληθεί με τις δυσλειτουργίες που δημιούργησαν το
πρόβλημα. Αντίθετα, αναγκάζουν τους απλούς ανθρώπους να πληρώσουν την
κρίση και επιτίθενται στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο.
Πάρτε το
παράδειγμα της Ελλάδας. Η χώρα πιέστηκε για να δεχθεί ένα πρόγραμμα
πρωτοφανούς λιτότητας που περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες, τους μισθούς,
τις συντάξεις και τις κοινωνικές πρόνοιες με τον πιο βάναυσο τρόπο. Το
πρόγραμμα αυτό τη βύθισε σε μια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση
που θα διαρκέσει πολλά χρόνια.
Τις πολιτικές αυτές δεν τις επεξεργάστηκαν οι Ελληνες. Τις
επεξεργάστηκαν οι αξιωματούχοι της ΕΕ στις Βρυξέλλες, η ΕΚΤ στη
Φρανκφούρτη αλλά και το Λονδίνο. Διότι η βρετανική κυβέρνηση εξακολουθεί
να μπλοκάρει κάθε προτεινόμενη πολιτική χρηματοδότησης της ανάπτυξης,
όπως είναι η φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών. Παρόμοια
μέτρα λιτότητας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τις δεκαετίες του '70
και του '80 αποδείχθηκαν αυτοκτονικά.
Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων διαφωνεί με
τις επιλογές αυτές, διότι πιστεύει ότι σπρώχνουν την Ευρώπη στην ύφεση,
στην ανεργία και στη φτώχεια. Η δημοκρατία, τόσο η πολιτική όσο και η
κοινωνική, πρέπει να αποκατασταθεί. Για να γίνει αυτό, πρώτη
προτεραιότητα είναι να πάψουν οι Ευρωπαίοι πολίτες να ανταγωνίζονται οι
μεν τους δε. Και για να πάψουν, πρέπει να υπάρξει οικονομική και
φορολογική εναρμόνιση στην ΕΕ.
Προτεραιότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων πρέπει να είναι η τόνωση
της ανάπτυξης και της απασχόλησης, όχι η ικανοποίηση των αγορών.
Χρειαζόμαστε νέες οικονομικές, κοινωνικές και
νομισματικές πολιτικές που δεν θα ροκανίζουν την αγοραστική δύναμη των
εργαζομένων και των συνταξιούχων. Πολιτικές που δεν θα τιμωρούν την
ευρωπαϊκή νεολαία με εξωφρενικά ποσοστά ανεργίας.
Πολιτικές που θα διατηρήσουν την απασχόληση και στις δημόσιες
υπηρεσίες. Διότι η ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών ωφελεί και τις
επιχειρήσεις και τους πολίτες. Για τους λόγους αυτούς η σοσιαλδημοκρατία
πρέπει να ξαναβρεί την ταυτότητά της και να πάψει να βρίσκεται στο
έλεος των αγορών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου