Του ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ
Μετά το «άνοιγμα» του επαγγέλματος των οδηγών ταξί από τον κ. Βορίδη που μπερδεύει τον εθνικό φιλελευθερισμό με τον πελατειακό εθνικισμό, ήρθε ο κ. Μπαμπινιώτης να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τις συντεχνίες που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια...
Πόθεν θα προκύψει η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας που θα φέρει και υψηλούς μισθούς, αν τα ελληνικά πανεπιστήμια παραμένουν κομματικά φυτώρια του πελατειακού κράτους;
Από την άλλη πλευρά, το γεγονός πως οι φαρμακοποιοί έχουν τα φαρμακεία ανοιχτά, οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ δεν θορυβούν και έχουν περάσει 15 μέρες χωρίς να διαλυθούν τα μάρμαρα της πλατείας Συντάγματος, είναι ύποπτο και πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις για τα ανταλλάγματα αυτής της σιωπής.
Όλοι όμως και κυρίως οι κυρίως υπεύθυνοι της χρεοκοπίας εμφανίζουν την πορεία βουλγαροποίησης της χώρας σαν σκοτεινή πλεκτάνη που απεργάζονται κέντρα της γερμανικής καγκελαρίας.
Το γιατί τα σκοτεινά κέντρα καγκελαρίας, δεν αρκούνται στα 50 εκατ. των υπόλοιπων βαλκανικών κρατών, για ζώνη φθηνού εργατικού δυναμικού στο νότο της Ευρώπης, και έχουν βάλει στο στόχο τα 10 εκατ. των ανάδελφων Ελλήνων, εξηγείται με κριτήρια ζηλοφθονίας και φυλετικού ανταγωνισμού…
Αν υπήρχε και ένα δράμι πολιτικού ρεαλισμού στο πολιτικό σκηνικό που κυριαρχεί στη χώρα, αυτό έχει χαθεί ενόψει των επικείμενων εκλογών, όπου το κυρίαρχο ρεύμα που ορίζει τις εξελίξεις συνεχίζει να είναι αυτών των οργισμένων πελατών, που απειλούνται με έξωση...
Οι υπό έξωση οργισμένοι πελάτες των κομμάτων που δέσποσαν στο κοινοβούλιο στη μεταπολίτευση, απειλούν τους πάτρωνες, πως θα τους εκδικηθούν ψηφίζοντας σταλινικά και ναζιστικά απολιθώματα που απειλούν να στείλουν την χώρα σε κάποια μεταμοντέρνα εκδοχή ενός σύγχρονου μεσαίωνα.
Κανείς δεν εγγυάται βέβαια πως ψηφίζοντας τους πάτρωνες της μεταπολίτευσης θα διασφαλίσουν την έξοδο από την κρίση της χρεοκοπίας.
Η χώρα μας διανύει την περίοδο της μετάβασης, σε μια νέα οικονομική και πολιτική φάση καθώς η προηγούμενη έχει χρεοκοπήσει και αποσυντίθεται ραγδαία.
Βρισκόμαστε στο σημείο που το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει γεννηθεί, στο βαθμό τουλάχιστον της παρουσίας ενός ευδιάκριτου πολιτικού ρεύματος μεταρρύθμισης.
Αν είμαστε τυχεροί, θα προκάνουμε η μετάβαση αυτή να ολοκληρωθεί χωρίς να έχουμε εκδιωχθεί ή αποχωρήσει από το ευρώ, χωρίς να χρειαστεί να διανύσουμε τα επόμενα 20 χρόνια την διαδρομή που ακολουθεί η Βουλγαρία και οι άλλες πρώην σοβιετικές χώρες τα τελευταία 20 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου