Ενα τρακτέρ για τον Ασωτο υιό...

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

...Τα τζιπ φεύγουν, τα τρακτέρ έρχονται. Αυτό είναι πασίγνωστο. Κάθε εταιρεία που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της, ειδικά για την Ελλάδα, ετοιμάζει πολυτελή τρακτέρ τα οποία θα αντικαταστήσουν σύντομα τα λαοπρόβλητα τζιπ (τζιπάρες για να ακριβολογούμε).

Ηδη τα πάρκινγκ του Κολωνακίου οργανώνουν τους χώρους υποδοχής των νέων οχημάτων που θα συνδυάζουν την αέναη αγωνιστικότητα με την κομψότητα που αρμόζει σ' ένα τόσο ιστορικό όχημα. Ανάλογες θα είναι και οι ονομασίες -μάλλον σύμφωνα με τα κυβικά- των διαφόρων τρακτέρ, όπως «Προμαχώνας» με κιβώτιο αυτοματισμού και δέκα αερόσακους, όπως «Κόμβος Λάρισας» με άνετο πορτ-μπαγκάζ για δημητριακά, μπαγάζια, φυτοφάρμακα και λοιπές επιδοτήσεις.

Το τρακτέρ υπερασπίζεται πλέον τη λογική του «αφ' υψηλού» και τιμά, αν μη τι άλλο, τον μόχθο του Ελληνα αγρότη και του Αλβανού εργάτη. Στην κοσμική του μορφή, που αναμένεται να χαλάσει κόσμο και ήδη η λίστα αναμονής φτάνει ώς τη Λαμία, το τρακτέρ θα διατίθεται σε μεγάλη γκάμα χρωμάτων και με κόρνα σε δέκα τουλάχιστον μουσικά θέματα (...)

Αυτό που είναι βέβαιο, εκτός των άλλων δεινών που προξενούν τα μπλόκα, ΕΙΝΑΙ το γεγονός πως η Ελλάδα, που έτσι κι αλλιώς διερευνά τον πάτο του βαρελιού, θα χειροτερέψει τη δημογραφική της θέση.

ΓΙΑΤΙ; Μα γιατί... η υπογεννητικότητα θα χτυπήσει για μια ακόμα φορά το κόκκινο της παπαρούνας. Οι καλύτεροι πελάτες των μαιευτηρίων και των «πελαργών», ώς τώρα, ήταν η αγροτιά. Οι αγρότες (κυρίως πριν από τη χρήση φυτοφαρμάκων και αλλοδαπών εργατών) θεωρούνταν οι κατ' εξοχήν ενεργοί ερωτικά Ελληνες. Τους μήνες του χειμώνα. Αυτοί πρωτοστατούσαν στα μυστήρια του έρωτα τις άγριες χειμωνιάτικες νύχτες με πάθος και ηρωισμό.

Δυστυχώς αυτές οι νύχτες είναι πια παρελθόν, και κυρίως φέτος που η κυρία Μπατζελή ακυρώνει, όπως ισχυρίζονται, και τα τελευταία φωτεινά σημάδια απ' τη λίμπιντο ενός εκάστου....

Επ' αυτού η κυρία Παπαρήγα κατήγγειλε την κυβέρνηση για τρομοκρατία και πολύ πιθανόν να έκανε δηλώσεις αξιομνημόνευτες κι ο Συνασπισμός παρά τα εσωτερικά βάσανα και τους Γολγοθάδες που τον ταλανίζουν. (Η μακαρίτισσα η θειά μου η Σουζάνα αυτό το χαρακτήριζε «από τον κώλο τους ζόρι»). (...)

Το Τριώδιο ξεκίνησε με κρίση φιλανθρωπικής υστερίας για τους δύστυχους της Αϊτής, ένα νησί κακοπαθημένο από τους αποικιοκράτες από γεννησιμιού του. Σήμερα, αν πηγαίναμε σχολείο και αν βρισκόμασταν καμιά πενηνταριά χρόνια τουλάχιστον πίσω, θα μνημονεύαμε καταναγκαστικά τους Τρεις «φωστήρες» Ιεράρχες, που πήγαιναν πολύ τα γράμματα. (Από 'κεί εξάλλου βγήκε και η φράση «Πηγαίνει το γράμμα»). 

Ο Ασωτος υιός θα θυμίσει την αξία της πατρικής συγγνώμης, αλλά ο αντιπολιτευόμενος αδερφός του Ασώτου, δηλαδή ο Τίμιος, θα απαιτεί δικαιοσύνη και διαφάνεια. Δυστυχώς για όλους τους «διαφανείς», η Βίβλος κάνει γρήγορο happy end στην παραβολή του Ασώτου, ο πατέρας συγχωρεί, οι δούλες συγκινούνται, ο αδερφός βγάζει αφρούς αλλά τους καταπίνει και το πιστό σκυλί τρώει μια πλαστική σαγιονάρα και ψοφάει...

Αν είχε ανακαλυφθεί το τρακτέρ εκείνα τα αλησμόνητα χρόνια, είναι βέβαιο πως ο τίμιος αδερφός του Ασώτου θα είχε μπλόκο στη διασταύρωση Συγχωροχαρτίου - Ιερουσαλήμ. Στα λόγια να βρισκόμαστε...

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αλλη μια συνηθισμένη μέρα

Tου Γιωργου Mαντελα

Ας υποθέσουμε ότι είστε ένας ακόμα trader. Δηλαδή, αγοράζετε και πουλάτε μετοχές, ομόλογα και κάθε είδους αξιόγραφα, καθισμένοι μπροστά σε ένα προηγμένο μόνιτορ, που βρίσκεται σε ένα μάλλον αδιάφορο γραφείο ενός βικτωριανού κτιρίου, κάπου στο Σίτι του Λονδίνου. Μπροστά σας περνούν συνεχώς αριθμοί, ποσοστά, δείκτες, προβλέψεις, εκτιμήσεις και αναγωγές, σε τρέιλερ και super, πάνω και κάτω από την κυρίως οθόνη. Στο αυτί σας «σκουλαρίκι» το τηλέφωνο, όπου μιλάτε σχεδόν ακατάπαυστα, ενώ ο δείκτης και το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού σας είναι κολλημένα στα πλήκτρα «sell» και «buy» που πρέπει να πατάτε την κατάλληλη στιγμή. Μην αφαιρείστε. Στόχος σας είναι το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, αδιαφορώντας από ποιον το αποσπάτε. Αν βρείτε πρόσφορο έδαφος, δηλαδή αδύναμο «αντίπαλο», τον χτυπάτε μέχρι να τον τσακίσετε. Απλώς, δεν σας ενδιαφέρει αν ονομάζεται Ελλάδα, Ισπανία, Ταϊβάν, Περού, Ισημερινός ή αν στοχοποιούνται όλοι μαζί ταυτόχρονα σε μικρά «παραθυράκια» στο PC. Είναι απλά νούμερα κι αριθμοί. Δεν έχουν προέλευση.

Αν παρ’ όλα αυτά ψάχνετε μέσα σας να βρείτε ευαισθησίες, αδυναμίες ή άλλες «-ίες», τζάμπα ψάχνετε. Το πολύ πολύ, ψάχνοντας, στην τσέπη του σακακιού να βρείτε τα χάπια για την υπέρταση και τα αγχολυτικά που σας συνέστησε ο ψυχολόγος που βλέπετε δύο φορές την εβδομάδα, μετά το τέλος της δουλειάς. Και πώς να τον αποφύγετε; Ο μηνιαίος στόχος σας έγινε απλησίαστος και η κρίση τον χειροτέρεψε. Το μπάτζετ του τμήματος έπεσε, οι φήμες για νέες απολύσεις φούντωσαν κι ο φόβος σας κάθε πρωί που πάτε στο γραφείο είναι μήπως βρείτε την περίφημη «κούτα» να σας περιμένει. Δηλαδή, εκεί που πρέπει να τοποθετήσετε τα προσωπικά σας αντικείμενα λίγο πριν περάσετε από το λογιστήριο για την αποζημίωση και τα περαιτέρω.

Ολα εξαρτώνται -κατά συνέπεια- από το πόσο αποδοτικός είστε. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, από τότε που ξυπνάτε, ενώ παίρνετε τον υπόγειο, τη στιγμή που ανοίγετε την πόρτα του ασανσέρ, την ώρα που πατάτε το start στο κομπιούτερ. Το ίδιο ισχύει ενώ το κλείνετε, επιστρέφοντας στο σπίτι, ακυρώνοντας το εισιτήριο, κάνοντας απολογισμό της ημέρας, θέλοντας να χτυπήσετε το κεφάλι στον τοίχο για εκείνη την ευκαιρία που χάσατε ή το ηλίθιο λάθος που κάνατε.

Και σας ρωτώ:

Αν έπειτα από όλα αυτά μαθαίνατε ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι στην Αθήνα, στον Πύργο ή στο Αετοχώρι, στο καφενείο, στο μπλόκο ή στο τηλεοπτικό παράθυρο, που αναρωτιούνται πώς και γιατί δέχεται τις ανεξήγητες επιθέσεις σας η περήφανη κι αγέρωχη χώρα τους, «στον βωμό του κέρδους», καταγγέλλοντάς σας από πάνω, πώς θα τους χαρακτηρίζατε;

Πιο δυνατά, για να ακουστεί η λέξη...

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Λεωφορείον η Ελλάς ή Μια Προσομοίωση του Μεταναστευτικού!

Γράφει ο ΤΥΧΑΙΟΣ

Μ' αρέσει να γράφω αλληγορικά. Να σ' αναγκάζω να διαβάζεις πίσω από τις φράσεις και τις λέξεις και να στοχάζεσαι χωρίς να σε δεσμεύω με τις δικές μου στεγνές - στυγνές - θέσεις και αντιλήψεις.

Μου ζητάς αναγνώστη μου να γράψω κάτι για το μεταναστευτικό. Για να με κρίνεις μετά και να μου κολλήσεις το ταμπελάκι. Ρατσιστής ή ανθέλληνας, συντηρητικός ή προοδευτικός. Ξέρεις εσύ γιατί χρόνια τώρα αυτό κάνεις. Δεν θα σου απαντήσω ευθέως. Δεν θα σου πω τι πιστεύω για το θέμα της ιθαγένειας. Θα σε καλέσω να φανταστείς μαζί μου ότι είναι ντάλα καλοκαίρι σε μια ελληνική γωνιά, στο σταθμό των λεωφορείων...

Πληρώνεις και βγάζεις εισιτήριο, εσύ κι άλλοι πενήντα συνεπιβάτες σου. Το λεωφορείο παλιό, σακάτικο, χωρίς κλιματισμό, μ' ανοιχτά τα παράθυρα να μπαίνει η σκόνη από παντού. Ο οδηγός μεροκαματιάρης. Απλός και ταπεινός άνθρωπος. Ξεκινάτε. Το λεωφορείο γεμάτο, αγκομαχάει στις ανηφόρες.

Στη μέση του πουθενά μια μανούλα με τα τέσσερα παιδάκια της κάνει σήμα στον οδηγό να σταματήσει. Θέση ούτε για δείγμα.

-Άιντε κακομοίρα, ανέβα κι εσύ, της λέει ο οδηγός που η ψυχούλα του δεν τον αφήνει να παρατήσει μια μάνα με τα παιδάκια της μέσα στον ήλιο.

Όρθιοι οι καινούριοι επιβάτες κουτρουβαλάνε μπρος-πίσω κάθε που το λεωφορείο τινάζεται στα κακοτράχαλα. Δεν είχανε ακόμα φτάσει οι δημοτικές εκλογές, βλέπεις! Παρακάτω δυο παλληκάρια, ξεθεωμένα, μισοεξαντλημένα γνέφουν στον οδηγό να τα πάρει μαζί του. Σταματάει. Ανοίγει τις πόρτες.

-Βρε λεβέντες, σαλτάρετε πάνω μη γίνεται σα σκουμπριά στο λιοπύρι. Δεν θα τον άφηνε η συνείδησή του τον οδηγό να παρατήσει δυο παλληκάρια να καούνε στην ερημιά.

Να μη στα πολυλογώ - γιατί μάλλον το πήρες γραμμή - ο οδηγός είχε φτάσει να έχει πενήντα καθιστούς και καμιά εκατοστή αξιοθρήνητους όρθιους. Ζέστη, σκόνη, το λεωφορείο παλιό, ζοριζότανε. Οι επιβάτες που είχανε πληρώσει εισιτήριο από το σταθμό ακόμα, τώρα φωνάζανε. Άλλοι γιατί δεν αντέχανε κι άλλοι λέγανε κάντε υπομονή φτάνουμε. Κάποιοι από τους όρθιους - ταλαιπωρημένοι κι ανήμποροι - ζητούσαν απ' τους επιβάτες να σηκωθούνε για να κάτσουν αυτοί. Κάποιοι τους φοβέριζαν κιόλας τους καθήμενους. Όχι από κακία αλλά από κούραση. Κανείς όμως από τους όρθιους δεν είχε πληρώσει εισιτήριο.

Κάποια στιγμή στη διαδρομή μπαίνει ο εισπράκτορας στο λεωφορείο.

-Να τους κατεβάσετε και να απολύσετε τον οδηγό που τους ανέβασε χωρίς εισιτήριο και μάλιστα χωρίς να υπάρχει θέση! Ουρλιάζανε κάποιοι.

-Είστε ρατσιστές και φασίστες! Απαντούσαν κάποιοι άλλοι. Το λεωφορείο είναι δημόσιο!

-Μα θα κλατάρει με τόσο κόσμο και θα μείνουμε όλοι μαζί στην ερημιά! Υπενθύμιζαν τρίτοι.

Εγώ τώρα θα ρωτήσω εσένανε.

Να κόψει εισιτήριο στους όρθιους ή να τους κατεβάσει; Όλους ή κάποιους απ' αυτούς; Στο δρόμο να πάρει κι άλλους ή το λεωφορείο θα κλατάρει; Όσοι είχαν εισιτήριο από το σταθμό - ιθαγένεια όπως την ξέραμε δηλαδή - τι να κάνουν; Να κατέβουν και να πάρουν άλλο λεωφορείο, και πιο να τους πάρει, ή να συνεχίσουν τη θλιβερή -όπως εξελίχθηκε - διαδρομή τους βλαστημώντας την ώρα που τους έλαχε το κακό;

Κάτσε τώρα να ξαναγράψεις την ιστορία μου. Να δώσει η όχι ο εισπράκτορας ιθαγένεια στους όρθιους που ανέβηκαν στο λεωφορείο που λέγεται Ελλάδα; Κι όσοι είχαν από το σταθμό ακόμα ιθαγένεια τι να κάνουν;

Αλήθεια, εσύ τι θα 'κανες αν ήσουν επιβάτης;

Η υποκρισία της εξουσίας

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

Επιμέλεια ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ

Καθώς πληθαίνουν οι ειδήσεις για εξωσυζυγικές σχέσεις πολιτικών, οι οποίοι παραπονούνται ότι πεθαίνουν οι οικογενειακές αξίες ή άλλων που χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για ιδιωτική ωφέλεια, ενώ καταδικάζουν τις δαπάνες της κυβέρνησης, ο κόσμος έχει πάψει να εντυπωσιάζεται, ενώ ταυτοχρόνως είναι φανερό ότι ισχύς και υποκρισία συνδέονται, γράφει ο Economist.

Το ερώτημα είναι αν η ισχύς διαφθείρει ή αν τραβάει ανθρώπους που είναι ευεπίφοροι στη διαφθορά. Δύο επιστήμονες, ο Τζόρις Λάμερς, του Πανεπιστημίου Τίλμπουργκ στην Ολλανδία και ο Ανταμ Γκαλίνσκι του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν στο Ιλινόις, έκαναν μια σειρά πειραμάτων για να αναλύσουν το σύνδεσμο. Πρώτα προσπάθησαν να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση της ισχύος ή την απουσία της στο μυαλό των εθελοντών που συμμετείχαν στο πείραμα. Οταν το πέτυχαν, δοκίμασαν πόσο ισχυρή είναι η ηθική των εθελοντών. Και όπως ανέφεραν στο περιοδικό «Ψυχολογική Επιστήμη», βρήκαν ότι η εξουσία διαφθείρει.

Οι εθελοντές είχαν μια κλίμακα εννέα βαθμών. Το εννέα ήταν η απόλυτη ηθική. Το ένα η έλλειψη ηθικής. Τους ζήτησαν να βαθμολογήσουν τη διόγκωση των εξόδων ενός επαγγελματικού ταξιδιού. Τους έβαλαν να ρίξουν ζάρια (χωρίς να τους βλέπει κανείς) και τους είπαν ότι ο αριθμός που θα φέρουν αντιστοιχεί σε εισιτήρια συναυλίας που θα πάρουν μετά το πείραμα. Οι «ισχυροί» βαθμολόγησαν με 5,8 τη διόγκωση των εξόδων που έκαναν άλλοι. Οι «ανίσχυροι» με 7,2. Οι ισχυροί δηλαδή φάνηκε να αντιλαμβάνονται την ανηθικότητα. Στα ζάρια, όμως οι «ισχυροί» ανέφεραν ότι έριξαν μεγαλύτερες ζαριές σε σχέση με ό,τι ανέφεραν οι «ανίσχυροι». Και οι δύο είχαν κλέψει, αλλά οι ισχυροί το είχαν παρακάνει. Συνολικά το πείραμα έδειξε ότι η ισχύς τείνει να διαφθείρει και να ωθεί τον άνθρωπο σε μια τάση υποκρισίας, να θέλει δηλαδή να είναι οι άλλοι σε υψηλότερο επίπεδο από το δικό του.

Οι δύο ερευνητές έκαναν κι άλλα πειράματα. Πάλι με εθελοντές «ισχυρούς» και «ανίσχυρους», αλλά με την ίδια πράξη αυτή τη φορά. Βαθμολόγησαν την παραβίαση του ορίου ταχύτητας -λόγω καθυστέρησης σε ραντεβού- από τους ίδιους και από τους άλλους. Οι «ισχυροί» την παραβίαση των άλλων τη βαθμολόγησαν με 6,3. Τη δική τους με 7,6. Τη θεώρησαν πιο ηθική πράξη αν την έκαναν οι ίδιοι. Οι «ανίσχυροι» αντίθετα τη βαθμολόγησαν το ίδιο. Οι ισχυροί σε άλλο πείραμα βαθμολόγησαν με 6,6 την παραβίαση της φορολογικής νομοθεσίας από άλλους, αλλά με 7,6 τη δική τους. Οι «ανίσχυροι» θεώρησαν πιο ηθική την παραβίαση των άλλων 7,7, ενώ με τον εαυτό τους ήταν πιο αυστηροί, έβαλαν 6,8 στη φορολογική παράβαση.

Ισχυρών παρανομία

Αυτά δείχνουν ότι οι ισχυροί όντως φέρονται υποκριτικά, καταδικάζοντας περισσότερο το στραβοπάτημα των άλλων παρά το δικό τους. Το βλέπουμε σχεδόν κάθε μέρα, γράφει ο Economist. Οπως βλέπουμε και κάτι ακόμα: ότι όταν πιάνονται δεν δείχνουν να μετανιώνουν. Δεν είναι μόνο ότι παρανομούν, αλλά ότι θεωρούν δικαίωμά τους την παρανομία.

Οι Λάμερς και Γκαλίνσκι έκαναν ακόμα μια σειρά πειραμάτων με ανθρώπους που θεωρούσαν ότι είναι ισχυροί ή ανίσχυροι και δικαίως είναι με άλλους που θεωρούσαν ότι δεν αξίζουν τη θέση ισχύος που έχουν ή την έλλειψη ισχύος στην οποία βρίσκονται. Τους έβαλαν να βαθμολογήσουν την κλοπή ενός εγκαταλειμμένου ποδηλάτου. Οι ισχυροί που πίστευαν ότι τους αξίζει η ισχύς βαθμολόγησαν με 5,1 την κλοπή από άλλους. Ηταν πιο χαλαροί (6,9) αν έπαιρναν εκείνοι το ποδήλατο. Οι δικαίως ανίσχυροι βαθμολόγησαν με 5,1 την κλοπή των άλλων και με 4,3 τη δική τους. Οι αδίκως ανίσχυροι έδωσαν 4,7 και 4,4 αντίστοιχα. Εντυπωσιακό ήταν το εύρημα στους ισχυρούς που θεωρούσαν ότι δεν άξιζαν την ισχύ. Ηταν σκληροί με τον εαυτό τους και λιγότερο με τους άλλους. Εδωσαν 6 στην κλοπή των άλλων και 3,9 αν έκαναν οι ίδιοι την κλοπή. Αυτό το φαινόμενο οι Λάμερς και Γκαλίνσκι το ονόμασαν «hypercrisy». Ελληνικά θα μπορούσαμε να το πούμε υπερκρισία.

Το συμπέρασμα των δύο ερευνητών ήταν ότι όσοι θεωρούν πως δίκαια έχουν ισχύ, πιστεύουν ότι είναι και δικαιολογημένο να παραβούν το νόμο. Οχι μόνο γιατί εύκολα θα τη γλιτώσουν, αλλά και επειδή διαισθάνονται πως έχουν το δικαίωμα να παρανομήσουν. Αυτή η αίσθηση του δικαιώματος είναι κρίσιμη στο να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι με εξουσία συμπεριφέρονται άσχημα. Ο όρος «προνόμιο» μεταφράζεται σε «ιδιωτικός νόμος».

Αν οι δύο επιστήμονες έχουν δίκιο, γράφει το βρετανικό περιοδικό, η αίσθηση που μερικοί ισχυροί άνθρωποι φαίνεται πως έχουν, ότι δηλαδή σε αυτούς ισχύουν διαφορετικοί νόμοι, δεν είναι ένα βολικό προπέτασμα καπνού. Πραγματικά το πιστεύουν. «Η αντίδραση στις υδροκέφαλες κυβερνήσεις» (τίτλος του Economist) είναι απόρροια της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αύξηση κυβερνητικών σχημάτων μεγάλου μεγέθους και μεγάλης ισχύος. Η επιστροφή σε τέτοιου είδους κυβερνήσεις αναγκάζει τους αρχιτέκτονες των σχημάτων να απαντήσουν σε μερικά βασικά ερωτήματα, οι απαντήσεις όμως τώρα είναι όλο και πιο δύσκολες, γράφει το βρετανικό περιοδικό.

Το Time έχει ειδικό αφιέρωμα με τίτλο «Η τραγωδία της Αφρικής». Το Newsweek έχει τίτλο «Κενό έμπνευσης». Και φωτογραφία του Μπαράκ Ομπάμα. Ανάλυση για το πώς «ο πρωτοπόρος του 2008» (σ.σ. στην προεκλογική εκστρατεία των προεδρικών εκλογών) «έγινε ένας περιορισμένος πρόεδρος του 2010».

Το στοίχημα σήμερα λέγεται "εμπιστοσύνη".

Του ΤΑΚΗ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Είναι προφανές πως η χώρα μας χωλαίνει επικίνδυνα. Το βλέπουμε καθημερινά γύρω μας, το περιγράφουν τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου, το επιβεβαιώνουν με τη συμπεριφορά τους οι διεθνείς αγορές.

Ακροβατούμε σε ένα τεντωμένο σχοινί και το στοίχημα είναι αν θα καταφέρουμε να περάσουμε απέναντι ή αν θα γκρεμοτσακιστούμε! Ή το ένα ή το άλλο! Οπότε, ή παλεύουμε για να σωθούμε, ή εγκαταλείπουμε την προσπάθεια και απλώς αυτοκτονούμε! Δυστυχώς δεν υπάρχει ενδιάμεση επιλογή. Αυτό είναι απολύτως σαφές και αντιληπτό πλέον απ’ όλους!. Όποιος δεν το βλέπει, απλώς εθελοτυφλεί!

Η αλήθεια είναι πως το ΠΑΣΟΚ ερχόμενο στην εξουσία, έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη. Καλλιέργησε στην κοινή γνώμη την εντύπωση πως από την επομένη κιόλας των εκλογών, όλα αλλάζουν! Έταξε πολλά σε πολλούς και δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες σε πολλές επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες! Κυρίως όμως την πεποίθηση πως επιτέλους η χώρα βγαίνει από το τέλμα, τη μιζέρια και την ανυποληψία και μπαίνει σε μια νέα εποχή! Αυτό πέρασε στην κοινή γνώμη και επιβεβαιώθηκε από τα συντριπτικά ποσοστά στις εκλογές και τις μετέπειτα σχεδόν θριαμβευτικές δημοσκοπήσεις!

Όμως, η επόμενη ημέρα έκρυβε μια δυσάρεστη έκπληξη. Μόλις κατακάθισε ο κουρνιαχτός από τα επινίκια, οι πολίτες διαπίστωσαν πως ξαφνικά βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο! Εν μια νυκτί οι προσδοκίες για το καλύτερο, μετατράπηκαν σε εφιάλτη και σε αγώνα επιβίωσης! Δεν είναι εύκολο, όσο και αν τρομάζει, όλο αυτό που συμβαίνει να εμπεδωθεί από την κοινή γνώμη. Όσο και αν είναι προφανές πως χρειάζεται συλλογική προσπάθεια για να βγούμε από το αδιέξοδο, η καχυποψία απέναντι στο αδηφάγο και ανέντιμο κράτος παραμένει.

Δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται! Υποσχέσεις που δεν συνήθως τηρούνται και δεσμεύσεις που δεν γίνονται πράξη. Η λέξη κλειδί σήμερα είναι η «εμπιστοσύνη». Το μεγαλύτερο εμπόδιο που πρέπει να υπερβεί η παρούσα κυβέρνηση, είναι η διαχρονικά αμοιβαία καχυποψία μεταξύ πολιτών και κράτους! Όσα κίνητρα και αν θεσπίσει, όσα μέτρα και αν πάρει, δεν θα καταφέρει τίποτα αν δεν πείσει έμπρακτα την κοινή γνώμη για την ειλικρίνεια των προθέσεων της. Και στην κατεύθυνση αυτή το ΠΑΣΟΚ, μάλλον έχει ακόμη δρόμο να διανύσει.

ΥΓ. Αν στο διαδίκτυο αναζητήσετε κάτι σχετικό με «αποκλεισμό συνόρων» (ή «border blockade») τα τελευταία πέντε- έξη χρόνια, θα οδηγηθείτε στον Λίβανο, την Παλαιστίνη, την Ιερουσαλήμ, τη Ν. Οσετία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Αίγυπτο, το Κουβέιτ και τον ... Προμαχώνα! Εκεί έκλεισαν τα σύνορα. Αφορμή σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ο πόλεμος!

«Οι άνθρωποι έρχονται δεύτεροι»

Του Γιώργου Αγγελόπουλου

Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Ντάγκλας Τόμκινς αγοράζει εκτάσεις για να τις σώσει από την «αξιοποίηση». Όμως συναντά την καχυποψία των ντόπιων που ζουν από τις εκτάσεις αυτές.

O 66χρονος Τόμκινς, πρώην επιχειρηματίας και ιδρυτής των εταιρειών ρούχων Εsprit και Τhe Νorth Face, αγοράζει καλλιεργήσιμα εδάφη στο Εστέρος ντε Ιμπερά της Αργεντινής για να τα μετατρέψει σ΄ ένα εθνικό πάρκο 13 εκατομμυρίων στρεμμάτων. Αγοράζει τη μία κτηνοτροφική μονάδα μετά την άλλη και μετά τις διαλύει, αφαιρεί τα συρματοπλέγματα και αφήνει ακαλλιέργητους τους ορυζώνες για να αποδώσει τις εκτάσεις σε είδη που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Είναι πεπεισμένος πως η κούρσα της κατανάλωσης- στην οποία πάντως βάσισε τον πλούτο του- οδηγεί στην καταστροφή.

«Εμείς οι άνθρωποι κατασκευάζουμε για μας ένα υπέροχο φέρετρο στο διάστημα που ονομάζεται πλανήτης Γη», τονίζει. «Τα οικολογικά προβλήματα γεννιούνται από την εσφαλμένη αντίληψη ότι προτεραιότητα έχουν οι άνθρωποι, ενώ πρέπει να έρχονται δεύτεροι», διαβεβαιώνει.

Έχει επίσης αγοράσει φιόρδ στις ακτές της Παταγονίας και δάση σε πλαγιές ηφαιστείων στη Χιλή. Τα πάρκα που έχει φτιάξει, ιδιωτικά ή δημόσια, αντιπροσωπεύουν σήμερα μια έκταση στο μέγεθος της Κρήτης.

Όμως οι μικροκαλλιεργητές τον αντιμετωπίζουν με πολλή καχυποψία. Και πριν από λίγο καιρό, μια ομάδα βουλευτών, από εθνικιστές περονιστές μέχρι αριστερούς, πραγματοποίησαν ανεπιτυχώς εκστρατεία στο κοινοβούλιο για να κατασχεθούν οι ιδιοκτησίες του Ντάγκλας Τόμκινς για λόγους ανώτερου εθνικού συμφέροντος. Ο δισεκατομμυριούχος απάντησε διευκρινίζοντας ότι είναι διατεθειμένος να παραχωρήσει τις εκτάσεις του στο κράτος σε 15 ή 20 χρόνια. Και προωθεί τη στροφή από τη γεωργία στον οικοτουρισμό. Έχει ήδη ανοίξει στις ιδιοκτησίες του ένα πολυτελές ξενοδοχείο και τουριστικά συγκροτήματα, όμως οι επισκέπτες είναι λίγοι, καθώς οι τιμές είναι πολύ ακριβές.

Οι ντόπιοι διαμαρτύρονται πως απειλούνται με εκτοπισμό, πως ο Τόμκινς θέλει να μη ζει κανείς στην περιοχή του, πως επιβάλλει τον δικό του νόμο, απαγορεύει το κυνήγι, έχει τη δική του αστυνομία. Στα σπίτια τους κυματίζουν πράσινες σημαίες (το χρώμα των αντι-Τόμκινς) και στους τοίχους υπάρχουν συνθήματα και ζωγραφιές εναντίον «του γκρίνγκο». Ο Τόμκινς τους πηγαίνει στα δικαστήρια. «Με κατηγορεί ότι βλάπτω το περιβάλλον επειδή οι ορυζώνες μου ποτίζονται χάρη σ΄ ένα μικρό φράγμα», λέει ένας απ΄ αυτούς στη «Λε Φιγκαρό». «Με πηγαίνει στα δικαστήρια για να με καταστρέψει. Θέλει να με κάνει στην άκρη για να αποκτήσει την πρόσβαση που έχω στη λίμνη».

«Οι άνθρωποι εδώ δεν καταλαβαίνουν ότι ένας φιλάνθρωπος αγοράζει παραγωγικά εδάφη για να μην τα εκμεταλλευτεί, είναι πεπεισμένοι πως κάτι κρύβει», εξηγεί ο Οράσιο Καρντόζο, σύμβουλος στην περιφέρεια για θέματα περιβάλλοντος. Το βορειοαμερικανικό μοντέλο προστασίας του περιβάλλοντος που συνδυάζει πολιτική βούληση και ιδιωτική ιδιοκτησία είναι δύσκολο να εξαχθεί. «Αν οι 10.000 πλουσιότεροι άνθρωποι του κόσμου έκαναν όπως εγώ, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο», επιμένει πάντως ο Τόμκινς.

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ

Τηλεοπτική φιλανθρωπία με αντάλλαγμα

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Aκόμη και την καλύβα του Καραγκιόζη θα μπορούσε να μετατρέψει σε σεράι του πασά το νέο ριάλιτι «Σπίτι απ’ την αρχή» (Αlpha).

Τα υλικά της εισαγόμενης συνταγής είναι απλά: μια συμπαθητική νέα γυναίκα, η διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων Σίσσυ Φειδά, επισκέπτεται μια αναξιοπαθούσα οικογένεια και αναλαμβάνει να της κάνει το σπίτι καινούργιο. Οσο διαρκούν οι οικοδομικές εργασίες, η οικογένεια φιλοξενείται σε ένα ξενοδοχείο, με δαπάνες της παραγωγής.

Την πρώτη ημέρα η διακοσμήτρια ξεναγείται στο σπίτι, που έχει τα χάλια του, και υποβάλλει συμπονετικές ερωτήσεις που δέχονται αυτονόητη απάντηση, π. χ.: «Σε αυτήν την κατάσταση είναι η κουζίνα;» «Εδώ, στο δωμάτιο που το παράθυρό του δεν έχει τζάμια κοιμούνται τα παιδιά;» «Μη στενοχωριέσαι, μη στενοχωριέσαι», διαβεβαιώνει τη νοικοκυρά, «όλα θα σου τα φτιάξουμε, όλα».

Μια φωνή εκτός κάδρου αφηγείται το πονεμένο έπος κάθε οικογένειας, π. χ. «μικρή Μαριανθούλα δεν έχει δικό της δωμάτιο» ή «το σπίτι είναι σε άθλια κατάσταση, οι τοίχοι της κρεβατοκάμαρας είναι γεμάτοι μούχλα».

Στο πρώτο στάδιο, το σπίτι αδειάζει από έπιπλα. Τοίχοι γκρεμίζονται, κουφώματα ξηλώνονται. Νέα δάπεδα και ντουλάπια κουζίνας, νέες ηλεκτρικές συσκευές, νέα κρεβάτια, καναπέδες, κουρτίνες, φωτιστικά, διακόπτες.

Την τέταρτη και τελευταία ημέρα, ένα πολυτελές τζιπ φέρνει την οικογένεια στο ανακαινισμένο σπίτι. Κραυγές χαράς, αλλά και ευγνωμοσύνης. Κλάμα σπαρακτικό. Κλαίει η μάνα, κλαίει η γιαγιά, κλαίει η εγγονή, θαρρείς πως κλαίνε και τα νέα παράθυρα από «αλουμίνιο αρίστης ποιότητος». Με αυτά τα δάκρυα πληρώνουν οι ευεργετηθέντες. Κλάμα σε γκροπλάν, αναφιλητό, μαζί με ελπίδες για μια καινούργια ζωή.

Αν δεν αφυπνιστεί ο οίκτος του τηλεθεατή, πώς θα κάνει τηλεθέαση η εκπομπή; Το εθελοντικό ξεγύμνωμα της δυστυχίας είναι το αντάλλαγμα που απαιτεί η τηλεοπτική φιλανθρωπία. Ταυτόχρονα, η διαφήμιση πέφτει σύννεφο: το πολυκατάστημα όπου αγοράζονται τα έπιπλα, η βιομηχανία χαλιών, η μάρκα των ηλεκτρικών συσκευών, το ξενοδοχείο.

Βοηθώντας μια φτωχή οικογένεια, η εκπομπή αυτή φαίνεται να εκτελεί κοινωνικό έργο, όμως δεν κάνει το καλό για να το ρίξει στο γιαλό, αλλά για να το διατυμπανίσει και, κυρίως, να πετύχει υψηλά νούμερα προβάλλοντας τον υπαρκτό πόνο και την απόγνωση των «τυχερών» παικτών. Αναρωτιέται κανείς αν είναι από παιδαγωγική άποψη σωστό να εκτίθενται στην κάμερα παιδιά πέντε και δώδεκα χρόνων και να μαθαίνουν οι συμμαθητές τους ότι είναι τα άπορα παιδάκια της γειτονιάς που ζουν ή μάλλον ζούσαν σε ένα σπίτι δίχως τζάμια και μπαμπά, μέχρι που η καλή τηλεοπτική νεράιδα τα άγγιξε με το ραβδί της.

Κάποτε, για να στεριώσει ένα σπίτι, έσφαζαν έναν κόκορα στα θεμέλια. Σήμερα, για να μην καταρρεύσει ένα σπίτι, οι άνθρωποι σφάζουν την αξιοπρέπειά τους, βγάζουν στο τηλεοπτικό κλαρί τα όνειρα, τα σώψυχα και τα σωθικά τους.

ΙΜΙΑ: 14 ΧΡΟΝΙΑ « ΒΙΖΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ» ΣΤΗΝ ΞΕΦΤΙΛΑ

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ

στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από την κρίση των Ιμίων. Δεκατέσσερα χρόνια εθνικής ξεφτίλας με λαό και κυβερνήσεις σε κατάσταση Νιρβάνας.

Τι κι αν μέχρι και οι τσιπούρες του Αιγαίου θέλουν Τουρκική βίζα για να βοσκήσουν στα χωρικά μας ύδατα γύρω απ τα νησάκια αυτά? Τον Ανελλήνιστο και το κήτος που συντονίζει το πράσινο κοπάδι, τους ενδιαφέρει μόνο η κατάργηση της βίζας για τους έλληνες που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ. Αυτές που ευχαρίστησε ξεδιάντροπα ο ομογάλακτός τους καθηγητής από βήματος του «ναού» της Δημοκρατίας, αφού ο θεός Αίολος δεν του έκανε την χάρη ούτε του ιδίου ούτε του σκληρόπετσου κήτους που είχε στο πλευρό του να φυσήξει λίγο παραπάνω και να πάρει την

γαλανόλευκη «κουρελού» που βρίσκονταν στημένη εκεί και να την στείλει και στη σελήνη αν ήταν δυνατόν

Το ότι σαν λαός και σαν έθνος αποκτήσαμε μόνιμη βίζα και «πάσο» ελευθέρας στην κοινωνία της ξεφτίλας τους είναι αδιάφορο.

Ειδικά τώρα μάλιστα που είναι νεοφερμένοι διάδοχοι του αποχαυνωμένου από το playstation «καταλληλότερου» και της γαλάζιας παρέας κλεφτοκοτάδων που τον πλαισίωνε δεν έχουν κανένα λόγο να ανακαλούν στην μνήμη τους τέτοιου είδους ξεφτιλίκια.

Άσε που λένε πως άλλαξαν και πως το πράσινο μαντρί ανακαινίστηκε …

Τον εισηγητή όμως της "θεωρίας της γαλανόλευκης κουρελούς" οι θαμώνες της στάνης τον ανέχονται ως επόπτη και συντονιστή του «έργου» τους. Αυτός τους αξιολογεί για λογαριασμό του Ανελλήνιστου, σε αυτόν λογοδοτούν και δεν ντρέπονται.

Την διαπραγμάτευση με τον καθηγητή για το ποιά θέση θα καταλάβει στο μαντρί την παρακολουθούσαν άφωνοι και άβουλοι. Αντί να τον ξαποστείλουν κλοτσηδόν είχαν μπει σε διαπραγματεύσεις μαζί του για να χαλάσει τελικά το γλυκό μιας και αυτός ζητούσε το ανατολικομεσημβρινό ρετιρέ που το είχαν τάξει σε άλλον. Σε ποιόν? Στον γνωστό νησιώτη φυσικά που συνεχίζει το έργο αφελληνισμού του τόπου στο πλευρό του πατέρα της θεωρίας "της γαλανόλευκης κουρελούς" και του Ανελλήνιστου

Οι εν λόγω τριανδρία βλέποντας ότι δυστυχώς γι αυτούς υπάρχουν ακόμα πατριώτες έτοιμοι να μιμηθούν τους ήρωες Καραθανάση Βλαχάκο και Γιαλοψό που έπεσαν πριν 14 χρόνια για αυτή την κουρελού, κατάλαβαν οτι η δύναμη του Αιόλου δεν αρκεί για να την πάρει και να την στείλει στη σελήνη. Τι κάνουν λοιπόν? Αν ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό τότε το βουνό πάει στον Μωάμεθ. Αφού υπάρχουν ακόμα πατριώτες έτοιμοι να πεθάνουν για την «κουρελού» μεθοδεύουν το κέντημα της ημισελήνου ΠΑΝΩ στην «κουρελού».

Και φυσικά όχι με μισοδουλειές και προχειρότητες. Μιλάμε για διπλοβελονιά μερακλήδικη γι αυτό και υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες κατά εκατοντάδες χιλιάδες τους επιστήμονες της ισλαμικής ψιλοβελονιάς εξ ανατολών, στους οποίους προσεχώς θα δώσουν ιθαγένεια για να αφοσιωθούν απερίσπαστοι στο εργόχειρό τους

Τι και αν ο εκλεκτός κύριος Νταβούτογλου μιλά ανοιχτά για «ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ κάτω απο την Τουρκική ημισέληνο, όλων των ομόθρησκων αδελφών αυτού και του Τουρκικού έθνους...»

«Οι λαοί των Βαλκανίων, της Ανατολής και του Καυκάσου μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικά κράτη, αλλά έχουν μοιραστεί την ίδια ιστορία και γι' αυτό εμείς τους εκπροσωπούμε όλους... Καμία χώρα στον κόσμο δεν έχει την ιδιαιτερότητα της Τουρκίας να αντιπροσωπεύει την εμπειρία τής ανθρωπότητας» είπε προχθές ο εκλεκτός αυτός κύριος

 

Εμείς απ την μεριά μας τα αδέλφια αυτά του Νταβούτογλου σπεύδουμε να τα κάνουμε και δικά μας «αδέλφια» ενώ παράλληλα ανοίγουμε διάλογο με τα αρπακτικά «για τα πάντα όλα» όντας έτοιμοι να πάμε στην Χάγη (για όλα!) αν λέει ο διάλογος δεν ευδοκιμήσει

Το θηρίο που δεν εξημερώνεται ούτε με μεταμόσχευση εγκεφάλου, θα το εξημερώσει ο Ανελλήνιστος μέσω του διαλόγου!!! Και όχι μόνο αυτό. Είναι έτοιμος λέει να στείλει τη χώρα στους διεθνείς λωποδύτες της Χάγης για να βρει το δίκιο της…!!! Οι διεθνείς λωποδύτες που έχουν ακόμα λυτούς τους εκλεκτούς κυρίους Μπους , Μπλέρ και Κλίντον η σύζυγος του οποίου είναι η νυν υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ θα αποδώσουν δίκιο στην Ελλαδιτσα μας !!!

Στην τότε κρίση πριν 14 χρόνια ο τελευταίος είχε πει πως δεν πρέπει «να προκληθεί πόλεμος εξαιτίας μιας βραχονησίδας, όπου ζουν λιγότερα από είκοσι πρόβατα» για να εισπράξει το ευχαριστώ της ξεφτίλας και της ντροπής από τον κύριο καθηγητή.

Έτσι τις μετράει τις πατρίδες των άλλων ο εν λόγω κύριος , η κυρία του , αλλά και ο παγκόσμιος χωροφύλακας που βρίσκεται πίσω του. Με τα κεφάλια των ΠΡΟΒΑΤΩΝ που ζουν σε αυτές. Δεν έχει και άδικο. Σαν πρόβατα «μας άγουν και μας φέρουν» και τους λέμε και ευχαριστώ

Στα φερέφωνα λοιπόν του κυρίου αυτού (ο οποίος αφού άδειασε αμέτρητες βόμβες στα κεφάλια αμάχων εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος και έχει το θράσος τώρα να μοιράζει εμφιαλωμένα νερά στους δυστυχείς της Αιτής) και της πανίσχυρης πλέον κυρίας του είμαστε διατεθειμένοι να αφήσουμε την διαιτησία των εθνικών μας συμφερόντων. Γι αυτό έπεσαν οι τρείς ήρωες. Για να πάμε να μας δικάσουν τα λαμόγια. Θέλει φαίνεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως η προσφυγή σε ένα δικαστήριο-οπερέτα που έχει αντικαταστήσει τα κριτήρια δικαίου με τα εκάστοτε πολιτικά κριτήρια του σπόνσορά του , ισοδυναμεί με το να βάζουμε τα χεράκια μας μόνοι μας να βγάλουμε τα ματάκια μας

Μικρή σημασία όμως έχει αυτό. Μέσα στην γενική πνευματική μας θολούρα η όραση είναι δευτερεύουσα αίσθηση

Η ΓΛΩΣΣΑ των ηγετών μας να είναι καλά. Για να συνεχίσει να ΓΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ, και στα διαλείμματα της χώνεψης να ΓΛΕΙΦΕΙ και να ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ τους εκάστοτε δυνάστες της πατρίδας μας…

«Τσουνάμι» προσφυγών στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Πάνω από 120.000 προσφυγές εκκρεμούν, αυτή τη στιγμή, για εξέταση και εκδίκαση, ενώπιον του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και μία στις δύο, απ' αυτές τις προσφυγές, έχει υποβληθεί από αδικημένους πολίτες της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Ουκρανίας και της Ρουμανίας.

Το «τσουνάμι» αυτών των αιτήσεων έχει ήδη προκαλέσει δυσλειτουργίες στο ΕΔΑΔ το οποίο, όπως δήλωσε ο πρόεδρός του Ζαν Πολ Κόστα, προσπαθεί να απεγκλωβιστεί, μέσω της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων που ήδη έχει ξεκινήσει. Κατά τον πρόεδρο του Δικαστηρίου, είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των αιτήσεων, για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που υποβλήθηκε στο ΕΔΑΔ το 2009 ήταν κατά 15% αυξημένος, σε σχέση με το 2008 ενώ το 28,1% αυτών των προσφυγών στρέφεται κατά της Ρωσίας, το 11% κατά της Τουρκίας, το 8,4% κατά της Ουκρανίας και το 8,2% κατά της Ρουμανίας.

Ωστόσο, στις δηλώσεις του, σε μόνιμους ανταποκριτές των ευρωπαϊκών ΜΜΕ στο Στρασβούργο, ο πρόεδρος εμφανίστηκε αισιόδοξος για το μέλλον του Δικαστηρίου.

Πρώτον διότι, όπως είπε, η Συνθήκη της Λισαβόνας, η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2009, άνοιξε τον δρόμο, για να προχωρήσει η Ε.Ε. στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, γεγονός που θα δημιουργήσει έναν κοινό ευρωπαϊκό χώρο προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεύτερον διότι το Πρωτόκολλο 14 της Σύμβασης, με το οποίο επικυρώνονται οι μεταρρυθμίσεις του ΕΔΑΔ και απλουστεύονται οι λειτουργίες του, επικυρώθηκε και από τη Ρωσία, που ήταν η τελευταία χώρα-μέλος του ΣτΕ που δεν το είχε επικυρώσει.

Τρίτον διότι η επικείμενη διακυβερνητική διάσκεψη για το μέλλον του ΕΔΑΔ, τον Φεβρουάριο, στο Ιντερλάκεν της Ελβετίας, αναμένεται να συμβάλει στην κατάρτιση ενός οδικού χάρτη για τη μελλοντική ανάπτυξη του Δικαστηρίου.

Με μοναδική εξαίρεση την Ελλάδα, που εκπροσωπείται, σ' αυτή τη διακυβερνητική διάσκεψη, με εκπρόσωπο του... Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων κρατών-μελών του ΣτΕ, δίνοντας τη δέουσα σημασία στη διασφάλιση του μέλλοντος του ΕΔΑΔ, εκπροσωπείται από υπουργούς Εξωτερικών, υπουργούς Δικαιοσύνης και γραμματείς των ενδιαφερόμενων υπουργείων.

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Στον «αέρα» πάνω από 1.600 κεραίες κινητής τηλεφωνίας στην Περιφέρεια Αττικής

Του Βαγγελη Μανδραβελη

Τον κίνδυνο να ξεμείνει από σήμα κινητής τηλεφωνίας το Κέντρο της Αθήνας ενέχει η απόφαση του δημάρχου Αθηναίων κ. Ν. Κακλαμάνη να προχωρήσει στην αποξήλωση 30 κεραιών κινητής τηλεφωνίας.

Ο δήμαρχος Αθηναίων έχει τελεσίδικες αποφάσεις στα χέρια του και φαίνεται αποφασισμένος να προχωρήσει στη συγκεκριμένη ενέργεια.

Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας απευθύνθηκαν στους αρμόδιους υπουργούς προκειμένου να γνωστοποιήσουν το θέμα κι ενδεχομένως να παρέμβουν. Η σχετική επιστολή εστάλη στον αρμόδιο υφυπουργό Μεταφορών κ. Ν. Σηφουνάκη και κοινοποιήθηκε και στους υπουργούς Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούση και Περιβάλλοντος κ. Τ. Μπιρμπίλη. Στην πράξη οι εταιρείες εγκαλούν στους υπουργούς για την αδυναμία του κράτους να εφαρμόσει τους νόμους που ψηφίζει.

Σύμφωνα με στελέχη των εταιρειών κινητής, οι κεραίες που πρόκειται να αποξηλωθούν, τυπικά είναι παράνομες, αφού απουσιάζουν οι σχετικές Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που επιβάλλει η πρόσφατη νομοθεσία (3431/2006). Ωστόσο επισημαίνουν ότι οι φάκελοι των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που έχουν υποβληθεί για το σύνολο της Περιφέρειας Αττικής εδώ και περίπου δύο χρόνια δεν έχουν εγκριθεί ακόμη. «Με βάση τα στοιχεία του περασμένου Οκτωβρίου, σ’ ένα σύνολο 1.750 κεραιών, υπάρχουν εγκεκριμένες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων μόνον για το 6% των κεραιών», λέει στέλεχος της αγοράς κινητής τηλεφωνίας. Αυτό σημαίνει ότι πάνω από 1.600 κεραίες στην Περιφέρεια Αττικής τυπικά είναι παράνομες.

Η Περιφέρεια Αττικής είναι η περιφέρεια με το μικρότερο ποσοστό εγκρίσεων αδειών κινητής στην Ελλάδα. Ακολουθεί η Περιφέρεια Νήσων Αιγαίου και Κρήτης και πάει λέγοντας. Είναι ενδεικτικό ότι από τον Φεβρουάριο του 2006 που ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος, οι αρμόδιοι υπουργοί (Μεταφορών και Περιβάλλοντος) έδωσαν τρεις παρατάσεις για τη λειτουργία των κεραιών χωρίς εγκεκριμένες μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Η τελευταία λήγει στις 31/3/2010, αλλά είναι σίγουρο ότι θα υπάρξει και τέταρτη καθώς είναι απίθανο να εγκριθούν χιλιάδες άδειες μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Οι δικαστές ωστόσο -σε ορισμένες περιπτώσεις- εξετάζουν το γράμμα του νόμου και όχι την ουσία. Αυτό συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν και το Πάσχα του 2009 είχε ξεμείνει από σήμα κινητής η πόλη της Κισσάμου στην Κρήτη.Επίσης το καλοκαίρι του 2009 η νομαρχία Ρεθύμνου έδωσε εντολή για το γκρέμισμα των κεραιών μέσα στον αστικό ιστό της πόλης, χωρίς ωστόσο να την υλοποιήσει. Τότε αντέδρασαν φορείς του νομού ενόψει της τουριστικής περιόδου.

Η αποξήλωση των 30 κεραιών στην Αθήνα θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας.

«Πρόκειται για κομβικές κεραίες στην περιοχή των Αμπελοκήπων, της Κυψέλης, της Ομονοίας και του Παγκρατίου», λέει στέλεχος εταιρείας κινητής τηλεφωνίας. Ο ίδιος σημειώνει ότι το γκρέμισμα των κεραιών μπορεί να μη διακόψει την κάλυψη των περιοχών, αλλά θα επιβαρύνει την ποιότητα επικοινωνίας. «Οι υφιστάμενες “τρύπες” στα δίκτυα θα διευρυνθούν και η λήψη του σήματος θα επιβαρυνθεί ιδιαίτερα», υποστηρίζει.

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αδεια πατρότητας έως 6 μήνες στη Βρετανία

Αδεια πατρότητας έως και έξι μήνες θα μπορούν να λαμβάνουν οι πατεράδες στη Μεγάλη Βρετανία, μετά τη λήξη της άδειας μητρότητας της συζύγου τους, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης Μπράουν.

Οπως έγινε γνωστό, οι πατεράδες θα έχουν νόμιμο δικαίωμα να πάρουν τη θέση της μητέρας στο σπίτι για τους τελευταίους τρεις μήνες της εννιάμηνης άδειας μητρότητας, ενώ κατά αυτήν την περίοδο θα δικαιούνται την καταβολή μισθού από το κράτος, ύψους 123 λιρών (142 ευρώ) την εβδομάδα. Μετά το πέρας του πρώτου τριμήνου άδειας, αν θέλουν, θα μπορούν να λάβουν άλλους τρεις μήνες άδεια άνευ αποδοχών, η οποία, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα επιτρέψει στα ζευγάρια να μοιράσουν μεταξύ τους συνολικά 12 μήνες γονικής άδειας.

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του νομοσχεδίου, η εν λόγω ρύθμιση, αν γίνει νόμος, θα διευκολύνει τις μητέρες που ο μισθός τους είναι μεγαλύτερος από την αμοιβή των συντρόφων τους να επιστρέψουν στη δουλειά νωρίτερα και να προσφέρουν έτσι περισσότερα στην οικογένεια. Το νομοσχέδιο θεωρείται νίκη της υπουργού για τις Γυναίκες και την Ισότητα, Χάριετ Χάμαν, η οποία εδώ και καιρό προσπαθεί να βρει κάποια φόρμουλα για να παρέχεται στους γονείς επιπλέον άδεια και καλύτερες εργασιακές συνθήκες.

Οπως έγινε γνωστό, η ψήφιση του σχεδίου νόμου θα λάβει χώρα τον Απρίλιο, λίγο πριν από τις εκλογές του Μαΐου και η ισχύς του θα ξεκινάει από τις 3 Απριλίου του 2011, καθώς «πρέπει να δοθεί χρόνος στους εργοδότες για να προσαρμοστούν».

ΠΗΓΗ ΕΘΝΟΣ

Η Λυρική, ο Γερουλάνος και ο coach Pangalos

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

Δηλώνω εξαρχής ότι τρέφω τα πιο τρυφερά αισθήματα για τους ανθρώπους που μας ομορφαίνουν τη ζωή. Οπως οι εργαζόμενοι της Λυρικής Σκηνής. Οπως εκείνοι που στηρίζουν με τη δουλειά τους το Μέγαρο Μουσικής. Αλλά και όσοι εργάζονται στο ανακαινισμένο και αφημένο σε εχθρικό έδαφος Εθνικό Θέατρο.

Δυσκολεύομαι όμως να κατανοήσω γιατί είναι σωστό να αυξηθούν οι αμοιβές της Λυρικής κατά 6% το 2009 και ήδη κατά 7% το 2010. Τους τα χρωστούσαν; Η απάντηση, αν πιστέψω τον υπουργό Πολιτισμού, είναι πως «το ηθικό των εργαζομένων είναι σε πάρα πολύ άσχημη κατάσταση» (Πρακτικά της Βουλής, συζήτηση επίκαιρης ερώτησης με αριθμό 230/14.12.2009).

Και πού να δείτε, κύριε υπουργέ, το «ηθικό» των υπολοίπων. Θυμήθηκα, με την ευκαιρία, την, κατά διήγηση εργαζομένου μουσικού στην Καμεράτα του Μεγάρου, συμφωνημένη μείωση αποδοχών κατά 20% όταν, προσφάτως, ο μεγάλος υποστηρικτής της «έκοψε» τη χορηγία. Αλλά και τόσοι άλλοι εργάτες του πολιτισμού, που δεν πιθηκίζουν στα στούντιο των μεγαλοεργολάβων της «ενημέρωσης», που δεν έχουν ανταλλάξει την αξιοπρέπειά τους με τη λατρεία της βλακώδους επαναλήψεως προς δόξαν των μετρητών τηλεθέασης, από δύσκολη μέρα σε δυσκολότερη βρίσκονται!

Η ανάλυση του κ. Παύλου Γερουλάνου προς τον βουλευτή Καζάκο είναι εκπληκτική. Απόδειξη ότι ο κομμουνιστής ηθοποιός παραδέχθηκε πως «με τα όσα είπατε, μας αποστομώσατε». Σύμφωνα με τον κεντρικό πρωταγωνιστή σε δεκάδες λαϊκές τηλενουβέλες, σίγουρα πολύ κοντά στο πρότυπο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, «οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να προαγάγουν την τέχνη τους» επειδή «μένουν καθηλωμένοι». Στο βαθμολόγιο και μισθολόγιο του κράτους, βεβαίως.

Και όμως, κατά τον ίδιο πάντοτε βουλευτή, τα «ανελαστικά έξοδα του θεάτρου, μισθοί και λειτουργικά, ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια».

Συμφώνησε και ο υπουργός Πολιτισμού. Και έδωσε το παράδειγμα όσων εννοεί ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου όταν λέει ότι θα κρατά το 10% της εγκεκριμένης δαπάνης των υπουργείων. Το 2009, είπε ο κ. Γερουλάνος, το υπ. Οικονομικών «έδωσε εντολή για 90% απορροφητικότητα, δηλαδή η Λυρική έπρεπε να βγάλει τη χρονιά με 16,2 εκατ.». Ομως, συνεχίζει ο ίδιος, «για να κλείσουμε τη χρονιά χωρίς οφειλές, πρέπει να πληρώσουμε 34 εκατομμύρια, δηλαδή τα διπλάσια». Ο υπουργός κατηγορεί για την κατάσταση αυτή την προηγούμενη διοίκηση.

Δεν γνωρίζω αν έχει λάβει μέτρα λογοδοσίας και ποια. Γνωρίζω όμως πως «στη Λυρική αυτή τη στιγμή δουλεύουν 23 ράφτρες» και πως «η πιο ακριβοπληρωμένη παίρνει 3.000 ευρώ και πάνω, χωρίς τις υπερωρίες και άλλα προνόμια». Και προσθέτει πως το «τραγικό» είναι ότι «δεν τις χρησιμοποιούν», αλλά «όταν ανεβαίνει μια παράσταση, παίρνουν εξωτερικά συνεργεία για να κάνουν την ίδια δουλειά».

Ως εδώ καλά. Εκεί όμως που ο κ. Γερουλάνος με ξεπέρασε είναι όταν διαβεβαίωσε τον βουλευτή του ΚΚΕ ότι ο μισθός των αργούντων ραπτριών ή των «είκοσι οκτώ διοικητικών υπαλλήλων με 5.000 ευρώ χωρίς υπερωρίες» δεν είναι το θέμα. «Μακάρι να έπαιρναν όλοι τόσα», αναφωνεί ο υπουργός. Μήπως ο «αγαπητός φίλος» πρέπει να περάσει από τον coach Pangalos για να συζητήσουν πού είναι το θέμα;

πηγη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

"Επίγεια σοφία"

"Η κρίση του σήμερα είναι το ανέκδοτο του αύριο"

HERBERT GEORGE WELLS (Βρετανός συγγραφέας)

"Μια κρίση είναι μια ευκαιρία που καβαλάει τον άνεμο του κινδύνου"

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΠΑΡΟΙΜΙΑ

ΙΜΙΑ: Πετάει , πετάει η σημαία???

«Οι ισχυροί άνεμοι θα καταστρέψουν τη σημαία και η Ελλάδα δεν θα την αντικαταστήσει».

Απάντηση του Θ. Πάγκαλου στον  Αμερικανό τότε ομόλογό του Γουόρεν Κρίστοφερ ο οποίος ζητούσε επιτακτικά την απομάκρυνση της Ελληνικής σημαίας απο τα Ίμια  (Νο boats, no flags, no men on the islandsor in the proximity.) σύμφωνα πάντα με τα απόρρητα έγγραφα των Αμερικανών που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΧΟΥ ΛΥΜΠΕΡΗ,  Ο ΟΠΟΙΟΣ ΈΧΕΙ ΓΡΑΨΕΙ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΙΜΙΑ:

Εκεί [Σ.Σ.: στο πρωθυπουργικό γραφείο] πρωτακούω, κατά τις 12:30 τη νύχτα, μία παρά, τον κ. πρωθυπουργό να λέει στον κ. Πάγκαλο, ο οποίος είχε έλθει από το ΜΕGΑ: «Θόδωρα, πού βρίσκονται οι διαπραγματεύσεις;».

Εγώ πέφτω από τα σύννεφα. Είμαι Α/ΓΕΕΘΑ, διευθύνω τις Ένοπλες Δυνάμεις και δεν γνωρίζω ότι γίνονται διαπραγματεύσεις. Δεν γνωρίζω ποια είναι η πολιτική της κυβέρνησης εκείνη την ώρα.

Στη συνέχεια, μου λέει ο κ. πρωθυπουργός:

«Κύριε Λυμπέρη, είναι σοβαρό πράγμα για τις Ένοπλες Δυνάμεις να φύγει η σημαία;». Και του απάντησα:

«Πολύ σοβαρό, κύριε πρωθυπουργέ, μπορεί να πέσει και η κυβέρνηση γι’ αυτό το θέμα».

Απάντηση του κ. πρωθυπουργού: «Είστε συναισθηματικός και υπερβολικός».

Μιλούσαν με τους Αμερικανούς από άλλο καμαράκι. Ουδέποτε άκουσα τι έλεγαν και τι τους λέγανε.

Έρχεται ο κ. Αρσένης και μου λέει:

“Κύριε αρχηγέ, μου λέει εδώ ο Αμερικανός Α/ΓΕΕΘΑ ότι γι' αυτούς δεν είναι σοβαρό πράγμα να πάρουν το άγημα και τη σημαία”.

Προς στιγμήν λέω: “Μπας και κάνω λάθος και πάει η χώρα σε πόλεμο;”.

Του λέω: “Κύριε υπουργέ, όχι. Για μας είναι σοβαρό πράγμα. Αν θέλετε να κάνετε αυτό που σας λένε οι Αμερικανοί, κάντε το, αλλά εγώ δεν συμφωνώ να φύγει η σημαία”.

Είμαι ήδη 70 ώρες ξύπνιος. Και ακούω αυτά. Και απογοητεύομαι που δεν έχω μετάσχει στις διαπραγματεύσεις, το θεώρησα υποτιμητικό.

Έρχεται ο κ. Πάγκαλος και μου λέει: “Κύριε Λυμπέρη, δεν λες ότι την πήρε τη σημαία το κύμα και ο άνεμος να κλείνουμε την υπόθεση;”.

Καιείπα:“Όχι”. Δεν συμφώνησα. Το ηθικό των Ενόπλων Δυνάμεων εκείνη την ημέρα ήταν υψηλό. Είχαμε τακτικό πλεονέκτημα. Δηλαδή (είχαμε) περισσότερα πλοία και περισσότερους πυραύλους. Από τις 1:05 π.μ. είχα δώσει εντολή στον Α/ΓΕΝ να στοχοποιηθεί ο τουρκικός στόλος. Και στοχοποιήθηκε...

περισσότερα ΕΔΩ

31/1/1996: ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΛΟΓΙΑ "ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΝΔΡΩΝ"

ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΥΤΟ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΤΗΝ 2η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ...

Ο ΤΕΩΣ ΤΗΝ ΑΡΝΗΘΗΚΕ, Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΑΠ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΕΠΑΞΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΝ...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ

Σαν σήμερα (31/1/ΧΧΧΧ)

1865: Το Αμερικανικό Κογκρέσο ψηφίζει Συνταγματική τροπολογία που καταργεί την δουλεία.

1914: Οι Μεγάλες Δυνάμεις (Γερμανία, Αυστροoυγγαρία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία και Ρωσία) γνωστοποιούν στην Ελληνική Κυβέρνηση ότι παραχωρούν και νομικώς στην Ελλάδα τα νησιά του Αιγαίου, μόνον εφόσον αποσύρει τις δυνάμεις της από τη Βόρεια Ήπειρο και τη νήσο Σάσωνα.

1976: Απαγορεύεται στην Πλάκα η λειτουργία καταστημάτων που χρησιμοποιούν ενισχυτές ήχου.

1996: Κορυφώνεται η Κρίση στα Ίμια. Τρείς Έλληνες ήρωες (Καραθανάσης - Βλαχάκος - Γιαλοψός ) πέφτουν στο καθήκον με το ελικόπτερό τους υπέρ πατρίδος

2004: Για πρώτη φορά στα ιατρικά χρονικά μεταμοσχεύονται σε άνθρωπο οκτώ όργανα (ήπαρ, στομάχι, δύο νεφρά, μικρό και μεγάλο έντερο, πάγκρεας και σπλήνα) Πρόκειται για την ιταλίδα Αλέσια Ντι Ματέο ή οποία ήταν βρέφος επτά μηνών. Η επέμβαση πραγματοποιείται απο τον έλληνα χειρουργό Ανδρέα Τζάκη στο Μαϊάμι. Η ασθενής θα ζήσει ακόμη ένα χρόνο.

1797: Γεννιέται ο Φραντς Σούμπερτ, αυστριακός συνθέτης.

1982: Γεννιέται η Έλενα Παπαρίζου,

1828: Πεθαίνει ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.

Ο μάνατζερ και... τα μανατζεράκια

Της Καρολίνας Παπακώστα

«Θέλω να αφήσω το legacy μου», έλεγε. Καθόταν σε κεντρικό τραπέζι του εστιατορίου περιτριγυρισμένος από εκκολαπτόμενα golden boys. Ξέρετε, αυτούς τους 35άρηδες με τα ακριβά κοστούμια που διακαώς επιθυμούν να ελέγξουν το σύστημα και βασικά το μόνο που τους ενδιαφέρει δεν είναι η εξουσία per se, αλλά το χρήμα. Ή για να το αποδώσω πιο εμφατικά «τα λεφτά». Απολάμβανε την αντιμετώπιση του ειδώλου και, αλήθεια σας λέω, δεν σταύρωσε μια πρόταση με όλες τις λέξεις στα ελληνικά ή όλες στα αγγλικά.

Κατέχει, όπως μου αποκάλυψε η οπτική επαφή μετά, ρόλο στα πράγματα. Φυσικά η ένταση της φωνής ήταν σε τέτοιο επίπεδο που να αποδίδει τον συνδυασμό μυστικοπάθειας και επίδειξης. Πώς γίνεται αυτό θα πείτε. Απλό: μιλάω σχετικά δυνατά στα σημεία που φανερώνουν τη σημαντική μου θέση και, αφού κεντρίσω την περιέργεια του περίγυρου, χαμηλώνω αγγίζοντας τα όρια του ψιθύρου.

Έχω λόγο που περιγράφω το σκηνικό με τόσες λεπτομέρειες. Υποθέτω ότι ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε, πολλώ δε μάλλον εκφραζόμαστε δημοσίως- in public που θα αναφωνούσε και ο πρωταγωνιστής αυτής της μικρής ανούσιας ιστορίας- φανερώνει πολύ περισσότερα από όσα φανταζόμαστε. Δημιουργεί πολύ περισσότερες και πιθανόν διαφορετικές εντυπώσεις απ΄ όσες προσπαθούμε να προκαλέσουμε.

Αν και όλοι αυτοί προφανώς αδιαφορούν για το τι σκέπτονται οι κοινοί θνητοί για την αφεντιά τους, αλήθεια τόση υπεροψία από πού πηγάζει; Τόση που να μην καταδέχονται να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα στην οποία εμείς οι αδαείς συνεννοούμαστε; Το σύστημα που τους έδωσε τη βάση να κομπάζουν παραπαίει... Αυτοί δεν το κατάλαβαν;

Ο συνομιλητής μου κι εγώ, ως ταπεινοί ωτακουστές, ως το κοινό που σε κάποια σημεία τον ενδιαφέρει και σε άλλα το περιφρονεί, αναλογιζόμασταν «μα καλά, τι κληρονομιά να αφήσεις εσύ... Εδώ δεν μπορείς να μεταφράσεις τους όρους που θες να χρησιμοποιήσεις από την αγγλική στη μητρική σου γλώσσα».

Αυτή η διγλωσσία υποψιάζει τους ακροατές για δύο πράγματα. Τη βαλκανική εκδοχή της λαιμαργίας για το εύκολο κέρδος και την πτωχοαλαζονεία του τύπου που, αν και μάνατζερ, εκφράζεται ωσάν να διοικεί σκυλάδικο. Γιατί ξέχασε κιόλας πως κατέρρευσε ο χάρτινος πύργος των αγορών.