Κάθε φορά που το κράτος μοιράζει χρήματα η ζημιά που δημιουργείται είναι μεγαλύτερη από τα όποια οφέλη. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κάθε είδους ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και αναπτυξιακούς νόμους.
Κάθε φορά που η Ε.Ε. ή μια εθνική κυβέρνηση ανακοινώνει κάποιο αναπτυξιακό σχέδιο οι μικρότεροι ή μεγαλύτεροι επιτήδειοι κάνουν "πάρτι"...
Τούτο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Τα ίδια κατ΄αναλογία συμβαίνουν παντού.
Ένα σημαντικό μέρος των εξαγορών που έγιναν πρόσφατα και στην Ελλάδα από το εξωτερικό οφείλεται στο γεγονός πως πολλές επιχειρήσεις δεν είχαν τι να κάνουν το κρατικό χρήμα που έλαβαν ως στήριξη για την επιδημία το οποίο προστέθηκε στον μηδενικού κόστους δανεισμό.
Το μηδενικό κόστος του "φρεσκοτυπωμένου" χρήματος έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο πλήθος "ζόμπι" στην ιστορία του καπιταλισμού και ενδεχομένως και τους αναληφθέντος στους ουρανούς εδώ και δεκαετίες "Υπαρκτού Σοσιαλισμού".
Τούτο μοιάζει σαν μια τεράστια πλημμυρίδα που σηκώνει όλες τις βάρκες που είναι δεμένες στο γιαλό της παγκόσμιας οικονομίας. Ως είθισται όταν συμβαίνει αυτό, οι τρύπιες βάρκες ξεκολλάνε από τον βυθό και επιπλέουν.
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κάποιος για το ποια "βάρκα" της Ευρωζώνης είχε βυθιστεί περισσότερο.
Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι πως η πλέον ενδιαφέρουσα οικονομική πληροφορία στην Ελλάδα αφορά την εκάστοτε επικείμενη απόφαση της ΕΚΤ για τον βαθμό επιλεξιμότητας των ελληνικών χρεογράφων. Δηλαδή, πόσα από τα ομόλογα που τυπώνει το ελληνικό κράτος θα μπορούν να φορτωθούν στα υπόγεια της Κεντρικής Τράπεζας έναντι "ζεστών μετρητών".
Τα χρέη που δημιούργησε η πανδημία ίσως να εξελιχθούν στην θρυαλλίδα της επόμενης οικονομικής κρίσης.
Στη μικρομεσαία συνταξιοχρεοκρατία μας, ελλείψει μεγάλων επιχειρήσεων οι επιδοτήσεις πήγαν στα καφέ που συνεχίζουν να φύονται δέκα-δέκα σε κάθε γειτονιά και στα σουβλατζίδικα που έχουν εξελιχτεί στη "βαριά βιομηχανία" της ελληνικής οικονομίας.
Δεν είναι τυχαίο που ο κλάδος των εργαζομένων στις υπηρεσίες "ντελίβερι" έχει εξελιχθεί στον μαζικότερο τομέα απασχόλησης της οικονομίας μας.
Νεαροί από τα πέρατα της Ασίας και της Αφρικής μεταφέρουν έτοιμα γεύματα και καφέδες σε συνταξιούχους και τα εγγόνια τους οι οποίοι πληρώνουν με τα προϊόντα των "εκτυπωτηρίων" της Ε.Κ.Τ.
Η πανδημία εξελίχτηκε σε μια μεγάλη ευκαιρία να πράξουμε αυτό που ως πολιτικό σύστημα και κοινωνία ξέρουμε καλύτερα. Να μοιράσουμε χρήματα που δεν έχουμε…
Ανέφερε πριν λίγες μέρες ένα λογιστής στον τοίχο στα κοινωνικά δίκτυα πως υπάρχει ένα σημαντικό πλήθος ανθρώπων που καθημερινά ασχολείται και πιέζει τα λογιστικά γραφεία να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν κάποιο επίδομα...
Κατά τη διάρκεια του "κλειδώματος" χιλιάδες εργοδότες δήλωναν όποιον ήθελαν από συγγενείς και φίλους προκειμένου να εισπράξουν το επίδομα αναστολής.
Χιλιάδες υπάλληλοι ενώ συνέχιζαν να απασχολούνται κρυφά ελάμβαναν και το επίδομα αναστολής. Το ίδιο συνέβαινε και με πολλές επιχειρήσεις.
Οι υπάλληλοι επιχειρήσεων όπως γυμναστήρια, κομμωτήρια συνέχισαν να προσφέρουν υπηρεσίες κατ’ οίκον ενώ εμφανίζονταν σε αναστολή. Καθώς έχει δημιουργηθεί μια νέα ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης πλέον δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στις παλιές τους δουλειές.
Επιχειρήσεις χωρίς μείωση των πωλήσεων κατάφεραν να εισπράττουν όλα τα πάγια έξοδα από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το μεγαλύτερο μέρος από τις επιστρεπτέες προκαταβολές έχει ήδη χαριστεί και υπάρχουν πιέσεις να χαριστούν και τα υπόλοιπα.
Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά;
Όλα αυτά...
εκτός από ένα κακό προηγούμενο επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά μιας νέας περιπέτειας η οποία λόγω και της διεθνούς οικονομικής και γεωπολιτικής συγκυρίας μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη από την προηγούμενη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου