Είναι μία από τις διασημότερες στιχομυθίες της ιστορίας του κινηματογράφου. «Οι Ιταλοί έζησαν πολέμους και καταστροφές. Εβγαλαν όμως τον Μιχαήλ Αγγελο. Οι Ελβετοί έζησαν πεντακόσια χρόνια δημοκρατίας και ειρήνης. Και κατάφεραν να βγάλουν το ρολόι κούκο». Το λέει στον φίλο του Τζόζεφ Κότεν, ο Ορσον Ουέλς. Αυτός κάνει λαθρεμπόριο νοθευμένης πενικιλίνης στην κατεχόμενη από τους συμμάχους μεταπολεμική Βιέννη.
Μάλλον αδικεί η άποψη τους συμπαθείς ορεσίβιους της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κάτι κατάφεραν να δημιουργήσουν κι αυτοί. Ο Ρουσσώ, ο Μαξ Φρις, ο Φρίντριχ Ντύρενματ, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, Ελβετοί ήσαν. Βέβαια για τον Ελληναρά που ξέρει τον κόσμο ως «Τι Λωζάννη τι Κοζάνη», όπως η Ελλάδα ταυτίζεται με τον πολιτισμό της, η Ελβετία ταυτίζεται με τις τράπεζες και τις σοκολάτες της. Ελάτε τώρα. Στις προηγούμενες δεκαετίες ήταν στόχος ζωής για τον επιτυχημένο συμπολίτη μας να διαθέτει λογαριασμό στην UBS. Οι μετριοπαθέστεροι αρκούνταν σε ελβετικές σοκολάτες.
Δεν ξέρω αν ο νους του κ. Σκουρλέτη έκανε όλη αυτή τη διαδρομή για να απευθύνει το «ανάθεμα» στους ανταγωνιστές του, την αναβίωση του ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε. «Δεν είστε ούτε ορεινοί, ούτε πεδινοί. Είστε Ελβετοί».
Δεν ξέρω αν ο κ. Σκουρλέτης γνωρίζει ότι ο Λένιν, πριν οργανώσει το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων, έζησε στην Ελβετία. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου ανέκδοτα. Συλλέκτης ψάχνει έναν πίνακα με τίτλο «Ο Λένιν στη Γενεύη». Οταν τον βρίσκει, διαπιστώνει ότι ο πίνακας αναπαριστά τη σύζυγό του Κρούπσκαγια, γυμνή, στο κρεβάτι με τον επίσης γυμνό Τρότσκι. Κι όταν ρωτάει πού είναι ο Λένιν, τον αποστομώνουν: «Ο Λένιν είναι στη Γενεύη».
Το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Η Ελβετία συνεισέφερε με τον δικό της τρόπο στην πορεία του ευρωπαϊκού κομμουνιστικού κινήματος. Οι παρ’ ημίν αντιπρόσωποί του οφείλουν να το γνωρίζουν. Ενδέχεται να ξαναχρειαστούν τις υπηρεσίες της. Κι αν όχι τις υπηρεσίες του πρωτοτύπου, τουλάχιστον αυτές του ελληνικού αντιγράφου της Ελβετίας, του ΠΑΣΟΚ.
Εντάξει τώρα. Ο κ. Σκουρλέτης αναφέρθηκε στην Ελβετία απαξιωτικά. Υποθέτω απαξιωτικά, αν τη συγκρίνεις με τη Ρουμανία ή την Κίνα. Η Ελβετία στο μυαλό του ακροατή του παράγει μια εικόνα χορτολιβαδικών εκτάσεων και αφόρητης πλήξης. Αντε και κάνα εντελβάις απ’ τη Μελωδία της Ευτυχίας.
Ο κ. Σκουρλέτης αγωνίζεται για να μας γλιτώσει από το βάσανο της ειρήνης και της δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι ...
πώς θα αντιδράσει τη στιγμή που ο κούκος θα βγει από το σπιτάκι του και με την αντιπαθέστατη μηχανική φωνή του θα τον ξυπνήσει και θα χάσει τα όνειρά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου