Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ
Μόνο στην Ελλάδα ο αντικαπνιστικός νόμος έχει προσλάβει μια κάποια μορφή αντίστασης και έχει μεταβληθεί σε αγώνα ενάντια στην καταπίεση και τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Εκεί, δηλαδή, που οι άλλες χώρες συμμορφώνονται και τηρούν τον νόμο, εδώ σηκώνονται λάβαρα αντίστασης, ιδρύονται κινήσεις, ακόμα και κόμματα (γραφικά μεν, πλην όμως συμβαίνουν).
Εδώ το τσιγάρο δεν είναι απλώς τσιγάρο· είναι κάτι άλλο: είναι ιερό, απαράβατο δικαίωμα που συνδέεται, ή συνδυάζεται με τη νυχτερινή ζωή και τη μαγική αίγλη της: μπαρ, ξενύχτια, αλκοόλ, μουσικές, έρωτες κ.ο.κ.
Εχω όμως την αίσθηση ότι το πρόβλημα δεν το δημιουργεί ακριβώς ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκει με μια μανία και ένα άγονο πείσμα στο τσιγάρο ένα είδος υπαρξιακής και πολιτικής υπόστασης και δικαίωσης, θεωρώντας δεδομένο ότι μπορεί και πρέπει να επιβάλλει όλον αυτόν τον καπνό στον διπλανό του.
Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει από ψηλά, από το κεφάλι. Με άλλα λόγια, απουσιάζει η πολιτική βούληση. Εννοώ ότι, στο βάθος, η ίδια η πολιτεία δεν πίστευε σε αυτό που εισήγαγε εδώ και χρόνια. Δεν το ήθελε, πώς το λένε. Μπορεί να το ήθελε ο πρωθυπουργός (ο ΓΑΠ, για παράδειγμα και σίγουρα σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης), αλλά από κει και πέρα γίνεται το χάος: από υπουργούς και υφυπουργούς έως βουλευτές και δημόσιους υπαλλήλους, καπνιστές και μη καπνιστές στη χώρα μας μοιάζουν να έχουν συνάψει μια σιωπηρή, ανίερη συμφωνία βάσει της οποίας θα καταστρατηγείται ο αντικαπνιστικός νόμος.
Οπότε, το βάρος πέφτει στους φανατικούς αντικαπνιστές να χαλάνε το κέφι στον υπόλοιπο κόσμο, ζητώντας το αυτονόητο, αξιώνοντας αυτό που λέει ο νόμος.
Εχω όμως την αίσθηση ότι το πρόβλημα δεν το δημιουργεί ακριβώς ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που βρίσκει με μια μανία και ένα άγονο πείσμα στο τσιγάρο ένα είδος υπαρξιακής και πολιτικής υπόστασης και δικαίωσης, θεωρώντας δεδομένο ότι μπορεί και πρέπει να επιβάλλει όλον αυτόν τον καπνό στον διπλανό του.
Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει από ψηλά, από το κεφάλι. Με άλλα λόγια, απουσιάζει η πολιτική βούληση. Εννοώ ότι, στο βάθος, η ίδια η πολιτεία δεν πίστευε σε αυτό που εισήγαγε εδώ και χρόνια. Δεν το ήθελε, πώς το λένε. Μπορεί να το ήθελε ο πρωθυπουργός (ο ΓΑΠ, για παράδειγμα και σίγουρα σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης), αλλά από κει και πέρα γίνεται το χάος: από υπουργούς και υφυπουργούς έως βουλευτές και δημόσιους υπαλλήλους, καπνιστές και μη καπνιστές στη χώρα μας μοιάζουν να έχουν συνάψει μια σιωπηρή, ανίερη συμφωνία βάσει της οποίας θα καταστρατηγείται ο αντικαπνιστικός νόμος.
Οπότε, το βάρος πέφτει στους φανατικούς αντικαπνιστές να χαλάνε το κέφι στον υπόλοιπο κόσμο, ζητώντας το αυτονόητο, αξιώνοντας αυτό που λέει ο νόμος.
Γιατί όμως αναγκάζονται να μοιάζουν με «περίεργους», με «δυσκοίλιους», με «σπασίκλες» που θέλουν να καταστρέφουν την ατμόσφαιρα από όλους τους υπόλοιπους;
Διότι, απλούστατα μέχρι τώρα τουλάχιστον, υπουργοί και αστυνομία δεν τον πιστεύουν – και σιχαίνονται να χαλάνε το κέφι σε μαγαζάτορες και ιδιοκτήτες μπαρ και νυχτερινών κέντρων.
Ετσι κι αλλιώς, το ξέρουμε καλά αυτό από τη φρικτή ηχορύπανση που βασανίζει ουκ ολίγες περιοχές και συνοικίες, η Ελλάδα εδώ και χρόνια μπαροκρατείται. Εάν έχεις σπίτι πάνω ή δίπλα από μπαρ η ζωή σου έχει γίνει μαύρη. Ετσι δε και κινηθείς εναντίον του μπαρ (επίσης για το αυτονόητο), θα βγεις χαμένος, κυρίως από τη σθεναρή αντίσταση της δημοτικής αρχής, και τελικώς του ίδιου του κράτους συνολικά, να μην αποδεχθεί το εξωφρενικά παράλογο αίτημά σου να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος στο σπίτι σου, προστατεύοντας τους ιδιοκτήτες των μπαρ.
Τέλος πάντων, και όσον αφορά το τσιγάρο, ίσως τώρα...
Ετσι κι αλλιώς, το ξέρουμε καλά αυτό από τη φρικτή ηχορύπανση που βασανίζει ουκ ολίγες περιοχές και συνοικίες, η Ελλάδα εδώ και χρόνια μπαροκρατείται. Εάν έχεις σπίτι πάνω ή δίπλα από μπαρ η ζωή σου έχει γίνει μαύρη. Ετσι δε και κινηθείς εναντίον του μπαρ (επίσης για το αυτονόητο), θα βγεις χαμένος, κυρίως από τη σθεναρή αντίσταση της δημοτικής αρχής, και τελικώς του ίδιου του κράτους συνολικά, να μην αποδεχθεί το εξωφρενικά παράλογο αίτημά σου να μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος στο σπίτι σου, προστατεύοντας τους ιδιοκτήτες των μπαρ.
Τέλος πάντων, και όσον αφορά το τσιγάρο, ίσως τώρα...
για πρώτη φορά, επιτέλους, η κυβέρνηση να εννοεί αυτό που λέει. Αυτό όμως θα κριθεί στην πορεία. Διότι, όπως με τα περισσότερα στην Ελλάδα, στην αρχή ένας νόμος τίθεται σε εφαρμογή και με τον καιρό επέρχεται μια κάποια χαλάρωση. Ωσπου παύει να εφαρμόζεται.
Ελεος όμως κάπου, όπως λένε και στα κοινωνικά δίκτυα. Κάποια στιγμή και σε αυτή τη χώρα, το αυτονόητο ας πάψει να είναι συνεχώς ζητούμενο.
Ελεος όμως κάπου, όπως λένε και στα κοινωνικά δίκτυα. Κάποια στιγμή και σε αυτή τη χώρα, το αυτονόητο ας πάψει να είναι συνεχώς ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου