2017 και ΠΡΟΣΩΠΑ (Μέρος Β'): Διάσημοι ΕΛΛΗΝΕΣ που έφυγαν από τη ζωή το 2017

Από τον ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΡΟΥΡΟ

7/1/2017: Πεθαίνει ο δημοσιογράφος του Βήματος Στάθης Ευσταθιάδης. Μέχρι την τελευταία στιγμή βρισκόταν στο γραφείο του και αρθρογραφούσε για τη διεθνή πολιτική σκηνή στο «Βήμα της Κυριακής» και στο vima.gr.

Ο Στάθης Ευσταθιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Φοίτησε στο Βαρβάκειο και στη συνέχεια στο Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Λοζάνης και στο Τμήμα Διπλωματίας και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.

Ήταν μέλος της ΕΣΗΕΑ και του International Press Institute, που εδρεύει στη Βιέννη, και διαπιστευμένος ανταποκριτής του Βήματος από τη δεκαετία του ’60 στην Ουάσιγκτον και στον ΟΗΕ.

Τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Δημοσιογραφίας Μπότση και της Ακαδημίας Αθηνών για το ήθος και την έντιμη δημοσιογραφία. Ήταν επίσης μέλος της Διπλωματικής Ακαδημίας του Υπουργείου Εξωτερικών και του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της, και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών και του Τιμητικού Συμβουλίου του ΕΛΙΑΜΕΠ.

8/1/2017: Φεύγει από τη ζωή η παρουσιάστρια της ΕΡΤ, Κέλλυ Σακάκου. Η γνωστή παρουσιάστρια βρισκότανι μήνες σε ακινησία λόγω εγχείρησης που είχε κάνει στο ισχίο της.

Η Κέλλυ Σακάκου γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη. Ήταν αριστούχος στην «Ευαγγελική Σχολή» της Νέας Σμύρνης ενώ στη συνέχεια αποφοίτησε από τη σχολή «Κατσέλη» όπου σπούδασε ηθοποιός.Σπούδασε δραματική τέχνη και δημοσιογραφία και εργάστηκε στην Τηλεόραση, στο Ραδιόφωνο, στη Διαφήμιση και στον Τύπο.

Συγκεκριμένα, συμπλήρωσε 30 χρόνια στη δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ) και συμμετείχε σε πολλές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης. Η παρουσία της στην ΕΡΤ σφράγισε τις δεκαετίες 1970 και 1980. Ήταν μία από τις πιο αναγνωρίσιμες παρουσιάστριες της Ελληνικής τηλεόρασης. 

23/1/2017: Πεθαίνει  σε ηλικία 95 ετών ο ναύαρχος Γρηγόρης Παυλάκης, ο τελευταίος επιζών από την απόβαση στη Νορμανδία.

Ο ναύαρχος εν αποστρατεία Γρηγόρης Παυλάκης ήταν ο τελευταίος Έλληνας επιζών αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, που είχε λάβει μέρος στη Νορμανδία, στη μεγαλύτερη συμμαχική απόβαση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ως ύπαρχος της κορβέτας «ΚΡΙΕΖΗΣ».

Η Ελλάδα, με τον στόλο της να έχει βάση την Αίγυπτο, είχε συμμετάσχει στην απόβαση με έξι πλοία: τις κορβέτες «Τομπάζης» και «Κριεζής» και τέσσερα επίτακτα πλοία του Εμπορικού Ναυτικού.

Τα σκάφη επάνδρωναν, όπως κατέγραψε ο κυβερνήτης του «Κριεζή», ναύαρχος Δ.Ν. Κιοσσές, «Ελληνες πάσης προέλευσης και παντός επαγγέλματος κατά τον ειρηνικόν βίον» και το πλήρωμα απαρτιζόταν από 155 άνδρες.

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Γρηγόρης Παυλάκης είχε τιμηθεί με 15 μετάλλια και παράσημα, με κορυφαία στιγμή, το 2004, την παρασημοφόρηση του από τον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζακ Σιράκ με το ανώτατο παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. 

24/1/2017: Σε ηλικία 84 ετών απεβίωσε ο Βαγγέλης Πανάκης, ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς στην ιστορία του Παναθηναϊκού.  Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1933 και αγωνίστηκε με τη φανέλα του Παναθηναϊκού για 14 χρόνια. Αγωνιζόταν στο αριστερό άκρο της επίθεσης και στο διάστημα που φόρεσε την φανέλα του «τριφυλλιού» πέτυχε 57 γκολ στο πρωτάθλημα. Ο Πανάκης εκπροσωπεί μια άλλη γενιά και εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το κανονικό του όνομα ήταν Βαγγέλης Πανόπουλος. Επικράτησε το Πανάκης μετά από λάθος αναγραφής στο δελτίο ψωμιού στην περίοδο της κατοχής. Το παρατσούκλι του ήταν «μπουλντόζας», καθώς στα χρόνια που αγωνίστηκε το ποδόσφαιρο δεν ήταν επαγγελματικό και παράλληλα δούλευε ως υπάλληλος στη Δ.Ε.Η. «Κρέμασε τα παπούτσια του» σε ηλικία 32 ετών λόγω σοβαρών τραυματισμών. Ασχολήθηκε στη συνέχεια με την προπονητική, ενώ διετέλεσε επίσης αντιπρόεδρος του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και για περίπου 20 χρόνια πρόεδρος των παλαιμάχων.

Ο Βαγγέλης Πανάκης έπαιξε συνολικά σε 91 παιχνίδια πρωταθλήματος, όπου σκόραρε 57 φορές, ενώ σημείωσε άλλα 22 γκολ στο Κύπελλο. Σε πέντε ευρωπαϊκά ματς που αγωνίστηκε πέτυχε ένα γκολ. Πανηγύρισε με τον Παναθηναϊκό 6 πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965) και 1 κύπελλο (1955), ενώ χρίστηκε 14 φορές διεθνής με την εθνική Ελλάδας (1954-1962) με απολογισμό 5 γκολ. 

24/1/2017: Πεθαίνει ο σκηνοθέτης Σπύρος Ευαγγελάτος, ιδρυτής του "Αμφι-θεάτρου", πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός.


Σκηνοθέτης και πανεπιστημιακός, ο Σπύρος Ευαγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 και ήταν γιος του συνθέτη Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Mπουρεξάκη.
 
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ της ίδιας Σχολής, σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε το 1961. Στη συνέχεια με υποτροφία του ιδρύματος Woursell σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Bιέννης (1966-1970) και παρακολούθησε τη θεατρική πράξη στη Γερμανία, Aυστρία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία. Επί ένα χρόνο παρέμεινε στο Λονδίνο για έρευνες, με υποτροφία του Bρετανικού Συμβουλίου. Το 1970 έγινε διδάκτωρ της Φιλοσοφικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η πρώτη του επαγγελματική σκηνοθεσία ήταν όταν ήταν 21 ετών. Από τότε, σκηνοθέτησε περισσότερες από 220 παραστάσεις, καθώς και στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με πιο πρόσφατη τον «Αμύντα» που παρουσιάστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 8 Ιουλίου 2016. Ήταν ο ίδιος ο Σπύρος Ευαγγελάτος που ανακάλυψε πριν από χρόνια, ότι πίσω από τον ανώνυμο συγγραφέα κρυβόταν ο επτανήσιος ιατροφιλόσοφος και ποιητής από τα Κύθηρα Γεώργιος Μόρμορης (1720-1790).

Το 1962 ίδρυσε τη «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ το διάστημα 1971-1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο. Το 1975 ίδρυσε το «Αμφι-θέατρο» στην οδό Αδριανού 111 στην Πλάκα, με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο.

Το 1989 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, ενώ το 1991 ανέλαβε την έδρα Θεατρικών Σπουδών που μόλις είχε δημιουργηθεί.
Την περίοδο 1977-1980 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, το διάστημα 1997-1999 πρόεδρος του τμήματος θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών κ.α.

Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων» (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της «Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων» (1996), με το παράσημο του «ταξιάρχη του τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, ενώ το 2005 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Λόγω οικονομικών προβλημάτων ανέστειλε την λειτουργία του "Αμφι-θεάτρου" το 2011, κατηγορώντας τον τότε υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο για αδιαφορία.
Στις 12 Ιανουαρίου 2012 ανακηρύχθηκε αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.

Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό Λήδα Τασοπούλου (1953-2005), με την οποία απέκτησε τον Αντίοχο (1986-2010) και την Κατερίνα η οποία είναι σκηνοθέτρια.

2/2/2017: Πεθαίνει Μίλτος Παπαποστόλου ο μία από τις μεγάλες μορφές στην ιστορία της ΑΕΚ
 
Ο Μίλτος Παπαποστόλου, γεννημένος το 1935 στην Ομβριακή Φθιώτιδας, αγωνίστηκε με τη φανέλα της ομάδας μας για έξι σεζόν (1959-65), υπήρξε μέλος της πρωταθλήτριας ομάδας του 1963, ενώ διετέλεσε για ενάμισι χρόνο προπονητής της ΑΕΚ από τα μέσα της περιόδου 1979-80 μέχρι και την ολοκλήρωση της περιόδου 1980-81 σε συνολικά 43 αγώνες πρωταθλήματος.

Διετέλεσε για τέσσερα χρόνια προπονητής της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και επί σειρά ετών πρόεδρος του Συνδέσμου των Ελλήνων προπονητών ποδοσφαίρου.


 
2/2/2017: Χάνει τη ζωή του σε τροχαίο ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Γιώργος Πετρίδης
 
Ο Γιώργος Πετρίδης, γεννημένος στους Αμπελόκηπους στις 10 Φεβρουαρίου 1938, ήρθε στην ΑΕΚ από το Πέρα Κλουμπ το 1957 και αγωνίστηκε στην ομάδα μας μέχρι το 1965.

Διετέλεσε συνεργάτης του Τόζα Βεσελίνοβιτς στον πάγκο της ΑΕΚ την περίοδο 1987-88 και στη συνέχεια υπήρξε μέλος του τεχνικού τιμ των «κιτρινόμαυρων» υποδομών.  

7/2/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 74 ετών ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ένας από τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους του πενταγράμμου, πρωτοπόρος τραγουδοποιός και συνθέτης

O Λουκιανός γεννήθηκε το 1943 στην Κυψέλη. Εκεί μεγάλωσε. Επειτα σπούδασε αρχιτέκτονας στο ΑΠΘ και στο Μετσόβιο, αλλά δεν άσκησε ποτέ το επάγγελμα. Τραγουδούσε στον «Επαγγελματικό Προσανατολισμό»:

«Γι’ αυτό σου λέω σκέψου το και πρόσεξε πολύ
γιατί πριν από σένανε την πάθανε πολλοί
που πήραν το πτυχίο τους και με βαθμό καλό
κι αφού δουλειά δε βρήκαν το κάνανε ρολό
ρολό λοιπόν το κάναν κι όπως ήταν φυσικό
κι αφού το καμαρώσαν το βάλανε στο…»

Ο ίδιος βρήκε το νόημα της ζωής. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 έγραψε μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Τα τραγούδια στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε ερμηνεύουν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.

Ακολούθησε ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους Νίκου Γκάτσου με τη Δήμητρα Γαλάνη και τον Μανώλη Μητσιά. Το 1973 κυκλοφόρησαν σε κόκκινο βινύλιο τα «Μικρoαστικά» σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός ερμήνευσε δικές του συνθέσεις. Ηταν μια δουλειά-ορόσημο. Τα «Μικροαστικά» προτού εκδοθούν σε δίσκο είχαν κυκλοφορήσει παράνομα στη διάρκεια της Δικτατορίας και έγιναν σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά.

 Επόμενη δισκογραφική δουλειά του ήταν τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Και το 1976 έγραψε το εντυπωσιακό από κάθε άποψη «Media Luz», έναν δίσκο με ορχηστρική μουσική, που είναι το soundtrack μιας υποθετικής ταινίας «Film Noir».

Από το 1978 και μέχρι το 1991 κυκλοφόρησαν πέντε δίσκοι με τη δική του σφραγίδα: «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ», «Ψυχραιμία Παιδιά», «Χαμηλή πτήση», «Τραγούδια για κακά παιδιά», «Γιατί θα γίνω μαραγκός».

Ασφαλώς ο Λουκιανός δεν ήταν μόνο αυτός της δισκογραφίας. Εγραψε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο με μεγάλη επιτυχία. Για δέκα χρόνια έγραφε αποκλειστικά τη μουσική για το «Ελεύθερο Θέατρο»-«Ελεύθερη Σκηνή». Είχε γράψει τη μουσική για τα εμβληματικά φιλμ του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος», καθώς και για το «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και τους «Αθηναίους» του Βασίλη Αλεξάκη.

Και βέβαια υπήρχε το Πάρτι. ΤΟ ΠΑΡΤΙ. Ηταν το «ελληνικό Γούντστοκ» όπως πολλοί το χαρακτήρισαν; Πιθανότατα, αν δώσουμε περισσότερο βάρος στο «ελληνικό» και λιγότερο στο «Γούντστοκ» και αν σκεφτούμε τις αναλογίες της ελληνικής πραγματικότητας που ο ίδιος ο Λουκιανός κατέγραφε. Αλλωστε στη χώρα μας όλα έρχονταν με δραματική καθυστέρηση και ο Λουκιανός ήταν αυτός που το συντόμευσε διοργανώνοντας τη μυθική εκείνη συναυλία τον Ιούλιο του 1983, όταν στη Βουλιαγμένη συγκεντρώθηκαν 70.000 άτομα.

Είχε πει ο ίδιος για εκείνη τη βραδιά στη Δέσποινα Λάδη και στο ΒΗΜΑ ΜΕΝ: «Το πάρτι στη Βουλιαγμένη πήρε διαστάσεις που κανείς μας δεν είχε φανταστεί. Θυμάμαι, ήταν απόγευμα και πήγα να ρίξω μια τελευταία ματιά στον χώρο. Οι δρόμοι είχαν κλείσει από τον κόσμο που προσπαθούσε να φτάσει. Οταν είδα την τεράστια σκούρα μάζα από ανθρώπους, τρόμαξα. Είπα στον εαυτό μου: “Εγώ το προκάλεσα αυτό; Ας τελειώσει η βραδιά χωρίς ατυχήματα και δεν θα το ξανακάνω ποτέ”»

Ο Λουκιανός ήταν ένας μποέμ τύπος. Οικογενειάρχης, με δυο θαυμάσιες κόρες που έγιναν εξαιρετικές καλλιτέχνιδες, τη Γιασεμί που είναι ηθοποιός και τη Μαρία που είναι μουσικός και έναν γάμο που κράτησε δεκαετίες. Ηταν πρωτοπόρος από πολλές απόψεις. Και ήρεμος. «Οσοι ασχολούνται με την τέχνη είναι συνήθως άνθρωποι πληγωμένοι, που θέλουν να καλύψουν μια έλλειψη. Αλλά η τέχνη δεν είναι και δεν πρέπει να είναι δεκανίκι. Τα ωραιότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή είναι τα πιο απλά: ένα ποτήρι κρύο νερό, ένας σύντροφος, ένα ηλιοβασίλεμα»…

Ο «Λούκι Λουκ» του ελληνικού τραγουδιού καβάλησε την Ντόλι του και έφυγε για το τελευταίο του ηλιοβασίλεμα…

16/2/2017: Αφηνει την τελευταία του πνοή στα 83 του χρόνια,  ο ζωγράφος Δημήτρης Μυταράς . Χαρισματικός, με ανυπόκριτη σεμνότητα, διατήρησε την ταπεινότητά του σε ολόκληρη τη ζωή του, παρά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε το έργο του στο κοινό και τους κριτικούς.

Δεινός στο σχέδιο και το χρώμα, μπόρεσε να αναπτύξει ένα εντελώς προσωπικό εξπρεσιονιστικό ιδίωμα. Ηταν ένας άνθρωπος με τρομερό ταλέντο, που όταν ζωγράφιζε «ήταν ευτυχισμένος και κελαηδούσε σαν το πουλί μπροστά στο καβαλέτο του», όπως έλεγε η σύζυγός του.

Ενας διανοούμενος που μπορούσε να διατυπώσει τις σκέψεις του με την ίδια ακρίβεια που χρησιμοποιούσε τον χρωστήρα του. Ενας δάσκαλος που σεβόταν τους μαθητές του. Ενας καλλιτέχνης με έγνοια για την κοινωνία και την πολιτική, με έμφαση στην υπεράσπιση του αδύναμου είτε ήταν άνθρωπος είτε ζώο. Αλλωστε, μία από τις ωραιότερες του εκθέσεις το 2001 ήταν αφιερωμένη στα αδέσποτα σκυλιά.  Με λεπτό χιούμορ και βλέμμα σχεδόν ντροπαλό, διατηρούσε πάντα αυτήν τη συγκινητική αμφιβολία για το αν είναι καλή η τέχνη του, αν ο ίδιος πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο, να παλέψει πιο σκληρά.

Γεννήθηκε το 1934 στη Χαλκίδα και μαθήτευσε στον Μόραλη και τον Παπαλουκά στην ΑΣΚΤ. Κατόπιν πήγε στο Παρίσι, στην Ανώτατη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών. Το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση του εργαστηρίου εσωτερικού χώρου των Σχολών Δοξιάδη. Το 1975 εξελέγη καθηγητής του Α΄ εργαστηρίου ζωγραφικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών και στη συνέχεια πρύτανης (1983-1985). Τον Μάρτιο του 2008 εξελέγη Ακαδημαϊκός.

Τα προβλήματα υγείας που δεν του επέτρεπαν να λαμβάνει μέρος στην ολομέλεια οδήγησαν τη σχέση του με την Ακαδημία σε ρήξη, σε μια αντιπαράθεση που έλαβε δημοσιότητα. Είχε κάνει πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό λαμβάνοντας διακρίσεις και βραβεύσεις.

16/2/2017: Πεθαίνει ο διεθνής Ελληνας εικαστικός, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Arte Povera και πρωτοπόρος στη χρήση υλικών όπως το σίδερο, το κάρβουνο, το ξύλο ή η πέτρα, Γιάννης Κουνέλλης

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Απορρίφθηκε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έτσι το 1956 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Από τότε ζούσε και εργαζόταν στη Ιταλία. Δήλωνε Ιταλός ελληνικής καταγωγής. Την πρώτη του ατομική έκθεση πραγματοποίησε στην ιταλική πρωτεύουσα το 1960.
Οι Ιταλοί τον υιοθέτησαν αμέσως, όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στην «Κ» και τη Μαρία Κατσουνάκη. «Εγινα μέλος της οικογένειάς τους και δεν γίνεται εύκολα αυτό στην Ιταλία. Εκανα αυτό το ταξίδι για να συναντήσω τις Μαντόνες του Τιτσιάνο. Αν δεις τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε μια Παναγία βυζαντινή και μια Παναγία του Τιτσιάνο, η Παναγία του Τιτσιάνο είναι ενσαρκωμένη. Εχει δέρμα. Ενώ η βυζαντινή είναι σαν ξυλογραφία. Η σάρκα είναι μια επαναστατική ιδέα. Χωρίς αυτήν την Παναγία με τη σάρκα δεν μπορεί να υπάρξει απελευθέρωση... Αυτό μεταμόρφωσε την κοινωνία και κυρίως τις προοπτικές της. Ο φιλελευθερισμός γεννήθηκε σε αυτό ακριβώς το “περιβάλλον”. Τα μηνύματα των αλλαγών στέλνει πάντα η τέχνη».
Ηδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Γιάννης Kουνέλλης εμφανίστηκε στον χώρο της σύγχρονης τέχνης με ένα ιδιότυπο, πολύ προσωπικό πλαστικό λεξιλόγιο, ριζοσπαστικό και επιθετικό, που αρχικά προέβαλε ως κωδικοποιημένη γραφή, υπό τη μορφή γραμμάτων και εξισώσεων και κατέληξε στη συνέχεια στη δημιουργία εικόνων από το πιο πρόσφατο βιομηχανικό-αστικό παρελθόν.
Στην Ελλάδα ερχόταν συχνά. Ανησυχούσε για τη σημερινή απώλεια ταυτότητας: «Η ταυτότητα είναι ένα κέντρο. Χωρίς αυτό χάνεις τη λογική που σου επιτρέπει να δεις τα πράγματα συγκριτικά. Χάνεις τον άξονα. Και είσαι από εδώ κι από εκεί. Οπου φυσάει ο άνεμος. Χωρίς μέλλον...».
Ο Γιάννης Κουνέλλης παρουσίασε πλήθος εκθέσεων, από μικρές πόλεις μέχρι το χαοτικό Πεκίνο. Μία από τις πιο σημαντικές του εκθέσεις στην Ελλάδα έγινε το 1994 μέσα στο φορτηγό πλοίο «Ιόνιον» στον Πειραιά και ήταν η αφορμή για να ανακαλύψουν τη δουλειά του πάρα πολλοί Ελληνες. Δέκα χρόνια αργότερα, συμμετείχε στην ιδιαίτερα σημαντική ομαδική έκθεση σύγχρονης τέχνης Outlook, στην Τεχνόπολη.

 Το έργο του άσκησε και ασκεί τεράστια επιρροή στην ελληνική και την ευρωπαϊκή τέχνη και το όνομά του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά των σημαντικότερων εκπροσώπων των σύγχρονων ρευμάτων. Το 2005 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον τίμησε με τη διάκριση του επίτιμου διδάκτορα στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής για το έργο του, τη διεθνή του παρουσία και τη θέση του μεταξύ των σημαντικότερων προσωπικοτήτων του μοντερνισμού.

16/2/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 77 ετών ο εξαιρετικός ηθοποιός Βασίλης Τσάγκλος


Ανήκε σε μια γενιά δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών που ο πολύς κόσμος μπορεί να μην ήξερε τα ονόματά τους, δεν υπήρχε περίπτωση όμως να μην αναγνωρίσει τη φάτσα τους. Ο Τσάγκλος ανήκε δηλαδή στην ίδια κατηγορία με τους βετεράνους ηθοποιούς Μιχάλη Γιαννάτο και Αθηνόδωρο Προύσαλη – όλοι τους απόντες πια, μα αρκετά δημοφιλείς ακόμη, κυρίως από την τηλεόραση.

Ο Τσάγκλος μεγαλόδειχνε από σχετικά νέα ηλικία. Το ίδιο ίσχυε στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και με την Ελένη Ζαφειρίου, όπως και με την Καίτη Πάνου. Στα 45 του έπαιζε ρόλους του πατέρα ή και του παππού – μόνο ένα καλό μακιγιάζ χρειαζόταν! Ήξερε να αλλάζει τη φωνή του, να σέρνει τις λέξεις βαριές, σα να 'χε γεράσει πριν την ώρα του. Αυτό το γνώριζαν όλοι οι Έλληνες σκηνοθέτες. Έτσι, και εκείνων η δουλειά γινόταν, και ο ίδιος είχε πάντα δουλειά. 

Εφυγε από τη ζωή τη Τσικνοπέμπτη του 2017, την ίδια μέρα που «έφυγαν» και οι σημαντικοί εικαστικοί καλλιτέχνες Δημήτρης Μυταράς και Γιάννης Κουνέλλης. Ήταν 77 ετών και δεν είχε απασχολήσει τα ΜΜΕ με δακρύβρεχτες συνεντεύξεις και επιτηδευμένες εξομολογήσεις. Αξιοπρεπής ως το τέλος, εξού και ο χαμός του προξένησε θλίψη μεγάλη στον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας. Για την ακρίβεια, χάσαμε μια ατόφια «νεορεαλιστική» φάτσα, έναν «ετοιμοπόλεμο», δραστήριο ηθοποιό και έναν γλυκύτατο άνθρωπο. 

17/2/2017: Φεύγει  ξαφνικά από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 63 ετών, ο πρώην υπουργός και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Βαγγέλης Μπασιάκος.  

22/2/2017: Πεθαίνει στα 91 του χρόνια ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.

Ο Νίκος Κούνδουρος γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Ιωσήφ Κούνδουρου. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από την οποία και αποφοίτησε το 1948. Κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ενταχθεί στις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, και μετά τον πόλεμο εξορίστηκε στη Μακρονήσο, λόγω των αριστερών φρονημάτων του. Στα 28 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σκηνοθέτης με τη Μαγική Πόλη (1954), όπου συνδύασε τις επιρροές του από το νεορεαλισμό με την εικαστική του ματιά. Με το σύνθετο και πρωτοποριακό έργο Ο Δράκος (1956), ο Νίκος Κούνδουρος καθιερώνεται. Ακολούθησαν «Οι παράνομοι» (1958), «Το ποτάμι» (1959), «Μικρές Αφροδίτες» (1963), «Το πρόσωπο της Μέδουσας» (1967), «Τα τραγούδια της φωτιάς» (1974), «1922» (1978) κ.ά.

Ο Ν. Κούνδουρος είχε εκπροσωπήσει τον ελληνικό κινηματογράφο πολλές φορές στο εξωτερικό όπως στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1953 και 1956, στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1958, 1963 και 1967. Είχε επίσης τιμηθεί με το Πρώτο Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και Βερολίνου το 1963 για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» καθώς και για την ταινία του «Το ποτάμι» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1959.

Ειδικότερα για την ταινία «Μικρές Αφροδίτες» τιμήθηκε και με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Η δε ταινία του «Ο Δράκος» χαρακτηρίστηκε ως η καλύτερη ελληνική ταινία στη δεκαετία του 1950-1960. Τόσο η ελληνική όσο και η γαλλική και αγγλική τηλεόραση έχουν προβάλει κατ' επανάληψη ταινίες του Κούνδουρου. Σημειώνεται επίσης πως αντίγραφα (κόπιες) πολλών ταινιών του βρίσκονται στο Ευρωπαϊκό Μουσείο Κινηματογράφου, στη Γαλλική Ταινιοθήκη, καθώς και στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης.

22/2/2017: Έφυγε σε ηλικία 72 ετών ο γνωστός ηθοποιός Θέμης Μάνεσης.
Ο Θέμης Μάνεσης είχε γίνει ιδιαίτερα γνωστός από τη συμμετοχή του σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες αλλά και τηλεοπτικές σειρές όπως οι «Αυθαίρετοι» και οι «Δύο Ξένοι».
Η τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 2014 στην σειρά του Alpha, «Μην αρχίζεις τη Μουρμούρα» 

11/3/2017:  Φεύγει από τη ζωή (υπέστη καρδιακό επεισόδιο και απεβίωσε μέσα σε ασθενοφόρο, κατά τη μεταφορά της στο νοσοκομείο) η αγαπημένη ηθοποιός Ευαγγελία Σαμιωτάκη, σε ηλικία 83 ετών.

Η Ευαγγελία Σαμιωτάκη γεννήθηκε το 1934. Απόφοιτος του Εθνικού Θεάτρου, γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέσα από τους ρόλους της στον κινηματογράφο, το θέατρο και την τηλεόραση. Στα 18 της παντρεύτηκε τον επίσης ηθοποιό Σπύρο Καλογήρου.


«Τον ερωτεύτηκα αμέσως», έχει πει σε συνέντευξή της η Σαμιωτάκη, ενώ ο Καλογήρου συνήθιζε να της εκφράζει τα συναισθήματα του μέσα από στίχους του. «Ήταν του Μάη δειλινό σαν πέρασε βουβή, Καμαρωτή, πανέμορφη ψιλή σαν μια τουλίπα, Κι ενώ η φύσις έπαιρνε το χρώμα το μαβί, Μ’ αρέσεις της εφώναξα, πρόλαβα και της είπα».

18/3/2017: Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλίκία 92 ετών, μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητας της αθλητικής δημοσιογραφίας, ο Θόδωρος Νικολαΐδης.  Hταν ο άνθρωπος που το 1955, δημιούργησε μια από τις πιο επιτυχημένες εφημερίδες της χώρας, το «Φως των ΣΠΟΡ».

Πρόκειται για την εφημερίδα, η οποία αν και φίλα προσκείμενη στον Ολυμπιακό, αντιμετωπίστηκε από όλους τους Έλληνες με σεβασμό και αναγνώριση.

Ο «κυρ Θόδωρος», όπως ήταν γνωστός στην πιάτσα των δημοσιογράφων, βραβεύτηκε πέρυσι για την προσφορά του από το ίδρυμα «Μπότση» και θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους εκδότες στον ελληνικό Τύπο όλα αυτά τα χρόνια.

21/4/2017: Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 66 ετών άφησε ο γνωστός κωμικός ηθοποιός Στάθης Ψάλτης χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

Ο Στάθης Ψάλτης γεννήθηκε το 1951 στο Βέλο Κορινθίας όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι την ηλικία των 11 ετών όταν η οικογένειά του μετακόμισε στο Αιγάλεω.
Σπούδασε στη Δραματική σχολή του Κωνσταντίνου Μιχαηλίδη. Παντρεύτηκε την Τάρια Μπούρα και το 2006 παντρεύτηκε την ηθοποιό Χριστίνα Ψάλτη. 
Έπαιξε σε πολλές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου αλλά και στο θέατρο. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής μαζί με την Καίτη Φίνου στη δεκαετία του 1980 με εμπορικές ταινίες όπως Καμικάζι αγάπη μου, Τροχονόμος Βαρβάρα, Τα καμάκια, Βασικά καλησπέρα σας, Και ο πρώτος ματάκιας, Τρελλός είμαι ό,τι θέλω κάνω, Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ, Μάντεψε τι κάνω τα βράδια. Έχει παίξει πολλούς ρόλους, κατά το πλείστον κωμικούς.
Το 1973 στην τηλεοπτική σειρά Οι έμποροι των εθνών τραγούδησε το «Ήτανε μια φορά» του Σταύρου Ξαρχάκου. Από τότε έχει τραγουδήσει αρκετά τραγούδια σε ταινίες του και σε επιθεωρήσεις.

8/5/2017: Έφυγε από τη ζωή η τραγουδίστρια και ηθοποιός Μαίρη Τσώνη σε ηλικία 30 ετών. Η νεαρή ηθοποιός έγινε γνωστή, κυρίως, μέσω της συμμετοχής της στην βραβευμένη και υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, «Κυνόδοντας», (στην οποία υποδύθηκε τη μικρή κόρη της οικογένειας) αλλά και ως μέλος του συγκροτήματος Μary & The Boy.

Τα αίτια του θανάτου της παραμένουν αδιευκρίνιστα.

Η Μαίρη Τσώνη, με καταγωγή από τη Λιβαδειά, γεννήθηκε στην Αθήνα, αποφοίτησε από τη Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης και τη σχολή Μusical Τheater Dance Attic του Λονδίνου το 2005.

Είχε πάρει μέρος σε παραστάσεις των Μ. Μαρμαρινού και Κ. Τσιούκα, ενώ σε μικρότερους ρόλους είχε παίξει στο σινεμά στο «Κακό» και στο «Κακό στην Εποχή των Ηρώων» του Γιώργου Νούσια, στο «Artherapy» του Νίκου Περάκη και στα «Οπωροφόρα της Αθήνας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

17/5/2017: Πεθαίνει ο επιχειρηματίας Αριστείδης Αλαφούζος. Ο Αριστείδης Αλαφούζος υπήρξε πρότυπο δημιουργικού Ελληνα. Στον μακρό βίο του αγωνίστηκε στον στίβο των κατασκευών, του εφοπλισμού και τον εκδοτικό. Ανεδείχθη πρωταθλητής και στους τρεις. Φιλόδοξος, ανήσυχος και με στόχους από νεαρή ηλικία δεν έπαψε ποτέ να μοχθεί για το καλύτερο στοχεύοντας πάντα ψηλότερα, πάντα στην πρώτη γραμμή.

Γεννήθηκε στην Οία της Σαντορίνης στις 9 Μαρτίου του 1924. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στον Πειραιά το 1925 μετά την έκρηξη του ηφαιστείου. Ο ίδιος φοίτησε στο Β' Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς με ιδιαίτερες επιδόσεις στα μαθηματικά.
Τον Σεπτέμβριο του 1940 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα και συνέχισε το Γυμνάσιο στο Β' Αρρένων Αθηνών και στη συνέχεια στο Η΄. Φιλοδοξούσε να εισαχθεί στη Σχολή Δοκίμων προκειμένου να συνεχίσει μετά την οικογενειακή παράδοση στη ναυτιλία. Με την Κατοχή όμως η Σχολή έκλεισε και ο ίδιος όρισε ως στόχο του την εισαγωγή του στο Πολυτεχνείο. Στις 14 Δεκεμβρίου 1941 ο Ιωάννης Αλαφούζος, πατέρας του Αριστείδη, πέθανε και ο νεαρός Αριστείδης έπρεπε να δουλέψει για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Η πρώτη του δουλειά ήταν στη Μαλακάσα σε μια εταιρεία υλοτομίας. Την άνοιξη του 1943 σταμάτησε να δουλεύει για να προετοιμαστεί για τις εισαγωγικές του εξετάσεις στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Το φθινόπωρο πέρασε στο Πολυτεχνείο με υψηλή βαθμολογία και έλαβε υποτροφία μέχρι το τέλος των σπουδών του. Το κύρος του ως αριστούχου φοιτητή του άνοιξε το δρόμο στις παραδόσεις μαθημάτων σε συμφοιτητές του.
Οι σπουδές στο Πολυτεχνείο είναι κανονικής διάρκειας 5 ετών. Λόγω του Πολέμου όμως το Πολυτεχνείο έκλεισε για ένα χρόνο οπότε οι σπουδές του Αριστείδη Αλαφούζου ολοκληρώθηκαν το 1949 χρονιά που αποφοίτησε ως Πολιτικός Μηχανικός. Διαβλέποντας εγκαίρως τις ανάγκες για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας μετά τις καταστροφές του Πολέμου και του Εμφυλίου ειδικεύτηκε στην υδραυλική, σε έργα οδοποιίας, σε κατασκευαστικές εργασίες, σε οικοδομικά, σιδηροδρομικά, λιμενικά και βιομηχανικά έργα. Τα τελευταία δύο χρόνια των σπουδών του εργάστηκε σε γραφείο πολιτικού μηχανικού.
Από το 1949 έως το 1951 υπηρέτησε στο στρατό. Οι επιστημονικές, οργανωτικές και ηγετικές ικανότητές του διαφάνηκαν και του ανατέθηκε η επίβλεψη κατασκευαστικών εργασιών στο λιμάνι του Πειραιά, στο Εργοστάσιο Λιπασμάτωνκαι, στα τέλη του 1953, ανέλαβε την κατασκευή του συγκροτήματος νικελίου στη Λάρυμνα.

Τον Αύγουστο του 1954, ο Αριστείδης Αλαφούζος, λιτός και δημιουργικός, διαβλέποντας την προοπτική της ανοικοδόμησης είχε εξοικονομήσει δικά του κεφάλαια για να μπορεί να αναλαμβάνει έργα κατασκευής κατοικιών. Μέχρι το 1956 είχε αρκετή εμπειρία ώστε να λάβει άδεια που του επέτρεπε να υποβάλει προσφορές για μεγάλα δημόσια έργα.
Το 1956 ίδρυσε την τεχνική εταιρεία «Αριστείδης Αλαφούζος», η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε «ΑΤΕ Εργων Α.Ε.» Η εταιρεία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της Ελλάδος. Τα κύρια έργα τα οποία ανέλαβε ήταν η πρώτη μονάδα παραγωγής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα, στη Βόρεια Ελλάδα. Αλλα σημαντικά έργα περιλαμβάνουν το ξενοδοχείο «Mont Parnes» στην Πάρνηθα, το ξενοδοχειακό συγκρότημα του Αστέρα στη Βουλιαγμένη και βασικά υδραυλικά και οδικά έργα υποδομής στις κοιλάδες του Νέστου και του Αξιού.
Η εταιρεία συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι τα τέλη του 1960 οπότε ο Αριστείδης Αλαφούζος σταμάτησε να εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, 1967 – 1974, δεν ανέλαβε κανένα έργο και εγκατέλειψε την Ελλάδα. Παράλληλα από το 1964 ο Αριστείδης Αλαφούζος, ξεκινώντας τη δεύτερη μεγάλη σταδιοδρομία του, άρχισε να κάνει πραγματικότητα το εφηβικό όνειρο συνέχισης της οικογενειακής παράδοσης στη ναυτιλία σε μια εποχή μάλιστα που ο ναυτιλιακός κόσμος περνούσε σοβαρή κρίση. Ανέλαβε το ρίσκο, τόλμησε και το 1965 αγόρασε το πρώτο του μεταχειρισμένο πλοίο και μέχρι το 1967 είχε συνολικά 5 μεταχειρισμένα φορτηγά. Ανοιξε γραφείο στο Λονδίνο όπου έμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 1988.
Παράλληλα είχε ανοίξει και γραφείο στο Τόκυο καθώς είχε αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με την ιαπωνική αγορά. Επίσης διατηρούσε γραφείο στη Μόσχα.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 κατείχε 42 νεόκτιστα φορτηγά, κατασκευασμένα κυρίως στην Ιαπωνία. Ιδρυσε την Glafki (Hellas) Maritime Company και την Kyklades Maritime Corporation, οι οποίες από το 1980 είναι μεταξύ των μεγαλύτερων ελληνικών ναυτιλιακών εταιρειών.
Το 1985 ο Αριστείδης Αλαφούζος μπήκε στην αγορά των πετρελαιοφόρων, όταν εκμεταλλευόμενος την κρίση στη ναυτιλία αγόρασε 16 πετρελαιοφόρα ηλικίας 3-10 ετών, σε χαμηλό κόστος. Από τα τέλη του 1980 ξεκίνησε να παραγγέλνει καινούργια πλοία, αποκτώντας 17 πετρελαιοφόρα.
Το 1988 ο Αριστείδης Αλαφούζος αγόρασε την εφημερίδα «Η Καθημερινή» και από την πλήρη παρακμή τη μετέτρεψε σε μια από τις ηγετικές πρωινές εφημερίδες της Ελλάδας, κυρίως όσον αφορά στην κυκλοφορία και την επιρροή στις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις της χώρας και με διεθνή φήμη.
Το 1998, «Η Καθημερινή» και η «International Herald Tribune» (η οποία ανήκε στους «New York Times») σύστησαν από κοινού επιχείρηση για να εκδώσει την αγγλόφωνη καθημερινή έκδοση της “Καθημερινής” στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αλβανία με τίτλο «Kathimerini».
Ο Αριστείδης Αλαφούζος ήταν νυμφευμένος με την Ελένη Αλαφούζου η οποία απεβίωσε το 2012. Τα παιδιά τους είναι ο Γιάννης και ο Θεμιστοκλής . Απέκτησαν επτά εγγόνια.
Η σχέση του Αριστείδη Αλαφούζου με την Σαντορίνη, παρά τις διεθνείς επιτυχίες του δεν άλλαξε· έμεινε, σε όλη τη διάρκεια του μακρού βίου του με την ίδια ένταση αγάπης που ένοιωθε γι' αυτήν παιδί όταν παραθέριζε εκεί. Ιδιαίτερα η σχέση με τόπο καταγωγής του, την Οία, ήταν πολύ δυνατή. Επισκεπτόταν τη Σαντορίνη συχνά και είχε συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξή της: Ενα εργοστάσιο αφαλάτωσης το οποίο δώρισε το 1992 καλύπτει τις ανάγκες του χωριού σε νερό. Επίσης συμμετείχε έργω στην πολιτιστική ανάπτυξη του νησιού υποστηρίζοντας τις ανασκαφές των αρχαίων πολιτισμών του Αιγαίου στο Ακρωτήρι. Είχε συμβάλει στην κατασκευή του μοντέρνου νοσοκομείου στο νησί. Στην Αθήνα ο Αριστείδης Αλαφούζος συνεισέφερε τα κεφάλαια για τη δημιουργία μιας εξωτερικής ογκολογικής κλινικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Σωτηρία. Εφυγε αφήνοντας πίσω του το πρότυπο του αρίστου ανδρός.

25/5/2017:  Πεθαίνει ο εφοπλιστής Αλέξανδρος Γουλανδρής. Τελευταίο φιλόδοξο σχέδιό του ήταν να βγάλει ξανά στο Αιγαίο το θρυλικό θωρηκτό Αβέρωφ. Ενα σχέδιο που ήδη βρίσκεται σε εφαρμογή μιας και το πλοίο βρίσκεται στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για εργασίες συντήρησης και επισκευής.
Ο εφοπλιστής εκτός από τα επιχειρηματικά του επιτεύγματα στο χώρο της ναυτιλίας, είχε σημαντικό κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο.

29/5/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 99 ετών ο πρώην πρωθυπουργός  Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Γιος του πολιτικού Κυριάκου Μητσοτάκη (1884-1944) και της Σταυρούλας Πλουμιδάκη και μικρανηψιός του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18/10/1918 στα Χανιά. Ο παππούς του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν επίσης πολιτικός, ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος των «Ξυπόλητων» (Φιλελευθέρων).

Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.


Το 1941, πήρε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός στις επιχειρήσεις του Μακεδονικού Μετώπου. Το διάστημα 1942-1944, άσκησε τη δικηγορία στην Κρήτη, ενώ κατά τη διάρκεια της κατοχής, πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων. Λόγω της δράσης του συνελήφθη δύο φορές από τους Γερμανούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Για την αντιστασιακή του δράση τιμήθηκε με τα μετάλλια Εθνικής Αντιστάσεως από την Ελλάδα και τη Βρετανία.

Το 1945, επανέκδοσε την ημερήσια εφημερίδα «Κήρυξ Χανίων», η οποία κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.

Το 1946, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Χανίων με τους «Βενιζελικούς Φιλελεύθερους», των οποίων ηγείτο ο Σοφοκλής Βενιζέλος.


Το 1951, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου.

Το 1961, εξελέγη βουλευτής με το νεοσύστατο κόμμα της «Ένωσης Κέντρου» που είχε ιδρύσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και συμμετείχε στον «ανένδοτο αγώνα» κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Το 1964, πρωταγωνίστησε στις ενδοκομματικές διενέξεις που συγκλόνισαν την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου έτους ήρθε σε ρήξη με τον συνάδελφό του αναπληρωτή υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου, η οποία οξύνθηκε με την αμφιλεγόμενη αποκάλυψη μυστικής οργάνωσης στο στρατό (υπόθεση «Ασπίδα») και είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή απομάκρυνση από την κυβέρνηση, του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1965, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα «Ιουλιανά» που οδήγησαν στην απομάκρυνση της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και στο σχηματισμό αλλεπάλληλων κυβερνήσεων από πρώην στελέχη της Ένωσης Κέντρου που αποχώρησαν από το κόμμα.

Την 21η Απριλίου 1967, συνελήφθη από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και κρατήθηκε σε καθεστώς περιορισμού, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με την αμνηστία του Δεκεμβρίου 1967 και ύστερα διέφυγε στη Γαλλία, όπου παρέμεινε περίπου πεντέμιση χρόνια συμμετέχοντας ενεργά στη δράση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος.


Το 1973, επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά μετά το πραξικόπημα της 25ης Νοεμβρίου συνελήφθη και πάλι για να ελευθερωθεί τελικά τον Ιούλιο του 1974, όταν ανατράπηκε η δικτατορία.
Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, συμμετείχε ως ανεξάρτητος υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συνδυασμού Νομού Χανίων, αλλά αν και πήρε 11.322 ψήφους, δεν εξελέγη βουλευτής, παρότι κατετάγη δεύτερος σε αριθμό ψήφων στο νομό.

Το 1977, συμμετείχε στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου και εξελέγη στην περιφέρεια Χανίων ως αρχηγός του νεοσυσταθέντος από τον ίδιο κόμματος Νεοφιλελευθέρων.

Το 1978, προσχώρησε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και το 1981 ορίστηκε κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1984, εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με 70 ψήφους έναντι 42 του δεύτερου υποψήφιου Κωστή Στεφανόπουλου.


Στις εκλογές του Ιουνίου 1985, μετείχε ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε δεύτερο κόμμα με ποσοστό 40,84% και 126 έδρες.

Το Σεπτέμβριο του 1987, εξελέγη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Δημοκρατικών Κομμάτων (IDU), θέση στην οποία επανεξελέγη το 1989 και το 1992.

Το 1989, μετείχε για δεύτερη φορά στις βουλευτικές εκλογές της 18ης Ιουνίου, ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, η οποία αναδείχτηκε πρώτο κόμμα συγκεντρώνοντας τη σχετική πλειοψηφία με ποσοστό 44,25% και 145 έδρες.

Στις 20 Ιουνίου 1989 ο πρόεδρος της Δημοκρατίας του ανέθεσε την πρώτη διερευνητική εντολή για να σχηματίσει κυβέρνηση, την οποία όμως παρέδωσε αφού οι προσπάθειες που κατέβαλε στο τριήμερο που ορίζει το Σύνταγμα απέβησαν άκαρπες.

Στις 11 Απριλίου 1990, ενώ είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1989 στις οποίες το κόμμα του δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη πλειοψηφία, κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση, αφού στις τρίτες κατά σειράν εκλογές της 8ης Απριλίου 1990, η ΝΔ συγκέντρωσε 150 έδρες (ποσοστό 46,88%) και έλαβε την υποστήριξη του Θ. Κατσίκη μοναδικού βουλευτή της ΔΗΑΝΑ.


Στις 12 Ιουλίου 1991, πρότεινε την σταδιακή απομάκρυνση των επιθετικών όπλων από τις περιοχές της ελληνικής Θράκης, της ευρωπαϊκής Τουρκίας και της νότιας Βουλγαρίας.
Η πρόταση αυτή, η οποία ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το ταξίδι του Αμερικανού προέδρου Τζορτζ Μπους στην Αθήνα, έγινε αμέσως αποδεκτή από τη Βουλγαρία, αλλά δεν βρήκε την ανάλογη ανταπόκριση από την Τουρκία. Το διήμερο 1-2 Μαϊου 1993, υπήρξε ο οικοδεσπότης πρωθυπουργός της Διάσκεψης των Αθηνών, η οποία εγκωμιάστηκε ως επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη γιουγκοσλαβική κρίση, αφού, κατά τη διάρκειά της, ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραντζιτς, επείσθη να υπογράψει υπό όρους το ειρηνευτικό σχέδιο Βανς-Οουεν.
Η υπογραφή του Σέρβου ηγέτη, έγινε δεκτή από τη διεθνή κοινή γνώμη, ως το πρώτο σημαντικό βήμα για τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου στη Βοσνία, αλλά λίγες μέρες αργότερα, το αυτοανακηρυχθέν κοινοβούλιο των Σέρβων της Βοσνίας, απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία το ειρηνευτικό σχέδιο και παρέπεμψε την έγκρισή του σε δημοψήφισμα.

Στις 11 Οκτωβρίου 1993, μετά την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας, υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Στις 26 Οκτωβρίου 1993, παραιτήθηκε και από πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου, ύστερα από πρόταση του νέου προέδρου της ΝΔ Μιλτιάδη Εβερτ και ομόφωνη απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος του κόμματος.

Στις 5 Μαϊου 1994, 42 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση κατηγορίας εναντίον του, για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, ενώ στις 19 Μαΐου η Βουλή αποφάσισε τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής για την ίδια υπόθεση. Στις 16 Ιουνίου η Βουλή τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το θέμα των υποκλοπών και στις 15 Σεπτεμβρίου αποφάσισε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση της ΑΓΕΤ. 

Στις 16 Ιανουαρίου 1995 η Βουλή, μετά από παρέμβαση του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε «ταπεινωτική υποχώρηση» ζητώντας να δικαστεί για να «λάμψει η αλήθεια», αποφάσισε την αναστολή της δίωξης για τις υποθέσεις της ΑΓΕΤ και των υποκλοπών.

Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί» για τη δραστηριότητά του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία.

Τον Ιανουάριο του 2004, μετά από 58 χρόνια παρουσίας στη Βουλή, ανακοίνωσε την απόφασή του να τερματίσει την κοινοβουλευτική του σταδιοδρομία και δήλωσε ότι θα παραμείνει στην ενεργό πολιτική.

Τον Οκτώβριο του 2005, ιδρύθηκε προς τιμήν του έδρα Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ του Σαν Φραντσίσκο των ΗΠΑ.
Συνέγραψε τον πρόλογο της συλλογικής έκδοσης του βιβλίου «Μπροστά από την εποχή της η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας 1990-1993», της οποίας υπήρξε πρωθυπουργός, εκδ. Εστία, 2013.
Παντρεύτηκε την Μαρίκα Γιαννούκου (1930-2012), με την οποία απέκτησε τρεις κόρες και ένα γιό.

11/6/2017: Πεθαίνει στον ύπνο του σε ηλικία 92 ετών ο ηρωας υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ στην επική μάχη κατά του Αττίλα ΙΙ, ταξίαρχος (ε.α.) Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος.  

Ελληνας με το «Ε» κεφαλαίο,  πολέμησε όταν όλα έδειχναν μάταια και απέδειξε ότι το μόνο μάταιο είναι η άφεση στην πτώση και η εξοικείωση με τη δειλία, την προδοσία, την παρακμή.

 Αυτό το καμάρι του έθνους, από τις 14 έως τις 16 Αυγούστου του 1974, ήταν ο επικεφαλής του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ στην Κύπρο και μαζί με τους 317 γενναίους του απέκρουσε επιθέσεις των στρατευμάτων του προαιώνιου εχθρού σε αναλογία 1:22.
 
Αιώνια η μνήμη σου, Ελληνα πολεμιστή. 

12/6/2017: Έφυγε σε ηλικία 75 ετών νικημένη από τον καρκίνο η ηθοποιός Καίτη Παπανίκα. Η ίδια είχε αποκαλύψει σε συνεντεύξεις της ότι πάλευε με την αρρώστια από το 2009. Ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό Θόδωρο Κατσαδράμη, από τον οποίο απέκτησε έναν γιο. Υπήρξε μια γοητευτική παρουσία του ελληνικού κινηματογράφου, την περίοδο της μεγάλης του ακμής. Συμμετείχε σε πολλές παραγωγές όπως το «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη», «Όλγα αγάπη μου», «Ένας τρελός αεροπειρατής». Γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια το 1942, ενώ στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1964 στο έργο «Υπόγειο της Λέλας» του Β. Ιμπροχώρη. Η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση έγινε στην ταινία «Μας κρύβουν τον ήλιο» σε σκηνοθεσία του Θάνου Σαντά το 1963, η οποία ήταν επεισοδιακή. Μαθήτευσε δίπλα στην Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Μυράτ και την Άννα Συνοδινού. Είχε συμμετάσχει σε παραπάνω από 50 ταινίες και σε αρκετά τηλεοπτικά σήριαλ....

28/6/2017: Εντοπίζεται νεκρή στο σπίτι της η Νανά Καραγιάννη, γνωστή δημοσιογράφος και μοντέλο που υπέφερε από νευρική ανορεξία

2/7/2017: Πεθαίνει  ο εφοπλιστής και ιδρυτής και ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού ANTENNA Μίνως Κυριακού. Είχε γεννηθεί το Μάιο του 1942.

Εφοπλιστής, μεγαλοεπιχειρηματίας, ανάμεσα στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονται η ιδιοκτησία του ομίλου ΑΝΤΕΝΝΑ και των εκδόσεων ΔΑΦΝΗ Επικοινωνίες, ιδιοκτήτης του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (2004-2009).

Σπούδασε σε Γαλλία και Ελβετία. Γόνος οικογένειας εφοπλιστών της οποίας η οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση ιδρύθηκε το 1852.

Ο Μίνωας Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της ναυτιλίας από μικρή ηλικία (17 ετών) και σε ηλικία 23 ετών (1965) ίδρυσε την Athenian Tankers.

Το 1976, ίδρυσε δύο εταιρείες εμπορίου πετρελαιοειδών, την Bacoil International και την Athenian Oil Trading Inc.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Μίνωας Κυριακού δραστηριοποιήθηκε στον χώρο των μέσων ενημέρωση με την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού ANT1 FM 97.2 (σήμερα Easy 97.2) στην Αθήνα.

Το 1989, ένα έτος μετά την ίδρυση του ραδιοφωνικού σταθμού, εγκαινιάστηκε η τηλεόραση του ΑΝΤ1.

13/7/2017: Πεθαίνει , σε ηλικία 74 ετών ο Γιάννης Καλατζής, ένας από τους πιο δημοφιλής τραγουδιστές του ελληνικού τραγουδιού στις δεκαετίες 60′ και 70′.
Ο Γιάννης Καλατζής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1943. Η καριέρα του ως τραγουδιστής ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ο ίδιος ήταν μέλος του Τρίο Μορένο στη Θεσσαλονίκη. Ο Καλαντζής αργότερα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου αρχικά είχε συνεργαστεί με τον διάσημο συνθέτη Γιώργο Μητσάκη.

Η δημοτικότητά του άρχισε να αυξάνεται και είχε μια παραγωγική συνεργασία με μερικούς από τους πιο διάσημους Έλληνες συνθέτες της περιόδου – Μάνος Λοΐζος, Σταύρος Κουγιουμτζής, Γιώργος Κατσαρός, Μίμης Πλέσσας, ο Γιάννης Σπανός, και Τόλης Βοσκόπουλος. Καλατζής συμμετείχε στο άλμπουμ μαζί με τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρίζα Κωχ, η Λίτσα Διαμάντη και ο Κώστας Σμοκοβίτης. Εμφανίστηκε επίσης σε δέκα ταινίες.

Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970, ο Καλατζής συνεργάστηκε με τον συνθέτη Νίκο Καρβέλα και το 1981 κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τα τραγούδια του Τόλη Βοσκόπουλου. Το τελευταίο του Άλμπουμ προτού αποσυρθεί απο το ενεργό τραγούδι ήταν το 1984, ωστόσο, το 1985, πήρε μέρος σε μια μεγάλη συναυλία αφιερωμένη στον συνθέτη Μάνο Λοΐζο που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας.

Το 2000, κυκλοφόρησε ένα διπλό CD, το πρώτο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σε νέες εκδόσεις και το δεύτερο με το περίφημα ελληνικά τραγούδια στην απόδοσή τους. Ο Καλατζής θεωρείται ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές της εποχής και τα τραγούδια του έχουν ερμηνευθεί και από τους νεότερους τραγουδιστές.

Το 2013 ο Γιάννης Καλατζής τιμήθηκε στην ελληνική εκδοχή του τηλεοπτικού προγράμματος Your Face Sounds Familiar που μεταδόθηκε από τον ΑΝΤ1 με τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο να τον υποδύεται και να εκτελεί ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του, το «Δελφίνι δελφινάκι».

8/8/2017:  Πεθαίνει σε ηλικία 72 ετών η γνωστή τραγουδίστρια  Αρλέτα  (Αργυρώ-Νικολέτα Τσάπρα) μετά από πολλές περιπέτειες υγείας, στον «Ευαγγελισμό» όπου νοσηλευόταν. 

9/8/2017: Πεθαίνει ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Πέτρος Αλατζάς, o οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός από τη συμμετοχή του στη σειρά του Mega το "Νησί".

Ο Πέτρος Αλατζάς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεατρικού Οργανισμού "Μορφές" (Θέατρο "Εμπρός" 1992-1996) και από το Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο θέατρο είχε παίξει σε πολλές παραστάσεις για ενηλίκους και παιδιά. Είχε επίσης διδάξει σε σεμινάρια για εκπαιδευτικούς κι ερασιτέχνες ηθοποιούς και είχε φωτογραφήσει πολλές παραστάσεις χορού και θεάτρου. Φωτογραφίες του έχουν συνοδεύσει ποιητικές συλλογές.

18/8/2017: Αφήνει την τελευταία της πνοή  η Ζωή Λάσκαρη στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη, σε ηλικία 73 ετών.
Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 12 Δεκεμβρίου 1944. Το πραγματικό της όνομα είναι Ζωή Κουρούκλη. Φοίτησε στη σχολή Βαλαγιάννη, στη σχολή καλογραιών Καλαμαρί και στη σχολή του Πέλλου Κατσέλη. Το 1959, σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών, στέφθηκε σταρ Ελλάς. Έζησε για δύο χρόνια στην Αμερική.

Το 1961 ο Φιλοποίμην Φίνος την επιλέγει για πρωταγωνίστρια στον «Κατήφορο» και υπογράφει μαζί του αποκλειστικό συμβόλαιο συνεργασίας. Η ταινία είναι εισπρακτικά η εμπορικότερη της σεζόν 1961-1962, καθιερώνοντας τη Ζωή Λάσκαρη ως μόνιμη πρωταγωνίστρια και ως μια από τις πιο λαμπρές σταρ της «χρυσής» εποχής του κινηματογράφου. Για να μην γίνεται σύγχυση με την ξαδέρφη της Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια, ο Φίνος την «βαφτίζει» Ζωή Λάσκαρη εμπνευσμένος από το όνομα ενός Ιταλού.

Τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει σε όλες τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες του Φίνου και θα συνεργαστεί με όλους τους σταρ της εποχής. Από αυτές ξεχωρίζουν ο «Νόμος 4000», η «Στεφανία», το «Μερικοί το προτιμούν κρύο», «Μια κυρία στα μπουζούκια», «Κορίτσια για φίλημα» και «Οι Θαλασσιές οι χάντρες».
Η «Στεφανία» και ο «Κατήφορος» προβλήθηκαν για πολλές εβδομάδες σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, διευρύνοντας την φήμη της Λάσκαρη στο εξωτερικό (57 εβδομάδες προβολής των ταινιών στο Μεξικό), ενώ «Οι θαλασσιές οι χάντρες» έκλεψαν, εκτός συναγωνισμού, τις εντυπώσεις στο φεστιβάλ Καννών το 1967, την ώρα που ο γαλλικός Τύπος έπλεκε το εγκώμιο της μεγάλης Ελληνίδας πρωταγωνίστριας.
Στα τέλη της δεκαετίας του '60 η Ζωή Λάσκαρη, μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη, θεωρούνται οι μεγαλύτερες ντίβες και πιο εμπορικές σταρ στην Ελλάδα. Η Λάσκαρη έχει διαμορφώσει με τους ρόλους της την περσόνα της δυναμικής αλλά και μοιραίας γυναίκας, ενώ παράλληλα γίνεται το νούμερο ένα sex symbol της εποχής της. 
Η δύση της «χρυσής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου θα στρέψει την προσοχή της στην μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Το 1966, σε συνεργασία με τον Αντρέα Ντούζο, περιοδεύει στην Κύπρο με τα έργα «Μιας πεντάρας νιάτα» των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, την «Παγίδα» του Robert Thomas και την «Βαθιά γαλάζια θάλασσα» του Terence Rattigan.
Το 1970 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Αθήνα με το έργο «Μαριχουάνα Στοπ» ενώ ακολουθούν οι μεγάλες θεατρικές επιτυχίες «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Neil Simon, «Η κυρία του Μαξίμ» του Georges Feudeau και το «Miss Πέπσι» του Pierrette Bruno. Η υποδοχή που την επιφύλαξαν οι θεατρικοί κριτικοί ήταν ενθουσιώδης.
Το 1982 πρωταγωνιστεί για τελευταία φορά στον κινηματογράφο, στην ταινία του Γιώργου Καρυπίδη «Αναμέτρηση», ενώ θα μείνει στην ιστορία η θρυλική γυμνή φωτογράφησή της για το περιοδικό «Playboy» το 1985 -η πρώτη Ελληνίδας πρωταγωνίστριας- που προκάλεσε θυελλώδες πολιτικό ζήτημα.
Πιστή λάτρης του θεάτρου και του κλασικού ρεπερτορίου συνεχίζει, αρχές δεκαετίας του '90, να παρουσιάζει μεγάλα έργα του παγκόσμιου θεάτρου, σε συνεργασία με μεγάλους Έλληνες σκηνοθέτες.
Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στο «Καινούρια σελίδα» του Neil Simon και την επόμενη σεζόν στο «Τρελοί για έρωτα» του Sam Shepard. Την δεκαετία του '90 ξεχωρίζουν το «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γούλφ» του Edward Albee, το 1992 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Ορφέα στον Άδη» το 1993 στο Βασιλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, το «Τρείς ψηλές γυναίκες» του Edward Albee, το 1995, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά και το «Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο' Νηλ, το troades 1997 σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη.
Η συνεργασία της με τον Μιχάλη Κακογιάννη στις «Τρωάδες» το 1997 έτυχε θερμής υποδοχής από τον Τύπο.
Η θεατρική συνεργασία της με τον Ανδρέα Βουτσινά και τον Σταύρο Τσακίρη συνεχίζεται και στις αρχές του 2000 με τα έργα «Συνάντηση», όπου συμπρωταγωνιστεί με τον Απόστολο Γκλέτσο και «Σκηνές Γάμου».
Αποτίνοντας ωστόσο έναν ιδιαίτερο φόρο τιμής στον αγαπημένο της Edward Albee θα ανεβάσει για δύο συνεχόμενες σεζόν την «Ευαίσθητη Ισορροπία» σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου. Είναι η τέταρτη φορά στην θεατρική της καριέρα που ανεβάζει έργο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.
To 2003 ιδρύει την δική της θεατρική σκηνή στον πολυχώρο Αθηναΐδα. Το 2005 ανεβάζει το «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά. Οι κριτικοί συμφωνούν για τον πρωτοποριακό τρόπο με τον οποίο «φώτισε» η ερμηνεία της αυτό το σπουδαίο έργο. Ακολουθεί, για δύο θεατρικές σεζόν, το έργο «Άλμα Μάλερ» του Ρον Χάρτ, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου.
Τις σεζόν 2011-2013 ανεβάζει το έργο του Martin Sherman «Ρόουζ» σε σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Ρώσου σκηνοθέτη Adolf Shapiro.
Το 1967 παντρεύτηκε τον επιχειρηματία Πέτρο Κουτουμάνο με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, την Μάρθα. Το ζευγάρι χώρισε οριστικά την άνοιξη του 1971. Το 1976 παντρεύτηκε τον ποινικολόγο Αλέξανδρο Λυκουρέζο με τον οποίο απέκτησε μια ακόμη κόρη, την Μαρία-Ελένη. Το 1997 έγινε γιαγιά της Ζένιας από τον γάμο της Μάρθας με τον Βλάση Μπονάτσο.

25/8/2017: Πεθαίνε σε ηλικία 84 ετών ο αγαπημένος ηθοποιός του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, Τάκης Εμμανουήλ.

Γεννήθηκε το 1933 στο Μεσολόγγι και σπούδασε στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Το 1960 έκανε την 1η του εμφάνιση στη σκηνή με το έργο Ιφιγένεια του Ευρυπίδη που ανέβηκε στην Επίδαυρο από το Αρχαίο Αττικό Θέατρο. Οι θεατρικές του εμφανίσεις συνεχίστηκαν μέχρι το 1965 σε διάφορους θιάσους.

Το 1960 έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά παίζοντας στην ταινία Το Ποτάμι του Νίκου Κούνδουρου. Είχε την τύχη να παίξει στο ξεκίνημα της καριέρας του σε σημαντικές ελληνικές ταινίες που σημείωσαν επιτυχία και στο εξωτερικό. Το 1968 ξεκίνησε διεθνή καριέρα παίζοντας σε Αμερική , Αγγλία , Ιταλία και Αυστραλία. Το διάστημα 1979 – 1981 σπούδασε στο Λος Άντζελες σκηνοθεσία , σενάριο και παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το 1982 επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με την παραγωγή ιδρύοντας δική του εταιρεία. Μέχρι σήμερα έχει λάβει μέρος σε 21 ελληνικές ταινίες (ή συμπαραγωγές) , ενώ έχει γράψει το σενάριο και έχει σκηνοθετήσει την ταινία Μεσάνυχτα Στη Βίλα Νέλλη (1963).

Συμμετείχε σε 12 ξένες παραγωγές και εμφανίστηκε επίσης σε πολλές αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές.

7/9/2017:Eφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 73 ετών, η θρυλική τραγουδίστρια, κατά κόσμον Αγγελική Κωνσταντοπούλου, η οποία υπέφερε από βαριάς μορφής αναιμία
Η Αγγελική Κωνσταντοπούλου, γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Μπέμπα Μπλανς», γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιουνίου 1944. H τραγουδίστρια με τη βελούδινη φωνή είχε τον τίτλο της μοιραίας ντίβας και οι εμφανίσεις της κάθε άλλο παρά απαρατήρητες περνούσαν.
Η Μπέμπα Μπλανς με το εκρηκτικό της ταμπεραμέντο τροφοδότησε την έμπνευση μεγάλων δημιουργών, όπως του αγαπημένου της Γιώργου Ζαμπέτα που την αποκαλούσε «Μπεμπέκα-βελούδο». Πέρασε στο πάνθεον του ελληνικού τραγουδιού ερμηνεύοντας το 1966 τα τραγούδια «Μιας πεντάρας νιάτα» και «Το καράβι» του Γ. Ζαμπέτα, ενώ είχε συνεργαστεί μεταξύ άλλων, με τη Μαρινέλλα, τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πουλόπουλο, και σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Γιώργος Μητσάκης, ο Γιάννης Καραμπεσίνης και ο Γιάννης Σπανός.
Στο θέατρο συμμετείχε στο έργο «Πεθαίνω σαν Χώρα» του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού που παρουσιάστηκε το 2013 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

25/9/2017: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών η αγαπημένη ηθοποιός Σοφία Ολυμπίου.
Είχε παίξει σε πολλά τηλεοπτικά σίριαλ της δεκαετίας του 1990 και του 2000, όπως το Άκρως οικογενειακόν στον Ant1 και το Δις Εξαμαρτείν, Τρεις Χάριτες, Ντόλτσε Βίτα, 7 Θανάσιμες Πεθερές και το Αν υπήρχες θα σε χώριζα, στο Mega. Είχε σπουδαία καριέρα στο θέατρο, όπου συμμετείχε σε δεκάδες παραστάσεις.

8/10/2017 Αφήνει την τελευταία της πνοή  η συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη. Μικρότερη αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, γεννήθηκε στη Θεσσαλονική το 1934 και πήρε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά. Ήταν μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά.

13/10/2017: «Έφυγε» από καρδιακή προσβολή  ο γνωστός τραγουδιστής Γιώργος Σαρρής.  Ο καλλιτέχνης είχε γεννηθεί το 1948 στη Θήβα και ήταν αδελφός της Χαρούλας Αλεξίου.

Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Σαρρής σφράγισε με τη φωνή του μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του λαϊκού πενταγράμμου, τις θρυλικές «Νταλίκες» των Χρήστου Νικολόπουλου και Μανώλη Ρασούλη.

Πριν από μερικά χρόνια, είχε πέσει θύμα τροχαίου με αποτέλεσμα να τραυματισθεί σοβαρά και να αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα.

18/10/2017 Πεθαίνει  η ηθοποιός Βέτα Μπετίνη. Η αγαπητή ηθοποιός, είχε αφαιρέσει πριν από λίγα χρόνια όγκο από το κεφάλι και είχε αποκαλύψει πόσο πολύ είχε ταλαιπωρηθεί.

Η Βέτα Μπετίνη, που έκανε πολλούς να γελάσουν, κατάφερε να συγκινήσει για περισσότερα από 20 χρόνια όχι μόνο με την υποκριτική της ικανότητα ως «Θηλυκός Τσατσένκο» αλλά και μέσα από την πένα της. Δεν είναι τυχαίο ότι έγραψε τους στίχους του τραγουδιού «Μη γυρίσεις» μαζί με τους αδερφούς Κατσιμίχα και άλλα πολλά. Μετά τη σοβαρή επέμβαση στον εγκέφαλο, είχε επιστρέψει με τη μουσική παράσταση «Το ριγέ φόρεμα», με την υπογραφή της κόρης της.

22/10/2017: «Έφυγε» εντελώς ξαφνικά από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών ο Θανάσης Καλογιάννης, ένας εκ των κορυφαίων αθλητών που ανέδειξε  ο ελληνικός στίβος.

Ο Θανάσης Καλογιάννης γεννήθηκε το 1965 και υπήρξε πρωταθλητής Ελλάδος στα 400μ με εμπόδια. Αθλητής του ΓΣ Καρδίτσας, συμμετείχε δύο φορές σε Ολυμπιακούς αγώνες το 1984 και το 1992. Το 1986 ήταν 8ος στους πανευρωπαϊκούς, είχε ατομικό ρεκόρ στα 400μ, 45.90, και στα 400μ. με εμπόδια 48.80 από τις 19/7/87 όταν είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα του Ζάγκρεμπ, επίδοση που ήταν πανελλήνιο ρεκόρ ενώ είχε πετύχει άλλο ένα πανελλήνιο ρεκόρ νωρίτερα με 48.88 στις 9/7/86».

26/10/2017: Στα 91 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης, στενός συνεργάτης και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Το όνομα του στρατηγού βρέθηκε στο στόχαστρο με το σκάνδαλο των υποκλοπών (1988-1991.Ο ίδιος είχε κατηγορηθεί για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και μυστικές αποστολές στα Σκόπια την περίοδο 1990-‘93 που σχετίζονταν με το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ.
Ο Νίκος Γρυλλάκης είχε γεννηθεί στον Αλίκαμπο Αποκωρώνου Χανίων και αποφοίτησε το 1950 από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός των Τεθωρακισμένων και το 1963 ως ίλαρχος από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου καθώς και από τη Σχολή Εθνικής Αμυνας ως αντισυνταγματάρχης το 1977. Εκπαιδεύτηκε σε θέματα κατασκοπίας-αντικατασκοπίας από τη CIA και τη Μοσάντ (ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών) και υπηρέτησε στο Τμήμα Επιχειρήσεων Αντικατασκοπίας της ΕΥΠ και στο Γραφείο Πληροφοριών του ΓΕΣ. Τιμήθηκε με επαίνους και ευφήμους μνείας καθώς και με παράσημα και μετάλλια του Στρατού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά την αποστρατεία του, το 1986, με τον βαθμό του επίτιμου αντιστράτηγου ανέλαβε διευθυντής ασφαλείας και πληροφοριών της ΝΔ. Μετά το 1989 και μέχρι το 1993 ήταν σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ και πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για θέματα Άμυνας, Ασφάλειας και διαβαλκανικών σχέσεων.

2/11/2017 Πεθαίνει ο ηθοποιός Βασίλης Μαυρομάτης ο οποίος υπήρξε και ενας  από τους καλύτερους εκφωνητές τόσο στα παλαιότερα ραδιοφωνικά, διαφημιστικά σποτάκια όσο και αργότερα στα τηλεοπτικά. Ήταν η ψυχή του «Νέου Κύματος» και των μπουάτ στην Πλάκα επί δυο δεκαετίας. Ο Βασίλης Μαυρομάτης είχε κάνει τέσσερις γάμους και είχε αποκτήσει πέντε παιδιά. Εκτός από την Καίτη Χωματά, μεγάλο όνομα του «Νέου Κύματος», υπήρξε παντρεμένος και με την επίσης ηθοποιό Λίλα Καφαντάρη.

12/11/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών ο δάσκαλος και ερευνητής με την αυτόνομη και ισχυρή φωνή στη μελέτη της νεότερης ελληνικής Ιστορίας,  Βασίλης Κρεμμυδάς .

Ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ, o Βασίλης Κρεμμυδάς δίδαξε για πολλά χρόνια στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση (Λύκειο Ζηρίδη και Σχολή Μωραΐτη) και στη δεκαετία του 1980 υπήρξε από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Το 1988 εξελέγη καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο υπηρέτησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς ανήκε στη γενιά που ενηλικιώθηκε κατά τη δεκαετία του 1950 με ανοικτά όλα τα ζητήματα μετάβασης και προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας. Το 1959 αποφοίτησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 έζησε το ακαδημαϊκό περιβάλλον της Γαλλίας, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές και επηρεάστηκε ώς ένα σημείο από τη γαλλική αναθεωρητική προσέγγιση της νέας Ιστορίας. Αφιέρωσε το ερευνητικό έργο του στις βασικές συντεταγμένες της ιδρυτικής ιδέας του νέου ελληνισμού και εστίασε στις απαρχές του έθνους κράτους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Παρακολούθησε στενά τις πρώτες προσπάθειες συγκρότησης σύγχρονου ελληνικού κράτους, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες, ενώ αμφισβήτησε με ιδιαίτερη σαφήνεια και κριτικό πνεύμα τις συμπαγείς απόψεις για την Ελληνική Επανάσταση και τη Μεγάλη Ιδέα.
Ασκησε κριτική (και λόγω επαγγελματικής ιδιότητας) στον τρόπο συγγραφής των σχολικών βιβλίων για την Ιστορία, ενώ μία παράμετρος της πλούσιας συγγραφικής του πορείας αφορούσε πιο προσωπικές ερμηνείες της ζωής, όπως το ανοικτό γράμμα στον εγγονό του («Εσύ πώς έζησες μικρός, παππού», εκδ. Τυπωθήτω) και το «Ηταν μία φορά ένας δάσκαλος» (εκδ. Τυπωθήτω). Μείζονα έργα του είναι: «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821» (εκδ. Gutenberg), «Ελληνική ναυτιλία 1776-1835» (Εμπορική Τράπεζα) και «Ο Ιωάννης Κωλέττης του Σπυρομίλιου» (εκδ. Βιβλιόραμα).

13/11/2017: Πέθανε σε ηλικία 88 ετών, ο Γιάννης Καψής, δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτικός και πρώην υπουργός των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Ο Γιάννης Καψής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 και ήταν πατέρας του δημοσιογράφου και πολιτικού Παντελή Καψή και του δημοσιογράφου και σχολιαστή ειδήσεων Μανώλη Καψή. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Για ένα μικρό διάστημα άσκησε τη δικηγορία, αλλά τελικά αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στη δημοσιογραφία, με την οποία ασχολούνταν επαγγελματικά από 17 ετών.

Ξεκίνησε ως βοηθός στο αστυνομικό ρεπορτάζ, αλλά πολύ γρήγορα ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του ρεπορτάζ με ειδίκευση τελικά στα πολιτικά και διπλωματικά θέματα. Διετέλεσε αρχισυντάκτης της εφημερίδας Έθνος από το 1958 έως το 1970, οπότε καταδικάστηκε από ειδικό Στρατοδικείο της χούντας των συνταγματαρχών και φυλακίστηκε λόγω των άρθρων του υπέρ της δημοκρατίας. Μετά την αποφυλάκισή του, εργάστηκε ως β΄ αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Το Βήμα και στη συνέχεια ως διευθυντής στο περιοδικό Ταχυδρόμος. Μετά τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973, και για να αποφύγει τη σύλληψη, διέφυγε στο Λονδίνο μέχρι την πτώση της δικτατορίας. Εκτός από την εργασία του σε ελληνικές εφημερίδες, ο Καψής υπήρξε συνεργάτης διεθνών ΜΜΕ στην Ελλάδα, όπως το αμερικανικό περιοδικό Time.

Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, ανέλαβε διευθυντής της εφημερίδας Τα Νέα μέχρι το 1982. Αυτή την περίοδο, Τα Νέα καθιερώθηκαν ως η πρώτη σε κυκλοφορία καθημερινή εφημερίδα, με πανελλαδική κυκλοφορία γύρω στα 250.000 φύλλα, επιτυχία που πιστώθηκε σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο.

Τον Απρίλιο του 1982, ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, παραμένοντας σε αυτή τη θέση και στην επόμενη κυβέρνηση μέχρι το Σεπτέμβριο του 1987. Στο μεταξύ, από τον Ιανουάριο του 1987 ήταν ταυτόχρονα υφυπουργός Προεδρίας της Κυβέρνησης και Εξωτερικών. Στη συνέχεια, μετά το Σεπτέμβριο του 1987 πήρε τη θέση του αναπληρωτή υπουργού εξωτερικών έως τον Ιούλιο του 1989. Στη διάρκεια της θητείας του, διαπραγματεύθηκε το γνωστό μορατόριουμ, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, διαχειρίσθηκε, στο διπλωματικό πεδίο, την μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση του 1987 και έγινε κυρίως γνωστός για τις σκληρές θέσεις του, ιδίως στα θέματα του Αιγαίου και της Κύπρου. Επίσης διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε την συμφωνία για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων. Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία αναθεωρήθηκε από την επόμενη κυβέρνηση, ως προς το εισαγωγικό μέρος της, οι τεχνικές ρυθμίσεις παραμένουν σε ισχύ και περιλαμβάνουν την κατάργηση της ετεροδικίας , της AMAG και ενός πλέγματος 120 συμφωνιών.

Έχει τιμηθεί με 14 παράσημα. Μετά την συνταξιοδότηση του, αφοσιώθηκε στην συγγραφή βιβλίων. Έχει εκδώσει 15 συνολικά βιβλία, εκ των οποίων τα περισσότερα σημείωσαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία, ενώ ιδιαίτερα δημοφιλές μέχρι σήμερα παραμένει το πρώτο του βιβλίο, Χαμένες Πατρίδες, που εξέδωσε το 1962.

31/11/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 98 ετών , ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας, μια από τις πιο ευπρεπείς και ευγενικές προσωπικότητες της πόλης.

Tαυτισμένος με την οικογενειακή επιχείρηση της οδού Ερμού, έδινε το παρών καθημερινά στο ομώνυμο, κλασικό κατάστημα του σημαντικότερου εμπορικού δρόμου της πρωτεύουσας παραδίδοντας μαθήματα ζωτικότητας και απαράμιλλου στιλ

Οταν ζεις σαν αστός, «φεύγεις» και σαν αστός. Το πρωί της Τετάρτης 31/11/2017 , ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης ντύθηκε όπως πάντα στην εντέλεια, για να πάει στο κατάστημα της Ερμού. Ενα τελετουργικό που κρατούσε αναλλοίωτο εβδομήντα χρόνια. Φόρεσε το κουστούμι του, τα καλογυαλισμένα του υποδήματα και έδεσε το παπιγιόν του στον καθρέπτη. Ηταν η τελευταία του κίνηση, προτού αποχαιρετίσει τη ζωή στα 98 του χρόνια.
Ο πιο καλοντυμένος Αθηναίος, ο παλαιότερος έμπορος της πόλης, ένας θαρραλέος πολεμιστής του Β΄ Παγκοσμίου, άψογος οικογενειάρχης και εργοδότης παλαιάς κοπής, φανατικός αναγνώστης της «Κ», δεν είναι πια κοντά μας.  Η απώλεια είναι βαρύτατη. Οχι μόνο για τη γλυκύτητα και τη γενναιοδωρία του χαρακτήρα του, αλλά γιατί κατάφερε να διαφυλάξει με την παρουσία του, σαν προϊστορικό φυλλαράκι μέσα στο κεχριμπάρι, την εμφάνιση, το ήθος, την ευγένεια και την τιμιότητα της (εξαϋλωμένης σήμερα) αστικής τάξης.

Μεγάλωσε με μία αδελφή και πέντε αδελφούς στα στενά του Μακρυγιάννη και της Πλάκας, όπως και ο πατέρας μου, με τον οποίον γνωρίζονταν από παιδιά. Και τα έξι αγόρια της οικογένειας Αλεξανδράκη έσπευσαν να υπηρετήσουν στην πρώτη γραμμή του Μετώπου και κατάφεραν να επιστρέψουν ζωντανοί και αβλαβείς. Ο Ευτύχιος ήταν ο μικρότερος και, λόγω της γλωσσομάθειάς του, βρέθηκε σε βρετανικό αντιτορπιλικό. Ο αδελφός του Αλέξανδρος, δεκανέας πυροβολικού, ήταν ζωγράφος και αποτύπωσε σκηνές από τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο στα βουνά. Υπάρχουν πίνακές του στο κατάστημα, σαν μια υπόμνηση εκείνων των τρομερών γεγονότων που καθόρισαν τη νιότη τους.
Ο πατέρας τους, Δημήτρης, αγόρασε την επιχείρηση στην οδό Ερμού 27, το 1907, από έναν Καρυοφύλλη, ο οποίος είχε ιδρύσει τον οίκο το 1840. Δίδαξε τα παιδιά του να τηρούν πάντα τον λόγο τους στην αγορά και έτσι πορεύτηκε το κατάστημα μέχρι τις ημέρες μας. Χωρίς χρέη, χωρίς ανοίγματα, με το καλό όνομα και τον καθημερινό αγώνα. Ετσι συνεχίζει και η θυγατέρα του, η Κατερίνα, που θα κρατήσει από εδώ και πέρα την οικογενειακή παράδοση. Δεν είναι τυχαίο πως στην πρόσφατή του επίσκεψη ο Εμανουέλ Μακρόν και η σύζυγός του Μπριζίτ στάθηκαν για να φωτογραφηθούν μπροστά στην ωραιότερη μπουτίκ των Αθηνών. Είναι ένας θεσμός, σε μια πόλη που δεν έχει συναίσθηση του πόσο πολύτιμοι πρεσβευτές μπορεί να είναι άνθρωποι σαν τον Αλεξανδράκη για την εικόνα της.

13/12/2017 Εφυγε ο φτωχούλης του θεού από τον Βόλο Φώτης Λαδόπουλος

Ηταν η πιο αναγνωρίσιμη φιγούρα της πόλης, καθώς για πολλές δεκαετίες κινούνταν καθημερινά στους δρόμους του Βόλου, ανταλλάσσοντας ευχές και σύντομες σκέψεις με τους περαστικούς, στους οποίους χάριζε πάντα ένα πλατύ χαμόγελο.

Ο Φώτης -όπως τον ήξεραν όλοι, με το μικρό όνομά του- με την ευγενική και μεγάλη καρδιά άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο, σκορπίζοντας απέραντη θλίψη στους συμπολίτες του.

Οι παλαιότεροι τον θυμούνται να διατηρεί τσαγκάρικο -μάλιστα για πολλούς ασκούσε αυτό το επάγγελμα με μεγάλη επιτυχία-, ενώ κατά καιρούς πουλούσε λαχεία και αργότερα ήταν πλανόδιος πωλητής με κουλούρια και τυρόπιτες.

Ο Φώτης Λαδόπουλος ήταν ένας κοσμικός ερημίτης, ο οποίος ταξίδευε καθημερινά από τη μία άκρη της πόλης έως την άλλη, έχοντας ως αποστολή να ξυπνάει τις ξεχασμένες ευαισθησίες των ανθρώπων και να τους κάνει να δουν τη ζωή με άλλο μάτι. Ατομο βαθιά θρησκευόμενο, περνούσε καθημερινά από τις εκκλησίες του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας Γορίτσας για να προσευχηθεί και να ανάψει ένα κερί.

Σε συνέντευξή του στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» είχε αναφερθεί στη συγκίνηση που νιώθει όταν ακούει τη θεία λειτουργία. «Με συγκινεί ο λόγος των αγίων πατέρων. Μιλάνε για την αγάπη που πρέπει να έχουμε προς όλο τον κόσμο, σε κάθε σημείο του πλανήτη κι όχι μόνο μεταξύ μας οι Ελληνες. Ολοι οι ιερείς του Βόλου με αγαπάνε και με βάζουν στις προσευχές τους. Οταν παρακολουθώ τη θεία λειτουργία, νιώθω ότι βγαίνουν φτερά στους ώμους μου» είχε πει χαρακτηριστικά.

Τα τελευταία χρόνια, ο «ερημίτης του Θεού» ζούσε σε μια καλύβα στο ύψος του Πανθεσσαλικού Σταδίου.

17/12/2017: Πεθαίνει στον ύπνο του απο ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 43 ετών, ο δημοσιογράφος, Βασίλης Μπεσκένης.  Ο δημοσιογράφος εργαζόταν στον ΣΚΑΪ , ήταν παντρεμένος και είχε έναν γιο.

20/12/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 47 ετών ο δημοσιογράφος  Δημήτρης Αλειφερόπουλος.  Γεννήθηκε το 1970 στην Αθήνα και, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1996, ως συντάκτης του δημοτικού ραδιοσταθμού Αθήνα 9,84.
Το 1998 αποφασίζει να εργαστεί ως νυκτερινός συντάκτης στο «Eθνος», ενώ το 1999 αναλαμβάνει πολιτικός συντάκτης στον «Ελεύθερο Τύπο». Εργάστηκε σε αρκετές εφημερίδες, όπως η «Χώρα», η «Αθηναϊκή», η «Real News», η «Αγορά», ενώ έκανε καριέρα και στον τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό Alpha, απασχολούμενος στο πολιτικό, το κοινοβουλευτικό και το οικονομικό ρεπορτάζ, καθώς και στη σύνταξη - παρουσίαση δελτίων ειδήσεων. Τελευταίος σταθμός στην 20χρονη καριέρα του Δημήτρη Αλειφερόπουλου ήταν οι εφημερίδες «δημοκρατία» και «κυριακάτικη δημοκρατία», των οποίων αποτέλεσε μέλος του πολιτικού τμήματος, καλύπτοντας κοινοβουλευτικά θέματα. Εμεινε μαζί μας για εννέα μήνες και «έφυγε», δυστυχώς, τόσο πρόωρα... Ο Δημήτρης Αλειφερόπουλος ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά

22/12/2017: Χάνει απρόσμενα τη ζωή του στα 71 χρόνια του, επιπλοκές που προέκυψαν από την αιμορραγία ενός ανευρύσματος ο ο επικεφαλής των αρμάτων μάχης που περικύκλωσαν το κτίριο του Πολυτεχνείου τη νύχτα του Νοεμβρίου 1973 Μιχάλης Γουνελάς

Πριν από λίγες εβδομάδες ο εκδημήσας, μαζί με τον Κυριάκο Σταμέλο, μέλος της συντονιστικής επιτροπής των φοιτητών του Πολυτεχνείου, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην «κυριακάτικη δημοκρατία». Εκεί καταρρίπτονταν πολλοί μύθοι πάνω στους οποίους είχε στηθεί ένας (κερδοφόρος για λίγους, καταστρεπτικός για πολλούς) χάρτινος πύργος της μεταπολιτευτικής περιόδου.  

Ο Μιχάλης Γουνελάς τη βραδιά του Πολυτεχνείου ήταν υπίλαρχος. Δικάστηκε για τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου σε κλίμα με εντονότατη πολιτική και ιδεολογική φόρτιση. Πέρασε 14 μήνες στη φυλακή επειδή κρίθηκε ένοχος για... φθορά ξένης περιουσίας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες όσων αποπειράθηκαν να τον διαλύσουν ηθικά και υλικά, το δικαστήριο δεν βρήκε άλλο αδίκημα για να τον καταδικάσει.

Ο Μιχάλης Γουνελάς εξήλθε από τη δικαστική περιπέτεια αλλά και τη φυλακή... στρατιώτης. Αποτάχθηκε από το Στράτευμα. Για λίγες ημέρες που του έλειπαν από την υπηρεσία έχανε όλα τα συνταξιοδοτικά δικαιώματά του. Επειτα από κάποια έτη η ζωή τού έδωσε μια ευκαιρία να αποκαταστήσει τον βαθμό του αλλά και τα οικονομικά του. Θα μπορούσε να επανέλθει για περίπου ένα εικοσαήμερο και να αποστρατευθεί (για να παίρνει τη σύνταξη), αλλά εκείνος απέρριψε την πρόταση. Θεωρούσε ότι έπειτα από αυτό δεν θα μπορούσε να κοιτάζει κατάματα τους συναδέλφους του. Αιδώς: μια αξία λησμονημένη στις ημέρες μας.

Στην ιστορική πλέον συνέντευξή του στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο Μιχάλης Γουνελάς, μεταξύ άλλων, είπε: «Οι δικοί μου άνδρες που ήταν εκεί (σ.σ.: στο Πολυτεχνείο) και οι υπόλοιποι -των ειδικών δυνάμεων οι περισσότεροι- ήμασταν διαλλακτικοί. Δεν πήγαμε κάτω για να σκοτώσουμε ούτε για να μαλώσουμε με τους φοιτητές ούτε να βιαιοπραγήσουμε, ούτε να δείρουμε. Πήγαμε για να δώσουμε λύση σε μία κατάσταση. Και αυτό πιστεύω ότι κάναμε. Και νομίζω ότι αυτό ωφέλησε. [...] Αυτό που έχει αναφερθεί σε κάποια συνέντευξη, ότι την ώρα που βγαίναν οι φοιτητές ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούσαν, είναι εντελώς ανακριβές. Καταρχάς, δεν ήταν δυνατόν να γίνει αυτό γιατί Στρατός, Αστυνομία και φοιτητές είχαν γίνει ένα πράμα. Ποιον να χτυπήσεις εκεί πέρα; [...] Ξέρετε τι μου ’κανε εντύπωση απ’ την πρώτη στιγμή; Ενώ υπήρχανε στα κάγκελα πανό με αντιαμερικανικά συνθήματα, απ’ τον ραδιοφωνικό σταθμό (σ.σ.: του Πολυτεχνείου) δεν άκουσα αντιαμερικανικό σύνθημα. Γιατί περίμενα ότι ο σταθμός μόνο αντιαμερικανικά συνθήματα θα εκπέμπει, ας πούμε».
 

Γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1946 στο Νέο Ηράκλειο, επί της σημερινής οδού Φιλοθέης. Ο πατέρας του Κυριάκος ήταν υπάλληλος του υπουργείου Πρόνοιας και η μητέρα του Ελένη οικοκυρά. Μανιάτης στην καταγωγή, από το Λιοντάκι, που βρίσκεται κοντά στον Γερολιμένα. Το 1965 πέρασε την πύλη της Σχολής Ευελπίδων ως πρωτοετής. Αποφοίτησε το 1969. Οταν, έπειτα από τη δίκη και την καταδίκη του, από υπίλαρχος έγινε στρατιώτης, γράφτηκε στη Νομική, από την οποία αποφοίτησε με άριστα. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) δεν δέχτηκε την εγγραφή του Γουνελά στα μητρώα των μελών του. Εκείνος εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος σε αρκετές ιδιωτικές εταιρίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είχε δύο γιους και δύο εγγονές. 

28/12/2017:  Πεθαίνει ο γνωστός και με μεγάλη πορεία δημοσιογράφος Βίκτωρ Νέτας.

Ο Βίκτωρ Νέτας γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1938 στη Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του είχε έντονη πολιτική και συνδικαλιστική δράση και εκλέχθηκε αντιπρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης του ΑΠΘ (1959-60).

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος και πολιτικός συντάκτης αρχικά σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης και έπειτα σε αθηναϊκές εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας (Τα Νέα, Το Βήμα, Ελευθεροτυπία κτλ).

Τη περίοδο της δικτατορίας εκτοπίστηκε για τρία χρόνια (1968-70) ως «επικίνδυνος διά την δημοσίαν τάξιν και την εθνικήν ασφάλειαν».

 Στην τρίτη και τελευταία κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, από το Φεβρουάριο του 1964 ως τον Ιούλιο του 1965, υπήρξε ειδικός συνεργάτης του υπουργείου Προεδρίας της Κυβερνήσεως.

Στις δύο πρώτες κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, από τον Οκτώβριο του 1981 ως τον Ιούλιο του 1989, διετέλεσε προϊστάμενος του Τμήματος Ενημερωτικών Εκπομπών της ΕΡΤ.Την περίοδο 1981-89, ο Βίκτωρ Νέτας ήταν υπεύθυνος για την ανάδειξη ενός εντυπωσιακά μεγάλου αριθμού δημοσιογράφων μέσω της ΕΡΤ, πολλοί από τους οποίους πρωταγωνίστησαν στη δημόσια ζωή της Ελλάδας, όπως η Έλλη Στάη, ο Γιώργος Λιάνης, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, ο Γιώργος Παπαδάκης, η Σεμίνα Διγενή, ο Νάσος Αθανασίου, ο Γιάννης Δημαράς, η Μαρία Χούκλη, ο Σπύρος Χατζάρας κ.α.

Ο Βίκτωρ Νέτας παρουσίαζε πολιτικές και ενημερωτικές εκπομπές στην ΕΡΤ, με πιο γνωστή την εκπομπή «Μ’ ανοιχτά χαρτιά» (1982-89).

28/12/2017: Πέθανε, σε ηλικία 85 ετών, ο δημοσιογράφος, φιλόλογος, ποιητής και μεταφραστής Λεωνίδας Ζενάκος, επί χρόνια αναπληρωτής διευθυντής του «Βήματος της Κυριακής». Άφησε την τελευταία του πνοή στο «Ερρίκος Ντυνάν», όπου νοσηλευόταν με καρδιολογικά και πνευμονολογικά προβλήματα.
Ο Λεωνίδας Ζενάκος γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1932. Άρχισε να εργάζεται στο «Βήμα» το 1956 μετά τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποχώρησε στις αρχές του 2010 έχοντας διατελέσει υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος, Αρχισυντάκτης, Διευθυντής Συντάξεως, Αναπληρωτής Διευθυντής και Σύμβουλος Έκδοσης της εφημερίδας.
Το 1976 είχε υπογράψει τη μετάφραση του κειμένου του Αριστοφάνη για την παράσταση «Αχαρνής», που ανέβηκε στην Επίδαυρο σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν και πρωταγωνιστές τους Μίμη Κουγιουμτζή, Γιώργο Αρμένη και Γιώργο Λαζάνη. Είχε εξάλλου μεταφράσει και άλλα έργα, ενώ ανάμεσα στις ποιητικές συλλογές που είχε εκδώσει είναι οι «Ταίναρο» και «Πηγές».


 

28/12/2017: Πέθανε ο συνθέτης και μαέστρος διάσημων τραγουδιστών, Χάρης Λυμπερόπουλος.
Ο Χάρης Λυμπερόπουλος ήταν μουσικός και συνθέτης με μακρά πορεία στα νυχτερινά κέντρα. Μεταξύ άλλων, υπήρξε μαέστρος του Τόλη Βοσκόπουλου, διετέλεσε μουσικός στην ορχήστρα του Γιώργου Κατσαρού, ενώ στη δισκογραφία συνεργάστηκε με πολλούς άλλους δημιουργούς και τραγουδιστές, όπως ο Σταμάτης Κόκοτας, ο Φίλιππος Νικολάου, ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Μαρινέλλα, η Ρένα Κουμιώτη και πολλοί άλλοι.