Από τον ΑΓΡΥΠΝΟ ΦΡΟΥΡΟ
25/1/2017: Φευγει από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών η τηλεοπτική σταρ Μαίρη Τάιλερ Μουρ
, γνωστή για τον
ρόλο της ως νοικοκυρά στο «The Dick Van Dyke Show» και ως φεμινίστρια
στο «The Mary Tyler Moore Show». Είχε συμμετάσχει στην ταινία
«Συνηθισμένοι Ανθρωποι» (Ordinary People) για την οποία υπήρξε και
υποψήφια για Οσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου –τελικά κέρδισε Χρυσή Σφαίρα
ερμηνείας σε δραματική ταινία.
28/1/2017: Εφυγε από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 77 ετών o σερ Τζον Χερτ, ένας από τους σημαντικότερους και καλύτερους υπηρέτες της Εβδομης Τέχνης.
Τον βλέπαμε παντού κι ας μην ήταν ποτέ ο μεγάλος σταρ...Δεν έκοβε από μόνος του εισιτήρια, ούτε θα έβλεπες το πρόσωπό του στη μαρκίζα και στις αφίσες, τον προσπερνούσαν πάντα οι λαμπεροί του Χόλιγουντ. Ηταν όμως ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς των τελευταίων 50 χρόνων. Τον έβλεπες κυριολεκτικά παντού και μάλιστα σε ρόλους με βάθος και ειδικό βάρος, τόσο που σου έμεναν. Ηταν κάθε φορά εκεί, άξιος υπηρέτης της Εβδομης Τέχνης, σε εμβληματικά φιλμ που άλλοι έπαιρναν τη δόξα.
Οχι ότι η δόξα έλειψε από τον σερ Τζον. Ηταν υποψήφιος για δύο Οσκαρ, πρώτα για β’ ανδρικού για την ερμηνεία του στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» («Midnight Express», 1979) του Αλαν Πάρκερ και την επόμενη χρονιά για α’ ανδρικού για τον «Ανθρωπο Ελέφαντα («The Elephant Man», 1980), του αιρετικού Ντέιβιντ Λιντς. Αλλά δεν ήταν για αυτά που τον θυμάσαι, αν και αυτά μόνο θα αρκούσαν.
Ηταν η συνέχεια και η συνέπεια του Τζον Χερτ, ο οποίος επί έξι δεκαετίες υπηρέτησε εξαιρετικά κάθε ρόλο που κλήθηκε να υποδυθεί. Και έπαιξε σε τουλάχιστον 140 ταινίες!
Η νεότερη γενιά κινηματογραφόφιλων (ή έστω καταναλωτών εικόνας) θα τον ξέρει σίγουρα από τους ρόλους του στην κινηματογραφική σειρά του Χάρι Πότερ – έπαιξε σε τρεις από αυτές. Αλλά την ίδια εποχή ήταν συγκλονιστικός στο εξαιρετικό φιλμ του Τόμας Αλφρεντσον «Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι» («Tinker, Tailor, Soldier, Spy», 2011) και στο «Melancholia» (2011) του Λαρς φον Τρίερ. Και βεβαίως ήταν χαρακτηριστικός και αξέχαστος ο ρόλος του στο «V for Vendetta» (2005) του Τζέιμς ΜακΤίγκ.
Τι ήταν ο Τζον Χερτ; Ενας κλασικός καλός βρετανός ηθοποιός, που γεννήθηκε μέσα στην κόλαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και λάτρεψε την ηθοποιία βλέποντας τον σερ Αλεκ Γκίνες και τους άλλους σπουδαίους του βρετανικού σινεμά. Ηταν πότης, «αλλά όχι μεγαλύτερος από τον Ολιβερ Ριντ» όπως έλεγε. Δοκίμαζε να παίξει σε ταινίες «για το διασκεδαστικό του πράγματος», όπως δικαιολόγησε τη συμμετοχή του στο κακό τέταρτο φιλμ της σειράς Ιντιάνα Τζόουνς. Και μετάνιωνε για όλα. «Κάποτε κάποιος με ρώτησε αν μετανιώνω για κάτι. Μα για όλα! Πάντα υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να κάνεις τα πράγματα»…
28/1/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 68 ετών από καρκίνο του πνεύμονα, ο Τζεφ Νίκολς (Geoff Nicholls), κιμπορντίστας του βρετανικού συγκροτήματος χέβι μέταλ Black Sabbath
12/2/2017: Πεθαίνει ο θρυλικός τραγουδιστής της αμερικανικής τζαζ Αλ Τζάρρο, ο οποίος
τιμήθηκε επτά φορές με Βραβεία Grammy
Γεννημένος στις 12 Μαρτίου του 1940 στο Μιλγουόκι, ο διάσημος τζαζίστας ήταν γιος πάστορα και μιας μουσικού που έπαιζε πιάνο στην εκκλησία. Πολύ νέος αρχίζει να τραγουδά στα μπαρ της γενέτειράς του όπου η φωνή του δεν περνά απαρατήρητη. Στη συνέχεια σπουδάζει ψυχολογία χωρίς να αφήσει το τραγούδι.
Αρχίζει να γίνεται γνωστός στο Λος Άντζελες, στη Νέα Υόρκη και στην τηλεόραση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 γράφει δικά του τραγούδια που θα τα περιλαμβάνει πάντα στο ρεπερτόριό του όπως τα «Lock all the gates» και «Sweet potato pie».
Εμφανίζεται στο κλαμπ Troubadour του Χόλιγουντ, όπου γνωρίζει τέτοια επιτυχία που εντάσσεται πλέον στη δισκογραφική εταιρία Warner Brothers.
Ο δίσκος «Breaking away» το 1981, που βασίζεται πάνω σε αυτοσχεδιασμούς στη τζαζ, τον κάνει διάσημο.
Το 2009 έβγαλε ένα άλμπουμ «Very best of», στο οποίο υπήρχαν τραγούδια σταθμοί όπως τα «Boogie Down», «Moonlighting» και «We're in This Love Together».
Συνέχιζε τις εμφανίσεις του, συγκεκριμένα τον περασμένο Νοέμβριο στο Blue Note Jazz Festival του Παρισιού. Τον Απρίλιο του 2016, ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που είχαν προσκληθεί από τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα για να δώσουν συναυλία στον Λευκό Οίκο.
26/2/2017: Πέθανε ο αμερικανός ηθοποιός Μπιλ Πάξτον, σε ηλικία 61 ετών από επιπλοκές μετά από χειρουργική επέμβαση. Ήταν περισσότερο γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες «Alien», «Ο Εξολοθρευτής», «Τιτανικός», «Apollo 13» και «Twister». Είχε κερδίσει βραβείο Emmy για τον ρόλο του στη μίνι τηλεοπτική σειρά «Hatfields and McCoys», στην οποία συμπρωταγωνιστούσε με τον Κέβιν Κόστνερ. Ήταν επίσης υποψήφιος τρεις φορές για Χρυσή Σφαίρα για άλλες τηλεοπτικές εμφανίσεις.
10/3/2017: Εντοπίζεται νεκρή στο σπίτι της στο Φοίνιξ σε ηλικία 60 ετών Τζόνι Σλετζ, ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Sister Sledge» που έγινε ιδιαίτερα γνωστό με το τραγούδι «We are a family»
Γεννημένη στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, μαζί με τις αδελφές της Ντέμπι, Κιμ και Κάθι δημιούργησαν το συγκρότημα «Sister Sledge», το 1971.
Εκτός από το «We are a family», που έφτασε το νούμερο 2 στο Billboard Hot 100 και έγινε μεγάλη επιτυχία, έγιναν γνωστές με τραγούδια-επιτυχίες όπως «He's the greatest dancer», «Lost in the music» αλλά και για μια διασκευή του «My guy».
18/3/2017: Αφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 90 ετών ο θρύλος του Rock and Roll Τσακ Μπέρι.
Σύμφωνα με την αστυνομία της κομητεία St Charles του Μιζούρι έχασε τις αισθήσεις του κατά τη διάρκεια του φαγητού.
Ο Μπέρι είχε καριέρα 70 ετών και έγραψε εμβληματικά κόμματια όπως τα Roll Over Beethoven και Johnny B Goode.
To 1984 βραβεύτηκε με Grammy για την προσφορά του στην μουσική και ήταν από τους πρώτους που μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986.
18/3/2017: Πέθανε σε ηλικία 80 ετών η κορυφαία Αμερικανίδα χορογράφος Tρίσα Μπράουν (Trisha Brown)
Η Aμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος Τρίσα Μπράουν (γεννημένη το 1936 στο Αμπερντίν, Ουάσινγκτον) σπούδασε χορό στο Mills College κι εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου, τη δεκαετία του 1960, μαζί με τους Υβόν Ράινερ, Στηβ Πάξτον, Σιμόν Φόρτι (χορός) αλλά και τον Τζον Κέητζ (μουσική), τον Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ (εικαστικά) άνοιξαν νέους δρόμους, αμφισβητώντας τα σύνορα ανάμεσα στις τέχνες.
Ιδρυτικό μέλος της πρωτοποριακής ομάδας της Judson Church, ανέτρεψε ό,τι ίσχυε στον σύγχρονο χορό με τους πειραματισμούς της. Στις πρώτες της χορογραφίες αναδεικνύει την απλή, καθημερινή κίνηση, με παραστάσεις σε ασυνήθιστους χώρους, όπως πάρκινγκ, ταράτσες, εξωτερικοί τοίχοι κτιρίων.
Το 1970 ίδρυσε τη δική της ομάδα με έδρα το Σόχο και συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα της αμερικανικής πρωτοπορίας: από το αυτοσχεδιαστικό Man walking down the side of a building τη δεκαετία του ’70, ως το Set and reset (1983), συνεργασία με τον Ρ. Ράουσενμπεργκ και τη Λώρι 'Αντερσον, που την καθιέρωσε διεθνώς, πέρασε το 1986 στο χώρο της όπερας χορογραφώντας την Κάρμεν, έπειτα από πρόσκληση της Λίνα Βερτμύλλερ.
Γοητευμένη από τον κόσμο της κλασικής μουσικής, εισήλθε σε έναν νέο δημιουργικό κύκλο και το 1998 παρουσίασε στις Βρυξέλλες, σε παγκόσμια πρώτη, τον Ορφέα του Μοντεβέρντι. Κατόπιν χορογράφησε με μεγάλη επιτυχία και άλλες όπερες (Luci Mie Traditrici, Da Gelo a Gelo), ενώ η εμπειρία αυτή την οδήγησε στο πιο πρόσφατο I love my robots (2007).
«Η ιέρεια του μεταμοντέρνου χορού», όπως έχει χαρακτηριστεί, ανακηρύχτηκε πολλές φορές διδάκτωρ πανεπιστημίων και ήταν επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων πέντε διακρίσεις από το National Endowment for the Arts, καθώς και δύο υποτροφίες από το Ίδρυμα Γκούγκενχαϊμ, ενώ το 2004 της απονεμήθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη των Τεχνών και των Γραμμάτων, από τη γαλλική κυβέρνηση.
21/3/2017: Πεθαίνει από καρδιακό επεισόδιο στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, σε
ηλικία 101 ετών ο«πατριάρχης» της οικογένειας που από πολλούς θεωρούνταν το σύμβολο της
παντοδυναμίας των τραπεζών παγκοσμίως Ντέιβιντ Ροκφέλερ
Ο εγγονός του συνιδρυτή της Standard Oil Τζον Ροκφέλερ -που φέρεται ότι είχε μεγαλώσει αυστηρά για να αποκτήσει την αίσθηση της αξίας του χρήματος με χαρτζιλίκι που δεν ξεπερνούσε ποτέ τα 25 σεντς- σε αντίθεση με κάποια από τα έξι αδέλφια του δεν επιδίωξε ποτέ να αποκτήσει κάποιο αξίωμα μέσω της πολιτικής. Ο διαπρεπής τραπεζίτης προσχώρησε στην Chase National Bank το 1946, μέσα από σκληρή δουλειά ανήλθε γρήγορα στην ιεραρχία και έγινε αντιπρόεδρός της το 1952.
Η συγχώνευση της Chase με την Bank of Manhattan -υπό την εποπτεία του- κατέληξε στη δημιουργία της Chase Manhattan Bank, της μεγαλύτερης εκείνη την εποχή τράπεζας του κόσμου, γεγονός που έδωσε στον Ντέιβιντ τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Στη διάρκεια της ζωής του υπολογίζεται ότι είχε συναντήσει πάνω από 200 ηγέτες και είχε επισκεφθεί πάνω από 100 χώρες, στις οποίες γινόταν κατά κανόνα δεκτός ως αρχηγός κράτους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως την ηλικία των 90 ετών ο Ροκφέλερ πήγαινε κάθε μέρα στη δουλειά του, ενώ ως σκληροπυρηνικός ρεπουμπλικάνος προωθούσε με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
19/5/2017: Πεθαίνει κοντά στη Μόσχα σε ηλικία 77 ετών ο Στανισλάβ Πετρόφ,
αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης που,
αρνήθηκε να πιστέψει τα δεδομένα των συστημάτων ελέγχου ότι η ΕΣΣΔ
δεχόταν αμερικανική επίθεση και δώσει εντολή να πατηθεί το κουμπί
πυρηνικών αντιμετρων
Το 1983, τη νύκτα της 25ης προς την 26η Σεπτεμβρίου, ο Στανισλάβ Πετρόφ, ο οποίος ήταν τότε αξιωματικός υπηρεσίας σε βάση στρατηγικού συναγερμού στη νότια Μόσχα, είχε στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα για να ερμηνεύσει το σήμα συναγερμού των δορυφόρων επιτήρησης που ανέφερε την επίθεση πέντε ή έξι αμερικανικών πυραύλων εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Πετρόφ σκέφτηκε τότε ότι μια αμερικανική επίθεση θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί με πολλούς πυραύλους και όχι με πέντε ή έξι και συμπέρανε πως πρόκειται για σφάλμα των συστημάτων συναγερμού και ανέλαβε την ευθύνη να ενημερώσει τους ανωτέρους του σχετικά.
Η απόφασή του επέτρεψε να αποφευχθεί μια σοβιετική απάντηση και το ξέσπασμα μιας παγκόσμιας πυρηνικής σύρραξης σε μια στιγμή μεγάλης έντασης ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσινγκτον.
«Μετά το επεισόδιο έμεινε τρεις ημέρες στη μονάδα του. Γύρισε στο σπίτι εντελώς εξαντλημένος, αλλά δεν μας διηγήθηκε τίποτε», θυμάται ο 44χρονος γιος του. Στη συνέχεια οι σοβιετικοί εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν πως ο εσφαλμένος συναγερμός οφειλόταν στην αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων πάνω στα σύννεφα, που τα συστήματα “διάβασαν” ως εκτόξευση πυραύλων.
Μερικούς μήνες μετά το επεισόδιο, ο Στανισλάβ παρασημοφορήθηκε «Για υπηρεσίες προς την Πατρίδα», χωρίς καμιά άλλη διευκρίνιση, σύμφωνα με τον Ντμίτρι. Το επεισόδιο κρατήθηκε απόρρητο επί δέκα χρόνια και αποκαλύφθηκε δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, από το περιοδικό Soverchenno Sekretno (Άκρως Απόρρητο).
«Όταν το ρωσικό περιοδικό Kommersant Vlast αναφέρθηκε και πάλι σ’ αυτή την ιστορία το 1998, η Δύση ανακάλυψε έναν ήρωα», λέει ο Ντμίτρι. «Στη συνέχεια δέχθηκε μια εκατοστή επιστολών αναγνώρισης από κάθε γωνιά της Ευρώπης, αλλά ποτέ του δεν κατάλαβε τον λόγο αυτής της αναταραχής, καθώς είχε κάνει απλώς τη δουλειά του», καταλήγει ο γιος του
23/5/2017: Σε ηλικία 89 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο σερ Ρότζερ Μουρ, γνωστός από τον ρόλο τού Σάιμον Τέμπλαρ στην τηλεοπτική σειρά Ο Άγιος (δεκαετία του 1960) και μετέπειτα από τον ρόλο του μυστικού πράκτορα Τζέιμς Μποντ σε επτά κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ του 1973 και του 1985.
Ο Μουρ εργάσθηκε επίσης ως μοντέλο, ενώ εμφανίσθηκε και σε πολλές άλλες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Ιβανόης» (1958–1959), «Μάβερικ» (1961) και κυρίως τη σειρά «Οι αντίζηλοι!» (1971) μαζί με τον Τόνι Κέρτις.
Ο Μουρ ήταν «πρεσβευτής καλής θελήσεως» για λογαριασμό της UNICEF. Από τη δεκαετία του 1970 ζούσε εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου για φορολογικούς λόγους.
Η αυτοβιογραφία του δημοσιεύθηκε το 2008, ενώ έχει γράψει και άλλα βιβλία με αναμνήσεις από τη σταδιοδρομία του και τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Τον Ιούλιο του 2016, ο ηθοποιός ανακοίνωσε συντετριμμένος μέσω Twitter τον θάνατο της θετής του κόρης, κόρης της τέταρτης συζύγου του, Kiki Tholstrup η οποία πέθανε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. «Η πανέμορφη κόρη μας Christina (γνωστή και ως Fossie) έχασε τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο, στις 10 μ.μ. της 25ης Ιουλίου. Είμαστε όλοι συντετριμμένοι», έγραψε ο σερ Ρότζερ Μουρ.
30/5/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 83 ετών ο πρώην δικτάτορας του Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα.
Ο Μανουέλ Αντόνιο Νοριέγκα ήταν γιος ενός λογιστή και της υπηρέτριάς του και γεννήθηκε σε ένα φτωχό προάστιο του Παναμά το 1934.
Στη ηλικία των 5 ετών υιοθετήθηκε από έναν δάσκαλο. Φοίτησε στο Εθνικό Ινστιτούτο, ένα πολύ καλό γυμνάσιο και όνειρό του ήταν να σπουδάσει γιατρός, όμως η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει τα δίδακτρα στην ιατρική σχολή.
Έτσι ο Νοριέγκα έγινε δεκτός με υποτροφία στην Στρατιωτική Ακαδημία του Περού από την οποία αποφοίτησε το 1962 με πτυχίο μηχανικού. Επέστρεψε λοιπόν στον Παναμά κι έγινε ανθυπολοχαγός στην Εθνική Φρουρά.
Ο Συνταγματάρχης Ομάρ Τορίχος που συμπαθούσε αρκετά τον Νοριέγκα τον τοποθέτησε διοικητή στην επαρχία Τσιρίκουι. Το Οκτώβριο του 1968 οι δυο τους ηγήθηκαν στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου Αρνούλφο Αρίας. Οι δυνάμεις του Νοριέγκα κατέλαβαν ραδιοφωνικούς και τηλεφωνικούς σταθμούς στην πόλη Νταβίντ και διέκοψε όλες τις επικοινωνίες στην πρωτεύουσα.
Ο Τορίχος έγινε ο νέος δικτάτορας της χώρας και το Δεκέμβριο του 1969, όταν βρισκόταν εκτός Παναμά, τρεις αξιωματικοί επιχείρησαν να καταλάβουν την εξουσία. Ο Τορίχος επέστρεψε εσπευσμένα στον Παναμά και το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε προσγειώθηκε νύχτα χωρίς φώτα προσγείωσης, χάρη στον Μανουέλ Νοριέγκα ο οποίος είχε βάλει κατά μήκος του αεροδιαδρόμου αυτοκίνητα με αναμμένα τα φώτα ώστε να διευκολυνθεί στην προσγείωση ο πιλότος.
Με τη βοήθεια μάλιστα των στρατευμάτων του Νοριέγκα ο Τορίχος επανακατέλαβε την εξουσία και από τότε η στρατιωτική καριέρα του πρώτου άνθισε.
Ο Νοριέγκα έγινε πράκτορας της CIA και το 1971 μετέβη στην Αβάνα της Κούβας μετά από εντολή του Αμερικανού προέδρου Νίξον για να απελευθερώσει το πλήρωμα δύο αμερικανικών πλοίων που είχε καταλάβει η κυβέρνηση Κάστρο.
Παράλληλα ο Νοριέγκα είχε ήδη μπλεχτεί με το εμπόριο ναρκωτικών με αποτέλεσμα υψηλόβαθμοι πράκτορες να συμβουλεύουν τον Νίξον να διατάξει τη δολοφονία του, κάτι όμως που δεν έκανε.
Ως επικεφαλής της στρατιωτικής κατασκοπείας του Παναμά, ο Νοριέγκα ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός άνδρας της χώρας. Το 1975 συνέλαβε επιχειρηματίες που ασκούσαν κριτική στον Τορίχος, δήμευσε την περιουσία τους και τους εξόρισε στο Εκουαδόρ.
Ο Τορίχος πεθαίνει το 1981 σε ένα περίεργο αεροπορικό δυστύχημα και ακολουθεί μια διετία σκληρού ανταγωνισμού για την εξουσία ανάμεσα σε πολιτικούς και στρατιωτικούς.
Ο Νοριέγκα μαζί με άλλους στρατιωτικούς παίρνει την εξουσία και το 1983 γίνεται διοικητής της Εθνικής Φρουράς, προχωρώντας στην ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεων και προάγοντας τον εαυτό του στο βαθμό του Στρατηγού.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισαν να αναπτύσσονται οι πρώτες κατηγορίες εναντίον του για γεγονότα που συνδέονταν με τη βίαιη δολοφονία του Ούγκο Σπανταφόρα, πολιτικού του αντιπάλου.
Στη συνέχεια ήρθαν στο φως στοιχεία για εμπλοκή του στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος από το εμπόριο ναρκωτικών και στην πώληση αμερικανικής τεχνολογίας και πληροφορίων που είχε σαν αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με τις ΗΠΑ.
Το 1989 ο Νοριέγκα ακύρωσε τις προεδρικές εκλογές και επιχείρησε να ασκήσει την εξουσία μέσω μιας κυβέρνησης που ήλεγχε απόλυτα. Μετά από ένα αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον του οι ΗΠΑ εισέβαλαν στον Παναμά. Εκείνος ζήτησε και πήρε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία του Βατικανού στην πόλη του Παναμά, όπου και παρέμεινε για 10 μέρες.
Τελικά παραδόθηκε στις ΗΠΑ στις 3 Ιανουαρίου 1990 και μεταφέρθηκε στο Μαϊάμι. Το 1992 αμερικανικό δικαστήριο καταδίκασε τον Νοριέγκα για εμπόριο κοκαΐνης και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλακή, ποινή που αργότερα μειώθηκε. Έμεινε στη φυλακή για 17 χρόνια και τελικά στις 9 Σεπτεμβρίου 2007 ολοκλήρωσε την ποινή του. Παρέμεινε όμως στη φυλακή καθώς άσκησε έφεση εναντίον της έκδοσής του στη Γαλλία, όπου το 1999 είχε καταδικαστεί ερήμην για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλα αδικήματα.
Το 2010 το Ανώτατο Αμερικανικό Δικαστήριο αρνήθηκε να εκδικάσει την έφεσή του και τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς εκδόθηκε στη Γαλλία, όπου πέρασε από δίκη τον Ιούνιο. Ο Νοριέγκα καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλακή, όμως το 2011 η Γαλλία συμφώνησε να τον εκδώσει στον Παναμά, όπου είχε καταδικαστεί ερήμην του για τη δολοφονία πολιτικών του αντιπάλων, ανάμεσά τους και ο Σπανταφόρα.
Στις 11 Δεκεμβρίου 2011 επέστρεψε στην πατρίδα του και άρχισε να εκτίει την ποινή του.
6/6/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών, ο Σαουδάραβας πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και έμπορος όπλων, Αντνάν Κασόγκι.
Ο Κασόγκι υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου στη δεκαετία του 1980, έχοντας ανάμειξη σε αρκετές περίεργες υποθέσεις, που συμπεριλάμβαναν εμπόριο όπλων. Στο πέρασμα των ετών έμελλε να χάσει την επιχειρηματική του δύναμη, ενώ και η περιουσία του παρέμεινε μεν μεγάλη, ωστόσο γνώρισε σημαντική μείωση.
Ο Κασόγκι, τουρκικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Μέκκα. Ο πατέρας του ήταν ο προσωπικός γιατρός του βασιλιά Αμπντέλ Αζίζ Αλ Σαούντ, ενώ η αδερφή του παντρεύτηκε τον Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ και ήταν μητέρα του Ντόντι Αλ Φαγέντ.
Ο ίδιος έκανε σπουδές στην Αλεξάνδρεια και στις ΗΠΑ και στη συνέχεια ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα, που μεταξύ άλλων περιλάμβανε τη μεσολάβηση για την πώληση όπλων από αμερικανικές εταιρείες στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, παρά το σχετικό εμπάργκο.
Μεταξύ των δραστηριοτήτων της αμφιλεγόμενης αυτής προσωπικότητας ήταν και η φερόμενη συμμετοχή του στην κατάχρηση του κρατικού πλούτου των Φιλιππίνων από τον δικτάτορα Μάρκος και την οικογένειά του.
Πέρα από την πολυέξοδη ζωή του και το προκλητικό lifestyle του, ο Κασόγκι έμεινε στην ιστορία για την ανάμειξή του στο σκάνδαλο «Ιράν-Κόντρα», στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ρόναλντ Ρίγκαν.
Το σκάνδαλο αυτό συντάραξε τότε τον Λευκό Οίκο, όταν αποκαλύφθηκε ότι ανώτερα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης πουλούσαν όπλα στο Ιράν, κατά παραβίαση του εμπάργκο που είχε επιβληθεί στους μουλάδες μετά την Ισλαμική Επανάσταση και την επιδείνωση των διμερών σχέσεων που έφερε η σύλληψη των Αμερικανών ομήρων στην πρεσβεία της Τεχεράνης.
Τα χρήματα από τα όπλα αυτά πήγαιναν για τη χρηματοδότηση των (δεξιών) ανταρτών που πολεμούσαν το (αριστερό) καθεστώς της Νικαράγουας.
Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει και ο Ρίγκαν έπαιζε τότε με επιτυχία έναν ακόμη ρόλο στην πλούσια καριέρα του: του προστάτη του ελεύθερου κόσμου. Στις σκοτεινές αυτές δοσοληψίες ο Κασόγκι, που ήταν παρών, συνελήφθη και κρατήθηκε για ένα διάστημα, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια.
Το όνομα του Κασόγκι αναμείχθηκε επίσης σε μια άλλη ιστορία εκείνης της εποχής: τη λεηλασία του κρατικού πλούτου των Φιλιππίνων από τον δικτάτορα Μάρκος και την οικογένειά του. Δικάστηκε μάλιστα από αμερικανικό δικαστήριο -παρέα με την Ιμέλντα Μάρκος- για την υπόθεση αυτή και αθωώθηκε.
Ο Τύπος της εποχής του έδινε διαστάσεις ενός σύγχρονου Μίδα. Όταν το «Τime» τον έκανε εξώφυλλο, το 1987, έγραψε ότι ο Κασόγκι δαπανούσε τότε 250.000 δολάρια την ημέρα για να διατηρήσει το υψηλό στάτους του. Ποσό ίσως υπερβολικό, αλλά δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν αναλογιστούμε τις βίλες, τα κότερα, τα πάρτι και τα call-girls που τον περιστοίχιζαν...
Στη διάρκεια των ετών, πάντως, έκανε όλο και λιγότερες δημόσιες εμφανίσεις, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονταν πια από την χλιδή, στην οποία είχε συνηθίσει τον κόσμο και τα μέσα ενημέρωσης...
Στη χώρα μας, ο Αντνάν Κασόγκι ήταν γνωστός για την στενή φιλία που τον συνέδεε με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
16/6/2017: Αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών, ο πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Κολ, στην οικία του στο Λούντβιγκσχαφεν της νοτιοδυτικής Γερμανίας.
Ο Κολ είναι μέχρι και σήμερα ο μακροβιότερος Καγκελάριος της Γερμανίας στην μεταπολεμική εποχή, διατηρώντας το αξίωμα από το 1982 έως το 1998.
Εχει χαρακτηριστεί ως ο «αρχιτέκτονας» της Ενωσης της χώρας, βρισκόμενος στο «τιμόνι» της Δυτικής Γερμανίας το 1989, κατά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Παράλληλα, πολύ σημαντική θεωρείται η συμβολή του στην καθιέρωση του ευρώ, ως κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.
17/6/2017: Πεθαίνει στο Λος Άντζελες από καρκίνο στο πάγκρεας σε ηλικία 81 χρόνων αμερικανός σκηνοθέτης Τζον 'Αβιλντσεν, γνωστός κυρίως για τις ταινίες "Rocky" και "Karate Kid"
9/7/2017: Πεθαίνει η ιταλίδα ηθοποιός Έλσα Μαρτινέλι σε ηλικία 82 ετών. Γεννήθηκε το 1935 στο Γκροσέτο, βορείως της Ρώμης, και ήταν το έβδομο από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας. Η λεπτή και ψηλή καλλονή ήταν μοντέλο αρχικά πριν την εντοπίσει σε μια φωτογραφία του περιοδικού Life ο Κερκ Ντάγκλας, ο οποίος την επέλεξε για την ταινία του γουέστερν "The Indian Fighter" ("Η ανταρσία άρχισε" /1955).
Στη συνέχεια η Μαρτινέλι έπαιξε σε περίπου 60 ταινίες, σε ορισμένες με τους σπουδαιότερους της εποχής, από τον Όρσον Ουέλς στο "The Trial" ("Η Δίκη"/1962) έως τον Γάλλο Ροζέ Βαντίμ στην ταινία "Et mourir de plaisir" (1960).
Σφράγισε τον κινηματογράφο με την κομψότητα και την ομορφιά της σε μικρές παραγωγές στην Ιταλία και στο εξωτερικό αλλά και με το ταλέντο της να υποδύεται περίπλοκα πρόσωπα σε πιο φιλόδοξες παραγωγές.
Το 1957 παντρεύτηκε τον κόμη Φράνκο Μαντσινέλι με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, πριν κάνει ένα δεύτερο γάμο, το 1968, με τον φωτογράφο Willy Rizzo.
17/7/2017: Πεθαίνε ο Τζορτζ Ρομέρο, συγγραφέας, σκηνοθέτης και πρωτοπόρος των ταινιών τρόμου με ζόμπι, μετά από μια σύντομη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα, .Ο Ρομέρο, σκηνοθέτης της κλασσικής ταινίας τρόμου «Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών» ήταν 77 ετών.
Το φιλμ « Η Νύχτα των ζωντανών νεκρών» μια ταινία ζόμπι μικρού προϋπολογισμού που συνδυάζει τη φρίκη και την κοινωνική σάτιρα, την οποία ο Ρομέρο έγραψε μαζί με τον Τζον Ρούσο, κυκλοφόρησε το 1968 και αγαπήθηκε ως κλασικΌ δημιουργώντας σχολή στις ταινίες με ζόμπι
Ο Ρομέρο γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, στις 4 Φεβρουαρίου 1940, από πατέρα με καταγωγή την Κούβα και μητέρα από την Λιθουανία. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα ως εμπορικός διευθυντής πριν γίνει μετρ του τρόμου.
Μετά τη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών, ο Ρομέρο σκηνοθέτησε το 1978 το σίκουελ Dawn of the Dead, το 1985 το Day of the Dead (1985) και συνέχισε με τα Land of the Dead (2005), Diary of the Dead (2007). Το 2009 γύρισε το Survival of the Dead.
31/7/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 73 χρονών ο διάσημος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός Σαμ
Σέπαρντ .
Ο Σαμ Σέπαρντ είχε γράψει συνολικά 44 θεατρικά έργα, πολλά από τα οποία έχουν τιμηθεί με το βραβείο Όμπι.
Tη δεκαετία του ’70 διατηρούσε δεσμό με την ροκ μουσικό Πάτι Σμιθ.
Tο 1979 πήρε το βραβείο Πούλιτζερ για Tο θαμμένο παιδί και το 1984 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ, για την ερμηνεία του στην ταινία του Φίλιπ Kάουφμαν «Oι κατάλληλοι άνθρωποι».
Tο «Παρίσι-Tέξας» του Βιμ Βέντερς βασισμένο σε δικό του σενάριο, κέρδισε το Xρυσό Φοίνικα στις Kάννες το 1984.
Tο 1986 τον εξέλεξαν στην Aμερικανική Aκαδημία Γραμμάτων και το 1994 μπήκε στο Theatre Hall of Fame.
Μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις στην τηλεόραση ήταν στην αμερικανική τηλεοπτική σειρά Bloodline.
Ο Σαμ Σέπαρντ είχε 4 παιδιά και από το 1982 ως το 2009 διατηρούσε σχέση με την εμβληματική ηθοποιό Τζέσικα Λανγκ, με την οποία απέκτησε και τον τελευταίο του γιο.
31/7/2017: Πεθαίνει η ηθοποιός ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου Ζαν Μορό, σε ηλικία 89 ετών
Γεννημένη στις 23 Ιανουαρίου του 1928 στο Παρίσι από πατέρα εστιάτορα και αγγλίδα μητέρα, χορεύτρια στο επάγγελμα, η αξέχαστη ερμηνεύτρια του τραγουδιού "Tourbillon" στην ταινία "Jules et Jim" (Ζιλ και Τζιμ") του Φρανσουά Τριφό, γύρισε περισσότερες από 130 ταινίες.
Η ηθοποιός με την αισθησιακή ομορφιά και την απαράμιλλη επιβλητική φωνή, γοήτευσε τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στα 65 χρόνια της καριέρας της, ανάμεσά τους τον 'Ορσον Γουέλς ("Une histoire immortelle" /"Αθάνατη ιστορία"), τον Λουίς Μπουνιουέλ ( ("Le Journal d'une femme de chambre"/ "Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας"), τον Μικελάντζελο Αντονιόνι ("La notte"/"Η νύχτα"), τον Τζόζεφ Λόουζι ("Eva"'/"Εύα"). Απέσπασε το 1992 το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία "La vieille qui marchait dans la mer" του Laurent Heynemann.
Η Μορό που τιμήθηκε το 1960 στις Κάννες για την ερμηνεία της στην ταινία "Moderato Cantabile" ("Μοντεράτο Καντάμπιλε") του Πίτερ Μπρουκ, υπήρξε η μόνη ηθοποιός που προήδρευσε δύο φορές σε αυτό το κινηματογραφικό φεστιβάλ (το 1975 και το 1995). Επίσης ήταν επανειλημμένα η οικοδέσποινα της τελετής απονομής των βραβείων του φεστιβάλ στη Γαλλική Ριβιέρα.
20/8/2017: Απεβίωσε σε ηλικία 91 ετών ο διάσημος κωμικός Τζέρι Λιούις, ο οποίος «συνόδευσε» γενεές ολόκληρες με το καταπληκτικό του χιούμορ και τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστηκε, προσφέροντας γέλιο και ψυχαγωγία.
Ο Τζέρι Λιούις γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1926. Εκτός από ηθοποιός, είχε αναπτύξει καριέρα τραγουδιστή και σκηνοθέτη, με αξιόλογο έργο και στο θέατρο. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1946, όταν ήταν δίδυμο με τον ηθοποιό Ντιν Μάρτιν. Οι δύο τους δημιούργησαν το ντουέτο Martin and Lewis, δίνοντας παραστάσεις σε νυχτερινά κέντρα, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε ραδιοφωνικά σόου και σε θεατρικές παραστάσεις. Η μεγάλη επιτυχία του διδύμου κράτησε μέχρι το 1956. Τη χρονιά εκείνη χώρισαν και ακολούθησε ο καθένας τον δρόμο του.
Από το 1957, ο Τζέρι Λιούις ακολούθησε σόλο καριέρα του και πρωταγωνίστησε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το The Delicate Delinquent, (στην οποία έκανε για παρθενική εμφάνιση και ως παραγωγός), The Bellboy (στην οποία έκανε το σκηνοθετικό και σεναριογραφικό του ντεμπούτο), το The Nutty Professor, αλλά και σε πολλές άλλες ταινίες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ έβγαλε και άλμπουμ, δίνοντας και ζωντανές ερμηνείες, και άλλα πολλά.
Από το 1966 έως και το 2010, ο Λιούς ήταν ο παρουσιαστής του Labor Day Telethon, ένας ετήσιος τηλεμαραθώνιος, που γινόταν την Ημέρα της Εργασίας, για την Muscular Dystrophy Association.
Ο Λιούις αποκόμισε με πολλά βραβεία, όπως το American Comedy, το Los Angeles Film Critics Association, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αλλά και δύο αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.
28/8/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 79 ετών η εμβληματική ηθοποιός των δεκαετιών του 1960 και του 1970 Μιρέιγ Νταρκ
Η γαλλίδα ηθοποιός είχε γυρίσει περίπου πενήντα ταινίες μεγάλου μήκους για τον κινηματογράφο, εκ των οποίων 13 με τον σκηνοθέτη Ζορζ Λοτνέρ.
Αξέχαστη στο πλευρό του Πιέρ Ρισάρ στην ταινία "Le Grand Blond avec une chaussure noire" ("Ο Μεγάλος ξανθός"/1972), η πριγκίπισσα του γαλλικού κινηματογράφου, όπως την αποκαλεί το Paris Match, και πετυχημένη φωτογράφος "είχε υποστεί τρίτο εγκεφαλικό επεισόδιο τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ νοσηλευόταν για δύο εγκεφαλικές αιμορραγίες από τις 19 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι
Σύντροφος του Αλέν Ντελόν επί 15 χρόνια, η Νταρκ πέρασε μια περίοδο απομόνωσης τη δεκαετία του 1980 έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας.
Από παιδί, η Νταρκ έπασχε από φύσημα στην καρδιά. Το 1980 υποβλήθηκε σε εγχείριση ανοικτής καρδιάς πριν χειρουργηθεί εκ νέου το 2013.
Επανήλθε τη δεκαετία 1990 στην τηλεόραση ερμηνεύοντας ρόλους της ανεξάρτητης και δυναμικής γυναίκας.
Είχε επίσης γυρίσει ντοκιμαντέρ κοινωνικού περιεχομένου.
Ήταν παντρεμένη από το 2002 με τον αρχιτέκτονα Πασκάλ Ντεσπρέ.
27/9/2017: Ο Χιου Χέφνερ, ο θρυλικός ιδρυτής του περιοδικού Playboy, πέθανε στην έπαυλη Playboy, σε ηλικία 91 ετών
Ο Χέφνερ γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1926 στο Σικάγο και έγινε εκατομμυριούχος όταν είχε την ιδέα να δημιουργήσει το Playboy το 1953.
Τον χαρακτήρισαν «ηδονιστή» και εκείνον που ξεκίνησε την σεξουαλική επανάσταση την δεκαετία του 1950. Έχτισε μια αυτοκρατορία, εκτός των εκδόσεών του, με κλαμπ, επαύλεις, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, που όλα είχαν σύμβολο το χαρακτηριστικό κοστούμι με το κουνελάκι με το παπιγιόν.
Όταν ξεκίνησε να εκδίδει το Playboy, το 1953, στην αμερικανική τηλεόραση δεν επιτρεπόταν να ακούγεται καν η λέξη «έγκυος», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το πρακτορείο Associated Press. Εκείνος έβγαλε περιοδικό για το σεξ, που περιείχε μεταξύ άλλων και γυμνές φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρό (που είχαν ληφθεί χρόνια πριν). Το περιοδικό του σύντομα έγινε «απαγορευμένος καρπός» για τους Αμερικανούς έφηβους και «βίβλος» για τους άντρες με χρόνο και χρήμα, με την κυκλοφορία του να φτάνει τα 200.000 φύλλα μέσα σε ένα χρόνο και το ένα εκατομμύριο μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια. Την δεκαετία του 1970 πωλούσε περισσότερα από επτά εκατομμύρια φύλλα και ήδη κυκλοφορούσαν τότε το Penthouse και το Hustler.
Όταν ρωτήθηκε από τους New York Times το 1992 για ποιο επίτευγμά του ήταν περισσότερο υπερήφανος, ο Χέφνερ είχε απαντήσει: «Για το ότι άλλαξα την συμπεριφορά απέναντι στο σεξ. Ότι οι καλοί άνθρωποι μπορούν να ζουν μαζί τώρα. Ότι “απολύμανα” την έννοια του προγαμιαίου σεξ. Αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση».
Επί δεκαετίες ο Χιου Χέφνερ κάπνιζε πίπα και φορώντας μια μεταξωτή πιτζάμα ήταν ο διοργανωτής ενός ατέλειωτου πάρτι με διάσημους και μοντέλα του Playboy. Όπως έχει δηλώσει, έχει κάνει σεξ με χίλιες γυναίκες, πολλές από τις οποίες ήταν στο εξώφυλλο των περιοδικών του. Μέχρι την δεκαετία του 1970 είχε φύγει ελάχιστες φορές από το Σικάγο, όπου είχε ήδη δημιουργήσει την έπαυλή του, ενώ αργότερα αγόρασε ακόμα μία στο Λος Αντζελες, είχε ένα ιδιωτικό τζετ DC-9 που ονομαζόταν «The Big Bunny» και παρουσίαζε ένα τηλεοπτικό σοου με τίτλο «Playboy After Dark».
Μεταξύ των διασήμων που πέρασαν από τις σελίδες του, είναι η Ντριου Μπάριμορ, η Φάρα Φόσετ και η Λίντα Έβανς, ενώ δεκάδες είναι εκείνες που πρώτα έκαναν εξώφυλλο στο Playboy και μετά έκαναν καριέρα.
Από την ζωή του πάντως, δεν έλειψαν και οι σκοτεινές σελίδες, με καταγγελίες για βιασμούς, κάποιες από τις οποίες αφορούσαν τον στενό του φίλο Μπιλ Κόσμπι, με τον Χέφνερ πάντως να δηλώνει το 2014 πως «ποτέ δεν θα ανεχόταν τέτοια συμπεριφορά».
Η προσωπική ζωή του Χέφνερ ήταν επίσης εξαιρετικά ταραχώδης. Το 1949 παντρεύτηκε την Mildred Williams και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, πριν χωρίσουν το 1958. Τον Ιούλιο του 1989 παντρεύτηκε την Kimberley Conrad που ήταν τότε η Playmate της χρονιάς, στα 27 της χρόνια και απέκτησε και μαζί της άλλα δύο παιδιά. Όταν τον ρώτησαν αν θα κάνει μπάτσελορ πάρτι, απάντησε αφοπλιστικά: «Το κάνω εδώ και 30 χρόνια, γιατί να το κάνω τώρα»; Αρχισαν να ζουν χωριστά το 1998 και επισήμως πήραν διαζύγιο το 2010, ώστε την επόμενη χρονιά ο Χέφνερ να παντρευτεί την 24χρονη Κρίσταλ Χάρις, επίσης πρώην Playmate. Ο γάμος αναβλήθηκε αρχικά αλλά έγινε τελικά το 2012.
2/10/2017 Πεθαίνει σε νοσοκομείο της νότιας Καλιφόρνιας των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου νοσηλευόταν ύστερα από ανακοπή καρδιάς ο 66χρονος Αμερικανός ρόκερ Tom Petty
Ο Petty έγινε διάσημος στα τέλη της δεκαετίας του 1970, με το συγκρότημα «Tom Petty and the Heartbreakers», μια μπάντα που θεωρήθηκε αναπόσπαστο κομμάτι του heartland ροκ κινήματος. Ακολούθησε και σόλο καριέρα ως τραγουδιστής, αλλά πάντα επέστρεφε στους Heartbreakers, οι οποίοι έβγαλαν το τελευταίο άλμπουμ τους το 2014.
Γνωστός για επιτυχίες όπως τα «Learning To Fly», «Free Fallin», «No One Comes No More» και «American Girl», πραγματοποιούσε αυτή την περίοδο επετειακή περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα σαράντα έτη των «Heartbreakers».
Ο θρύλος της ροκ κυκλοφόρησε τρία σόλο άλμπουμ και άλλα δεκατρία με το συγκρότημά του, που το 2002 μπήκε στο Hall of Fame της Rock and Roll.
Είχε κερδίσει τρία βραβεία Grammy σε σύνολο δεκαοκτώ υποψηφιοτήτων, τρία βραβεία στα MTV Video Music Awards σε σύνολο δέκα υποψηφιοτήτων και ένα βραβείο στα «Billboard Music Awards».
Ο διάσημος σταρ έχει πουλήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας του πάνω από 80 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.
25/10/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 89 ετών μία από τις πιο θρυλικές μορφές του rock’n’roll, ο Φατς Ντόμινο. To πρώτο του άλμπουμ «Fat Man» κυκλοφόρησε το 1949 και ήταν το πρώτο
rock’n’roll άλμπουμ που κατετάγη 2ο στα chart της R&B. Επηρέασε τον
Έλβις Πρίσλεϊ, ακόμη και τους Beatles που ξεσήκωσαν τον ήχο και το στυλ
του. Σφράγισε τη μουσική με το single «Blueberry Hill» και «Ain’t that a
shame». Στον τυφώνα Κατρίνα που έπληξε τη Νέα Ορλεάνη έχασε το μετάλλιό
του και τους χρυσούς του δίσκους. Τιμήθηκε με Βραβείο Γκράμι για την
προσφορά του στη μουσική το 1987 ενώ το 1986 εισήχθη στο Rock’n’Roll
Hall of Fame.
18/11/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 64 ετών ο Μάλκολμ Γιανγκ, θρυλικός κιθαρίστας και συνιδρυτής (μαζί με τον αδερφό του Άνγκους Γιανγκ) των AC/DC, του συγκροτήματος που δημιούργησε τον δικό του ήχο και θεωρείται από τις πρώτες χαρντ ροκ μπάντες παγκοσμίως.
Εκανε την πρώτη εμφάνισή του το 1973 με τον δίσκο High Voltage.
Τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια.
18/11/2017: Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 5ο ετών ο διάσημος αρσιβαρίστας Ναΐμ Σουλεϊμάνογλου. Ο γνωστός και ως «Ηρακλής τσέπης» (είχε ύψος μόλις 1,47μ) νοσηλευόταν, για εβδομάδες, σε κρίσιμη κατάσταση, στο νοσοκομείο «Bak?rkoy Sadi Konuk» της Κωνσταντινούπολης με ηπατική ανεπάρκεια.
Ο γεννημένος στη Βουλγαρία αρσιβαρίστας, εκπροσώπησε την Τουρκία κατακτώντας τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Ηταν μάλιστα ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που είχε σηκώσει 2,5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του ζετέ. Επίσης, μόνο εκείνος είχε σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος.
Ο Σουλεϊμάνογλου έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των 16 ετών αλλά έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες το ίδιο καλοκαίρι.
Στην διάρκεια ενός ταξιδιού για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Μελβούρνη το 1986, ο (Βούλγαρος τότε ακόμη) Σουλεϊμάνοφ κατέφυγε στην Τουρκία, ζήτησε την ιθαγένεια και άλλαξε το όνομά του. Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Σεούλ το 1988 προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε 1,250 εκατ. δολάρια από την Τουρκία προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου να αλλάξει σημαία.
Επικές ήταν και οι μάχες του με τον δικό μας, Βαλέριο Λεωνίδη. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 κέρδισε το τρίτο χρυσό μετάλλιο, σε έναν αγώνα όπου κοντραρίστηκε με τον Λεωνίδη. Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο, παρηγορούμενος από τον Σουλεϊμάνογλου.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Σίδνεϊ απέτυχε να σηκώσει τα 145 κιλά, που θα ήταν ολυμπιακό ρεκόρ και δεν συνέχισε στον αγώνα. Εκτοτε αντιμετώπιζε πρόβλημα εθισμού στο αλκοόλ.
5/12/2017: Πεθαίνει στα 74 του χρόνια, εξαιτίας επιπλοκών του καρκίνου
στον πνεύμονα από τον οποίο έπασχε ο ο πιο αναγνωρίσιμος και δημοφιλής μουσικός της
γαλλικής ροκ, (που αποτελούσε και μια καλή ευρωπαϊκή «απάντηση» στον Ελβις Πρίσλεϊ) Τζόνι Χαλιντέι.
Εμφανίστηκε έφηβος ακόμη στη μουσική, σε μια περίοδο που το ροκ γινόταν η αγαπημένη μουσική των νέων και μεσουρανούσαν ονόματα όπως του Πρίσλεϊ και, λίγο αργότερα, των Beatles.
Η ζωή του ήταν πολυτάραχη, όπως θα περίμενε κανένας από ένα γνήσιο ροκ είδωλο.
Είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει το 1966, ενώ είχε καταρρεύσει επί σκηνής το 1986, ακόμα και ο θάνατός του ήταν ένα θρίλερ καθώς είχε προαναγγελθεί από το Twitter και τη Wikipedia από τις 30 Νοεμβρίου –για λίγη ώρα η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια είχε γράψει ότι ο ασθενής Χαλιντέι είχε πεθάνει, για να αποσύρει έπειτα την αναφορά.
Ο Χαλιντέι ήταν ένας Γάλλος Ελβις. Ηταν εκρηκτικός στη σκηνή και μακριά από αυτήν πάλευε με τους δαίμονές του. Επαιρνε και έχανε κιλά, έμπλεκε, του άρεσαν τα όπλα και προκαλούσε παροξυσμό όπου εμφανιζόταν.
Παντρεύτηκε πέντε φορές, τις δύο από αυτές με την ίδια γυναίκα, την κόρη ενός από τους πιο παλιούς του φίλους, που είχε γράψει αρκετά από τα τραγούδια του.
Κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του πούλησε πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους. Ηταν το είδωλο των νέων στη Γαλλία και στην Ευρώπη, αλλάζοντας το στυλ και τον ήχο του.
27/12/2017: Πεθαίνει σε ηλικία 87 ετών ο Dr Evazan του Star Wars, Alfie Curtis
Συμμετείχε σε μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές στην ιστορία και είχε την τύχη να ζήσει πολλά χρόνια, ώστε να προλάβει την προβολή τεσσάρων ακόμη επεισοδίων της επικής σειράς Star Wars. Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα της 8ης ταινίας του Star Wars, ο Alfie Curtis άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την κινηματογραφική κοινότητα.
Ο Alfie Curtis συμμετείχε στο Star Wars IV: A new hope, ενσαρκώνοντας το ρόλο του «κακού» Dr Evazan. Ήταν ο εξωγήινος με το παραμορφωμένο πρόσωπο, που πλησίασε στο μπαρ το νεαρό Λουκ Σκαϊγουόκερ. Ο έμπειρος ηθοποιός, αν και με σύντομη παρουσία, συμμετείχε σε μία από τις πλέον «διάσημες» σκηνές, τόσο για την τρομακτική του παρουσία, όσο και για την ατάκα του, δηλώνοντας πως είναι «επικυρηγμένος σε 12 αστρικά συστήματα».
Τον βλέπαμε παντού κι ας μην ήταν ποτέ ο μεγάλος σταρ...Δεν έκοβε από μόνος του εισιτήρια, ούτε θα έβλεπες το πρόσωπό του στη μαρκίζα και στις αφίσες, τον προσπερνούσαν πάντα οι λαμπεροί του Χόλιγουντ. Ηταν όμως ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς των τελευταίων 50 χρόνων. Τον έβλεπες κυριολεκτικά παντού και μάλιστα σε ρόλους με βάθος και ειδικό βάρος, τόσο που σου έμεναν. Ηταν κάθε φορά εκεί, άξιος υπηρέτης της Εβδομης Τέχνης, σε εμβληματικά φιλμ που άλλοι έπαιρναν τη δόξα.
Οχι ότι η δόξα έλειψε από τον σερ Τζον. Ηταν υποψήφιος για δύο Οσκαρ, πρώτα για β’ ανδρικού για την ερμηνεία του στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» («Midnight Express», 1979) του Αλαν Πάρκερ και την επόμενη χρονιά για α’ ανδρικού για τον «Ανθρωπο Ελέφαντα («The Elephant Man», 1980), του αιρετικού Ντέιβιντ Λιντς. Αλλά δεν ήταν για αυτά που τον θυμάσαι, αν και αυτά μόνο θα αρκούσαν.
Ηταν η συνέχεια και η συνέπεια του Τζον Χερτ, ο οποίος επί έξι δεκαετίες υπηρέτησε εξαιρετικά κάθε ρόλο που κλήθηκε να υποδυθεί. Και έπαιξε σε τουλάχιστον 140 ταινίες!
Η νεότερη γενιά κινηματογραφόφιλων (ή έστω καταναλωτών εικόνας) θα τον ξέρει σίγουρα από τους ρόλους του στην κινηματογραφική σειρά του Χάρι Πότερ – έπαιξε σε τρεις από αυτές. Αλλά την ίδια εποχή ήταν συγκλονιστικός στο εξαιρετικό φιλμ του Τόμας Αλφρεντσον «Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι» («Tinker, Tailor, Soldier, Spy», 2011) και στο «Melancholia» (2011) του Λαρς φον Τρίερ. Και βεβαίως ήταν χαρακτηριστικός και αξέχαστος ο ρόλος του στο «V for Vendetta» (2005) του Τζέιμς ΜακΤίγκ.
Τι ήταν ο Τζον Χερτ; Ενας κλασικός καλός βρετανός ηθοποιός, που γεννήθηκε μέσα στην κόλαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και λάτρεψε την ηθοποιία βλέποντας τον σερ Αλεκ Γκίνες και τους άλλους σπουδαίους του βρετανικού σινεμά. Ηταν πότης, «αλλά όχι μεγαλύτερος από τον Ολιβερ Ριντ» όπως έλεγε. Δοκίμαζε να παίξει σε ταινίες «για το διασκεδαστικό του πράγματος», όπως δικαιολόγησε τη συμμετοχή του στο κακό τέταρτο φιλμ της σειράς Ιντιάνα Τζόουνς. Και μετάνιωνε για όλα. «Κάποτε κάποιος με ρώτησε αν μετανιώνω για κάτι. Μα για όλα! Πάντα υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να κάνεις τα πράγματα»…
Γεννημένος στις 12 Μαρτίου του 1940 στο Μιλγουόκι, ο διάσημος τζαζίστας ήταν γιος πάστορα και μιας μουσικού που έπαιζε πιάνο στην εκκλησία. Πολύ νέος αρχίζει να τραγουδά στα μπαρ της γενέτειράς του όπου η φωνή του δεν περνά απαρατήρητη. Στη συνέχεια σπουδάζει ψυχολογία χωρίς να αφήσει το τραγούδι.
Αρχίζει να γίνεται γνωστός στο Λος Άντζελες, στη Νέα Υόρκη και στην τηλεόραση. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 γράφει δικά του τραγούδια που θα τα περιλαμβάνει πάντα στο ρεπερτόριό του όπως τα «Lock all the gates» και «Sweet potato pie».
Εμφανίζεται στο κλαμπ Troubadour του Χόλιγουντ, όπου γνωρίζει τέτοια επιτυχία που εντάσσεται πλέον στη δισκογραφική εταιρία Warner Brothers.
Ο δίσκος «Breaking away» το 1981, που βασίζεται πάνω σε αυτοσχεδιασμούς στη τζαζ, τον κάνει διάσημο.
Το 2009 έβγαλε ένα άλμπουμ «Very best of», στο οποίο υπήρχαν τραγούδια σταθμοί όπως τα «Boogie Down», «Moonlighting» και «We're in This Love Together».
Συνέχιζε τις εμφανίσεις του, συγκεκριμένα τον περασμένο Νοέμβριο στο Blue Note Jazz Festival του Παρισιού. Τον Απρίλιο του 2016, ήταν ανάμεσα στους καλλιτέχνες που είχαν προσκληθεί από τον Μπαράκ και τη Μισέλ Ομπάμα για να δώσουν συναυλία στον Λευκό Οίκο.
Γεννημένη στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, μαζί με τις αδελφές της Ντέμπι, Κιμ και Κάθι δημιούργησαν το συγκρότημα «Sister Sledge», το 1971.
Εκτός από το «We are a family», που έφτασε το νούμερο 2 στο Billboard Hot 100 και έγινε μεγάλη επιτυχία, έγιναν γνωστές με τραγούδια-επιτυχίες όπως «He's the greatest dancer», «Lost in the music» αλλά και για μια διασκευή του «My guy».
Σύμφωνα με την αστυνομία της κομητεία St Charles του Μιζούρι έχασε τις αισθήσεις του κατά τη διάρκεια του φαγητού.
Ο Μπέρι είχε καριέρα 70 ετών και έγραψε εμβληματικά κόμματια όπως τα Roll Over Beethoven και Johnny B Goode.
To 1984 βραβεύτηκε με Grammy για την προσφορά του στην μουσική και ήταν από τους πρώτους που μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986.
Η Aμερικανίδα χορεύτρια και χορογράφος Τρίσα Μπράουν (γεννημένη το 1936 στο Αμπερντίν, Ουάσινγκτον) σπούδασε χορό στο Mills College κι εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη όπου, τη δεκαετία του 1960, μαζί με τους Υβόν Ράινερ, Στηβ Πάξτον, Σιμόν Φόρτι (χορός) αλλά και τον Τζον Κέητζ (μουσική), τον Ρόμπερτ Ράουσενμπεργκ (εικαστικά) άνοιξαν νέους δρόμους, αμφισβητώντας τα σύνορα ανάμεσα στις τέχνες.
Ιδρυτικό μέλος της πρωτοποριακής ομάδας της Judson Church, ανέτρεψε ό,τι ίσχυε στον σύγχρονο χορό με τους πειραματισμούς της. Στις πρώτες της χορογραφίες αναδεικνύει την απλή, καθημερινή κίνηση, με παραστάσεις σε ασυνήθιστους χώρους, όπως πάρκινγκ, ταράτσες, εξωτερικοί τοίχοι κτιρίων.
Το 1970 ίδρυσε τη δική της ομάδα με έδρα το Σόχο και συνεργάστηκε με την αφρόκρεμα της αμερικανικής πρωτοπορίας: από το αυτοσχεδιαστικό Man walking down the side of a building τη δεκαετία του ’70, ως το Set and reset (1983), συνεργασία με τον Ρ. Ράουσενμπεργκ και τη Λώρι 'Αντερσον, που την καθιέρωσε διεθνώς, πέρασε το 1986 στο χώρο της όπερας χορογραφώντας την Κάρμεν, έπειτα από πρόσκληση της Λίνα Βερτμύλλερ.
Γοητευμένη από τον κόσμο της κλασικής μουσικής, εισήλθε σε έναν νέο δημιουργικό κύκλο και το 1998 παρουσίασε στις Βρυξέλλες, σε παγκόσμια πρώτη, τον Ορφέα του Μοντεβέρντι. Κατόπιν χορογράφησε με μεγάλη επιτυχία και άλλες όπερες (Luci Mie Traditrici, Da Gelo a Gelo), ενώ η εμπειρία αυτή την οδήγησε στο πιο πρόσφατο I love my robots (2007).
«Η ιέρεια του μεταμοντέρνου χορού», όπως έχει χαρακτηριστεί, ανακηρύχτηκε πολλές φορές διδάκτωρ πανεπιστημίων και ήταν επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων πέντε διακρίσεις από το National Endowment for the Arts, καθώς και δύο υποτροφίες από το Ίδρυμα Γκούγκενχαϊμ, ενώ το 2004 της απονεμήθηκε το παράσημο του Ταξιάρχη των Τεχνών και των Γραμμάτων, από τη γαλλική κυβέρνηση.
Ο εγγονός του συνιδρυτή της Standard Oil Τζον Ροκφέλερ -που φέρεται ότι είχε μεγαλώσει αυστηρά για να αποκτήσει την αίσθηση της αξίας του χρήματος με χαρτζιλίκι που δεν ξεπερνούσε ποτέ τα 25 σεντς- σε αντίθεση με κάποια από τα έξι αδέλφια του δεν επιδίωξε ποτέ να αποκτήσει κάποιο αξίωμα μέσω της πολιτικής. Ο διαπρεπής τραπεζίτης προσχώρησε στην Chase National Bank το 1946, μέσα από σκληρή δουλειά ανήλθε γρήγορα στην ιεραρχία και έγινε αντιπρόεδρός της το 1952.
Η συγχώνευση της Chase με την Bank of Manhattan -υπό την εποπτεία του- κατέληξε στη δημιουργία της Chase Manhattan Bank, της μεγαλύτερης εκείνη την εποχή τράπεζας του κόσμου, γεγονός που έδωσε στον Ντέιβιντ τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις. Στη διάρκεια της ζωής του υπολογίζεται ότι είχε συναντήσει πάνω από 200 ηγέτες και είχε επισκεφθεί πάνω από 100 χώρες, στις οποίες γινόταν κατά κανόνα δεκτός ως αρχηγός κράτους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ως την ηλικία των 90 ετών ο Ροκφέλερ πήγαινε κάθε μέρα στη δουλειά του, ενώ ως σκληροπυρηνικός ρεπουμπλικάνος προωθούσε με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Το 1983, τη νύκτα της 25ης προς την 26η Σεπτεμβρίου, ο Στανισλάβ Πετρόφ, ο οποίος ήταν τότε αξιωματικός υπηρεσίας σε βάση στρατηγικού συναγερμού στη νότια Μόσχα, είχε στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα για να ερμηνεύσει το σήμα συναγερμού των δορυφόρων επιτήρησης που ανέφερε την επίθεση πέντε ή έξι αμερικανικών πυραύλων εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Πετρόφ σκέφτηκε τότε ότι μια αμερικανική επίθεση θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί με πολλούς πυραύλους και όχι με πέντε ή έξι και συμπέρανε πως πρόκειται για σφάλμα των συστημάτων συναγερμού και ανέλαβε την ευθύνη να ενημερώσει τους ανωτέρους του σχετικά.
Η απόφασή του επέτρεψε να αποφευχθεί μια σοβιετική απάντηση και το ξέσπασμα μιας παγκόσμιας πυρηνικής σύρραξης σε μια στιγμή μεγάλης έντασης ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσινγκτον.
«Μετά το επεισόδιο έμεινε τρεις ημέρες στη μονάδα του. Γύρισε στο σπίτι εντελώς εξαντλημένος, αλλά δεν μας διηγήθηκε τίποτε», θυμάται ο 44χρονος γιος του. Στη συνέχεια οι σοβιετικοί εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν πως ο εσφαλμένος συναγερμός οφειλόταν στην αντανάκλαση των ηλιακών ακτίνων πάνω στα σύννεφα, που τα συστήματα “διάβασαν” ως εκτόξευση πυραύλων.
Μερικούς μήνες μετά το επεισόδιο, ο Στανισλάβ παρασημοφορήθηκε «Για υπηρεσίες προς την Πατρίδα», χωρίς καμιά άλλη διευκρίνιση, σύμφωνα με τον Ντμίτρι. Το επεισόδιο κρατήθηκε απόρρητο επί δέκα χρόνια και αποκαλύφθηκε δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, από το περιοδικό Soverchenno Sekretno (Άκρως Απόρρητο).
«Όταν το ρωσικό περιοδικό Kommersant Vlast αναφέρθηκε και πάλι σ’ αυτή την ιστορία το 1998, η Δύση ανακάλυψε έναν ήρωα», λέει ο Ντμίτρι. «Στη συνέχεια δέχθηκε μια εκατοστή επιστολών αναγνώρισης από κάθε γωνιά της Ευρώπης, αλλά ποτέ του δεν κατάλαβε τον λόγο αυτής της αναταραχής, καθώς είχε κάνει απλώς τη δουλειά του», καταλήγει ο γιος του
Ο Μουρ εργάσθηκε επίσης ως μοντέλο, ενώ εμφανίσθηκε και σε πολλές άλλες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, όπως οι «Ιβανόης» (1958–1959), «Μάβερικ» (1961) και κυρίως τη σειρά «Οι αντίζηλοι!» (1971) μαζί με τον Τόνι Κέρτις.
Ο Μουρ ήταν «πρεσβευτής καλής θελήσεως» για λογαριασμό της UNICEF. Από τη δεκαετία του 1970 ζούσε εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου για φορολογικούς λόγους.
Η αυτοβιογραφία του δημοσιεύθηκε το 2008, ενώ έχει γράψει και άλλα βιβλία με αναμνήσεις από τη σταδιοδρομία του και τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Τον Ιούλιο του 2016, ο ηθοποιός ανακοίνωσε συντετριμμένος μέσω Twitter τον θάνατο της θετής του κόρης, κόρης της τέταρτης συζύγου του, Kiki Tholstrup η οποία πέθανε έπειτα από μάχη με τον καρκίνο. «Η πανέμορφη κόρη μας Christina (γνωστή και ως Fossie) έχασε τη μάχη που έδινε με τον καρκίνο, στις 10 μ.μ. της 25ης Ιουλίου. Είμαστε όλοι συντετριμμένοι», έγραψε ο σερ Ρότζερ Μουρ.
Ο Μανουέλ Αντόνιο Νοριέγκα ήταν γιος ενός λογιστή και της υπηρέτριάς του και γεννήθηκε σε ένα φτωχό προάστιο του Παναμά το 1934.
Στη ηλικία των 5 ετών υιοθετήθηκε από έναν δάσκαλο. Φοίτησε στο Εθνικό Ινστιτούτο, ένα πολύ καλό γυμνάσιο και όνειρό του ήταν να σπουδάσει γιατρός, όμως η οικογένειά του δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει τα δίδακτρα στην ιατρική σχολή.
Έτσι ο Νοριέγκα έγινε δεκτός με υποτροφία στην Στρατιωτική Ακαδημία του Περού από την οποία αποφοίτησε το 1962 με πτυχίο μηχανικού. Επέστρεψε λοιπόν στον Παναμά κι έγινε ανθυπολοχαγός στην Εθνική Φρουρά.
Ο Συνταγματάρχης Ομάρ Τορίχος που συμπαθούσε αρκετά τον Νοριέγκα τον τοποθέτησε διοικητή στην επαρχία Τσιρίκουι. Το Οκτώβριο του 1968 οι δυο τους ηγήθηκαν στρατιωτικού πραξικοπήματος εναντίον του Προέδρου Αρνούλφο Αρίας. Οι δυνάμεις του Νοριέγκα κατέλαβαν ραδιοφωνικούς και τηλεφωνικούς σταθμούς στην πόλη Νταβίντ και διέκοψε όλες τις επικοινωνίες στην πρωτεύουσα.
Ο Τορίχος έγινε ο νέος δικτάτορας της χώρας και το Δεκέμβριο του 1969, όταν βρισκόταν εκτός Παναμά, τρεις αξιωματικοί επιχείρησαν να καταλάβουν την εξουσία. Ο Τορίχος επέστρεψε εσπευσμένα στον Παναμά και το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε προσγειώθηκε νύχτα χωρίς φώτα προσγείωσης, χάρη στον Μανουέλ Νοριέγκα ο οποίος είχε βάλει κατά μήκος του αεροδιαδρόμου αυτοκίνητα με αναμμένα τα φώτα ώστε να διευκολυνθεί στην προσγείωση ο πιλότος.
Με τη βοήθεια μάλιστα των στρατευμάτων του Νοριέγκα ο Τορίχος επανακατέλαβε την εξουσία και από τότε η στρατιωτική καριέρα του πρώτου άνθισε.
Ο Νοριέγκα έγινε πράκτορας της CIA και το 1971 μετέβη στην Αβάνα της Κούβας μετά από εντολή του Αμερικανού προέδρου Νίξον για να απελευθερώσει το πλήρωμα δύο αμερικανικών πλοίων που είχε καταλάβει η κυβέρνηση Κάστρο.
Παράλληλα ο Νοριέγκα είχε ήδη μπλεχτεί με το εμπόριο ναρκωτικών με αποτέλεσμα υψηλόβαθμοι πράκτορες να συμβουλεύουν τον Νίξον να διατάξει τη δολοφονία του, κάτι όμως που δεν έκανε.
Ως επικεφαλής της στρατιωτικής κατασκοπείας του Παναμά, ο Νοριέγκα ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός άνδρας της χώρας. Το 1975 συνέλαβε επιχειρηματίες που ασκούσαν κριτική στον Τορίχος, δήμευσε την περιουσία τους και τους εξόρισε στο Εκουαδόρ.
Ο Τορίχος πεθαίνει το 1981 σε ένα περίεργο αεροπορικό δυστύχημα και ακολουθεί μια διετία σκληρού ανταγωνισμού για την εξουσία ανάμεσα σε πολιτικούς και στρατιωτικούς.
Ο Νοριέγκα μαζί με άλλους στρατιωτικούς παίρνει την εξουσία και το 1983 γίνεται διοικητής της Εθνικής Φρουράς, προχωρώντας στην ενοποίηση των ενόπλων δυνάμεων και προάγοντας τον εαυτό του στο βαθμό του Στρατηγού.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 άρχισαν να αναπτύσσονται οι πρώτες κατηγορίες εναντίον του για γεγονότα που συνδέονταν με τη βίαιη δολοφονία του Ούγκο Σπανταφόρα, πολιτικού του αντιπάλου.
Στη συνέχεια ήρθαν στο φως στοιχεία για εμπλοκή του στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος από το εμπόριο ναρκωτικών και στην πώληση αμερικανικής τεχνολογίας και πληροφορίων που είχε σαν αποτέλεσμα να έρθει σε ρήξη με τις ΗΠΑ.
Το 1989 ο Νοριέγκα ακύρωσε τις προεδρικές εκλογές και επιχείρησε να ασκήσει την εξουσία μέσω μιας κυβέρνησης που ήλεγχε απόλυτα. Μετά από ένα αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα εναντίον του οι ΗΠΑ εισέβαλαν στον Παναμά. Εκείνος ζήτησε και πήρε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία του Βατικανού στην πόλη του Παναμά, όπου και παρέμεινε για 10 μέρες.
Τελικά παραδόθηκε στις ΗΠΑ στις 3 Ιανουαρίου 1990 και μεταφέρθηκε στο Μαϊάμι. Το 1992 αμερικανικό δικαστήριο καταδίκασε τον Νοριέγκα για εμπόριο κοκαΐνης και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλακή, ποινή που αργότερα μειώθηκε. Έμεινε στη φυλακή για 17 χρόνια και τελικά στις 9 Σεπτεμβρίου 2007 ολοκλήρωσε την ποινή του. Παρέμεινε όμως στη φυλακή καθώς άσκησε έφεση εναντίον της έκδοσής του στη Γαλλία, όπου το 1999 είχε καταδικαστεί ερήμην για ξέπλυμα μαύρου χρήματος και άλλα αδικήματα.
Το 2010 το Ανώτατο Αμερικανικό Δικαστήριο αρνήθηκε να εκδικάσει την έφεσή του και τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς εκδόθηκε στη Γαλλία, όπου πέρασε από δίκη τον Ιούνιο. Ο Νοριέγκα καταδικάστηκε σε επτά χρόνια φυλακή, όμως το 2011 η Γαλλία συμφώνησε να τον εκδώσει στον Παναμά, όπου είχε καταδικαστεί ερήμην του για τη δολοφονία πολιτικών του αντιπάλων, ανάμεσά τους και ο Σπανταφόρα.
Στις 11 Δεκεμβρίου 2011 επέστρεψε στην πατρίδα του και άρχισε να εκτίει την ποινή του.
Ο Κασόγκι υπήρξε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου στη δεκαετία του 1980, έχοντας ανάμειξη σε αρκετές περίεργες υποθέσεις, που συμπεριλάμβαναν εμπόριο όπλων. Στο πέρασμα των ετών έμελλε να χάσει την επιχειρηματική του δύναμη, ενώ και η περιουσία του παρέμεινε μεν μεγάλη, ωστόσο γνώρισε σημαντική μείωση.
Ο Κασόγκι, τουρκικής καταγωγής, γεννήθηκε στη Μέκκα. Ο πατέρας του ήταν ο προσωπικός γιατρός του βασιλιά Αμπντέλ Αζίζ Αλ Σαούντ, ενώ η αδερφή του παντρεύτηκε τον Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ και ήταν μητέρα του Ντόντι Αλ Φαγέντ.
Ο ίδιος έκανε σπουδές στην Αλεξάνδρεια και στις ΗΠΑ και στη συνέχεια ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα, που μεταξύ άλλων περιλάμβανε τη μεσολάβηση για την πώληση όπλων από αμερικανικές εταιρείες στην κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, παρά το σχετικό εμπάργκο.
Μεταξύ των δραστηριοτήτων της αμφιλεγόμενης αυτής προσωπικότητας ήταν και η φερόμενη συμμετοχή του στην κατάχρηση του κρατικού πλούτου των Φιλιππίνων από τον δικτάτορα Μάρκος και την οικογένειά του.
Πέρα από την πολυέξοδη ζωή του και το προκλητικό lifestyle του, ο Κασόγκι έμεινε στην ιστορία για την ανάμειξή του στο σκάνδαλο «Ιράν-Κόντρα», στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ρόναλντ Ρίγκαν.
Το σκάνδαλο αυτό συντάραξε τότε τον Λευκό Οίκο, όταν αποκαλύφθηκε ότι ανώτερα στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης πουλούσαν όπλα στο Ιράν, κατά παραβίαση του εμπάργκο που είχε επιβληθεί στους μουλάδες μετά την Ισλαμική Επανάσταση και την επιδείνωση των διμερών σχέσεων που έφερε η σύλληψη των Αμερικανών ομήρων στην πρεσβεία της Τεχεράνης.
Τα χρήματα από τα όπλα αυτά πήγαιναν για τη χρηματοδότηση των (δεξιών) ανταρτών που πολεμούσαν το (αριστερό) καθεστώς της Νικαράγουας.
Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει και ο Ρίγκαν έπαιζε τότε με επιτυχία έναν ακόμη ρόλο στην πλούσια καριέρα του: του προστάτη του ελεύθερου κόσμου. Στις σκοτεινές αυτές δοσοληψίες ο Κασόγκι, που ήταν παρών, συνελήφθη και κρατήθηκε για ένα διάστημα, για να απελευθερωθεί στη συνέχεια.
Το όνομα του Κασόγκι αναμείχθηκε επίσης σε μια άλλη ιστορία εκείνης της εποχής: τη λεηλασία του κρατικού πλούτου των Φιλιππίνων από τον δικτάτορα Μάρκος και την οικογένειά του. Δικάστηκε μάλιστα από αμερικανικό δικαστήριο -παρέα με την Ιμέλντα Μάρκος- για την υπόθεση αυτή και αθωώθηκε.
Ο Τύπος της εποχής του έδινε διαστάσεις ενός σύγχρονου Μίδα. Όταν το «Τime» τον έκανε εξώφυλλο, το 1987, έγραψε ότι ο Κασόγκι δαπανούσε τότε 250.000 δολάρια την ημέρα για να διατηρήσει το υψηλό στάτους του. Ποσό ίσως υπερβολικό, αλλά δεν πρέπει να απέχει πολύ από την πραγματικότητα, αν αναλογιστούμε τις βίλες, τα κότερα, τα πάρτι και τα call-girls που τον περιστοίχιζαν...
Στη διάρκεια των ετών, πάντως, έκανε όλο και λιγότερες δημόσιες εμφανίσεις, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονταν πια από την χλιδή, στην οποία είχε συνηθίσει τον κόσμο και τα μέσα ενημέρωσης...
Στη χώρα μας, ο Αντνάν Κασόγκι ήταν γνωστός για την στενή φιλία που τον συνέδεε με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Κολ είναι μέχρι και σήμερα ο μακροβιότερος Καγκελάριος της Γερμανίας στην μεταπολεμική εποχή, διατηρώντας το αξίωμα από το 1982 έως το 1998.
Εχει χαρακτηριστεί ως ο «αρχιτέκτονας» της Ενωσης της χώρας, βρισκόμενος στο «τιμόνι» της Δυτικής Γερμανίας το 1989, κατά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Παράλληλα, πολύ σημαντική θεωρείται η συμβολή του στην καθιέρωση του ευρώ, ως κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.
Στη συνέχεια η Μαρτινέλι έπαιξε σε περίπου 60 ταινίες, σε ορισμένες με τους σπουδαιότερους της εποχής, από τον Όρσον Ουέλς στο "The Trial" ("Η Δίκη"/1962) έως τον Γάλλο Ροζέ Βαντίμ στην ταινία "Et mourir de plaisir" (1960).
Σφράγισε τον κινηματογράφο με την κομψότητα και την ομορφιά της σε μικρές παραγωγές στην Ιταλία και στο εξωτερικό αλλά και με το ταλέντο της να υποδύεται περίπλοκα πρόσωπα σε πιο φιλόδοξες παραγωγές.
Το 1957 παντρεύτηκε τον κόμη Φράνκο Μαντσινέλι με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, πριν κάνει ένα δεύτερο γάμο, το 1968, με τον φωτογράφο Willy Rizzo.
Το φιλμ « Η Νύχτα των ζωντανών νεκρών» μια ταινία ζόμπι μικρού προϋπολογισμού που συνδυάζει τη φρίκη και την κοινωνική σάτιρα, την οποία ο Ρομέρο έγραψε μαζί με τον Τζον Ρούσο, κυκλοφόρησε το 1968 και αγαπήθηκε ως κλασικΌ δημιουργώντας σχολή στις ταινίες με ζόμπι
Ο Ρομέρο γεννήθηκε στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, στις 4 Φεβρουαρίου 1940, από πατέρα με καταγωγή την Κούβα και μητέρα από την Λιθουανία. Ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα ως εμπορικός διευθυντής πριν γίνει μετρ του τρόμου.
Μετά τη Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών, ο Ρομέρο σκηνοθέτησε το 1978 το σίκουελ Dawn of the Dead, το 1985 το Day of the Dead (1985) και συνέχισε με τα Land of the Dead (2005), Diary of the Dead (2007). Το 2009 γύρισε το Survival of the Dead.
Ο Σαμ Σέπαρντ είχε γράψει συνολικά 44 θεατρικά έργα, πολλά από τα οποία έχουν τιμηθεί με το βραβείο Όμπι.
Tη δεκαετία του ’70 διατηρούσε δεσμό με την ροκ μουσικό Πάτι Σμιθ.
Tο 1979 πήρε το βραβείο Πούλιτζερ για Tο θαμμένο παιδί και το 1984 ήταν υποψήφιος για Όσκαρ, για την ερμηνεία του στην ταινία του Φίλιπ Kάουφμαν «Oι κατάλληλοι άνθρωποι».
Tο «Παρίσι-Tέξας» του Βιμ Βέντερς βασισμένο σε δικό του σενάριο, κέρδισε το Xρυσό Φοίνικα στις Kάννες το 1984.
Tο 1986 τον εξέλεξαν στην Aμερικανική Aκαδημία Γραμμάτων και το 1994 μπήκε στο Theatre Hall of Fame.
Μια από τις τελευταίες του εμφανίσεις στην τηλεόραση ήταν στην αμερικανική τηλεοπτική σειρά Bloodline.
Ο Σαμ Σέπαρντ είχε 4 παιδιά και από το 1982 ως το 2009 διατηρούσε σχέση με την εμβληματική ηθοποιό Τζέσικα Λανγκ, με την οποία απέκτησε και τον τελευταίο του γιο.
Γεννημένη στις 23 Ιανουαρίου του 1928 στο Παρίσι από πατέρα εστιάτορα και αγγλίδα μητέρα, χορεύτρια στο επάγγελμα, η αξέχαστη ερμηνεύτρια του τραγουδιού "Tourbillon" στην ταινία "Jules et Jim" (Ζιλ και Τζιμ") του Φρανσουά Τριφό, γύρισε περισσότερες από 130 ταινίες.
Η ηθοποιός με την αισθησιακή ομορφιά και την απαράμιλλη επιβλητική φωνή, γοήτευσε τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες στα 65 χρόνια της καριέρας της, ανάμεσά τους τον 'Ορσον Γουέλς ("Une histoire immortelle" /"Αθάνατη ιστορία"), τον Λουίς Μπουνιουέλ ( ("Le Journal d'une femme de chambre"/ "Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας"), τον Μικελάντζελο Αντονιόνι ("La notte"/"Η νύχτα"), τον Τζόζεφ Λόουζι ("Eva"'/"Εύα"). Απέσπασε το 1992 το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ηθοποιού για την ερμηνεία της στην ταινία "La vieille qui marchait dans la mer" του Laurent Heynemann.
Η Μορό που τιμήθηκε το 1960 στις Κάννες για την ερμηνεία της στην ταινία "Moderato Cantabile" ("Μοντεράτο Καντάμπιλε") του Πίτερ Μπρουκ, υπήρξε η μόνη ηθοποιός που προήδρευσε δύο φορές σε αυτό το κινηματογραφικό φεστιβάλ (το 1975 και το 1995). Επίσης ήταν επανειλημμένα η οικοδέσποινα της τελετής απονομής των βραβείων του φεστιβάλ στη Γαλλική Ριβιέρα.
Ο Τζέρι Λιούις γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1926. Εκτός από ηθοποιός, είχε αναπτύξει καριέρα τραγουδιστή και σκηνοθέτη, με αξιόλογο έργο και στο θέατρο. Η καριέρα του ξεκίνησε το 1946, όταν ήταν δίδυμο με τον ηθοποιό Ντιν Μάρτιν. Οι δύο τους δημιούργησαν το ντουέτο Martin and Lewis, δίνοντας παραστάσεις σε νυχτερινά κέντρα, σε τηλεοπτικές εκπομπές, σε ραδιοφωνικά σόου και σε θεατρικές παραστάσεις. Η μεγάλη επιτυχία του διδύμου κράτησε μέχρι το 1956. Τη χρονιά εκείνη χώρισαν και ακολούθησε ο καθένας τον δρόμο του.
Από το 1957, ο Τζέρι Λιούις ακολούθησε σόλο καριέρα του και πρωταγωνίστησε σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες, όπως το The Delicate Delinquent, (στην οποία έκανε για παρθενική εμφάνιση και ως παραγωγός), The Bellboy (στην οποία έκανε το σκηνοθετικό και σεναριογραφικό του ντεμπούτο), το The Nutty Professor, αλλά και σε πολλές άλλες ταινίες, σε τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ έβγαλε και άλμπουμ, δίνοντας και ζωντανές ερμηνείες, και άλλα πολλά.
Από το 1966 έως και το 2010, ο Λιούς ήταν ο παρουσιαστής του Labor Day Telethon, ένας ετήσιος τηλεμαραθώνιος, που γινόταν την Ημέρα της Εργασίας, για την Muscular Dystrophy Association.
Ο Λιούις αποκόμισε με πολλά βραβεία, όπως το American Comedy, το Los Angeles Film Critics Association, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, το Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών, αλλά και δύο αστέρια στη Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.
Η γαλλίδα ηθοποιός είχε γυρίσει περίπου πενήντα ταινίες μεγάλου μήκους για τον κινηματογράφο, εκ των οποίων 13 με τον σκηνοθέτη Ζορζ Λοτνέρ.
Αξέχαστη στο πλευρό του Πιέρ Ρισάρ στην ταινία "Le Grand Blond avec une chaussure noire" ("Ο Μεγάλος ξανθός"/1972), η πριγκίπισσα του γαλλικού κινηματογράφου, όπως την αποκαλεί το Paris Match, και πετυχημένη φωτογράφος "είχε υποστεί τρίτο εγκεφαλικό επεισόδιο τον Σεπτέμβριο του 2016, ενώ νοσηλευόταν για δύο εγκεφαλικές αιμορραγίες από τις 19 Σεπτεμβρίου στο Παρίσι
Σύντροφος του Αλέν Ντελόν επί 15 χρόνια, η Νταρκ πέρασε μια περίοδο απομόνωσης τη δεκαετία του 1980 έπειτα από σοβαρά προβλήματα υγείας.
Από παιδί, η Νταρκ έπασχε από φύσημα στην καρδιά. Το 1980 υποβλήθηκε σε εγχείριση ανοικτής καρδιάς πριν χειρουργηθεί εκ νέου το 2013.
Επανήλθε τη δεκαετία 1990 στην τηλεόραση ερμηνεύοντας ρόλους της ανεξάρτητης και δυναμικής γυναίκας.
Είχε επίσης γυρίσει ντοκιμαντέρ κοινωνικού περιεχομένου.
Ήταν παντρεμένη από το 2002 με τον αρχιτέκτονα Πασκάλ Ντεσπρέ.
Ο Χέφνερ γεννήθηκε στις 9 Απριλίου του 1926 στο Σικάγο και έγινε εκατομμυριούχος όταν είχε την ιδέα να δημιουργήσει το Playboy το 1953.
Τον χαρακτήρισαν «ηδονιστή» και εκείνον που ξεκίνησε την σεξουαλική επανάσταση την δεκαετία του 1950. Έχτισε μια αυτοκρατορία, εκτός των εκδόσεών του, με κλαμπ, επαύλεις, ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, που όλα είχαν σύμβολο το χαρακτηριστικό κοστούμι με το κουνελάκι με το παπιγιόν.
Όταν ξεκίνησε να εκδίδει το Playboy, το 1953, στην αμερικανική τηλεόραση δεν επιτρεπόταν να ακούγεται καν η λέξη «έγκυος», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το πρακτορείο Associated Press. Εκείνος έβγαλε περιοδικό για το σεξ, που περιείχε μεταξύ άλλων και γυμνές φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρό (που είχαν ληφθεί χρόνια πριν). Το περιοδικό του σύντομα έγινε «απαγορευμένος καρπός» για τους Αμερικανούς έφηβους και «βίβλος» για τους άντρες με χρόνο και χρήμα, με την κυκλοφορία του να φτάνει τα 200.000 φύλλα μέσα σε ένα χρόνο και το ένα εκατομμύριο μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια. Την δεκαετία του 1970 πωλούσε περισσότερα από επτά εκατομμύρια φύλλα και ήδη κυκλοφορούσαν τότε το Penthouse και το Hustler.
Όταν ρωτήθηκε από τους New York Times το 1992 για ποιο επίτευγμά του ήταν περισσότερο υπερήφανος, ο Χέφνερ είχε απαντήσει: «Για το ότι άλλαξα την συμπεριφορά απέναντι στο σεξ. Ότι οι καλοί άνθρωποι μπορούν να ζουν μαζί τώρα. Ότι “απολύμανα” την έννοια του προγαμιαίου σεξ. Αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση».
Επί δεκαετίες ο Χιου Χέφνερ κάπνιζε πίπα και φορώντας μια μεταξωτή πιτζάμα ήταν ο διοργανωτής ενός ατέλειωτου πάρτι με διάσημους και μοντέλα του Playboy. Όπως έχει δηλώσει, έχει κάνει σεξ με χίλιες γυναίκες, πολλές από τις οποίες ήταν στο εξώφυλλο των περιοδικών του. Μέχρι την δεκαετία του 1970 είχε φύγει ελάχιστες φορές από το Σικάγο, όπου είχε ήδη δημιουργήσει την έπαυλή του, ενώ αργότερα αγόρασε ακόμα μία στο Λος Αντζελες, είχε ένα ιδιωτικό τζετ DC-9 που ονομαζόταν «The Big Bunny» και παρουσίαζε ένα τηλεοπτικό σοου με τίτλο «Playboy After Dark».
Μεταξύ των διασήμων που πέρασαν από τις σελίδες του, είναι η Ντριου Μπάριμορ, η Φάρα Φόσετ και η Λίντα Έβανς, ενώ δεκάδες είναι εκείνες που πρώτα έκαναν εξώφυλλο στο Playboy και μετά έκαναν καριέρα.
Από την ζωή του πάντως, δεν έλειψαν και οι σκοτεινές σελίδες, με καταγγελίες για βιασμούς, κάποιες από τις οποίες αφορούσαν τον στενό του φίλο Μπιλ Κόσμπι, με τον Χέφνερ πάντως να δηλώνει το 2014 πως «ποτέ δεν θα ανεχόταν τέτοια συμπεριφορά».
Η προσωπική ζωή του Χέφνερ ήταν επίσης εξαιρετικά ταραχώδης. Το 1949 παντρεύτηκε την Mildred Williams και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, πριν χωρίσουν το 1958. Τον Ιούλιο του 1989 παντρεύτηκε την Kimberley Conrad που ήταν τότε η Playmate της χρονιάς, στα 27 της χρόνια και απέκτησε και μαζί της άλλα δύο παιδιά. Όταν τον ρώτησαν αν θα κάνει μπάτσελορ πάρτι, απάντησε αφοπλιστικά: «Το κάνω εδώ και 30 χρόνια, γιατί να το κάνω τώρα»; Αρχισαν να ζουν χωριστά το 1998 και επισήμως πήραν διαζύγιο το 2010, ώστε την επόμενη χρονιά ο Χέφνερ να παντρευτεί την 24χρονη Κρίσταλ Χάρις, επίσης πρώην Playmate. Ο γάμος αναβλήθηκε αρχικά αλλά έγινε τελικά το 2012.
Ο Petty έγινε διάσημος στα τέλη της δεκαετίας του 1970, με το συγκρότημα «Tom Petty and the Heartbreakers», μια μπάντα που θεωρήθηκε αναπόσπαστο κομμάτι του heartland ροκ κινήματος. Ακολούθησε και σόλο καριέρα ως τραγουδιστής, αλλά πάντα επέστρεφε στους Heartbreakers, οι οποίοι έβγαλαν το τελευταίο άλμπουμ τους το 2014.
Γνωστός για επιτυχίες όπως τα «Learning To Fly», «Free Fallin», «No One Comes No More» και «American Girl», πραγματοποιούσε αυτή την περίοδο επετειακή περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες για τα σαράντα έτη των «Heartbreakers».
Ο θρύλος της ροκ κυκλοφόρησε τρία σόλο άλμπουμ και άλλα δεκατρία με το συγκρότημά του, που το 2002 μπήκε στο Hall of Fame της Rock and Roll.
Είχε κερδίσει τρία βραβεία Grammy σε σύνολο δεκαοκτώ υποψηφιοτήτων, τρία βραβεία στα MTV Video Music Awards σε σύνολο δέκα υποψηφιοτήτων και ένα βραβείο στα «Billboard Music Awards».
Ο διάσημος σταρ έχει πουλήσει κατά τη διάρκεια της καριέρας του πάνω από 80 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.
Εκανε την πρώτη εμφάνισή του το 1973 με τον δίσκο High Voltage.
Τα τελευταία χρόνια έπασχε από άνοια.
Ο γεννημένος στη Βουλγαρία αρσιβαρίστας, εκπροσώπησε την Τουρκία κατακτώντας τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια (1988, 1992 και 1996) και πέντε χρυσά σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Ηταν μάλιστα ο πρώτος και μοναδικός αρσιβαρίστας που είχε σηκώσει 2,5 φορές το βάρος του στην κίνηση του αρασέ και ένας εκ των 7 αθλητών που σήκωσαν 3 φορές το βάρος τους στην κίνηση του ζετέ. Επίσης, μόνο εκείνος είχε σηκώσει 10 επιπλέον κιλά από το τριπλάσιο σωματικό του βάρος.
Ο Σουλεϊμάνογλου έκανε το πρώτο του παγκόσμιο ρεκόρ στην ηλικία των 16 ετών αλλά έχασε την πρώτη του ευκαιρία για επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 εξαιτίας της συμμετοχής της Βουλγαρίας στο σοβιετικό μποϋκοτάζ πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες το ίδιο καλοκαίρι.
Στην διάρκεια ενός ταξιδιού για τον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Μελβούρνη το 1986, ο (Βούλγαρος τότε ακόμη) Σουλεϊμάνοφ κατέφυγε στην Τουρκία, ζήτησε την ιθαγένεια και άλλαξε το όνομά του. Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Σεούλ το 1988 προέκυψε μια διαμάχη σχετικά με το ποια χώρα θα εκπροσωπούσε. Η βουλγαρική κυβέρνηση απαίτησε και έλαβε 1,250 εκατ. δολάρια από την Τουρκία προκειμένου ο Σουλεϊμάνογλου να αλλάξει σημαία.
Επικές ήταν και οι μάχες του με τον δικό μας, Βαλέριο Λεωνίδη. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 κέρδισε το τρίτο χρυσό μετάλλιο, σε έναν αγώνα όπου κοντραρίστηκε με τον Λεωνίδη. Ο Σουλεϊμάνογλου κατάφερε να σηκώσει 187,5 κιλά και ο Λεωνίδης απέτυχε να σηκώσει 190 κιλά, ξεσπώντας σε κλάματα και παίρνοντας το ασημένιο μετάλλιο, παρηγορούμενος από τον Σουλεϊμάνογλου.
Τέσσερα χρόνια αργότερα στο Σίδνεϊ απέτυχε να σηκώσει τα 145 κιλά, που θα ήταν ολυμπιακό ρεκόρ και δεν συνέχισε στον αγώνα. Εκτοτε αντιμετώπιζε πρόβλημα εθισμού στο αλκοόλ.
Εμφανίστηκε έφηβος ακόμη στη μουσική, σε μια περίοδο που το ροκ γινόταν η αγαπημένη μουσική των νέων και μεσουρανούσαν ονόματα όπως του Πρίσλεϊ και, λίγο αργότερα, των Beatles.
Η ζωή του ήταν πολυτάραχη, όπως θα περίμενε κανένας από ένα γνήσιο ροκ είδωλο.
Είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει το 1966, ενώ είχε καταρρεύσει επί σκηνής το 1986, ακόμα και ο θάνατός του ήταν ένα θρίλερ καθώς είχε προαναγγελθεί από το Twitter και τη Wikipedia από τις 30 Νοεμβρίου –για λίγη ώρα η διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια είχε γράψει ότι ο ασθενής Χαλιντέι είχε πεθάνει, για να αποσύρει έπειτα την αναφορά.
Ο Χαλιντέι ήταν ένας Γάλλος Ελβις. Ηταν εκρηκτικός στη σκηνή και μακριά από αυτήν πάλευε με τους δαίμονές του. Επαιρνε και έχανε κιλά, έμπλεκε, του άρεσαν τα όπλα και προκαλούσε παροξυσμό όπου εμφανιζόταν.
Παντρεύτηκε πέντε φορές, τις δύο από αυτές με την ίδια γυναίκα, την κόρη ενός από τους πιο παλιούς του φίλους, που είχε γράψει αρκετά από τα τραγούδια του.
Κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του πούλησε πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους. Ηταν το είδωλο των νέων στη Γαλλία και στην Ευρώπη, αλλάζοντας το στυλ και τον ήχο του.
Συμμετείχε σε μία από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές παραγωγές στην ιστορία και είχε την τύχη να ζήσει πολλά χρόνια, ώστε να προλάβει την προβολή τεσσάρων ακόμη επεισοδίων της επικής σειράς Star Wars. Λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα της 8ης ταινίας του Star Wars, ο Alfie Curtis άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών, βυθίζοντας στο πένθος την κινηματογραφική κοινότητα.
Ο Alfie Curtis συμμετείχε στο Star Wars IV: A new hope, ενσαρκώνοντας το ρόλο του «κακού» Dr Evazan. Ήταν ο εξωγήινος με το παραμορφωμένο πρόσωπο, που πλησίασε στο μπαρ το νεαρό Λουκ Σκαϊγουόκερ. Ο έμπειρος ηθοποιός, αν και με σύντομη παρουσία, συμμετείχε σε μία από τις πλέον «διάσημες» σκηνές, τόσο για την τρομακτική του παρουσία, όσο και για την ατάκα του, δηλώνοντας πως είναι «επικυρηγμένος σε 12 αστρικά συστήματα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου