ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: O ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΚΟΣ των πρυτάνεων θρίαμβος

Του ΘΑΝΟΥ ΒΕΡΕΜΗ

Συγχαρητήρια στους επαναστατημένους πρυτάνεις γιατί κατάφεραν, κρατώντας τους υπόλοιπους Έλληνες ομήρους, να καταργήσουν βασικά άρθρα του Νόμου Διαμαντοπούλου και να επαναφέρουν τα ΑΕΙ στον πρότερο στεγανό τους βίο και σε καθεστώς ιδιοκτησίας των πανεπιστημιακών.

Τί εννοώ:

1. Επεξέτειναν τη θητεία τους ως το 2014.

2. Απέκλεισαν από το Συμβούλιο του Ιδρύματος ανεπιθύμητους οικονομικούς παράγοντες και συνεπώς από την διοίκηση των ΑΕΙ. Βέβαια ένας φιλόλογος είναι καλύτερος διαχειριστής των οικονομικών του πανεπιστημίου από έναν διευθύνοντα σύμβουλο κρατικής ή ιδιωτικής επιχείρησης.

3. Παρέτειναν τη θητεία των συγκλητικών ώστε να μην υπεισέρθουν εξωγενείς παράγοντες στη διοίκηση των ΑΕΙ και όταν, ή εάν λειτουργήσει ο θεσμός των Σ.Ι. να περιλαμβάνει μόνο ημέτερους.
 
Έτσι διαιωνίζεται στην ανώτατη εκπαίδευση η συντεχνιακή αντίληψη όπως συμβαίνει και σε τόσους άλλους τομείς του δημόσιου βίου μας.
  
Λίγοι θα αμφισβητήσουν το ρόλο της ΔΗΜ.ΑΡ. στην επιτυχή αντιμεταρρύθμιση των πρυτάνεων διότι η αριστερά ανελλιπώς ταυτίζεται με τις συντεχνίες, ακόμα κι όταν σε αυτές εκπροσωπούνται ευάριθμα και ευνοημένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η παρέμβαση (1/8/12) της κυρίας Ρεπούση της ΔΗΜ.ΑΡ. στη Βουλή υπέρ της τροποποίησης του Νόμου Διαμαντοπούλου με την παρατήρηση για την «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στα ΑΕΙ και τον λαό», ήταν ενδεικτική ενός ξύλινου και απαρχαιωμένου λόγου. Πώς να αποκατασταθεί κάτι που δεν υπήρξε ποτέ;

Καιρός είναι να μελετηθεί το φαινόμενο του ελληνικού κορπορατισμού . Του κορπορατισμού που ευνοεί τους εκλεκτούς των εργαζομένων έναντι του μέσου ασφαλισμένου του ΙΚΑ. Πότε θα καταλάβει η αυτοαποκαλούμενη προοδευτική αριστερά ότι δεν είναι πλέον στη χώρα μας παρά η νέα εκδοχή των αρματολών της Ρούμελης;

Όσο για τους εισαγγελείς οι οποίοι δεν παρενέβησαν για να ελέγξουν τους εκ του ασφαλούς επαναστατημένους κατά του Νόμου Διαμαντοπούλου, αυτοί κέρδισαν μεν την ευγνωμοσύνη των πρυτάνεων όχι όμως την εκτίμηση της πλειοψηφίας των πολιτών που θίγονται από την ολιγωρία τους.