Επιθεώρηση, είδος προς εξαφάνιση

Toυ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΛΑΜΑΡΑ

Γιατί εξαφανίστηκε το είδος της επιθεώρησης από τη θερινή διασκέδαση;  

Γιατί τα ανοιχτά θέατρα, που ακόμη και πριν από λίγα χρόνια εξακολουθούσαν να είναι προνομιακοί χώροι αναψυχής των εναπομεινάντων Αθηναίων στο θερινό άστυ, ρημάζουν μέσα στα σκουπίδια;

Μόνον το θέατρο «Αθηνά» της οδού Δεριγνύ και το «Δελφινάριο» του Νέου Φαλήρου, υπό τον Μάρκο Σεφερλή, δεν έβαλαν λουκέτο στο φετινό επιθεωρησιακό μας καλοκαίρι.

Ο κάτοικος της μεγάλης πόλης έχει μεταφέρει την επιθεώρηση στο μπαλκόνι του ή στο σαλόνι του, με την αναπνοή δροσιάς που του δίνει το κλιματιστικό. Μπροστά του έχει «στηθεί» η σκηνή, στο σχήμα της τηλεόρασης, και από εκεί βγαίνει πλέον ο θίασος, με τις ατάκες του και τα τραγούδια του.  

Αφού πλέον μια συσκευή με τη μέθοδο του μοντάζ απομονώνει φράσεις πολιτικών, συνδικαλιστών και πολιτών, αλλά και τις γκριμάτσες τους, τις μούτες τους, τις αποστροφές τους και τα λάθη τους, πού να βρει πεδίο δράσης ο επιθεωρησιογράφος;

Εκτός πια και αν σκεφτούμε ένα είδος μετα-επιθεώρησης, το οποίο θα σαρκάζει και θα ειρωνεύεται τη φυσική μητέρα της. Ετσι προχωράει η τέχνη και όχι με νεκραναστάσεις, ζορισμένες μέχρι εκεί που δεν φτάνει, από πηχτό και μη αραιωμένο λαϊκισμό, κακές ερμηνείες, ακόμη χειρότερα σκηνικά και χείριστα κοστούμια.

Η κυρία Τηλεόραση, με το ομηρικό προσωνύμιο Κίρκη, αντέγραψε την επιθεώρηση και τη μετέφερε στη μικρή οθόνη, που σήμερα προσφέρει και τις συνθήκες κινηματογραφικής αίθουσας.  

Οι πάλαι ποτέ επιθεωρησιογράφοι παρήκμασαν, γιατί το πολιτικό σχόλιό τους είχε γίνει εύκολο, σεξιστικό, χυδαίο και μπουρδολογικό. Η μετα-επιθεώρηση θα ξαναφέρει τους θεατές στο θέατρο και θα κλείσει τους δέκτες των τηλεοράσεων;