Του ΑΡΗ ΑΜΠΑΤΖΗ
«ΤΟ ΕΧΕΙ Η ΜΟΙΡΑ του επαγγέλματος», είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφερόμενος προχθές στην έκρηξη που έγινε πριν από μερικές μέρες σε ανθρακωρυχείο στο Ζόνγκουλντακ της βορειοδυτικής Τουρκίας, όπου έχασαν τη ζωή τους 30 ανθρακωρύχοι.
Μπορεί να περιλαμβάνονται μεταξύ των κλασικών εργατικών ατυχημάτων οι εκρήξεις στα ανθρακωρυχεία, αλλά όταν πρόκειται για την τρίτη παρόμοια έκρηξη τους τελευταίους έξι μήνες, προκύπτει ένα ζήτημα.
Αρθρογράφος τουρκικής εφημερίδας, μία μέρα πριν από τη δήλωση του Ερντογάν, υπογράμμιζε τη «μοιρολατρία», το βασικό αυτό σημείο αναφοράς σε κοινωνίες με παραδοσιακές αξίες. Διαμαρτυρόταν η αρθρογράφος για την τέτοια προβολή της μοίρας και αναφερόταν μάλιστα στον τίτλο που είχε επιλέξει για το σχετικό ρεπορτάζ της φιλοκυβερνητική εφημερίδα. «Μαύρη είναι η μοίρα μας», ήταν ο τίτλος και αφορούσε τους ανθρακωρύχους.
Η ΙΔΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ περί «μοίρας» είναι χαρακτηριστικό των κυβερνητικών και σε μια άλλη περίπτωση συχνών «εργατικών ατυχημάτων» που αφορούν τους ναυτεργάτες. Συχνά είναι τα ατυχήματα στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στην Κωνσταντινούπολη, στα Τούζλα. Οσο συχνές είναι και οι καταγγελίες ότι τα ατυχήματα αυτά συμβαίνουν εξαιτίας της έλλειψης μέτρων στα ναυπηγεία. Οι ίδιες καταγγελίες ισχύουν και για τα ανθρακωρυχεία.
Είναι ο Θεός ή καλύτερα ο Αλλάχ, που προκαλεί λειψυδρία, πλημμύρες, σεισμούς και πολλά άλλα δεινά, διότι οργίζεται εξαιτίας της ανηθικότητας στην κοινωνία. Το θέμα όμως δεν είναι μόνο η παραδοσιακή μοιρολατρία που μπορεί και δέχεται τέτοιους ισχυρισμούς. Είναι ταυτόχρονα και το γεγονός ότι, πολλές φορές, το πρώτο πράγμα στο οποίο καταφεύγουν οι κυβερνώντες στην Τουρκία σε περιπτώσεις καταστροφών ή προβλημάτων που ωστόσο θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί είναι το «θέλημα του Αλλάχ».
ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, θα ξεπεράσουμε τα οικονομικά προβλήματα και άλλα παρόμοια, μπορεί να ακούσει κανείς από χείλη Τούρκων αξιωματούχων. Ο καταστροφικός σεισμός του Αυγούστου του 1999 είχε αποδοθεί μάλιστα από κάποιους στην οργή του Αλλάχ.
Θα ήταν όμως μάλλον άδικο να αποδώσει κανείς την εκμετάλλευση ή την προβολή της μοιρολατρίας αποκλειστικά στους σημερινούς κυβερνώντες. Το «θέλημα του Θεού» είναι σημαντική παράμετρος σχεδόν για το σύνολο του πολιτικού κόσμου στην Τουρκία, πράγμα που συνδέεται με το γεγονός ότι αυτή είναι και η επικρατούσα άποψη στους κόλπους της τουρκικής κοινωνίας.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ σχέση με την έννοια του ατυχήματος, αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα «αποδοχής» είναι πολλές φορές και οι περιπτώσεις θανάτου Τούρκων στρατιωτών στις συγκρούσεις με το ΡΚΚ. Στην περίπτωση αυτή η «αποδοχή» εκ μέρους των συγγενών του νεκρού γίνεται μέσω της «αναγκαιότητας», η οποία σχετίζεται με το ιερό καθήκον προς το έθνος και το κράτος.
πηγη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου