Πρόσφατα το RADAR φιλοξένησε ένα εξαιρετικό άρθρο του Mark Stein που προειδοποιούσε για τον κίνδυνο εξισλαμισμού της ΔύσηςΚινδυνεύει να εξισλαμιστεί η Ευρώπη; Κατά πόσο η Τουρκία, ένα μη χριστιανικό κράτος, που δεν γνώρισε ποτέ Αναγέννηση και Διαφωτισμό, μπορεί να ενταχθεί στην Ευρώπη, χωρίς να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά της; Πώς συνδέονται Ισλάμ και τρομοκρατία; Μήπως πρέπει να απελαθούν όλοι οι μωαμεθανοί από την Ευρώπη για να ξαναβρεί τη χαμένη της ταυτότητα;
Σε αυτά και σε άλλα παρεμφερή ερωτήματα έχει βαλθεί να απαντήσει η Δεξιά και η Ακροδεξιά στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Εχουν γραφτεί διάφορα βιβλία και ο κίτρινος Τύπος πρωτοστατεί σε κάθε είδους ρατσιστικές καμπάνιες που ενοχοποιούν τους μετανάστες που έχουν ισλαμική θρησκεία.
Κάθε ρατσισμός και εθνικισμός, για να κάνει τα επιχειρήματά του αληθοφανή, πρέπει να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Ετσι αποκρύπτεται το γεγονός πως σε μια Ευρώπη των 493 εκατομμυρίων, μόνο το 3% έως 4% είναι μουσουλμάνοι. Και ακόμα δεν βάζουν το ερώτημα ποιος τους έφερε.
Η Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ανάγκη από φτηνά εργατικά χέρια. Πού θα τα έβρισκε; Οι παλιές αυτοκρατορίες είχαν καταστρέψει δεόντως τις αποικίες τους. Η Γαλλία έκανε μαζική εισαγωγή εργατών από τη Βόρεια Αφρική. Οι Βρετανοί έφεραν εργατικά χέρια από την Ινδία και το Πακιστάν. Η Ολλανδία έφερε Μαροκινούς. Η Γερμανία έφερε κατά προτίμηση Τούρκους, αλλά πήρε και Ελληνες, Γιουγκοσλάβους και Ιταλούς. Ακόμα και οι Ισπανοί, που για ιστορικούς λόγους δεν ήθελαν τους μουσουλμάνους ούτε καν ζωγραφιστούς, για τις ανάγκες της οικονομίας τους, έφεραν μαζικά μουσουλμάνους το 1970.
Κατά κανόνα αυτό το εργαστικό δυναμικό εργαζόταν στις πιο βαριές και σκληρές δουλειές, έμενε στα αστικά γκέτο και ουδέποτε απέκτησε τα ίδια δικαιώματα με τους γηγενείς. Ακόμα και η δεύτερη και τρίτη γενιά, που δεν έχουν ισλαμική παιδεία και η συντριπτική τους πλειονότητα πήγαν σε δημόσια σχολειά (στη Γαλλία μόνο το 5% από τους μουσουλμάνους πηγαίνουν σε τζαμί), δεν έχουν γίνει ακόμα πολίτες πρώτης κατηγορίας. Σίγουρα υπάρχουν και οι εξτρεμιστές, όπως υπάρχουν σε κάθε θρησκεία. Αλλά αυτοί είναι μια ασήμαντη μειοψηφία αποκομμένη από τη μουσουλμανική κοινότητα, αν μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο, και το πρόβλημά τους δεν είναι ο εξισλαμισμός της Ευρώπης, αλλά η ανεργία που χτυπάει πάντα τους πιο αδύναμους.
Τα ακροδεξιά κόμματα, όπως το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας, το Κόμμα της Ελευθερίας της Αυστρίας ή το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα κ.ά. έχουν επινοήσει ένα νεολογισμό: «Ευρωαραβία». Και αυτό σημαίνει νέα πογκρόμ. Η ισλαμοφοβία παίρνει τη θέση του παλιού αντισημιτισμού, που μεταφέρει βασικά χαρακτηριστικά του στο Ισλάμ. Οπως π.χ. πως πίσω από κάθε παγκόσμια συνωμοσία κρύβεται το Ισλάμ και οι Αραβες. Και μετά την 11/9 τρομοκρατία και Ισλάμ ταυτίστηκαν και διαμορφώθηκε ο άξονας του καλού Μπους και του κακού μουσουλμάνου. Στην Ελλάδα δεν έχουν βρει ακόμη έδαφος αυτές οι θεωρίες, γιατί κυριαρχεί η εν γένει ξενοφοβία και η εξειδικευμένη τουρκοφοβία. Αλλά εντούτοις ούτε τζαμί ούτε κοιμητήριο έχουμε κάνει για τους μουσουλμάνους. Και αυτό ίσως είναι η δικιά μας ισλαμοφοβία. Στο σημείο που δεν υπάρχει ανοχή για τον άλλον, το διαφορετικό, δεν υπάρχει δημοκρατία και μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και ο άλλος γίνεται εχθρός.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου