Ποιος θα ρίξει τα «τείχη» της φοροδιαφυγής;

Tου Γιωργου Mαντελα

O Αννίβας ήταν σαφής: «Αν δεν υπάρχει δρόμος, πρέπει να τον ανοίξουμε».

Στο υπουργείο Οικονομικών, πάλι, είναι προβληματισμένοι: «Αν αυτός ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός είναι ανύπαρκτος, εμείς τι κάνουμε;».
Το καλοκαίρι που πέρασε είχαν στα χέρια τους μια εισήγηση που παρέπεμπε στον... Αννίβα. Ελεγε: «Ας τον διαλύσουμε».

Δηλαδή, ας φτιάξουμε έναν καινούργιο «δρόμο» (σ.σ. φοροεισπρακτικό μηχανισμό), γιατί ο υπάρχων έχει κλείσει εδώ και καιρό. Στο εννιάμηνο που πέρασε τα έσοδα εμφάνισαν πραγματική υστέρηση 6% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα, την ώρα που προϋπολογιζόταν αύξηση πάνω από 10%. Υπάρχει πολυτέλεια να περιμένουμε για νεότερες και περισσότερες αποδείξεις;
Ο προηγούμενος γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών κ. Θ. Σκορδάς το σκεπτόταν πάντως. Η εισήγηση που είχε στα χέρια του προέβλεπε διάλυση του σημερινού δικτύου των Δημοσίων Οικονομικών Υπηρεσιών (ΔΟΥ) και ανασύστασή του στο ελάχιστο. Για την ακρίβεια, μία, το πολύ δύο, ΔΟΥ ανά νομό. Στις υπόλοιπες θα έμπαινε λουκέτο και θα απορροφούνταν από την κεντρική, που θα είχε την έδρα της στην πρωτεύουσα του νομού, όπως και οι εργαζόμενοι σε αυτές. Ο στόχος προφανής: Ο καλύτερος έλεγχος και η μεγαλύτερη περιστολή των «κατά τόπους διευκολύνσεων».

Και σε όσους θα έσπευδαν να διαμαρτυρηθούν, λέγοντας ότι έτσι δεν θα μπορούσε να γίνει επαρκής συγκέντρωση εσόδων, η απάντηση ήταν προφανής: «Γιατί, τώρα γίνεται;».

Για την ιστορία -και για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται- θα πρέπει να πούμε ότι η εισήγηση βρίσκεται ακόμα στα συρτάρια του υπουργείου. Η νέα ηγεσία του δεν έχει παρά να την αναζητήσει. Εκεί θα βρει κι άλλες ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες». Οπως για παράδειγμα, θα διαβάσει για την περίπτωση συγκεκριμένου νομού, εντός των γεωγραφικών ορίων του οποίου λειτουργούν σήμερα τρεις ΔΟΥ. Από αυτές, οι δύο εμφανίζουν σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα. Τα προσχήματα κρατάει μόνο η κεντρική, αλλά μέχρι εκεί. Τι εξυπηρετεί, λοιπόν, η παρουσία των άλλων δύο και κατ’ επέκταση η «λειτουργία» τους;

Ο πρώτος υπουργός που θα τολμήσει να θέσει το ερώτημα αυτό δημοσίως, θα είναι αυτός που θα έχει άγνοια πολιτικού κινδύνου και άρα θα είναι πράγματι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Θα είναι δηλαδή πραγματικός «τσάρος». Από αυτόν θα μπορεί κανείς να τα περιμένει όλα. Ακόμα και να... απαγορεύσει με νόμο δικηγόρους, γιατρούς ή ακόμα χειρότερα ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς και άλλους ευπαθείς επαγγελματίες, να δηλώνουν εισοδήματα χαμηλότερα του μέσου συνταξιούχου. Και να μετατρέπουν τη δήλωση τους σε κανονικό ασανσέρ, αναλόγως του πού έχει θέσει τον πήχυ του αφορολόγητου η κάθε κυβέρνηση. Οταν είναι στα 10.000 ευρώ, η μέση δήλωση να είναι 9.900 ευρώ και όταν το όριο πάει στα 12.000 να ανεβαίνει στα 11.950 ευρώ. Αν αύριο κατέβει στα 5.000 ευρώ, πολλοί από αυτούς είναι ικανοί να εμφανίσουν εισόδημα 4.900 ευρώ κι αν το αφορολόγητο καταργηθεί μπορεί και να κυκλοφορούν στον δρόμο σκυφτοί, να σταματούν τους περαστικούς στον δρόμο και να ψιθυρίζουν:
«Μήπως σου βρίσκονται τρία ευρώ να πάρω ένα σουβλάκι;».

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ