Cartoon looking set of Kamala Harris vs Trump pic.twitter.com/sBhwJqFmgd
— ruben (@rmichel1501) October 17, 2024
Επί μήνες παρακολουθώ καταλεπτώς την προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ, με όλα τα μέσα που μου προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία. Δεν έχω χάσει καμία ομιλία, είτε πρόκειται για τον Τραμπ είτε για τη Χάρις, ούτε και τις συνεντεύξεις που κάνουν σε τηλεοπτικούς σταθμούς και podcast οι υποψήφιοι.
Επειτα από τόσον καιρό, λοιπόν, μία απορία έχω μόνο –για όλα τα υπόλοιπα λίγο ή πολύ κάτι έχω καταλάβει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι πώς είναι δυνατόν η Κάμαλα Χάρις να έχει περάσει τις εξετάσεις για την άσκηση του δικηγορικού επαγγέλματος;
Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να μιλήσει εκτός χειρογράφου!
Στις συνεντεύξεις της είναι απογοητευτική, παρότι ο δημοσιογραφικός κόσμος (τα «fake news», με την ορολογία του Τραμπ) την στηρίζει απολύτως. Ιδίως όταν η ερώτηση αφορά το πρόσωπό της, οι απαντήσεις της είναι ακατάληπτες. Ακόμη χειρότερα, πολλές φορές όταν μπερδεύεται ή δεν ξέρει πώς να απαντήσει, δίνει την εντύπωση της χαζής.
Μπορεί και να είναι κιόλας. Δεν το αποκλείω, γιατί στην Καλιφόρνια οι Δημοκρατικοί κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν και η αντιπρόεδρος προφανέστατα είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην προεκλογική κούρσα του 2016 ήταν η πρώτη που αποχώρησε, αμέσως μετά το πρώτο debate, ούτε ότι επί τέσσερα χρόνια η αντιπρόεδρος ήταν αόρατη.
Από την άλλη πλευρά, ο Τραμπ είναι ακόμη χειρότερος και περισσότερο απειλητικός εν σχέσει με αυτά που θυμόμαστε από την προεδρική θητεία του. Επιπλέον, αυτή τη φορά το ποιόν του τέρατος είναι γνωστό σε όλους. Ξέρουμε τι να περιμένουμε. Δεν υπάρχει πια ένας κύκλος σοβαρών συντηρητικών στους Ρεπουμπλικανούς, που θα τον στηρίξει για να προστατεύσει το σύστημα. Στρατηγοί όπως ο Τζον Κέλι, ο Χ. Ρ. ΜακΜάστερ και ο Τζέιμς Μάτις, αλλά και επιχειρηματίες, όπως ο Ρεξ Τίλερσον, όχι μόνο έχουν πάρει τις αποστάσεις τους από τον πρώην πρόεδρο, αλλά προειδοποιούν κιόλας τους ψηφοφόρους για τους κινδύνους που συνεπάγεται η εκλογή του τέρατος.
Επομένως, το δίλημμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ διαμορφώνεται ως μια επιλογή μεταξύ ενός τρελού και μιας χαζής.
Προσωπικά, θα προτιμούσα τη χαζή, επειδή γύρω της θα υπάρχει ένα σύστημα συμβούλων και ειδικών που θα την καθοδηγεί και θα την ελέγχει. Θα διαβάζει αυτά που θα της ετοιμάζουν, θα δέχεται τις συστάσεις των ειδικών και, ευτυχώς για την ίδια, δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να μιλήσει εκτός χειρογράφου. Με έναν τρελό όμως…
δεν τα βγάζεις πέρα.
Η χαζομάρα υπό προϋποθέσεις ελέγχεται· η τρέλα όμως με τίποτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου