NoυΔο-γαλαζαίικο ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Οι διακοπές του Γιάννη

Έτοιμος για διακοπές αλλά έχεις υπόλοιπο 85€ pic.twitter.com/hlcxlNORR3

— Santa Κατινα (@Santa19022544) July 24, 2023

 

Του Χρήστου Χωμενίδη

 

"Θα πας διακοπές, Γιάννη;"

"Πρώτη με έξι Αυγούστου. Στην Κ."

"Στην πόλη της Κ.;"

"Ναι!"

"Αρχές Αυγούστου, ρε Γιάννη, στην πόλη της Κ. σκάει ο τζίτζικας! Έτσι κι αλλιώς το κλίμα του νησιού είναι υγρό, κατακαλόκαιρο κολλάνε τα ρούχα πάνω σου. Άσε που θα έχει τόσο κόσμο, μυριάδες ξένους, Ιταλούς και Εγγλέζους κυρίως, που δεν θα μπορείς καλά-καλά να περπατήσεις…"

"Τον Αύγουστο μου δίνουν άδεια."

"Άλλαξε - σοβαρά το λέω - προορισμό!"

"Στην πόλη της Κ. δουλεύει σεζόν ένας φίλος. Θα με φιλοξενήσει. Θα μαγειρεύω εγώ, θα χορταίνουμε σπίτι. Αν έπρεπε να πληρώσω δωμάτιο, να τρώω έξω, θα εξανεμιζόταν ο μισθός μου μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο. Πώς θα την έβγαζα μετά;"

Ο Γιάννης δουλεύει τεχνικός υπάλληλος σε μία εταιρεία. Το αντικείμενό του δεν του επιτρέπει να αναλαμβάνει δουλειές στο πλάι, να παίρνει μαύρα. Η οικογένειά του προφανώς δεν μπορεί να τον ενισχύσει – δεν έχουν κάποιο νοίκι, κάποια σύνταξη ολιγαρκέστατης γιαγιάς. Κι αν έχουν, προηγείται η αδελφή του, μωρομάνα γαρ. Ο Γιάννης είναι τριανταπεντάρης. Εργένης από επιλογή ή εξ ανάγκης – με οχτώ, με δέκα κατοστάρικα τον μήνα πώς να ξεκινήσεις οικογένεια;

Μες στην επόμενη εικοσαετία, εφόσον δεν συμβεί κάποια δραματική αλλαγή, το εισόδημα του θα αυξηθεί πόσο; Δεκαπέντε τοις εκατό; Είκοσι; Εικοσιπέντε τοις εκατό; – πολλά λέω. Και πάλι θα μετράει τα φραγκοδίφραγκα.

Θα γιορτάσει ο Γιάννης τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης;

Τι να γιορτάσει ακριβώς;

Το 1974 εκείνος δεν υπήρχε καν ως ιδέα. Η "Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία" όπως την έχει ζήσει αφότου ενηλικιώθηκε σημαίνει κρίση πάνω στην κρίση - ώσπου να πούμε "Δόξα τω Θεώ", φωνάζουμε "Βοήθεια Παναγιά μου!".

Μετά την πανδημία - κομπάζουν οι κρατούντες - επανήλθαμε στην κανονικότητα. Ο τουρισμός κάθε χρονιά σπάει ρεκόρ. Άφθονο, φρέσκο χρήμα μπαίνει στην αγορά. Διαχέεται στην κοινωνία.

 

Πώς διαχέεται στην κοινωνία;

Κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο που έχει σπαρταριστά καταγράψει ο Αλέκος Σακελλάριος στην ταινία "Καλώς Ήρθε το Δολλάριο". Αν είσαι ταξιτζής, πηγαινοφέρνεις κόσμο σε αεροδρόμια και λιμάνια, τα βρίσκεις με τους επιτόπιους νταραβεριτζήδες συναδέλφους σου, κονομάς. Εάν έχεις τίποτα αναβαθμισμένα "rooms to let”, τα βάζεις στην πλατφόρμα του airbnb, συγκρατείς τον εαυτό σου από το να πλασσάρει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ώστε να μην σε θάψουν οι πελάτες στις κριτικές, κάνεις δουλίτσα. Εάν είσαι μαγαζάτορας ή πουτάνα -συγγνώμη, σεξεργάτρια ήθελα να πω- πολυτελείας, δουλεύεις διπλοβάρδια και φουσκώνεις το πουγκί σου.

Ένας υπάλληλος εντούτοις; Πού ακριβώς θα βρει το μέλι για να χώσει το δακτυλάκι του;

Εκτός από πραγματική, ο Γιάννης υφίσταται και ψυχολογική πίεση. Από τρεις μεριές.

Έχει, πρώτον, τους γονείς του να αναπολούν τους καιρούς πριν από τη χρεοκοπία του κράτους και τα μνημόνια, τότε που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. "Παντρεύτηκε η θεία σου το 2006 και πήγε μήνα του μέλιτος στην Καραϊβική!" Ξεχνούν -ίσως και να μην το συνειδητοποίησαν ποτέ- πως το εξωτικό όνειρο της θείας χρηματοδοτήθηκε όχι από τους μισθούς των νιόπαντρων μα με διακοποδάνειο, που όταν έσφιξαν τα γάλατα, τους βγήκε η πίστη να το αποπληρώσουν. Η ελληνική μπελ-επόκ στο κατώφλι του 21ου αιώνα σήμαινε βασικά ότι τραβάγαμε λεφτά από το μέλλον για να καλοπεράσουμε στο παρόν.

Έχει, δεύτερον, τους καθ’υπερβολήν φιλελεύθερους. Οι οποίοι όσο πιο αριστεροί έχουν υπάρξει στα νιάτα τους, τόσο πιο παθιασμένα έχουν προσχωρήσει στον κοινωνικό δαρβινισμό. "Δεν του φτάνουν του Γιαννάκη τα λεφτά; Να βρει άλλη δουλειά ή δεύτερη δουλειά - να στύψει την πέτρα - νέος είναι ακόμα, στην ηλικία του ο παππούς του δούλευε εργάτης στις φάμπρικες της Γερμανίας, ανθρακωρύχος στου Βελγίου τις στοές, έτσι προχώρησε η Ελλάδα, με ιδρώτα και αίμα! Ο Ωνάσης και ο Νιάρχος ξεκίνησαν χωρίς βρακί στον κώλο του!" Το να κουνάς το δάχτυλο σε όποιον δεν διαθέτει το δαιμόνιο -και το αδίστακτο- του Ωνάση και του Νιάρχου θα ήταν αστείο. Αν δεν ήταν εξοργιστικό. Κι όμως, τέτοια βατράχια ξεστομίζουν ανερυθρίαστα κάποιοι συμπολίτες μας, που θεωρούνται μάλιστα σοβαροί διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Γράφουν και ανάλογα άρθρα και τα υπογράφουν φαρδιά-πλατιά.

Έχει, τρίτον, ο Γιάννης το διαδίκτυο να τον κολάζει διαρκώς. Οι παλιοί πλούσιοι τις τρυφηλές πτυχές της καθημερινότητάς τους τις κρατούσαν για τους εαυτούς τους. Άντε να τις απαθανάτιζε ο Ζάχος Χατζηφωτίου στη στήλη που υπέγραφε ως Ίακχος, στο περιοδικό "Ταχυδρόμος". Σήμερα αρκεί να σκρολάρεις στα σόσιαλ μίντια και αντικρύζεις αναρριχόμενα αμφοτέρων των φύλων να απαθανατίζονται σε ξαπλώστρες των πενήντα ή των διακοσίων ευρώ, να βγάζουν γούστα σε μπαρ και κλαμπ στις Κυκλάδες, για τις οποίες εσύ και το εισιτήριο του καραβιού θα σε έτσουζε να πληρώσεις. Άνθρωπος είσαι, παίρνεις ανάποδες.

Φαντάζεστε τον Γιάννη να απαντάει σε έρευνα της κοινής γνώμης ότι η χώρα πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση;

Να δηλώνει σχετικά ικανοποιημένος από την κυβέρνηση και με τα "συστημικά" κόμματα;

Να επιχαίρει για το ευρωπαϊκό μας κεκτημένο, να συμπλέει με όσους διατείνονται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ο σεξισμός, η πατριαρχία, ενδεχομένως και η ισλαμοφοβία; "Εγώ πατριάρχης;" θα κάγχαζε. "Σπουδαίος πατριάρχης που δεν μού περισσεύουν χρήματα να κεράσω μια κοπέλα δυό ποτά, πόσω δε μάλλον να την παντρευτώ!"

Θα πάει διακοπές ο Γιάννης στην Κ.

Θα φάει τα απόνερα των Ιταλών και των Εγγλέζων.

Θα πίνει μπύρες από το περίπτερο, "μαύρισες!" θα του πουν οι συνάδελφοί του όταν επιστρέψει.

Μα την επόμενη φορά που θα βρεθεί στην κάλπη…

 θα στείλει διακοπές πολλούς και διάφορους, οι οποίοι τώρα του καμώνονται τις σοφές, καλοχτενισμένες κεφαλές.-