ΝουΔο-γαλαζαίικο ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΡΥΦΟ-ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΛΟ-ΧΑΝΕΙΟ: Η πράσινη "φούσκα"

 Του Κώστα Στούπα

Ένας κλάδος που καταναλωτές και καπιταλιστές ζητούν ευρεία κρατική ρύθμιση και διατιμήσεις είναι αυτός της ηλεκτρικής ενέργειας. Αν το πολιτικό σύστημα υποχωρήσει σε αυτό, να είστε σίγουροι πως μετά από λίγα χρόνια θα 'χουμε ρεύμα όπως στην Κούβα: δυο-τρεις ώρες την ημέρα.

Οι καταναλωτές γκρινιάζουν γιατί πρέπει να επιλέξουν κάποιο από τα χρωματιστά τιμολόγια, καθένα από τα οποία έχει διαφορετικούς όρους. Διατείνονται πως ο οικονομικός αναλφαβητισμός δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ των όρων.

Τούτο μοιάζει με υπεκφυγή. O πραγματικός λόγος για τους περισσότερους είναι πως τους τρομάζει το ρίσκο της ελεύθερης επιλογής. Ο Εριχ Φρόμ έχει γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο με τίτλο "ο φόβος μπροστά στην ελευθερία".

Το κράτος πρόνοιας, η υπερπροστατευτική οικογένεια, οι ανέσεις και η ασφάλεια του σύγχρονου τρόπου ζωής έχουν απονευρώσει τον σύγχρονο άνθρωπο από το ένστικτο επιβίωσης.

Η αριστερίστικες "αρλούμπες" που διδάσκουν τα περισσότερα μαθήματα στα  πανεπιστήμια στα οικονομικά, καθιστούν οικονομικά αναλφάβητους ακόμη και τους οικονομολόγους.

Στη βασική και μέση εκπαίδευση τα μαθήματα οικονομικών απουσιάζουν ή γίνονται με τρόπο ακατανόητο.

Οι αφελείς ψηφοφόροι έχουν την ψευδαίσθηση πως αν επιλέξει το κράτος ένα τιμολόγιο με παντού και πάντα φθηνό ρεύμα για όλους, θα αποφύγουν το ρίσκο των ανατιμήσεων που λαμβάνουν χώρα κατά καιρούς λόγω συγκυριακών ή μόνιμων εξελίξεων.

Όμως, το κράτος δεν κάνει τίποτα τζάμπα. Όταν επιδοτεί το ρεύμα για να μην ανέβουν οι λογαριασμοί παίρνει τα λεφτά από τους φόρους. Στην ουσία βάζει τους πιο παραγωγικούς και καλύτερα αμειβόμενους να πληρώνουν και τους λογαριασμούς των πιο αδύναμων.

Θεωρητικά, χριστιανικά και κοινωνικά ακούγεται σωστό. Πρακτικά όμως, όταν οι τιμές επιδοτούνται δεν υπάρχει κίνητρο να μειωθεί η κατανάλωση και να πέσουν οι τιμές.

Επίσης, η υπερβολική φορολογική και συνταξιοδοτική επιβάρυνση των δυναμικών κατηγοριών των εργαζόμενων διώχνει αυτούς που έχουν υψηλότερη ειδίκευση εκτός χώρας. Πίσω μένουν όσοι δεν μπορούν να πάρουν περισσότερα χρήματα έξω λόγω χαμηλότερης ειδίκευσης ή απροθυμίας για εντατικότερη εργασία. Αν συνεχίσουν να φεύγουν όμως οι αξιωματικοί από έναν στρατό, αυτός διαλύεται. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει αν μειωθεί ο αριθμός των εργατριών σε μια κυψέλη. Αν υπερβούν ένα ποσοστό οι βασίλισσες και οι κηφήνες, η κυψέλη διαλύεται.

Η Ελλάδα όμως, είναι το μέρος του κόσμου όπου την παρέμβαση του κράτους και τη ρύθμιση της αγοράς ζητούν και οι καπιταλιστές. Οι καπιταλιστές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες από άνθρωποι της καινοτομίας και του ρίσκου έχουν καταντήσει σαν τους δημόσιους υπάλληλους που περιμένουν από το κράτος να "βρέξει" κέρδη.

Διάβαζα λοιπόν, τις προάλλες πως οι επενδυτές στις επιδοτούμενες ΑΠΕ ζητούν αποζημιώσεις για τις ώρες που το σύστημα, λόγω υπερπροσφοράς, τους πετάει εκτός συστήματος.

Κατά την έννοια αυτή και ο φούρναρης της γειτονιάς μου όταν του μένουν απούλητα τα ψωμιά θα πρέπει να αποζημιώνεται από τους πελάτες, αγοράζουν δεν αγοράζουν καρβέλια.

Στην Ελλάδα, όπως παντού στην Ευρώπη, τις τελευταίες δεκαετίες οι επενδύσεις στις ΑΠΕ επιδοτούνται από τους καταναλωτές μέσω του κονδυλίου ΕΤΜΕΑΡ που αναφέρεται στους λογαριασμούς. Δηλαδή, ο καθένας που είχε μια άκρη στο κράτος που μοίραζε άδειες έπαιρνε μια άδεια, τη μοσχοπουλούσε σε κάποιον μακροπρόθεσμο εκ του ασφαλούς επενδυτή, ο οποίος πουλούσε ρεύμα, όχι με τιμές αγοράς αλλά με προσυμφωνημένες (κρατική ρύθμιση).

Τα ρίσκα ήταν μηδενικά και τα κέρδη εξασφαλισμένα για τους …καπιταλιστές του γλυκού νερού.

Οι επενδύσεις αυξήθηκαν και πλήθυναν χωρίς να υπάρξει καμιά πρόνοια για αποθήκευση του ρεύματος προκειμένου αυτό να είναι διαθέσιμο και τις ώρες που ο κόσμος το χρειάζεται αλλά δεν έχει ήλιο, ούτε φυσάει.

Οι συνθήκες αυτές έχουν οδηγήσει στη δημιουργία μιας πράσινης "φούσκας" και στην Ελλάδα να έχουν γίνει, να συνεχίζουν να γίνονται και να σχεδιάζονται επενδύσεις που για κάποιες ώρες της ημέρας θα παράγουν όση ενέργεια θα χρειάζονταν μια χώρα με τον πληθυσμό και τη βαριά βιομηχανία της Γερμανίας.

Ήδη. από τις 10 το πρωί μέχρι το βράδυ τώρα το καλοκαίρι που έχει ηλιοφάνεια η παραγωγή και η προσφορά ηλεκτρικού ρεύματος είναι τόσο μεγάλη που υπερτερεί της ζήτησης και απειλεί να ρίξει το σύστημα προκαλώντας μπλακ-αουτ. Για να μην καταρρεύσει το σύστημα πολλές μονάδες τις βγάζουν εκτός και δεν τους καταβάλουν χρήματα.

Οι επιχειρήσεις παραγωγής ρεύματος λοιπόν απαιτούν από τους καταναλωτές να τους πληρώνουν, είτε αγοράζουν είτε δεν αγοράζουν το ρεύμα τους.

Επίσης, τις μεσημεριανές ώρες που η παραγωγή είναι μεγάλη και η ζήτηση μικρή στο Χρηματιστήριο της Ενέργειας διαμορφώνονται αρνητικές τιμές. Ανάλογα με το πότε ο παραγωγός έχει λάβει την άδεια για την επένδυση αμείβεται.

Το πλέον ευτράπελο είναι πως…

 

 τις μεσημεριανές ώρες η Ελλάδα εμφανίζεται εξαγωγέας ενέργειας σε γειτονικές χώρες.

Το αστείο είναι πως οι εξαγωγές αυτές συνήθως πληρώνονται σε αρνητικές τιμές, ενώ οι παραγωγοί πληρώνονται από τους καταναλωτές σε θετικές πραγματικές τιμές.

Εμφανίζεται λοιπόν ο δύσμοιρος που πληρώνει το ακριβότερο ρεύμα στην Ευρώπη να επιδοτεί και το ρεύμα των γειτόνων.

Είναι φανερό πως το σύστημα χωρίς αποθήκευση είναι ασταθές και δαπανηρό. Ουδείς γνωρίζει αν υπάρξουν οι επενδύσεις για αποθήκευση πιο θα είναι το κόστος απόσβεσης και οι τιμές που θα φτάνουν στον καταναλωτή.

Στη στήλη αυτή έχουμε επισημάνει πολλές φορές πως η ενεργειακή μετάβαση, την οποία όλοι υποστηρίζουν και είναι απαραίτητη, σημαίνει ακριβότερο ρεύμα με αμφίβολα αποτελέσματα αφού οι εκτός Δύσης χώρες συνεχίζουν να καίνε κάρβουνο.

Η πυρηνική ενέργεια που δεν παράγει αέρια θερμοκηπίου και θα μπορούσε να αποτελεί τις μονάδες βάσης για τη σταθεροποίηση του συστήματος λόγω του πολιτικού κινήματος του "πρασινισμού" έχει εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον.

Στον τομέα της ενέργειας στην Ευρώπη έχει παρέμβει υπερβολικά το κράτος με ρυθμίσεις.

Όπου το κράτος παρεμβαίνει στην οικονομία, η καταστροφή είναι ζήτημα χρόνου.

Όπως το έλεγε εκείνος ο σοφός, δώστε στο κράτος τη διαχείριση της Σαχάρας και μετά από πέντε χρόνια θα αρχίσει τις εισαγωγές άμμου.

στις

1 σχόλιο: