Με αφορμή το νομο-σχέδιο περί γάμου ομοφύλων και τεκνοθεσίας από ομόφυλους, αναδύονται πασιφανώς, όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την σύγχρονη δυτική και ελλαδική κοινωνία.
Κατ αρχήν και εξ αρχής το Ελληνικό έθνος δεν ελευθερώθηκε (όσο ελευθερώθηκε – αν τελικώς ελευθερώθηκε) ούτε από κάποια κοινότητα φεμινισμού, ούτε από κάποια ομάδα ομοφύλων, ούτε από αλλοδαπούς, ούτε από Ανατολίτες ή άπω Ανατολίτες, ούτε από Αφρικανούς, αλλά από Έλληνες οι οποίοι δήλωναν Χριστιανοί Ορθόδοξοι (το αν και κατά πόσο ήτανε ο Θεός ας το κρίνει). Όλα τα κράτη (και τα ευρωπαϊκά κράτη) δεν τα ίδρυσαν και δεν τα υπερασπίστηκαν τέτοιες ομάδες. Οι αγώνες του Ελληνισμού πάντοτε γινόταν από τους γενναίους άνδρες και τολμηρές γυναίκες.
Τους παλαιούς καιρούς πολλά πράγματα ήτανε δύσκολα για άνδρες και γυναίκες, οι άνδρες τους οποίους έστελναν στον πόλεμο ήθελαν – δεν ήθελαν, εκεί πέθαιναν, αιχμαλωτίζονταν ή τραυματίζονταν, αν δεν πήγαιναν κηρύσσονταν λιποτάκτες με ό,τι αυτό συνεπάγετο, αν δεν πάντρευαν την άγαμη αδελφή δεν επιτρέπετο βάσει εθίμου να νυμφευτούν οι ίδιοι κλπ. Οι γυναίκες υφίσταντο άλλες δυσκολίες, όπως πολλάκις τις έδιναν ως νύμφες σε άνδρες τους οποίους δεν ήθελαν, πολλάκις υφίσταντο τις φρικαλεότητες καθεστώτων και πολέμων κλπ. Άρα υπήρχαν πολλές δυσκολίες για όλους, όχι μόνον για τους μέν ή τους δέ. Άρα δεν γινόταν κάτι επίτηδες από άνδρες προς γυναίκες, ως κατεστήμενο, ήτανε οι καιροί δύσκολοι για όλους.
Το να υπάρχουν δικαιώματα για όλους, ακόμα και τα ζώα και τα φυτά διασφαλισμένα και κατοχυρώμενα από το κράτος (τα κράτη) είναι απαραίτητο, επιτακτικό και ευεργετικό για όλη την κοινωνία. Το να επιβάλλονται όμως δικαιώματα ανυπόστατα τα οποία στρεβλώνουν το ήθος και διαλύουν την κοινωνική συνοχή είναι καταστροφικό και ολέθριο.
Ο Ιησούς Χριστός επιτρέπει μόνο τον γάμο (και την ερωτική και συζυγική συνύπαρξη) ανδρός και γυναικός υπό την Εκκλησίαν (ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Κεφάλαιον 10, στίχοι 6-9).
Άρα εμμέσως πλήν σαφώς απαγορεύει την ομοφιλοφυλία και όλα τα παρεμφερή, συν την πορνεία και την μοιχεία. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι, δηλαδή ομοφιλόφυλοι δεν θα κληρονομήσουν την Βασιλείαν του Θεού. Ο Χριστός δεν λέει δικαιωμά σου κάνε ο,τι θέλεις, ούτε λέει ο καθένας ας κάνει ό,τι θέλει στο κρεββάτι του. Λέει για μετάνοια – μετα-νου – αλλαγή νοοτροπίας και τρόπου ζωής, άρα η αγάπη του Θεού δεν είναι αόριστη αγάπη, αλλά είναι αγάπη μετανοίας για εμάς, αγάπη ήθους και αγάπη αγώνος, όχι ασάφειες. Άρα ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός – η Εκκλησία – απαγορεύει την ομοφιλοφυλία και τα παρεμφερή. Αν τα επέτρεπε ακόμη και με σύνοδο θα έπαυε να είναι Ορθόδοξος Χριστιανισμός.
Δεν κατακρίνει ούτε ο Χριστός, ούτε η Εκκλησία κανέναν, αλλά υποδεικνύει τι είναι σωστό (βάσει Χριστού) και τι άσωτο, έτσι οφείλει να κάνει και ο κάθε Χριστιανός, να μην κατακρίνει, αλλά να υποδεικνύει και να ομολογεί τον Χριστό και το σώστο (όπως το λέει ο Χριστός – η Εκκλησία).
Στην Ελληνική ιστορία και παράδοση απηγορευόταν πάντοτε από τους αρχαίους χρόνους η ομοφιλοφυλία με τα παρεμφερή. Στην Αθηναϊκή Δημοκρατία απηγορεύετο όπως και παντού. Υπήρχαν νόμοι οι οποίοι απηγόρευαν τον εταιρισμό και άλλες όμοιες πράξεις. Όταν αναφέρονταν σε εραστή και ερωμένο, εννοούσαν τον διδάσκαλο και τον μαθητή, ποτέ όμως δεν είχαν και δεν δικαιολογούσαν τετελειωμένες ομοφιλοφυλικές πράξεις. Ομοίως δεν υπήρχε νόμος ή έθιμο υπέρ της ομοφιλοφυλίας (με τα παρεμφερή), ούτε επί Ρωμανίας (Βυζαντίου), ούτε ποτέ άλλοτε.
Συνεπώς οποιαδήποτε μόδα ή κήρυγμα ή πράξη ή νόμος υπέρ της ομοφυλοφιλίας είναι αντίθετη προς τον Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό.
Οι μονογενεϊκές οικογένειες δεν είναι το ιδανικό και τέλειο, αλλά δεν διαστρέφεται το πατρικό ή το μητρικό πρότυπο. Η οικο-γένεια έχει ως βάση τον οίκο και το γένος. Με τις τάσεις που επιφέρουνε διαστρέφεται το πρότυπο ανδρός και γυναικός, πατρός και μητρός, συγχύζοντας τα παιδιά και διαλύοντας την κοινωνική συνοχή.
Τα πρότυπα αυτά (ανδρός-γυναικός, πατρός-μητρός) δεν επεβλήθησαν από κάποια μόδα ή από κάποιο καθεστώς, αλλά είναι φυσικά. Για να υπάρχει ζεύγος (ζευγάρι) πρέπει να υπάρχουν δύο ετερώνυμα όντα ή στοιχεία, όπως είναι οι τροχοί στα αμάξια ή όπως είναι τα υποδύματα (παπούτσια). Αν είναι ομώνυμα, τότε το αμάξι δεν πορεύεται και τα πόδια δεν γίνεται να βαδίσουν, άρα δεν αποτελούν ζεύγος και μη αποτελώντας ζεύγος, δεν υφίσταται συνοχή.
Αγάπη σε όλους και σε ομοφυλόφιλους, και σε μη Έλληνες, και σε μη Χριστιανούς ακόμα και στους πολεμίους, αλλά αγάπη όπως την κηρύττει ο Χριστός.
Και με την βούλα αυτό το κράτος με την αποδοχή ή την αδιαφορία μεγάλου μέρους του λαού πηγαίνει ...
κόντρα στον Χριστιανισμό και τον Ελληνισμό. Σε κάθε περίσταση ευκαιρία για αγώνα και ομολογία πίστεως.
Πηγές:
Καινή Διαθήκη
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
(Κεφάλαιον 10, στίχοι 6-9): Λέει ο Ιησούς Χριστός:
“ἀπὸ δὲ ἀρχῆς κτίσεως ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός· ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ μία σάρξ· ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω”
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’
(Κεφάλαιον 6, στίχοι 9-10): Λέει ο Απόστολος Παύλος
“ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι.”
Αισχίνης: Κατά Τιμάρχου (μέσα γίνεται και αναφορά στους νόμους του Σόλωνος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου