Του ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ
Υπάρχουν χώρες στις οποίες ορισμένες μορφές πολιτεύματος ή σύμβολα τους, είναι συνταγματικά απαγορευμένα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η Ομοσπονδιακή Γερμανία όπου είναι απολύτως απαγορευμένη η οποιαδήποτε έκφραση ναζισμού/φασισμού/εθνικοσοσιαλισμού, αλλά και η συντριπτική πλειονότητα των συμβόλων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Όμοια και σε δύο από τις τρεις Βαλτικές χώρες (σε Λετονία και Λιθουανία, στην Εσθονία το ζήτημα βρίσκεται υπό εξέταση από το... 2007), απαγορεύεται η οποιαδήποτε χρήση των κομμουνιστικών ή των ναζιστικών συμβόλων.
Βλέπετε, όλες αυτές οι χώρες και κάμποσες ακόμη (π.χ. Νότιος Κορέα, Γεωργία) έχουν υποστεί μεγάλες και πολλαπλές καταστροφές από αμφότερα τα άκρα του σκοταδισμού και προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατεύσουν τους πολίτες τους από ιδεολογίες διαβρωτικές και στηριγμένες στο μίσος και την κακώς εννοούμενη κι εκφρασμένη διαφοροποίηση (λέγε με ρατσισμό).
Ομοιοπαθής με όλες και η Ελλάδα, όπου τα χρόνια της Κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα ακολουθήθηκαν από έναν αιματοβαμμένο εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος έφερε αδέρφια να σφάζουν αδέρφια και απλούς, καθημερινούς ανθρώπους να μεταμορφώνονται σε θεριά ανήμερα, ικανά για τις πλέον επαίσχυντες πράξεις, για τις ποταπότερες θηριωδίες!
Με αυτό το παρελθόν, θα περίμενε κανείς να υπάρχει μια απέχθεια στα σχετικά πολιτικά κόμματα και μορφώματα. Παραδόξως πώς, πιθανότατα λόγω της απόλυτα στρεβλής αίσθησης μέτρου για τη Δημοκρατία, η ελληνική κοινωνία βλέπει με ιδιαίτερη ανεκτικότητα, τους συνεχιστές εκείνων που προκάλεσαν τα δεινά. Όχι άδικα μιας και όλα τα μέρη ζουν (σχετικά) αρμονικά και συμφιλιωμένα, κάμποσες δεκαετίες.
Από του σημείου της ανεκτικότητας βάσει δικαιωμάτων ελευθερίας του ατόμου και καλής θέλησης (με μια γερή δόση ενοχών βεβαίως, βεβαίως), μέχρι εκείνου όπου γίνεται αποδεκτό να πραγματοποιούνται προσπάθειες προσηλυτισμού με προκάλυμμα εκδηλώσεις μνήμης πολύνεκρων μαχών, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Διαφορά που ενέχει μέχρι και ζήτημα ποινικών αδικημάτων και κυρώσεων. Συν την ενοχή αυτών που επί χρόνια ζητούσαν "να σταματήσουν οι γιορτές μίσους", κι όταν αυτό συνέβη, αυτοί συνέχισαν τις δικές τους, απτόητοι! Λες και το κόκκινο μίσος είναι καλό, ενώ τα υπόλοιπα κακά...
Όπως και να έχει, τα όσα είδαμε να "διαφημίζονται" για τις εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο Νεστόριο 13-16 Ιουλίου, στην 32η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (KNE), κάθε άλλο παρά συμφιλιωτικά και "ειρηνικά" μπορούν να θεωρηθούν. Εκτός και εάν κάποιος μπορεί να πιστέψει ότι στο ΚΚΕ πιστεύουν ότι το "τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε!" θα επιτευχθεί με… ανθοδέσμες και ειρηνικές πορείες. Ή πως τα λόγια του Πωλ Ελυάρ μέσα από Το Χωνί (όχι την γνωστή εφημερίδα της κρίσης αλλά την ντουντούκα των Δεκεμβριανών και των άλλων… συμφιλιωτικών εκδηλώσεων του Εμφυλίου) "προς τους φαντάρους του αστικού στρατού" ήταν ύμνος αδερφοσύνης και ενότητας. Που ήταν φυσικά! Αδερφοσύνης και ενότητας για να ενωθούν με τους κομμουνιστές και να σφάξουν τους υπόλοιπους...
Κάποτε σε μία εκπομπή του Τσαντιριού του, ο Λάκης Λαζόπουλος είχε πει για το ΚΚΕ πως η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, όπου λειτουργεί αντιπροσωπεία αυτοκινήτων μιας μάρκας που το εργοστάσιο έχει φαλιρίσει και κλείσει, προ πολλού. Από τότε ακόμη και η αντιπροσωπεία κατάντησε απλό φαναρτζίδικο/συνεργείο που προσπαθεί να διατηρήσει "ζωντανά" αυτοκίνητα-ιδεολογικά κουφάρια, με ότι παλιό ανταλλακτικό μπορεί να βρει.
Αυτό, στον βαθμό που η ελληνική κοινωνία επιθυμεί/χρειάζεται να διαθέτει στοιχεία γραφικότητας και να παρέχει δυνατότητες εκτόνωσης σε "οργισμένους" τύπους μέσω παρελθοντολογίας, είναι κατανοητό και αποδεκτό.
Εκείνο που δεν μπορεί να είναι ούτε κατανοητό, ούτε αποδεκτό για κανένα λόγο, είναι...
να επιτρέπει η Πολιτεία στον αρχιμάστορα του συνεργείου να μεταχειρίζεται κάθε μέσο για να πείσει… πελάτες, ότι μπορεί να μετατρέψει το διαλυμένο, ετοιμόρροπο Lada, σε ολοκαίνουργια, αστραφτερή ZiL που θα σαρώσει τους πάντες και τα πάντα στο πέρασμά της !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου