Μεγάλη αναταραχή προκάλεσε στις ιχθυοκαλλιέργειες της κοινωνικής δικτύωσης η συνέντευξη του Σαββόπουλου στον ΣΚΑΪ.
Τα πληκτρολόγια θύμωσαν.
Μήπως επειδή αποκάλεσε τον πρόεδρό τους μορφωμένο;
«Μορφωμένο να πεις τον Μητσοτάκη σου, Σαββόπουλε. Αυτόν που θέλεις αυτοδύναμο. Οχι τον δικό μας πρόεδρο, που από παιδί βρισκόταν στα χαρακώματα και πάλευε για τον λαό».
Το εξέλαβαν ως ειρωνεία;
Δεν νομίζω. Η κατανόηση κειμένου δεν φτάνει ώς εκεί. Εξάλλου, δεν πιστεύω ότι η ειρωνεία ήταν η πρόθεση του ποιητή. Από ευγένεια το είπε ο άνθρωπος. Σε καλούν στο σπίτι τους, καρφώνεται στο μάτι σου ένα σεμεδάκι με ροζ φούντες και λες «τι καλόγουστο σεμεδάκι».
Μήπως φοβήθηκαν ότι η επιθυμία του για αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας θα επηρεάσει τους τελευταίους αναποφάσιστους;
Σιγά τα ωά. Ο Σαββόπουλος είναι. Δεν είναι και ο Βενιζέλος – τον Ελευθέριο εννοώ. Αν και δεν θα έπρεπε να εκπλαγούν. Ο τραγουδοποιός είναι υπότροπος. Το 1989 είχε βγάλει «Το κούρεμα». Τι είχε γίνει τότε με τους «Κωλοέλληνες» –ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του– και το «Μητσοτάκ» – για τον Κωνσταντίνο, όχι για τον Κυριάκο. Πήγαιναν στην μπουάτ στην Κυδαθηναίων όπου έπαιζε και τον γιουχάιζαν. Και αυτός αναγκάσθηκε από σκηνής να πει: «Εξω οι μάζες».
Ησαν οι ίδιες μάζες που έβριζαν χυδαία τότε τον Χατζιδάκι και πολλοί απ’ αυτούς σήμερα ομνύουν στη μουσική του. Ο ίδιος δεν υπάρχει πια για να τους ενοχλεί με τις απόψεις του.
Βέβαια, τον Σαββόπουλο τον είχαν για «δικό» τους. Αν και ο ίδιος είχε τραγουδήσει «Δεν είμαι Πασόκα, δεν είμαι ΚΚΕ». Και στο τραγούδι του «Οι εκλογές μαντινάδα» υπάρχει ο στίχος για τον Κύρκο: «Το σκάει νομίζοντας κι αυτός πως ήμουν συμμαχία».
Ομως τίποτε απ’ αυτά δεν μετράει.
Εκείνο που μετράει είναι η έμμονη ιδέα της Αριστεράς, που τους κατατρύχει έως σήμερα. Ο κόσμος του πολιτισμού δεν μπορεί παρά να είναι αριστερός. Σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, η Αριστερά πίστευε πως τίποτε και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ηγεμονία της στις περίφημες «τέχνες και στα γράμματα». Η ηγεμονία τους έμεινε με την Ακρίτα, την Μποφίλιου, τον Μιθριδάτη και τους συνδικαλιστές ηθοποιούς που βαρέθηκαν να διαδηλώνουν. Τον Σαββόπουλο τον είχαν καταχωρίσει στις δυνάμεις του προοδευτικού τόξου.
Το ιχθυοτροφείο της Αριστεράς είναι θεματοφύλακας της δημοκρατίας αρκεί να μην έχεις άλλη άποψη.
Είναι δυνατόν ο Νιόνιος της ΕΦΕΕ να υποστηρίζει τον Μητσοτάκη;
Ναι, είναι δυνατόν. «Οι καιροί αλλάζουν δίχως να κοιτάζουν τη δικιά μας μελαγχολία».
Μίλησε σαν να εξομολογείται δημόσια, αφού το έργο του του δίνει αυτό το δικαίωμα. Κι αυτό τους θύμωσε ακόμη περισσότερο.
Θα προτιμούσαν...
να τους κουνήσει το δάχτυλο θυμωμένος, για να δικαιώσει τον δικό τους θυμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου