Κάθε χρόνο ένας μεγάλος αριθμός παιδιών –περί τα 1.000– δίνουν εξετάσεις σε δραματικές σχολές. Ελάχιστοι περνούν στις κρατικές –του Εθνικού δέχεται μόνον 16– και οι υπόλοιποι κατευθύνονται στις ιδιωτικές.
Ουκ ολίγες φορές, φίλοι ηθοποιοί μου έχουν αναφέρει το πολύ μέτριο επίπεδο ιδιωτικών σχολών. Οσοι εισάγονται, βεβαίως, επιλέγονται αρχικά από τη σχολή και κατόπιν από επιτροπές εισαγωγικών εξετάσεων, οι οποίες ορίζονται από το υπουργείο Πολιτισμού. Οι επιτροπές αυτές «νομιμοποιούν» το ταλέντο κάθε υποψηφίου, αλλά –ας μη γελιόμαστε– απαιτείται ένας ικανός αριθμός εισακτέων για να επιβιώσει οικονομικά η σχολή. Από την άλλη, πολλοί ηθοποιοί κάνουν μαθήματα προετοιμασίας στους υποψηφίους και άρα αυτός ο κύκλος εργασιών εξυπηρετεί τον κλάδο που μαστίζεται από ανεργία και ετεροαπασχόληση.
Ως εκ τούτου, ένα ζήτημα είναι οι ηθοποιοί να αναλογισθούν πόσο συμβάλλουν στην αναβάθμιση των σπουδών που ζητούν από τα συναρμόδια υπουργεία.
Ενα δεύτερο ζήτημα είναι ποια επαγγελματικά δικαιώματα συνδέονται με ένα πτυχίο. Το προφανές είναι ο απόφοιτος δραματικής σχολής να παίζει σε θέατρο, σινεμά, τηλεόραση κ.λπ.
Μπορεί να διδάξει στην εκπαίδευση;
Για το θέμα αναπτύσσεται διελκυστίνδα ανάμεσα σε αποφοίτους δραματικών σχολών και θεατρικών τμημάτων ΑΕΙ. Απαιτούνται καθαρές λύσεις, διότι η εκπαίδευση έχει μετατραπεί σε πεδίο άσκησης λαϊκίστικων πολιτικών. Οι ώρες των αναλυτικών προγραμμάτων πρέπει να καθορίζονται, όχι από τις ανάγκες των κλάδων για θέσεις εργασίας αλλά από την εκπαιδευτική στόχευση. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση π.χ. η θεατρική αγωγή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα έως τη Δ΄ Δημοτικού. Η διδασκαλία γίνεται μόνο από αποφοίτους ΑΕΙ, κατόχους πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας. Εχουμε συμφωνήσει ως πολιτεία για την πρόσληψη στον δημόσιο τομέα ότι δεν υπάρχουν υποκειμενικά κριτήρια, αλλιώς το σύστημα θα ήταν έωλο σε ρουσφέτια. Αρα όσο καλός είναι ένας ηθοποιός ή έχει «γκελ» με τα παιδιά, πρέπει να πληροί τα κριτήρια που αποκτώνται από τυπικά αναγνωρισμένες σπουδές.
Το ΣΕΗ εμφανίζεται να έχει στελέχη καταρτισμένα για να αντιμετωπίσουν τεχνικά, συνδικαλιστικά θέματα.
Γνωρίζουν πως η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά και ότι...
χρειάζεται γενναιότητα για να καθαρίσουν τα του οίκου των δραματικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου