ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Από τον εκτσογλανισμό στην εξαθλίωση

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Πέμψω τοι σε δυσθρόοις γόοις». Είναι η αποστροφή του Χορού που συνοδεύει τον Ξέρξη στην απελπισία του. Ετσι τελειώνει το έργο του Αισχύλου «Πέρσες». Υπό κανονικές συνθήκες. 

Ομως, προχθές στην Επίδαυρο, οι συνθήκες δεν ήσαν ακριβώς κανονικές. Το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών αποφάσισε να προσθέσει στο κείμενο του Αισχύλου μερικούς στίχους δικής του εμπνεύσεως. Το εν λόγω σωματείο εξήγησε στο κοινό ότι εκπροσωπεί τον λαό και καταδικάζει την απόφαση του δικαστηρίου που άφησε ελεύθερο τον κ. Λιγνάδη ώσπου να εκδικασθεί η έφεσή του. Καμία σχέση με τους Πέρσες.  

Ομως, πρώτον, μάθαμε ότι η Επίδαυρος ανήκει στο ΣΕΗ. Αν τολμούσα να πω ότι με κυνηγάει ένας απίθανος τύπος για ισλαμοφοβία και παρότι οι υποθέσεις μπαίνουν στο αρχείο εκείνος συνεχίζει να με συκοφαντεί, θα με έδιωχναν πυξ λαξ. Ομως, το εν λόγω ΣΕΗ εκπροσωπεί τον λαό. Είναι το δεύτερο που μάθαμε.  

Τρίτον και σπουδαιότερο, ότι, ως εκ των προηγουμένων, συνάγεται ότι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να αποφασίζει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΕΗ. Παρακαλώ, μην περιμένετε να επιχειρηματολογήσω περί λαϊκών δικαστηρίων που ονειρεύονται στο ορφανοτροφείο του Ροβεσπιέρου. Διότι το ζήτημα έχει την πλάκα του. Και θα είχε ακόμη περισσότερη πλάκα αν μερικοί συμπολίτες μας δεν επιθυμούσαν την επαναφορά της ανθρωποθυσίας ως εξιλαστήριου τελετουργικού της δημοκρατίας μας. Αυτοί δηλώνουν αριστεροί. Δεν έχει σημασία. Τα συμπλέγματα δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο.

Την πλάκα την οδηγεί στα άκρα καθηγητής Ιστορίας ονόματι Λιάκος, ο οποίος σε ανάρτησή του υποστηρίζει πως η παρέμβαση των συνδικαλιστών του ΣΕΗ αναδεικνύει την ουσία των παραστάσεων της αρχαίας τραγωδίας. Ετσι, λέει, γινόταν και τότε. Μη μου στενοχωριέστε, και κυρίως εσείς εκεί στο βάθος μη χαχανίζετε εις βάρος του κ. καθηγητού. Διεκδικεί το δημοκρατικό πέντε της ημιμάθειάς του. Γνωρίζει, δε, ότι ως ημιμαθής που απευθύνεται σε αμαθείς, έχει το πάνω χέρι. Ηξερα ότι το κοινό παρενέβαινε αν θεωρούσε ότι το θέαμα δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες του. Δεν ήξερα ότι παρενέβαινε επί παντός επιστητού και μάλιστα διά των συνδικαλιστικών εκπροσώπων του. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.

Εκτσογλανισμός εναντίον εξαθλίωσης. Είναι το ντέρμπι της σύγχρονης Ελλάδας.  

Θράσος χρειάζεται.  

Θράσος για να πιστεύεις ότι...

 

 η Επίδαυρος σου ανήκει, για να πιστεύεις ότι «λαός» είναι το συνδικάτο σου. Ολα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το γεγονός ότι ο Λιγνάδης έχει καταδικασθεί για δύο βιασμούς.  

Και βέβαια είναι ένοχος. Το θέμα είναι ποιος έδωσε το δικαίωμα σε όλους αυτούς να μιλούν στο όνομα του λαού και να καταφέρονται κατά της δημοκρατίας στο όνομα του «κοινού περί δικαίου αισθήματος».