ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Παράταιρη «ολιστικότητα»

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΜΟΥΚΑΛΑ

Παγκόσμιο φαινόµενο η κλιματική κρίση, άρα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για τις πυρκαγιές, μη μιζεριάζετε. Παγκόσμιο φαινόμενο η πανδημία, άρα όσοι είναι να πεθάνουν, θα πεθάνουν· κι αν είναι και τριάντα χιλιάδες, ας το δούμε στωικά το θέμα, αφού εδώ γεννήθηκε και ο στωικισμός. Παγκόσμιο φαινόμενο ο πληθωρισμός και η ακρίβεια, απόρροια και της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, άρα ας μη μας παίρνει το παράπονο που το μηνιάτικο εξατμίζεται ταχύτερα από τη βενζίνη…

Για αρκετούς η παγκοσμιοποίηση είναι η Μεγάλη Ευκαιρία για χρήμα, περισσότερο χρήμα, και για ισχύ, περισσότερη ισχύ. Για άλλους είναι η Μεγάλη Συνωμοσία – των σιωνιστών, των νεοεποχιτών κτλ. Για την κυβέρνησή μας, και ειδικά για τον επικεφαλής της, που χρησιμοποιεί κατά κόρον το εν λόγω αυτοαπαλλακτικό μοτίβο, η παγκοσμιοποίηση είναι η Μεγάλη Εξήγηση. Ολα τα ερμηνεύει και τα τακτοποιεί.

Οτι και ο πληθωρισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο το γνωστοποίησε προχθές ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης σε φοιτητές και νέους εργαζομένους. Μολαταύτα ο πληθωρισμός παραμένει οικονομικό φαινόμενο, όχι φυσικό. Που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν μεν πολλά κοινά προβλήματα, κάνουν όμως ό,τι καλύτερο μπορούν για να κρατήσουν χαμηλά τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Γι’ αυτό και οι τιμές και τα ποσοστά δεν είναι ίδια σε όλες τις χώρες.

Είπε όμως και άλλα πράγματα στους νέους ο πρωθυπουργός, πατερναλιστικότερα και φιλοσοφικότερα. Κατ’ αρχάς, επανέλαβε εμφατικά πως «η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει μια εξαιρετική ποιότητα ζωής». 

Σωστά. Και για να το πω λαϊκιστικά, για να απολαύσεις ζωή εξαιρετικής ποιότητας δεν είν’ ανάγκη να πάρεις δεκατιανό μέσα στην πισίνα ξενοδοχείου της Σαντορίνης. Αν πετύχεις καλό ψωμί, νόστιμη ντομάτα και πιπεράτη φέτα, τύφλα να ‘χουν τα χαβιάρια. Το ξέρουν αυτό όσοι το συνηθίζουν εξ ανάγκης. Δεν χρειάζεται να τους το λένε όσοι δεν δυσκολεύονται στον βίο τους· ηχεί παράταιρο, αν όχι προκλητικό.

Και η πρωθυπουργική συμβουλή; 

«Δεν είναι το μοναδικό κίνητρο το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά». Σωστά. Μόνο που...

 

 και αυτό ηχεί παράταιρο όταν λέγεται από ανθρώπους που ξαφνιάζονται πληροφορούμενοι πως υπάρχουν και κάποιοι αναγκασμένοι να ζουν με τον μισθό τους.  

Και κάποιοι άλλοι, άνεργοι, που πριν νοιαστούν για την ποιότητα της ζωής τους, έχουν να πολεμήσουν για την αξιοπρέπειά της.