Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ
Προχθες το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη μια ομάδα συμπολιτών που διαδήλωνε εναντίον της προστασίας των έργων για την κατασκευή βιβλιοθήκης στη Σχολή Θετικών Επιστημών στο ΑΠΘ κατέληξε να συγκρούεται με τα ΜΑΤ που προστατεύουν την εν λόγω κατασκευή. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος με έναν διαδηλωτή να καταλήγει στο Ιπποκράτειο όπου διαγνώσθηκε με «προσωρινή απώλεια ακοής» και «κάκωση στο πρόσωπο» (τα εισαγωγικά γιατί τα γράφω όπως τα διάβασα στον συντροφικό τύπο).
Κανονικά το περιστατικό δεν θα με απασχολούσε, πρώτον γιατί, ενώ εγώ φοβάμαι πολύ μη χτυπήσω, είμαι σίγουρος πως το ίδιο δεν ισχύει για τους γενναίους αγωνιστές συμπολίτες που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, και δεύτερον γιατί βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρουσα την περιγραφή της παράνοιας του να χρειάζεται αστυνομία για να κατασκευαστεί βιβλιοθήκη σε πανεπιστήμιο. Όμως το περιστατικό με απασχόλησε εξαιτίας του συντρόφου Νάσου Ηλιόπουλου ο οποίος, πιστός στην αριστερή παράδοση, αποφάσισε να το εκμεταλλευτεί με μια φεϊσμπουκική ανακοίνωση στην οποία διαβάζουμε τις συνήθεις κλάψες περί αυταρχισμού (ναι, στο συντροφικό μυαλό είναι αυταρχισμός να προστατεύεται ο πανεπιστημιακός ή οποιοσδήποτε άλλος χώρος), τις συνήθεις συγκρίσεις του ζαμπόν με το ταμπόν αλλά και μια φράση η οποία μου φάνηκε υπερβολική ακόμα και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
«Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει νεκρό στα πανεπιστήμια;» αναρωτιέται ο σύντροφος Νάσος και δεν ξέρω τι φταίει για την απορία αυτή.
Φταίει η απουσία κατανόησης της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας; Φταίει η υποτίμηση των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται; Ή μήπως φταίει κάποια αδυναμία να κρύψει τους ευσεβείς πόθους της παράταξής του;
Ακόμα κι ένα λίγο μεγάλο παιδί καταλαβαίνει ότι καμία κυβέρνηση, από την καλύτερη μέχρι τη χειρότερη, δεν θέλει κανέναν απολύτως νεκρό. Πολύ περισσότερο μια κυβέρνηση που, αντιθέτως με τα καθεστώτα που θαυμάζουν οι σύντροφοι, εκλέγεται σε κανονικές εκλογές. Ένας νεκρός είναι αυτό που κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, ειδικά όταν απέναντί της έχει μια αντιπολίτευση που (αν κρίνουμε από το παρελθόν) δεν θα διστάσει να τον χρησιμοποιήσει για να προκαλέσει χάος. Αυτός άλλωστε (υποθέτω πως) είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η αστυνομία είναι ιδιαιτέρως ανεκτική ακόμα και με τους πιο βίαιους διαμαρτυρόμενους συμπολίτες.
Την κυβέρνηση (καμία κυβέρνηση) δεν την συμφέρει ο νεκρός. Δεν τη συμφέρουν ούτε καν τα επεισόδια όπως και καμία αναταραχή.
Αντιθέτως, ένας νεκρός μετά από σύγκρουση με αστυνομικές δυνάμεις θα έφερνε τα Χριστούγεννα 7 μήνες πιο νωρίς για την αντιπολίτευση. Θα της έδινε τη δυνατότητα να κάνει αυτό που πολλές φορές έχει κάνει και την έχει ωφελήσει στο παρελθόν. Οι σύντροφοι είναι εκτός συναγωνισμού στην εκμετάλλευση νεκρού και σίγουρα δεν θα άφηναν άλλη μια μακάβρια ευκαιρία να πάει χαμένη. Όπως άλλωστε έχει ομολογήσει και η συντρόφισσα Αχτσιόγλου, «η κανονικότητα στην πραγματικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά».
Δεν θέλω να πω ότι όλοι οι σύντροφοι προσεύχονται μπροστά σε εικονίσματα του Μαρξ και του Τσε και του Βελουχιώτη να υπάρξει νεκρός. Φαντάζομαι θα υπάρχουν αρκετοί ανάμεσά τους που δεν έχουν ξεπεράσει όλους τους δισταγμούς τους. Δεν υπάρχει όμως απολύτως τίποτα που να δείχνει ότι θέλουν να τον αποφύγουν.
Όλα, από τις λέξεις μέχρι τις πράξεις, δείχνουν ότι η αξιωματική αντιπολίτευση επιθυμεί τα πνεύματα να οξυνθούν όσο γίνεται περισσότερο. Από υστεροβουλία ή από απερισκεψία μικρή σημασία έχει και δεν μπορώ να το ξέρω. Αυτό που ξέρω και το ξέρουν ακόμα και τα λίγο μεγάλα παιδιά είναι πως, αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να επωφεληθεί από έναν νεκρό, αυτός είναι η αντιπολίτευση και ειδικά αυτή η αντιπολίτευση που, επειδή το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, έχει το know το how.
Αυτά όλα όμως είναι στην αλφαβήτα της πολιτικής και αποκλείεται ακόμα και ο σύντροφος Νάσος να μην τα ξέρει. Όμως γράφει σαν να τα αγνοεί και αν πρέπει οπωσδήποτε να βρούμε ένα γιατί, νομίζω ότι θα καταλήξουμε στο...
πόσο υποτιμά αυτούς στους οποίους απευθύνεται. Ή μάλλον στο πόσο καλά τους ξέρει. Άλλωστε ο ίδιος πιθανότατα θα ξέρει το κοινό του καλύτερα από εμάς και μπορεί να ξέρει ότι οι άνθρωποι που τον παίρνουν στα σοβαρά όταν αναρωτιέται αν η κυβέρνηση θέλει νεκρό καταλαβαίνουν λιγότερα κι από ένα λίγο μεγάλο παιδί. Αλλά αυτοί είναι και οι πιο χρήσιμοι. Οι πιο εύκολο να παρασυρθούν και να δράσουν εναντίον της κανονικότητας που «ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την αριστερά». Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου