ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ: Το ελληνικό υπερόπλο

Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

Μιλάμε συχνά για Ραφάλ, υποβρύχια, F-16 και άλλα «υπερόπλα» που διαθέτει το ελληνικό οπλοστάσιο. Ξεχνάμε, όμως, ένα βασικό υπερόπλο, που σίγουρα δεν μπορεί να αποκτήσει η Τουρκία ό,τι και αν κάνει. Την ελληνική Διασπορά σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα το ελληνοαμερικανικό λόμπι.

Η ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο και η υποδοχή στον Λευκό Οίκο ήταν σε μεγάλο βαθμό προϊόν σχέσεων και ενεργειών δεκαετιών. Σημαντικοί Ελληνοαμερικανοί, σε συνεργασία με Ελληνες διπλωμάτες, ενεργοποίησαν τις διασυνδέσεις τους και το πέτυχαν. Επειδή η Αμερική είναι μια χώρα και ένα σύστημα που βασίζονται στις προσωπικές σχέσεις, ήταν αρκετοί όσοι σήκωσαν το τηλέφωνο και μίλησαν σε πρόσωπα-κλειδιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις έπρεπε να καμφθούν οι αντιρρήσεις αξιωματούχων του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας ή άλλων υπηρεσιών, οι οποίοι ανησυχούσαν για τις αντιδράσεις της Αγκυρας.

 
Το ελληνοαμερικανικό λόμπι δεν βρίσκεται στην καλύτερή του φάση, για πολλούς και διά-φορους λόγους. Είμαστε όμως τυχεροί γιατί άνθρωποι-κλειδιά, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος, η αντιπρόεδρος, η πρόεδρος της Βουλής, οι τρεις πρώτοι δηλαδή στην αμερικανική ιεραρχία, έχουν παλιές και δοκιμασμένες σχέσεις με σημαίνοντες Ελληνοαμερικανούς.

Είναι εξαιρετικά στενάχωρο να βλέπει κανείς πικρόχολα σχόλια και επιθέσεις σε ορισμένους από αυτούς. 

Προφανώς υπάρχουν Ελληνοαμερικανοί που δια-θέτουν άπειρες διασυνδέσεις, αλλά δεν δίνουν μία δεκάρα για την Ελλάδα ή την Κύπρο. Τους ενδιαφέρει η αυτοπροβολή τους και, ενίοτε, ένα καλό ντιλ. Ζουν άλλωστε σε άλλη δεκαετία και δεν καταλαβαίνουν ότι το μοντέλο του «θείου από την Αμερική» τελείωσε. 

Υπάρχουν όμως και εκείνοι που βοηθούν τα ελληνικά συμφέροντα, όπου και όπως μπορούν. Το έκαναν και με τον κ. Τσίπρα, προκαλώντας τον θυμό κάποιων. Τη «φανέλα» κοιτάνε , όχι ποιος τη φοράει. Αν βέβαια τη χώρα εκπροσωπεί κάποιος που μπορεί να μιλήσει πειστικά στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας και μοιράζεται ίδιες αξίες, σαφέστατα και τους κάνει υπερήφανους και βοηθάει πολύ στην προώθηση των ελληνικών θέσεων. Αυτό ήταν ολοφάνερο την περασμένη εβδομάδα στην Ουάσιγκτον.

Διαθέτουμε λοιπόν ένα υπερόπλο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για τον Ελληνα πρωθυπουργό, όποιος κι αν είναι, ότι την κρίσιμη στιγμή θα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να μιλήσουν στον πρόεδρο και σε άλλους αξιωματούχους στις ΗΠΑ. 

Το ελληνικό κράτος, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔοΡΑΓΙΑΔΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Οι τεράστιοι ΚΙΝΔΥΝΟΙ από την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ. Πώς η Ελλάδα ΤΕΛΕΙ ΕΝ ΑΔΙΚΩ στην υπόθεση του Ιρανικού πετρελαίου!

 

Toυ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη και Δένδια στη βάση της αρχής του δεδομένου είναι επικίνδυνη.

Προκειμένου να ικανοποιήσει αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες τη χώρα. Μπορεί η πολιτική αυτή να προσφέρει οφέλη στα δύο πρόσωπα που διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική αλλά είναι βλαπτική για τα ελληνικά συμφέροντα. Και εμάς, αυτό είναι που μας ενδιφέρει.

Όπως αποκαλύπτει η “Καθημερινή” σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ με το παρασκήνιο της υπόθεσης του ιρανικού πετρελαίου, η Ελλάδα τελεί εν αδίκω.

Μάλιστα, για να ικανοποηθεί το αμερικανικό αίτημα, ασκήθηκαν πιέσεις σε υπηρεσιακά όργανα της χώρας ενώ για ένα ζήτημα υψίστης σημασίας για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αφέθηκε να αποφασίσει ένας πρωτοδίκης ο οποίος είναι αμφίβολο, ακόμη, και αν κατάλαβε την υπόθεση που χειρίστηκε.

Αποτέλεσμα της δεδομένης εξωτερικής πολιτικής των δεδομένων είναι αυτήν την στιγμή το Ιράν να απαιτεί να πληρώσει η Ελλάδα το πετρέλαιο που κατασχέθηκε, διαφορετικά απειλεί να κατάσχει σε τακτά χρονικά διαστήματα απο ένα ελληνικό δεξαμενόπλοιο που πλέει στα νερά του Περσικού Κόλπου. Πέρα απο την μακροχρόνια ζημιά που έχουν υποστεί οι σχέσεις των δύο χωρών.

Παραθέτω αυτολεξεί τις σχετικές παραγράφους του ρεπορτάζ της “Καθημερινής”

“Αρμόδιοι αξιωματούχοι με άμεση σχέση με την υπόθεση εξηγούν ότι το αμερικανικό εμπάργκο στο ιρανικό πετρέλαιο έχει ισχύ στις ΗΠΑ, όχι όμως και στην Ε.Ε. Και ως εκ τούτου θέτουν υπό αμφισβήτηση την απόφαση του Πρωτοδικείου Χαλκίδας να προχωρήσει σε κατάσχεση των 107.000 τόνων ιρανικού πετρελαίου δυνάμει του αιτήματος του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης.

Το «Lana» κατέπλευσε ρυμουλκούμενο στο αγκυροβόλιο της Καρύστου στις 14 Απριλίου. Με διάταξή της η Αρχή για το ξέπλυμα προχώρησε στη δέσμευσή του, καθώς σύμφωνα με την αρχική ενημέρωση το δεξαμενόπλοιο ανήκε σε ρωσική τράπεζα που συγκαταλέγεται στις 800 και πλέον οντότητες σε βάρος των οποίων έχουν τεθεί σε ισχύ κυρώσεις μετά τη ρωσική εισβολή. Κατόπιν ελέγχου, ωστόσο, προέκυψε ότι στα μέσα Μαρτίου, και σίγουρα πριν από τον κατάπλου του στην Κάρυστο, το δεξαμενόπλοιο είχε μεταβιβαστεί στην επίσης ρωσική εταιρεία Transmorflot, σε βάρος της οποίας πάντως δεν έχουν τεθεί σε ισχύ κυρώσεις.

Ως εκ τούτου, η Αρχή για το ξέπλυμα ήρε τη διάταξη για τη δέσμευση του πλοίου, εκτιμώντας ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο.

Με ορατό το ενδεχόμενο να επιτραπεί ο απόπλους του «Lana», το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης απέστειλε στις 20 Απριλίου αίτημα δικαστικής συνδρομής ζητώντας αυτή τη φορά τη δέσμευση όχι του πλοίου, αλλά του φορτίου του. Στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται συγκεκριμένα ότι η εισαγγελία της περιφέρειας Κολούμπια, το FBI και η υπηρεσία Ερευνών Εσωτερικής Ασφάλειας (Homeland Security Investigation – HSI) διεξάγουν έρευνα για μεταφορά ιρανικού πετρελαίου, «τα έσοδα του οποίου θα υποστηρίξουν μια ξένη τρομοκρατική οργάνωση κατά παράβαση της ποινικής νομοθεσίας των ΗΠΑ».

Το αίτημα δικαστικής συνδρομής διαβιβάστηκε στα αρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, πριν καταλήξει στο αρμόδιο (λόγω Καρύστου) Πρωτοδικείο Χαλκίδας για εκτέλεση, ήτοι να προχωρήσει στην κατάσχεση των 100.000 τόνων πετρελαίου και τη μετάγγισή τους σε δύο άλλα δεξαμενόπλοια.
«Σας διαβιβάζουμε το από 20 Απριλίου 2022 κατεπείγον αίτημα δικαστικής συνδρομής του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και παρακαλούμε να μεριμνήσετε για την άμεση ικανοποίηση αυτού», αναφέρεται σε επίσημο κυβερνητικό έγγραφο που βρίσκεται στη διάθεση της «Κ».

Την 20ή Μαΐου, αντίστοιχα, το Πρωτοδικείο Χαλκίδας με έγγραφο που φέρει την ένδειξη «Ακρως εμπιστευτικόν» ζητάει από το Λιμεναρχείο Καρύστου «να προχωρήσει στην παράδοση του κατασχεμένου φορτίου από το πλοίο “Lana” σε δύο πλοία ναυλωμένα από τις αιτούσες αμερικανικές αρχές».

Δυνάμει των παραπάνω και το αρχηγείο του Λιμενικού ενέκρινε με σήμα του προς το Λιμεναρχείο Καρύστου τη μετάγγιση του ιρανικού πετρελαίου σε μισθωμένα από τις ΗΠΑ δεξαμενόπλοια, παρά το γεγονός ότι η μετάγγιση πετρελαίου από ένα καράβι σε άλλο επιτρέπεται για περιβαλλοντικούς λόγους σε μόλις τρία σημεία στη χώρα: τη Λήμνο, την Πρέβεζα και την Κρήτη.

Οι πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν ότι ασκήθηκαν πιέσεις προκειμένου να καμφθούν οι ενστάσεις της επικεφαλής του Λιμεναρχείου επί της συγκεκριμένης διαδικασίας.
Η μετάγγιση του ιρανικού πετρελαίου από το «Lana» στα δεξαμενόπλοια «Ice Energy» και «Alkinoos» ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα και βρίσκεται σε εξέλιξη”.
 

Το αφήνω στην διακριτική σας ευχέρεια να κρίνετε ποιος έχει δίκαιο και αν η πολιτική των δεδομένων Μητσοτάκη και Δένδια εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας ή την βάζει σε περιπέτειες.
 

Την ίδια στιγμή ΗΠΑ και ΕΕ...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Έχει καταλάβει κανείς τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ;

 

Της Bίβιαν Ευθυμιοπούλου

Εντάξει. Οι θέσεις της «ανάλγητης, παράνομης κυβέρνησης της Δεξιάς του '50» μας είναι σαφείς. Θέλει να καταστείλει όλες τις εστίες ανομίας και ιδιαίτερα στους χώρους που είναι αδιανόητο να υπάρχουν, ώστε να εμπεδωθεί στους πολίτες το αίσθημα της ασφάλειας και της εμπιστοσύνης απέναντι σε ένα Κράτος που θα λειτουργεί σύμφωνα με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος που δεν είναι άλλη από αυτή τη φράση: στις δημοκρατίες ή πείθεις την πλειοψηφία για τις θέσεις σου ή υπακούς. Ένα κράτος που αυτό και μόνον αυτό αλλά υπό πολύ αυστηρές προϋποθέσεις διατηρεί το μονοπώλιο της βίας.

Άλλωστε το αίτημα για ασφάλεια και τάξη ήταν μία από τις τρεις κεντρικές προεκλογικές υποσχέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Της Νέας Δημοκρατίας που θυμίζουμε ότι αναδείχθηκε από τους πολίτες ως η αυτοδύναμη κυβέρνηση της χώρας, άσχετα αν κύκλοι προσκείμενοι στην αντιπολίτευση τη χαρακτηρίζουν «χουντική».

Μας είναι σαφές λοιπόν τι θέλει η κυβέρνηση. 

Αυτό που αδυνατούμε να καταλάβουμε είναι τι ακριβώς θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και τι ακριβώς υποστηρίζει στο θέμα που έχει ανακύψει με την υπό ανέγερση βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να πάρει σαφή θέση στο ερώτημα αν πρέπει να γίνει εκεί η βιβλιοθήκη. Κάποια από τα θεωρούμενα και σοβαρά στελέχη του μάλιστα μας είπαν ότι οι βιβλιοθήκες είναι έργα που απαιτούν μελέτη δεκαετιών. Μήπως η υπό ανέγερση βιβλιοθήκη δεν έχει μελετηθεί αρκετά; Μήπως χτίζεται χωρίς σχεδιασμό;  

Όποιος παρακολουθεί τις δημόσιες τοποθετήσεις του προέδρου και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα στα εύλογα αυτά ερωτήματα.

Σε προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα είχαμε υποστηρίξει την άποψη ότι είναι αδιάφορο πως θέλει να χρησιμοποιήσει η πρυτανεία του ΑΠΘ το χώρο που τελούσε υπό κατάληψη. Τα πανεπιστήμια πρέπει να εφαρμόζουν τις αποφάσεις των διοικήσεων τους κι αν η διοίκηση του ΑΠΘ έκρινε ότι το συμφέρον του ιδρύματος το υπηρετούσε καλύτερα ένα νυχτερινό κέντρο θα έπρεπε να προχωρήσει χωρίς να λογοδοτήσει στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ γι αυτό.

Το εντυπωσιακό βέβαια στην ιστορία αυτή παραμένει η απόσταση που διατηρούν από την πραγματικότητα. Εμείς, δεν θα σχολιάσουμε την τελευταία δημοσκόπηση που θέλει το 62,1% του δείγματος υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας γιατί βαριόμαστε να διαβάζουμε περί στημένων δημοσκοπήσεων. Θα θυμίσουμε απλώς στον κ.Τσίπρα ότι ήταν ακριβώς πριν από τρία χρόνια, στις Ευρωεκλογές του 2019, όταν του ήρθε η «κεραμίδα» του εκλογικού αποτελέσματος γιατί δεν πίστευε στις δημοσκοπήσεις και εν βρασμώ το βράδυ των εκλογών παραιτήθηκε για να το μετανιώσει στη συνέχεια.

Όλο αυτό είναι ενδιαφέρον για ένα λόγο ακόμα: μπορεί ο σκληρός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ των κ.κ. Φίλη, Τσακαλώτου, Δραγασάκη, Βρούτση να ξιφουλκεί εσωκομματικά με την ομάδα Τσίπρα-Πολάκη αλλά η πολυπληθέστερη ομάδα Τσίπρα-Πολάκη σύρεται από τους δεινόσαυρους του κόμματος, μακριά από την κοινωνία, σ' ένα θέμα που είναι απλώς αδύνατον να βρουν το δίκιο τους γιατί η στάση τους είναι παράλογη.

Περισσότερο βέβαια από την υπαινικτική και επί της ουσίας αποδοχή της πολιτικής βίας ως νόμιμου μέσου διεκδίκησης το πρόβλημα είναι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Μπαχαλολάγνοι

 


Toυ ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

Συνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Η υπουργός Παιδείας ανακοίνωνε τις αλλαγές που προτείνει στη διοίκηση και στη λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο Νίκος Φίλης εξέδιδε την ίδια ώρα ανακοίνωση για τα επεισόδια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι «προκαλεί με τη στάση της την έξαρση της βίας». «Οι σημερινές εικόνες στο ΑΠΘ θυμίζουν εποχές εκκαθαριστικών επιχειρήσεων της αστυνομίας στην Τουρκία και στη Λατινική Αμερική», κατέληγε ο τομεάρχης Εκπαίδευσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

(To τι πραγματικά συνέβη μεταξύ των τριάντα διαδηλωτών και των δέκα αστυνομικών στο ΑΠΘ, μπροστά από μια υπό κατασκευή βιβλιοθήκη, φαίνεται καθαρά στα βίντεο που ανέβασαν οι ίδιοι οι διαμαρτυρόμενοι στα κοινωνικά δίκτυα.)

Μία ημέρα πριν από τις ανακοινώσεις είχε δημοσιευθεί μια δημοσκόπηση, η οποία περιλάμβανε και ένα ερώτημα για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Σε αυτό, το 62,1% των ερωτηθέντων δήλωνε υπέρ του νέου Σώματος για τα ΑΕΙ. Υπέρ εμφανιζόταν και το 41,7% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Μπορεί κανείς να υποθέσει τι θα απαντούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οτι οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες για να δημοσιεύονται σε «πετσωμένα» ΜΜΕ. Οτι ο λαός θα δώσει την απάντησή του στην κάλπη για να διώξει τον Πινοσέτ των Βαλκανίων.

Την ίδια ακριβώς πεποίθηση για τις δημοσκοπήσεις είχε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και την περίοδο 2016-2019 – από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε πίσω στις μετρήσεις μέχρι και τη συντριπτική επιβεβαίωσή τους στις τρεις διαδοχικές εκλογές του 2019.

Δεν είναι, όμως, μόνο η (παρ)ανάγνωση των γκάλοπ. Απαράλλαχτη άποψη είχε και έχει ο ΣΥΡΙΖΑ και για τον αντίπαλό του. Ο Μητσοτάκης αντιμετωπιζόταν ως «κατασκεύασμα» του συστήματος. Το προβάδισμά του ήταν προϊόν επικοινωνιακής σκηνοθεσίας και όχι αυθεντικής επιρροής των απόψεων που εκείνος εξέφραζε. Παρά την εκλογική διάψευση, το μοτίβο δεν έχει αλλάξει: Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να «αναλύει» –τρόπος του λέγειν– τον πρωθυπουργό ως συστημική μαριονέτα χωρίς γνήσια πολιτική απήχηση.

Ετσι εξηγείται και το παράδοξο: Τρία χρόνια μετά τις εκλογές, η Κουμουνδούρου σπεύδει να πανηγυρίσει όταν οι δημοσκοπήσεις, των οποίων την αξιοπιστία δεν αναγνωρίζει, δείχνουν μονοψήφια διαφορά από τη Ν.Δ. Το μείζον εύρημα –του ποιος και υπό ποιες συνθήκες εξακολουθεί να κυριαρχεί– διαφεύγει από το οπτικό της πεδίο.

Το ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Το χαρακίρι του ΣΥΡΙΖΑ με το ΑΠΘ

 


Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΘΥΜΑΚΗ

Στην περίφημη ταινία «Life of Brian» των Monty Python (αυτή που ξέρουμε ως «Ενας προφήτης, μα τι προφήτης»), τα ένοπλα τμήματα του Λαϊκού Επαναστατικού Μετώπου της Ιουδαίας προελαύνουν μέχρι τη βάση του σταυρού όπου αργοπεθαίνει σταυρωμένος ο αθώος Μπράιαν. Οι αποφασισμένοι επαναστάτες εκδιώκουν τους έντρομους Ρωμαίους στρατιώτες που φυλάνε τον Μπράιαν και μετά, αντί να κατεβάσουν τον καταδικασμένο από τον σταυρό και να τον σώσουν, βγάζουν τα ξίφη τους και κάνουν χαρακίρι μπροστά του φωνάζοντας «τους δείξαμε». Αν στην θέση του Γολγοθά βάλουμε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και στην θέση των ένοπλων τμημάτων του Λαϊκού Επαναστατικού Μετώπου βάλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε μια υπέροχη μεταφορά του ευφάνταστου σεναρίου των Monty Python στη σημερινή (πραγματική) πολιτική μας ζωή.  

Ενώ ο μέσος λογικός Έλληνας παρακολουθούσε εμβρόντητος 30 μπαχαλάκηδες να σπάνε νύχτα με βαριοπούλες μια βιβλιοθήκη που ετοιμαζόταν εντός του πανεπιστημιακού χώρου και άλλους 200 να επιτίθενται την επομένη στους αστυνομικούς που αποφάσισαν να διαφυλάξουν το ξαναχτίσιμο της, άρχισαν να καταφθάνουν πίσω από τον λόφο ένα-ένα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για να επέμβουν. Από τον Φίλη ως τον Γαβρόγλου, απ’ τον Σκουρλέτη ως τον Μπάρκα, απ’ τον Ηλιόπουλο ως τον Πολάκη, από την Αναγνωστοπούλου ως τον Τσακαλώτο κι απ’ τον επίσημο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τα συριζαϊκά τρολ… όλοι τους με την σειρά, σαν υπνοβάτες που δεν είχαν την παραμικρή επαφή με το γύρω περιβάλλον, έβγαλαν τα επαναστατικά τους ξίφη από το θηκάρι και αυτοχειριάστηκαν μπροστά στο ελληνικό κοινό. Υποστήριξαν τους κατεδαφιστές της πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης.  

Το έκαναν ευθέως, απροκάλυπτα, δίχως «ναι μεν αλλά», δίχως στρογγυλεύσεις ή υποσημειώσεις.  

Το ανθολόγιο των δηλώσεων και των αναρτήσεών τους, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα λογικής επεξεργασίας ανθρώπων που επιζητούν την κατάκτηση της κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας. Μόνο θύματα επαναστατικού παλιμπαιδισμού που ξύπνησε εντός τους ο Προυντόν ή ο Μπακούνιν που είχαν διαβάσει στα δεκαεπτά τους, θα έπαιρναν το μέρος μπαχαλάκηδων που γκρεμίζουν βιβλιοθήκες. Επιστρατεύοντας μάλιστα φύρδην-μίγδην Κορκονέες, Γρηγορόπουλους, Λαμπράκηδες και όποιον άλλον τους κατέβαινε στο κεφάλι. 

Όχι τίποτα άλλο, έγιναν σοσιαλδημοκράτες σε αρχηγικό κόμμα εξουσίας που πάει για κυβέρνηση. 

Και μετά απ’ αυτό το πελώριο βήμα μετεξέλιξης τους, το μόνο που κατάφεραν ήταν...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΣΤΑΛΙΝΑΡΑΔΙΚΟ: Δηλαδή, τι περίμεναν στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το 99,1%;

Του ΑΝΔΡΕΑ ΣΤΑΣΙΝΟΥ

Η Κυριακή 29 Μαΐου ήταν μέρα με πρωϊνό ξύπνημα στον ΣΥΡΙΖΑ.  

Οσοι εξεπλάγησαν με την επιλογή της Ράνιας Σβίγκου για τη θέση της γραμματέως της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και προσπαθούν να καταλάβουν τι συνέβη, μοιάζει να ξέχασαν κάτι που έγινε μόλις πριν από δύο εβδομάδες. Όπως διαβάζουμε στην «Αυγή», στις εσωκομματικές εκλογές που έγιναν την Κυριακή 15 Μαΐου, «με 150.853 ψήφους ή αλλιώς με ποσοστό 99,1% εξελέγη ο Αλέξης Τσίπρας πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για πρώτη φορά από τη βάση του κόμματος, σύμφωνα με τα επίσημα οριστικά στοιχεία».  

Επειδή για τους περισσότερους ήταν απλά μία Κυριακή στο τέλος του Μαΐου και παρά το αεράκι πολλοί ήταν στις παραλίες, ιδού μια σύνοψη: Ο Αλέξης Τσίπρας, κατά την πρώτη συνεδρίαση της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε για τη θέση της γραμματέως την Ράνια Σβίγκου και για αυτή του αναπληρωτή γραμματέα τον Γιώργο Βασιλειάδη, σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, ότι τους ξέρει από παιδιά, και μπορεί να εγγυηθεί προσωπικά «για το ήθος τους, την εντιμότητά τους, την ανιδιοτέλεια και τη προσήλωσή τους στη συλλογική μας προσπάθεια».  

Η πρόταση του κ. Τσίπρα προκάλεσε έντονη αμηχανία στην αίθουσα του ξενοδοχείου όπου είχαν συγκεντρωθεί από νωρίς τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την ομιλία του προέδρου, στις 10.30 το πρωί. Το όνομα της Ράνιας Σβίγκου δεν αναμενόταν, «δεν είχε ακουστεί, δεν είχε διαρρεύσει» όπως ανέφεραν οι αρμόδιοι συντάκτες που καλύπτουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Σβίγκου –άλλοτε εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος– έγινε η πρώτη γυναίκα γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα θετικό. Και προφανώς θα ήταν λάθος να κριθεί κυρίως ως «φίλη» του κ. Τσίπρα – θα κριθεί για το έργο της, ασχέτως αν ο ίδιος ο πρόεδρος προέταξε το ηθικοπλαστικό και προσωπικό στοιχείο. Η ίδια και ο κ. Βασιλειάδης εκλέχθηκαν άνετα με ποσοστό 76,5%, εφόσον όσοι τους ψήφισαν προέκυψαν από τις εσωκομματικές εκλογές της 15ης Μαΐου. Είναι οι νέοι «300» της Κεντρικής Επιτροπής, ένα σώμα που ελέγχεται πλήρως από τον κ. Τσίπρα με την επιπρόσθετη νομιμοποίηση που του προσφέρει πλέον (σε όλες τις εσωκομματικές διαδικασίες που κινεί) η κάλπη στην οποία ψήφισαν 172.000 μέλη. 

Παρά τις εικασίες ότι η επιλογή της κυρίας Σβίγκου –αντί του Δημήτρη Τζανακόπουλου– είχε εν μέρει συμβιβαστικό χαρακτήρα, ότι ο κ. Τσίπρας δεν μπόρεσε δηλαδή να προτείνει ξανά τον κ. Τζανακόπουλο, οι αντιδράσεις που ακολούθησαν δεν έδειξαν κάτι τέτοιο. Ολοι έγιναν πρώην εκτός από έναν Μετά τις εξελίξεις της Κυριακής, μερίδα του Τύπου που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για «γροθιά του Αλέξη Τσίπρα στο κομματικό κατεστημένο» ξεχνώντας ίσως ότι τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί. Μετά το 99,1%, ο κ. Τσίπρας κινείται ελεύθερα. Με διαδικασίες, αλλά ελεύθερα. Επομένως, πιο σωστό θα ήταν να μπαίνει η λέξη «πρώην» μπροστά από κάθε αναφορά στους εσωκομματικούς αντιπάλους του κ. Τσίπρα: πρώην «κομματικό κατεστημένο», πρώην τάσεις, πρώην εσωκομματική αντιπολίτευση. 

Οσοι πασοκογενείς εντός ΣΥΡΙΖΑ μουρμούριζαν απογοητευμένοι ότι ήταν «τσάμπα κόπος» η συστράτευση για να γραφτούν 110.000 νέα μέλη (με ορισμένους παρατηρητές να εκτιμούν ότι κάποιοι σκέπτονται ακόμη και την επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ), ίσως υποτίμησαν τους λόγους που έγινε viral η φράση του Απόστολου Κακλαμάνη στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής: «Ο,τι άχρηστο είχαμε στο ΠΑΣΟΚ, ήρθε το βυτιοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ και το μάζεψε». 

Ενας από αυτούς που αντέδρασαν και στη δήλωση Κακλαμάνη και, κυρίως, στην επιλογή της Ράνιας Σβίγκου, ήταν ο Παύλος Πολάκης που υποστήριξε ότι η εν λόγω (προς Θεού, όχι ο Απ. Κακλαμάνης) δεν στήριξε τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», ο κ. Τσίπρας παίρνοντας τον λόγο, απάντησε στον κ. Πολάκη ότι «δεν είσαι εσύ ο αυθεντικός εκφραστής των 172.000 μελών» και ότι τα χιλιάδες μέλη «τα εκπροσωπούν ο καθένας και η καθεμία από μας».  

Αυτό που εννοούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλό: 172.000 μέλη ψήφισαν τους 300 της Κεντρικής Επιτροπής οι οποίοι στις 29 Μαΐου ψήφισαν τους 38 της Πολιτικής Γραμματείας. Συν ο πρόεδρος, η γραμματέας και ο αναπληρωτής γραμματέας που συμπεριλαμβάνονται ex officio, σύνολο 41. Αυτή η επαγωγική «σαραντοποδαρούσα», που θα έλεγε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, οδηγεί ασφαλώς σε έναν. Στον πρόεδρο. Είναι προφανές ότι η κυριαρχία Τσίπρα στον αρχηγικό πλέον ΣΥΡΙΖΑ τσιγκλάει τις προσωπικές φιλοδοξίες και τις προσδοκίες όσων αισθάνονται αδικημένοι ή φοβούνται ότι έπαιξαν τον ρόλο τους και τώρα τελείωσαν –έχει συμβεί άλλωστε και στο παρελθόν, όταν ο κ. Τσίπρας ήρθε σε ρήξη με την Αριστερή Πλατφόρμα, το καλοκαίρι του 2015. 

Επίσης, όσα συνέβησαν την Κυριακή, παρά τη νομιμοποίηση που απορρέει από άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, παραπέμπουν σε μια βαθύτερη κουλτούρα που την έχουμε δει ξανά σε αριστερά κόμματα (και όχι μόνο) στα οποία αποφασίζει ένας. Είτε βρίσκονται στην εξουσία είτε όχι.  

Από μια άποψη, ήταν αναμενόμενο. 

Διότι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Την Σβίγκου; Τι έκανε ο τρισμέγιστος!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ

«Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι; Ούδε σε γάμο ρίχνονται, ούδε σε χαροκόπι, μόνο ο Αλέξης πρότεινε, την Σβίγκου γραμματέα.» Η παράφραση του περίφημου δημοτικού άσματος, δεν εμπεριέχει την παραμικρή επίκριση για το πρόσωπο της Ράνιας Σβίγκου. Όχι μόνο διότι από πίττα που δεν τρώγω δεν με νοιάζει κι αν καεί, αλλά και διότι η κ. Σβίγκου δεν μου έχει δώσει καμιά αφορμή για να την καταχεριάσω. Μια χαρά αόρατη είναι.

Η παράφραση του άσματος της Δέσπως (που πολιορκείται από την Αρβανιτιά στου Δημουλά τον Πύργο και αρνείται να παραδοθεί αλλά αυτοανατινάζεται μαζί με νύφες και μ’ αγγόνια) οφείλεται στους δοξαστικούς που γράφτηκαν και ακούστηκαν (από τους δικούς του) για τον Τσίπρα μόλις έκανε την πρόταση. «Ρε τι κίνηση έκανε ο τρισμέγιστος! Πρότεινε την Σβίγκου! Μα που το σκέφτηκε ο μπαγάσας; Τι εκπληκτικής σύλληψης ντρίπλα ήταν αυτή!»

Τα διάβαζα και γελούσα. Τελικά ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κανονικό αρχηγικό κόμμα. Γέμισε αυλοκόλακες και λιβανιστήρια. Και το φλιτζάνι του καφέ να σηκώσει πια ο Αλέξης απ' το τραπέζι, θα αποτελεί απόδειξη της μεγαλοφυΐας και της διορατικότητας του. 

Θυμάμαι κάποτε τον Ανδρέα που έπρεπε να πετάξει κάπου, αλλά ο κακός καιρός καθυστέρησε την πτήση του πρωθυπουργικού αεροπλάνου. Όταν μετά από ώρες επιτράπηκε το ταξίδι, πηγαίνοντας προς το αεροπλάνο, ο Ανδρέας κοίταξε τον ουρανό που είχε καθαρίσει και είπε «πάμε καλά».Το ακούει κάποιος από τους παρατρεχάμενους, παίρνει τον Γιώργη τον Κουρή και του το λέει. Οπότε βγαίνει την άλλη μέρα η Αυριανή με οκτάστηλο τίτλο «Βαρυσήμαντη δήλωση Ανδρέα. Πάμε καλά.» Κι από κάτω μια τεράστια ανάλυση για το τι εννοούσε ο ηγέτης της Αλλαγής.  

Τα ίδια βλέπω και τώρα με τον καινούριο αρχηγικό ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι κάνει πλέον ο Αλέξης έχει τη σφραγίδα του μοναδικού και του ανεπανάληπτου. Η πρόταση για τη Σβίγκου είναι η απόδειξη εξάλλου.

Είναι -λέει- νέα. Εντάξει, αλλά εγώ μια δεκαετία και βάλε τη θυμάμαι στο κομματικό κουρμπέτι, δεν ήρθε και από την επαγγελματική πιάτσα για να μπολιάσει το κόμμα με ιδέες της έξωθεν κοινωνίας. 

Είναι -λέει- γυναίκα. Σύμφωνοι, αλλά και η Κεραμέως και η Βούλτεψη γυναίκες είναι, πλην δεν βλέπω κανέναν Συριζαϊκό σεβασμό απέναντι τους. 

Είναι -λέει- και αριστερή (ως πρώην συνεργάτιδα του Σκουρλέτη και μέλος των 53) αλλά και Προεδρική (ως κολλητή του Τσίπρα). Αυτό τώρα, το «είμαι και με τον έναν και με τον αντίθετο του», σίγουρα το διαφημίζουν για καλό; Στο χωριό μου εμένα, κάτι τέτοιους τους λένε καταφερτζήδες και τετραπέρατους.

Δέχτηκε -λέει- να μην είναι υποψήφια βουλευτής κι αυτό δείχνει τη σημασία που δίνει ο Τσίπρας στην αξία του κόμματος. Μπούρδες και να με συμπαθάτε. Αν δείχνει κάτι αυτό, είναι ότι η Σβίγκου είναι ξύπνια. Οπότε ξέρει ότι είναι προτιμότερο να κάνει τον γραμματέα σ’ ένα κόμμα που θα περάσει τεράστια εσωτερική κρίση μετά τις επερχόμενες δύο ήττες, παρά να γίνει (αν γίνει) μια απλή βουλευτίνα της αντιπολίτευσης.

Όσο για την δήλωση Τσίπρα ότι η καινούρια γραμματέας και ο αναπληρωτής της «δεν θα μπουν ούτε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει μετά την νίκη στις επόμενες εκλογές, για να μείνουν να δουλέψουν στο κόμμα», την εκλαμβάνω ως ανέκδοτο και υπομειδιώ. Γιατί...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το τρόπαιο του ΣΥΡΙΖΑ και οι εκλογές

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΥ

Στο ΣΥΡΙΖΑ όλοι ξέρουν, είτε δηλώνουν προεδρικοί, είτε ΡΕΝΕδες και ΟΜΠΡΕΛΑδες, είτε «53», ότι στις επόμενες εκλογές, μαζί ή θα επιπλεύσουν ή θα βουλιάξουν. 

Με αυτό το σκεπτικό ο πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας πρότεινε γραμματέα από τη μειοψηφία. 

Δεν πρότεινε την κ. Σβίγγου επειδή είναι… ηθικιά ούτε επειδή μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά.

Την επέλεξε για να αποκαταστήσει εν μέρει την ηρεμία και τη συνείδηση ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που ευαρεστήθηκε και o Παύλος Πολάκης που συνέδραμε τον πρόεδρο στο «ξεκάρφωμα», απέναντι στους Πασοκοφερμένους που ορέγονταν τη θέση του Γραμματέα, ως επιβράβευση για τον μηδισμό τους. Οι φυλές του ΣΥΡΙΖΑ συναισθάνονται ότι έχουν μείνει πίσω με τα σκυλιά, ενώ το καραβάνι της κυβέρνησης απομακρύνεται.

Ενώνονται ξανά κάτω από την πίεση της τελευταίας ευκαιρίας και της ελπίδας ότι μπορεί και δεύτερη φορά να γίνει το θαύμα. Ο εκλογικός νόμος που άλλαξαν σε απλή αναλογική και το «τρόπαιο» των δεκάδων δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης, χαλυβδώνει τη βούληση, ακονίζει τα όπλα τους και κάνει επιθετικότερο τον λαϊκισμό τους.

Για να κερδηθεί όμως το στοίχημα των μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα χρηματοδοτηθούν με πακτωλό ευρωπαϊκών πόρων τα επόμενα χρόνια, θα πρέπει η χώρα να ξεμπερδέψει με την ανηθικότητα του αριστερού λαϊκισμού και την αναγωγή της πολιτικής στο μανιχαϊστικό επίπεδο του καλού και του κακού, των «ηθικών» από τα «γενοφάσκια» και των «ανήθικων» από τη μήτρα.

Η Ελλάδα μέσα στους επόμενους λίγους μήνες αναμένεται - εκτός δραματικού απροόπτου- να κερδίσει την επενδυτική βαθμίδα και να βγει από την επιτήρηση, αναμένοντας πόρους 30 δισεκατομμυρίων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Οι προσομοιώσεις δείχνουν ότι αμέσως ή εμμέσως στο Ελληνικό ΑΕΠ θα προστεθούν μέχρι το 2026 3,5 μονάδες. Αυτό δεν θα συμβεί ούτε μαγικά, ούτε αυτόματα, ούτε νομοτελειακά.

Και αυτό θα επιτευχθεί εφόσον υλοποιηθούν - και στο χρόνο που πρέπει - έργα, επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα το οποίο υπέβαλλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ενέκριναν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Αλλά όσο η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να υπονομεύει με ακτιβισμούς και διχαστική συνθηματολογία την κοινωνική ειρήνη, οι μεταρρυθμίσεις που θα προωθεί η κυβέρνηση και θα μοιάζουν με την κίνηση του εκκρεμούς. Μια δράση και μια αντίδραση. Ένα βήμα μπροστά και ένα βήμα πίσω.

Θα φωνάζουν το σύνθημα «κάτω η απολυταρχίας της απληστίας» τα ίδια χείλη που φώναζαν ως κυβερνώντες επίθεση, υποχωρώντας, συνδιαλεγόμενοι με τα συμφέροντα που πολεμούσαν.

Αν για να διαφυλαχθεί η προοπτική της χώρας είναι αναγκαίο να υπάρξει ένα νέο συντριπτικό χτύπημα, δεν χρειάζονται δισταγμοί ούτε ως προς το χρόνο ούτε ως προς τον τρόπο.

Εκλογές με απολύτως προσωποποιημένα τα διλήμματα. Για παράδειγμα : 

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μίνι «ανταρσία» κατά Τσίπρα στην εκλογή Γραμματέως του κόμματος

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΕΡΗ

Ο άνθρωπος που «ήθελε να γίνει βασιλιάς» στον ΣΥΡΙΖΑ, υπέστη προχθες την πρώτη του αποκαθήλωση, χάνοντας για πρώτη φορά την ομόθυμη υποστήριξη.  

Ο Αλέξης Τσίπρας πρότεινε πέραν κάθε πρόβλεψης επί των ονομάτων που «σουλάτσαραν» στα δημοσιογραφικά γραφεία, ως Γραμματέα του κόμματος την Ράνια Σβίγκου.

Στο πρόσωπό της επεδείχθη η πρώτη ανταρσία, όχι μόνο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, αλλά και ενίων «προεδρικών», οι οποίοι είχαν πλαισιώσει τον Αλέξη και θεωρούσαν ότι έχουν καβατζώσει τη διεύθυνση του κόμματος.

Ιδιαίτερο σοκ έπαθαν οι πασόκοι, που πίστευαν ότι με την ισχύ του Αλέξη, και δι’ αυτού, ο γραμματέας θα ήταν δικός τους και το κόμμα θα ερχόταν στα χέρια τους, αποπέμποντας τους παλιούς γνήσιους συριζαίους - αυτούς που η μουσαφίρισα Τζάκρη είχε χαρακτηρίσει ως «αριστερίζουσες εκκρεμότητες»!

Κατά την εισηγητική του ομιλία ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια προσπάθεια να ενοχοποιήσει την λειτουργία των τάσεων (και ιδιαίτερα αυτή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης), δήλωσε «ναι στα ρεύματα ιδεών, όχι στις τάσεις καρικατούρες» που υπονομεύουν τη δημοκρατική λειτουργία του κόμματος.

Οι τάσεις αυτές, κατά τον ίδιο, ενώ εμφανίζονται ως ρεύματα ιδεών, στην πράξη λειτουργούν πολλές φορές ως ρεύματα άγονης εσωτερικής αντιπαλότητας και ως μηχανισμοί αναπαραγωγής στελεχών, εν ονόματι οποιουδήποτε προσχήματος ή προσώπου, ακόμη και εν ονόματι του προέδρου του κόμματος.

Παρόλα αυτά η προσπάθειά του δεν εστέφθη από πλήρη επιτυχία. Αυτό φάνηκε στην αποδοχή της νέας γραμματέως. Με τον τακτικισμό που τον διακρίνει, εκεί που όλοι περίμεναν για γραμματέα κάποιον προεδρικό, αυτός πρότεινε στέλεχος που βρισκόταν στον ευρύτερο χώρο της εσωτερικής αντιπολίτευσης, τη λεγόμενη «Ομπρέλα».

Η «Ομπρέλα» πιάστηκε εξ απήνης, βρέθηκε σε αμηχανία, και σε σημαντικό βαθμό ψήφισε λευκό. Μέλη της εξηγούσαν ότι δεν αντιδρούσαν στο πρόσωπο της γραμματέως αλλά στον προεδρικό πολιτικό σχεδιασμό. Με αυτή την αντίδραση όμως ένα «δικό τους» στέλεχος δεν εξελέγη ομόθυμα, άρα δεν κατέστη παντοδύναμο, αφού πήρε ποσοστό 77% (70 λευκά στα 299). Αναπληρωτής Γραμματέας εξελέγη ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης (προεδρικός).

Η νέα Γραμματέας είναι εκ των μετριοπαθών στελεχών. Στο πρόσωπό της δεν αποτυπώνεται ο ακραίος και έξαλλος ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούμε παράλληλα ότι ως υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου του κόμματος υπέστη κάποτε άδικο bullying, επειδή ο σύντροφός της προσελήφθη στο πολιτικό γραφείου του υπουργού Δρίτσα. Ο εν λόγω ήταν γνωστό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά, και δεν χρειαζόταν ενδιάμεση προσωπική γνωριμία για να βρεθεί σε θέση συμβούλου του πειραιώτη υπουργού Ναυτιλίας.

Το αν κατορθώσει να διευθύνει τον ΣΥΡΙΖΑ μένει να φανεί. Σίγουρα την περιμένουν στη γωνία, αλλά και δι' αυτής τον Τσίπρα, καθώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που τους έβαζε να ξαναψηφίσουν αν δεν του άρεσε το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας.

Ακόμη και ο Πολάκης, λυσσασμένο σκυλί εναντίον όποιου επιτεθεί στον Αλέξη, εξέφρασε την αντίρρησή του, λέγοντας ότι...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΣΟΚ-ο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το θεώρημα του βυτιοφόρου

 

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Ο Απόστολος Κακλαμάνης δεν είπε κάτι ακατανόητο. Κανένα κόμμα δεν ξεπροβοδίζει με φιλάκια όποια στελέχη του μετακομίζουν σε άλλα κόμματα.

Οι χαρακτηρισμοί περί «απόπατου» και «βυτιοφόρου» ήταν ίσως λίγο βαρείς και σίγουρα δεν τα εξηγούν όλα.

Ο Ραγκούσης, ας πούμε, η Μαριλίζα ή ο Μωραΐτης είναι μόλις το δεύτερο κόμμα στο οποίο μετακινούνται. Ξεκίνησαν από «κηπουροί» του Παπανδρέου και κάποια στιγμή νόμισαν ότι θα κυβερνήσουν την Ελλάδα.

Ναυάγησαν όμως μαζί με τον Παπανδρέου. Και θεώρησαν ότι θα βρουν στον ΣΥΡΙΖΑ μια καλύτερη επαγγελματική προοπτική. Απλό.

Ο Μπίστης πάλι έχει αλλάξει… έξι κόμματα. ΚΚΕ, Συνασπισμός, ΑΕΚΑ, ΠαΣοΚ, ΚΙΝΑΛ και τώρα ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον το έχει χούι. Ενώ κάπου εκεί πρέπει να κινείται και η επίδοση του Δανέλλη.

Αλλοι όπως ο Κουρουμπλής ή η Τζάκρη ακολούθησαν απλώς το παλαιοκομματικό δόγμα που λέει «κόμμα μου είναι εκείνο με το οποίο εκλέγομαι» – χωρίς άλλες ανησυχίες.

Ενώ ορισμένοι παλαίμαχοι όπως ο Τζουμάκας αναζητούσαν λίγη σημασία και κάποιους πρόθυμους να ακούν μικροπρέπειες του τύπου «το ΠαΣοΚ με τις ηγεσίες του έβλαψε σημαντικά τη χώρα και γι’ αυτό θα έπρεπε να πάνε σπίτια τους» (Στο Κόκκινο, 23/5).

Συνεπώς δεν είναι όλοι ίδιοι. Αλλά όλοι έβλαψαν τη Συρία το ίδιο.

Και προφανώς η αποχώρησή τους (με βυτιοφόρο ή όχι) θέτει ένα ερώτημα: ηλίθιοι είναι οι άλλοι που έμειναν;

Ευλόγως και οι μεν και οι δε θέλουν να δικαιωθεί η στάση τους. 

Αλλά εξίσου ευλόγως δεν μπορούν να δικαιωθούν και οι δύο.

Δεν ξέρω λοιπόν πώς θα εξελιχθούν στο μέλλον οι σχέσεις του ΠαΣοΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ όμως απίθανο να ευδοκιμήσουν όσο είναι θρονιασμένοι στην πρώτη σειρά εκείνοι που άφησαν το ΠαΣοΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και μάλλον η θυσία τους θα αποτελέσει μονόδρομο ώστε...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΑΣΟΚ-ο-ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Το ΠΑΣΟΚ που χρωστά

 

Στην αποδοχή κληρονομιάς μαζί με τα οφέλη έρχονται και οι οφειλές. Είτε κάποιος επιλέγει να αποποιηθεί πλήρως όλα όσα αφήνει πίσω του ο θανών είτε να τα αποδεχθεί. Ο νόμος δεν επιτρέπει να αποδεχθείς τα κέρδη και να αποποιηθείς τις οφειλές και τις οικονομικές αξιώσεις που έχουν εγείρει το κράτος ή ιδιώτες σε βάρος του μεταστάντος.

Το ΠΑΣΟΚ, ένα κόμμα που κατέστρεψε την Ελλάδα, την εξευτέλισε και διέλυσε την κοινωνική συνοχή, δείχνει ότι έχει προσπαθήσει να αποποιηθεί τα θηριώδη χρέη που έχει και να αξιοποιήσει μόνο την πολιτική «κληρονομιά» (αν ο τριτοκοσμισμός, η ευνοιοκρατία και η βιομηχανική παραγωγή σκανδάλων μπορεί να θεωρηθεί πολιτική «κληρονομιά»).

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκάλυψε την οικτρή οικονομική κατάσταση (όσον αφορά τις υποχρεώσεις του, κυρίως απέναντι στις τράπεζες) του Κινήματος. Στο δημοσιευθέν ρεπορτάζ, μεταξύ άλλων, αναφερόταν ότι «το ΠΑΣΟΚ μετονομάστηκε σε ΚΙΝ.ΑΛ. όχι μόνο για πολιτικούς λόγους, αλλά και για να αλλάξει ΑΦΜ λόγω των χρεών, τα οποία δεν μπορούσε να ρυθμίσει, αφού από ένα κόμμα του 40% που ήταν, εισπράττοντας και την ανάλογη χρηματοδότηση από το κράτος, έπεσε σε μονοψήφια ποσοστά. […] Σύμφωνα με τον ισολογισμό του 2021, το πράσινο χρέος ανέρχεται σε 362.013.564,33 ευρώ».

Στο πρωτοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας υπάρχουν επιπλέον πάρα πολλά στοιχεία που μπορούν να δώσουν πλήρη εικόνα για τις οικονομικές υποχρεώσεις του ΠΑΣΟΚ – κάτι που ίσως φανεί χρήσιμο στον νυν πρόεδρο κ. Ανδρουλάκη, ο οποίος έως τον Μάρτιο δήλωνε πως δεν είχε πλήρη γνώση για τις οφειλές του κόμματός του. 

Μια και δημοσιεύτηκε (στις 20 Μαΐου) ο ισολογισμός του ΠΑΣΟΚ και η εφημερίδα  παρουσίασε την κατάσταση στα αδειανά ταμεία του, ο κ. Ανδρουλάκης δεν μπορεί πλέον να επικαλείται άγνοια.

Η κοινή λογική λέει ότι το πασοκικό χρέος, που ανέρχεται σε 362.013.564,33 ευρώ...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΣΥΡΙΖΑίων εθνικών σουργελαράδων κωμωδία

 

 

 

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ελληνόφωνου αριστερο-αληταρο-αγραμματοπληκτου κωλοχανείου κωμωδία

 



 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σαν σήμερα (31/5/ΧΧΧΧ)

 

1907: Το πρώτο ταξί κάνει την εμφάνισή του στους δρόμους της Νέας Υόρκης.

1915: Ο Βενιζέλος στις εκλογές λαμβάνει τις 185 από τις 316 έδρες της Βουλής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Οι ψηφοφόροι τάσσονται με τη θέση του Βενιζέλου για έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ».

1952: Ο Νικόλαος Πλαστήρας αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Ελλάδας.

1987: Βγαίνει στον αέρα ο πρώτος μη κρατικός ραδιοφωνικός σταθμός. Πρόκειται για τον«Αθήνα 9|84».

1930: Γεννιέται ο Κλιντ Ίστγουντ

1809: Πεθαίνει ο αυστριακός συνθέτης Γιόζεφ Χάιδν

1905: Δολοφονείται κατά την προσέλευσή του στη Βουλή από τον χαρτοπαίκτη και λεσχειάρχη Αντώνη Κωσταγερακάρη ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Αιτία, η απόφαση του Δηλιγιάννη να κλείσει τις χαρτοπαικτικές λέσχες.
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ζουν ανάμεσα μας!

Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης


Ο Πούτιν έχει τσιμεντάρει μια κωμόπολη πολιτικών του αντιπάλων, έχει δηλητηριάσει ένα νομό από αυτούς που τον αμφισβητούν, έχει φυλακίσει όποιον τολμά να τον κοιτάξει στραβά, έχει μοιράσει την περιουσία της Ρωσίας σε συζύγους, γκόμενες, ερωμένες, πόρνες, μαφιόζους, καγκεμπίτες, δολοφόνους.

Και εκείνο που ενοχλεί τους ένθερμους υποστηρικτές του στην Ελλάδα, είναι που δεν αφήνουν τα «παιδιά» να ανοίγουν με τα φονικά ρόπαλα τα κεφάλια των αστυνομικών που τα εμποδίζουν να γκρεμίζουν βιβλιοθήκες στο πανεπιστήμιο.

Είναι πολιτικό το θέμα; 

Χρειάζεται κανείς την συνδρομή κάποιας ιδεολογίας για να βγάλει συμπέρασμα; Πρέπει να πάει στα άδυτα του Αγίου Όρους να ζητήσει την συμβουλή των σοφών μοναχών;

Ποια ακριβώς αρρώστια ενδημεί μέσα στα κεφάλια μιας απίστευτα μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας οι οποίοι έχουν κόψει τους δεσμούς τους με την κοινή λογική, τον ορθολογισμό και τις γέφυρες με το σύγχρονο κόσμο;

Τι ακριβώς είναι εκείνο που κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βγάζει ίδιες ανακοινώσεις με το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας; Να είναι ο δημιουργός της νέας φάσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων και να καταψηφίζει την υλοποίηση των δικών της σχεδίων, να εγκαλεί την κυβέρνηση ότι δεν κάνει τίποτα εναντίον της τουρκικής προκλητικότητας και να κατηγορεί  τον πρωθυπουργό ως δειλό που δεν τολμά να προφέρει τη λέξη «Τουρκία» κι από την άλλη να μην ψηφίζει τις αμυντικές συμφωνίες της χώρας, να μην ψηφίζει τους εξοπλισμούς, να έχει την νεολαία της να  διαδηλώνει «Όλα τα Rafale στου Αιγαίου το βυθό»;  

Τι ακριβώς κατάσταση ζούμε και την βιώνουμε ως μια φυσιολογική συνθήκη;  

Τι ακριβώς είναι εκείνο που κάνει την αξιωματική αντιπολίτευση -λες και δίνει γραμμή στην Ζαχάροβα– να δηλώνει ότι ο πρωθυπουργός της χώρας είναι ιερόσυλος που παρομοιάζει το Μεσολόγγι με την Μαριούπολη που υποστηρίζουν οι ναζί του Τάγματος Αζόφ;  

Έπιασε πόνος πατριωτικός τους διεθνιστές Συριζαίους για το Μεσολόγγι αλλά δεν δίνουν δεκάρα για την ισοπέδωση μιας ολόκληρης ακμάζουσας πόλης η οποία μάλιστα αποτελούσε ελληνική παροικία με τεράστια ιστορία; 

Έγιναν αιφνιδίως  εθνικιστές φουστανελοφόροι και κλείνουν τα μάτια τους στην άγρια δολοφονία δεκάδων χιλιάδων κάτοικων της Μαριούπολης, στους βιασμούς νηπίων, στα φριχτά βασανιστήρια πολιτών, στις μαζικές εκτελέσεις, στους ομαδικούς τάφους; Αυτά δεν τους συγκινούν καθόλου; Το μόνο που τους συγκινεί είναι το Ναζιστικό Τάγμα Αζόφ, το επιχείρημα του Πούτιν δηλαδή; Τους ενοχλούν οι ναζιστές του Αζόφ αλλά όχι οι ψήφοι των ελλήνων ναζιστών που ήταν καλοδεχούμενες και υποστηρικτικές;

Λίγο αργότερα με έτοιμο στο πιάτο το μάθημα ιστορίας, επεμβαίνει η συντρόφισσα Ζαχάροβα διδάσκοντάς μας την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ για το Μεσολόγγι παριστάνοντας τον Κασομούλη! Η κύρια Ζαχάροβα η οποία κατά τα άλλα τέλεσε τον γάμο της στην καρδιά του εχθρού, την διεφθαρμένη Νέα Υόρκη και όχι στην Αγία Πετρούπολη ή στην ιερή Μόσχα… Στην Καρδιά του Κτήνους, την Νέα Υόρκη! Όπως και η ρώσικη μαφία των ολιγαρχών, πορνών, νόμιμων και μπάσταρδων τέκνων από την ασυγκράτητη λίμπιντο της ρωσικής πλουτοκρατίας που διαβιούν στις πλέον διεφθαρμένες από τον πλούτο χώρες της Ευρώπης και των ΗΠΑ, στις πιο χλιδάτες γειτονιές, αντιστεκόμενοι στην δυτική διαφθορά. Μιλάμε για κοστούμι λαστέξ η υποκρισία…  

Στην αρχή της αντιμνημονιακής παράκρουσης, στην απέραντη μοναξιά κι απαξίωσή μας, κάναμε λόγο για κρίση αξιών και επιμέναμε σ’ αυτό, όταν άλλοι έδιναν τα ρέστα τους στο «παράδειγμα» της Βενεζουέλας, στο φαινόμενο Καζάκη, στα καραγκιοζιλίκια Βαρουφάκη και Κατρούγκαλου στις πλατείες που τους εξασφάλισαν μια προσοδοφόρα πολιτική καριέρα…   

Σήμερα μιλάμε για...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το Αθηναμαμπάντ

Διδάκτωρ Διδακτολογίας Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Sorbonne Nouvelle-Paris III

 Έξω από το μίνι μάρκετ τα κρεμμύδια απλώνονται μέσα σε καφάσια στο πεζοδρόμιο. Δίπλα οι πατάτες, τα τελάρα με σκόρδα, τζίντζερ, μπανάνες και οι εξάδες με νερά καλύπτουν την πρόσοψη του μαγαζιού. Μπορεί να βρεις και φιάλες υγραερίου δεμένες με αλυσίδες στο δέντρο, αν δεν τις έχουν μέσα σε δικά τους αυτοκίνητα απέξω, αυτοκίνητα που έχουν ρόλο αποθήκης για είδη που δεν επιτρέπεται να έχουν στο μαγαζί. Στον τοίχο από πάνω κρέμονται σαν τις άδικες κατάρες μπάλες, σακίδια, φτηνιάρικα παιχνίδια, πλαστικά λουλούδια, ό,τι άχρηστο κιτσαριό μπορεί να φανταστεί ο νους. Απαραίτητο αξεσουάρ του καταστήματος συνήθως είναι η πλαστική άσπρη καρέκλα στο πεζοδρόμιο, όπου ο «καλόγουστος» επιχειρηματίας βγάζει τις σαγιονάρες του και απλώνει τα πόδια του για να τα θαυμάσουν οι περαστικοί.

Δίπλα ακριβώς, ένα gift shop. Γκιφτ, όνομα και πράγμα. Εδώ το εξωτερικό του καταστήματος περιλαμβάνει αραδιασμένες κάλτσες, παντόφλες, καπέλα, γυαλιά, απαραιτήτως βαλίτσες και τσαντάκια. Για να μην απλώνουν πράγματα στον τοίχο προτίμησαν να κολλήσουν στην πρόσοψη του κτιρίου κάτι τεράστιες κιτς φωτογραφίες με την Αρτα και τα Γιάννενα. Ανεμιστήρες, ρολόγια, μίξερ, πιστολάκι μαλλιών και απαραιτήτως σαγιονάρες σε ρόλο ταπετσαρίας. H τζαμαρία καλύπτεται από πάνω μέχρι κάτω με χαρτιά υγείας, απορρυπαντικά και τρόφιμα αραβικής προέλευσης, αν πρόκειται για μίνι μάρκετ. Αν πρόκειται για γκιφτ shop, είναι τίγκα στο κιτσάτο ψεύτικο κόσμημα, σε κινητά, ρολόγια, μπιχλιμπίδια.  

Οι πινακίδες; 

Μία ομορφιά. Mini market Bablu-Ali-Hassan-Ayan, Halal market, Bangladesh με ελληνική σημαία στην επιγραφή, Kabul με την Ακρόπολη σε γιγαντοαφίσα να σε κοιτά μόλις διαβείς το κατώφλι, κομμωτήριο Amoon με σύμβολο την Κλεοπάτρα, ένας Σουλεϊμανί έχει ανοίξει ψητοπωλείο, η ελληνική δίπλα στην αφγανική σημαία ως ντεκόρ σε αφγανικό εστιατόριο, Cairo restaurant και άλλα εξωτικά ονόματα.

Παντού αραβικά. Επιγραφές στα αραβικά. Αυτοκόλλητα στα τζάμια στα αραβικά. Ομιλίες στα αραβικά. Παρέες αντρών μαζεύονται έξω από τα μαγαζιά μιλώντας αραβικά. Ασπρη πιτζάμα, λευκός κεσές στην κεφαλή, σαγιονάρα. 

Θα ενταχθούμε. Δεν ανησυχώ.

Ο καπνός του ναργιλέ απλώνεται στην ατμόσφαιρα, γυρνάς το κεφάλι να δεις πώς είναι τέλος πάντων αυτοί που έχουν τις συνήθειες των Οθωμανών των προηγούμενων αιώνων. Βλέπεις τους απογόνους τους να ντουμανιάζουν τον τόπο και βλέπεις και κάτι βλαμμένα ελληνόπουλα, γενιτσαρόπουλα, να μαϊμουδίζουν από κοντά. Δεν το ανεχόμαστε μόνο το διαφορετικό. Το υιοθετούμε κιόλας.  

Στο μεταξύ, η προσφορά ναργιλέ είναι παράνομη, αλλά, δεν βαριέσαι τώρα, με τι ασχολούμαστε. Έχουμε άλλα, σοβαρότερα. Χώρισε μία Αγνωστίδου και είμαστε στα πατώματα.

Το Κράτος; 

Το ελληνικό Κράτος απόν. 

Το ισλαμικό Κράτος...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔοΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πακιστανοί με τσεκούρια «αλωνίζουν» στην Αθήνα


Του Μάνου Μεϊμαράκη

 Ανενόχλητοι με μαχαίρια, στιλέτα, τσεκούρια και το άσυλο στην τσέπη εμφανίζονται καθημερινά στην Αθήνα Πακιστανοί από την Ομόνοια μέχρι την Ακρόπολη.

Μάλιστα, δεν διστάζουν να φωτογραφίζονται και με τους τουρίστες! 

Ή ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος «δεν σκουπίζει καλά» ή αυτοί που τον διαβεβαιώνουν «να μην ανησυχεί» τον παραμυθιάζουν άγρια.


Η συγκεκριμένη ομάδα των περίπου 15-20 Πακιστανών, ηλικίας από 20 έως 35 ετών, κινείται από την Ομόνοια μέχρι το αεροδρόμιο και τα ΚΤΕΛ Κηφισού, ενώ εμφανίζονται συχνά στην πλατεία Κοτζιά, στο Μοναστηράκι, στην Ακρόπολη κ.α. Προ ημερών, δε, αποχαιρέτησαν σύντροφό τους στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με προορισμό την Ισπανία.

Σε αρκετά στιγμιότυπα σε διάφορες περιοχές της Αθήνας φαίνονται να κρατούν μαχαίρια, στιλέτα, ρόπαλα, ακόμα και… τσεκούρια. Σε μια από τις ανατριχιαστικές εμφανίσεις τους πρόσφατα, περίπου 10 από αυτά τα άτομα βρίσκονταν στην Ακρόπολη επιδεικνύοντας τα μαχαίρια και τα στιλέτα που έχουν επάνω τους, ενώ σε άλλα στιγμιότυπα εμφανίζονται να φωτογραφίζονται με… ανυποψίαστες τουρίστριες οι οποίες είχαν επισκεφτεί τον αρχαιολογικό χώρο.

Επίσης, σε πάρα πολλές εικόνες ακόμα και επάνω στην Ομόνοια ή μέσα σε συρμό του ΗΣΑΠ εμφανίζονται κρατώντας μαχαίρια, αλλά και με τον δείκτη του ενός χεριού υψωμένο προς τον ουρανό, χειρονομία η οποία παραπέμπει στο γνωστό σημείο της Shahada των τζιχαντιστών.


Η συγκεκριμένη ομάδα εμφανίζεται από τον Οκτώβριο σε δεκάδες σημεία στην Αθήνα, ωστόσο ούτε στις τελευταίες επιχειρήσεις «σκούπα» της ΕΛ.ΑΣ. στο κέντρο της Αθήνας εντοπίστηκαν.

Όπως ενημερώνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, οι «ειδικές επιχειρήσεις» αποστολή έχουν να αντιμετωπίσουν την παράνομη μετανάστευση και την εγκληματικότητα.

Προφανώς, οι κάτοχοι ασύλου ή αιτούντες άσυλο εξαιρούνται από τους αστυνομικούς ελέγχους.

Γεγονός είναι πως...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Δώστε φόρους, να σας δίνουμε επιδόματα, ως το 2024!!!

Του Γιώργου Κράλογλου

Έτσι θα πάμε ως το τέλος και του 2024. Επιδόματα και κρατικά χαρτζιλίκια από τους φόρους μας. Αν δεν τα κόβει η "οικονομική λογοκρισία" των Βρυξελλών.

Πού είναι το πρόβλημα θα μου πείτε.

Πουθενά θα σας απαντήσω. Να γνωρίζουμε απλά, ότι, μέχρι το τέλος και του 2024 τα χαρακτηριστικά της οικονομίας μας θα είναι φτυστά...,  με εκείνα του 2020-2022.

Κατά τη δική μας γνώμη, η επιλογή της κρατικοδίαιτης οικονομίας του κρατισμού και της διαπλοκής (με πρόσχημα το ενεργειακό και τις συνέπειες από την Ουκρανία) είναι οριστική και από τη νέα κυβέρνηση του 2023.

Θα το δούμε ευκρινέστατα και στη συνέχεια της προεκλογικής περιόδου. Ιδιαίτερα στην κορύφωσή της, μετά τον Αύγουστο, με τα ταρατατζούμ..., κατά την (απολύτως βεβαία) έξοδό μας από την ενισχυμένη Εποπτεία.   

Οι δε "κυνηγοί της πληροφορίας" καλά θα κάνουν να ψάξουν στα χωριά, στα νησιά στις παραλίες, στα σοκάκια και στις πλατείες να συναντήσουν βουλευτές, όλων των κομμάτων εξουσίας που έχουν ήδη ξεχυθεί στα στέκια των ψηφοφόρων και μοιράζουν "συνταγές" με τους τρόπους και το είδος των δικών τους επιδομάτων και των κρατικών χαρτζιλικιών...

Ακόμη και κάτω από τα μάτια των "τελώνων και φαρισαίων" της Κομισιόν (λένε κάποιοι... της αντιπολίτευσης).

Αυτό είναι το κέντρο βάρους της συνέχισης των παρεμβάσεων της πολιτικής και των πολιτικών μας σε όλη την έκταση εκείνου που τα ανεπτυγμένα κράτη αποκαλούν οικονομία, αλλά εμείς Κρατιστάν...

Βάρος που θα το αντιληφθούμε, συντομότατα, σε ανοικτές συγκεντρώσεις και σε συζητήσεις εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων με κομματικά επιτελεία, για τους νέους δρόμους σωτηρίας, της οικονομίας...

Το πλέον τραγικό, όσων μας περιμένουν στο πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο με τις παρεμβάσεις πολιτικών και κομμάτων στην οικονομία,  είναι η εικόνα της αντιπολίτευσης.

Κρατισμός και μόνο κρατισμός. Αν είναι δυνατόν να ακυρωθούν ακόμη και οι οριστικές συμφωνίες αποκρατικοποίησης.

Οι πάντες από την αντιπολίτευση, ειδικά από την αξιωματική, θεωρούν τελειωμένη υπόθεση (αν γίνουν κυβέρνηση βέβαια) την επιστροφή ΔΕΚΟ και της κρατικής βιομηχανικής σαβούρας στα χέρια του κράτους.

Για το κωμικό της ιστορίας σας αναφέρουμε βλακώδες σενάριο δυνάμεων της αριστεράς και προόδου.., για ανάκληση πώλησης και της ΛΑΡΚΟ, με αντιπρόταση την εξαγορά της, ως θυγατρική 100%, από τη ΔΕΗ!!

Θα μου πείτε ότι μεταφέρω ακραίες ανοησίες καφενείου από εξ ίσου ανόητους κομματικούς.

Δεν αποδίδω καμία σημασία στις πληροφορίες με τις βλακείες που περιέχουν.  

Το κλίμα προσπαθώ να αποτυπώσω,  μέσα στην απογοήτευσή μου, για την κακομοιριά και την πολιτική μιζέρια του τόπου,  που συνεχίζει να έχει "σημαία" τον κρατικοδιαιτισμό.   

Και η κυβέρνηση τι κάνει;

Γιατί δεν δίνει τη δική της απάντηση, οδηγώντας την οικονομία στον μοναδικό δρόμο διάσωσης. Τον μονόδρομο των μεταρρυθμίσεων.

Είναι αυτός ο στόχος της;

Σκοπεύει στις μεταρρυθμίσεις; Και αν σκοπεύει τι την εμποδίζει; Υπάρχει απάντηση;  

Και αν υπάρχει...

 

στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ολιστική αστοχία!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ

 
Στην περίφημη δήλωσή του περί «ολιστικής» θεώρησης της ζωής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπε αυτό ακριβώς που του καταλογίζουν. Δεν χαρακτήρισε, δηλαδή, τις χρηματικές απολαβές επουσιώδεις, ούτε υπονόησε κάτι τέτοιο. Ισα ίσα, υπογράμμισε πόσο σημαντικές είναι. Αυτό που είπε είναι ότι τα χρήματα δεν είναι το μοναδικό κριτήριο για την αποτίμηση της ποιότητας ζωής που προσφέρει μια χώρα, εν προκειμένω η Ελλάδα. Και έχει δίκιο. Πράγματι, η ποιότητα ζωής είναι ένα ζήτημα πολυπαραγοντικό και η αξία των χρημάτων είναι σχετική (ανάλογα με την πόλη ή τη χώρα, για παράδειγμα, τα πολλά χρήματα μπορεί να είναι λίγα, και τα λίγα, επαρκή).  

Παρά τους επαγγελματίες διαστρεβλωτές, όμως, που παραμονεύουν στις μίζερες γωνίτσες τους μέχρι να δοθεί η κατάλληλη αφορμή για να παροξύνουν ερεθισμένα νεύρα, η δήλωση Μητσοτάκη ήταν ατυχής και άστοχη· ο πρωθυπουργός «ανοίχτηκε» σε ένα θέμα το οποίο, ως προνομιούχος άνθρωπος, δεν γνωρίζει καλά και, λόγω ιδιότητας, δεν είναι αρμόδιος να αναπτύξει αποτελεσματικά και πειστικά.

Η ιδέα πως η Ελλάδα είναι μια χώρα με εξαιρετική ποιότητα ζωής είναι ένα στερεότυπο που αντανακλά περισσότερο ρομαντικούς ρεμβασμούς και πολυτελώς αποσπασματικά βιώματα παρά την καθημερινή εμπειρία της πλειονότητας. Θα έλεγε κανείς πως μια τόσο απλοϊκή μες στην απολυτότητά της άποψη είναι εξίσου αναξιόπιστη με τις γραφικότητες περί ελληνικού ήλιου, κρασιού, θάλασσας, «ψυχής» και φιλότιμου. Η Ελλάδα έχει μεν αναντίρρητα πλεονεκτήματα σε σύγκριση με πολλές άλλες χώρες (από τον καλό καιρό και την άρτια εστίαση μέχρι τις θερμές διαπροσωπικές σχέσεις και τα όμορφα νησιά της), αλλά τα πλεονεκτήματα αυτά αφενός δεν είναι ελληνικές αποκλειστικότητες, αφετέρου δεν αποτελούν αυταξίες. Η απόλαυση των εγχώριων αγαθών προϋποθέτει χρήμα και χρόνο, δύο στοιχεία εξαιρετικά δυσεύρετα σε μια χώρα όπου οι περισσότεροι δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες και αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς.

Ο μύθος της εξαιρετικής ποιότητας ζωής στην Ελλάδα έχει δύο ρίζες. 

Η πρώτη είναι διαφημιστικού τύπου: η εμβληματική εικονοποιία του ελληνικού τουρισμού, δηλαδή το κυκλαδίτικο λευκό, το καταγάλανο Αιγαίο, ο λαχταριστός μουσακάς και τα γκρο πλαν του ηλιόλουστου Παρθενώνα έχουν εμφυσήσει στο συλλογικό ασυνείδητο πλασματικές εντυπώσεις μιας αρχετυπικής ωραιότητας. Τείνουμε να φανταζόμαστε τη χώρα ως συναρπαστική ταινία και τους εαυτούς μας ως μοιραίους πρωταγωνιστές της· ό,τι κι αν συμβαίνει στην Ελλάδα, στο τέλος της ημέρας τη θεωρούμε ακαταμάχητη, γιατί είμαστε εργοστασιακά ρυθμισμένοι να τη θεωρούμε.  

Η δεύτερη ρίζα προκύπτει από το προνόμιο: ένα βασικό προσόν των ανθρώπων με περισσότερα χρήματα από τον μέσο όρο είναι ότι μπορούν να αποφεύγουν ό,τι είναι δυσάρεστο και να αποκομίζουν μια εικόνα του κόσμου που αποτελείται μόνο από την καλή εκδοχή των πραγμάτων. Οσοι έχουν λοιπόν τη δυνατότητα, μεταξύ άλλων, να ζουν σε όμορφες γειτονιές, να τρώνε σε καλά εστιατόρια, να συναναστρέφονται κόσμο της επιλογής τους και να ανελίσσονται κοινωνικά και επαγγελματικά, μπορούν να θέσουν ψηλά τον πήχυ της ποιότητας στη ζωή τους και σταδιακά να ταυτίσουν το ειδικό με το γενικό, έχοντας χάσει την επαφή με το τελευταίο. Γι’ αυτούς, η ποιότητα ζωής στην Ελλάδα είναι η ποιότητα της ζωής τους στην Ελλάδα.

Ακριβώς όµως επειδή δεν γίνεται να έχουν όλοι πρόσβαση στην πολυτέλεια και να επιτρέψουν σ’ αυτή να χρωματίσει τη ζωή τους με τα κολακευτικά της χρώματα, η ποιότητα ζωής μιας χώρας –αν θέλουμε να την εξετάσουμε μακροσκοπικά– εξαρτάται από τα βασικά, από τα μη πολυτελή δηλαδή, στα οποία έχουν ή πρέπει εκ του νόμου να έχουν πρόσβαση όλοι. 

Δυστυχώς, μια χώρα όπου η επιχειρηματικότητα και η επαγγελματική επιτυχία σκοντάφτουν ακόμη σε απαρχαιωμένους νόμους και δυσβάσταχτα φορολογικά εμπόδια, όπου οι κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας μπορούν ανά πάσα στιγμή να κλείσουν ή να πάρουν φωτιά κι όπου οι πανεπιστημιακοί χώροι μαστίζονται από μαφίες και κομματικούς στρατούς, δεν είναι σε θέση να υπερηφανεύεται για την ποιότητα ζωής που παρέχει.  

Εν τω μεταξύ, δεν είναι μόνο τα μεγάλα και ηχηρά προβλήματα που δυσχεραίνουν την κατάσταση, αλλά και τα πιο οργανικά, που έχουμε συνηθίσει ως εγγενή και μη αναστρέψιμα: η αστική ασχήμια και αφροντισιά, η έλλειψη πρασίνου, τάξης και καθαριότητας, η ανυπαρξία ευπρεπούς δημόσιου χώρου για αναψυχή, η αυθαιρεσία και η εγκληματικότητα είναι ψηφίδες μιας παρακμιακής σύνθεσης που κάνουν τη ζωή αφόρητη και τα λόγια περί ποιότητάς της να ηχούν ειρωνικά.

Πέραν των πραγματολογικών στοιχείων (είναι ή δεν είναι αβίωτος ο βίος στην Ελλάδα; Ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια), υπάρχει κάτι άχαρο και δυσοίωνο στην ευκολία με την οποία ο πρωθυπουργός παρατηρεί διαρκώς τριγύρω του εθνικούς θριάμβους. 

Αχαρο, γιατί η δουλειά του δεν είναι τα όμορφα εμψυχωτικά λόγια, αλλά η διασφάλιση των συνθηκών που θα καταστήσουν τα λόγια αυτά περιττά. 

Δυσοίωνο, γιατί...

στις Δεν υπάρχουν σχόλια: