Έτσι θα πάμε ως το τέλος και του 2024. Επιδόματα και κρατικά χαρτζιλίκια από τους φόρους μας. Αν δεν τα κόβει η "οικονομική λογοκρισία" των Βρυξελλών.
Πού είναι το πρόβλημα θα μου πείτε.
Πουθενά θα σας απαντήσω. Να γνωρίζουμε απλά, ότι, μέχρι το τέλος και του 2024 τα χαρακτηριστικά της οικονομίας μας θα είναι φτυστά..., με εκείνα του 2020-2022.
Κατά τη δική μας γνώμη, η επιλογή της κρατικοδίαιτης οικονομίας του κρατισμού και της διαπλοκής (με πρόσχημα το ενεργειακό και τις συνέπειες από την Ουκρανία) είναι οριστική και από τη νέα κυβέρνηση του 2023.
Θα το δούμε ευκρινέστατα και στη συνέχεια της προεκλογικής περιόδου. Ιδιαίτερα στην κορύφωσή της, μετά τον Αύγουστο, με τα ταρατατζούμ..., κατά την (απολύτως βεβαία) έξοδό μας από την ενισχυμένη Εποπτεία.
Οι δε "κυνηγοί της πληροφορίας" καλά θα κάνουν να ψάξουν στα χωριά, στα νησιά στις παραλίες, στα σοκάκια και στις πλατείες να συναντήσουν βουλευτές, όλων των κομμάτων εξουσίας που έχουν ήδη ξεχυθεί στα στέκια των ψηφοφόρων και μοιράζουν "συνταγές" με τους τρόπους και το είδος των δικών τους επιδομάτων και των κρατικών χαρτζιλικιών...
Ακόμη και κάτω από τα μάτια των "τελώνων και φαρισαίων" της Κομισιόν (λένε κάποιοι... της αντιπολίτευσης).
Αυτό είναι το κέντρο βάρους της συνέχισης των παρεμβάσεων της πολιτικής και των πολιτικών μας σε όλη την έκταση εκείνου που τα ανεπτυγμένα κράτη αποκαλούν οικονομία, αλλά εμείς Κρατιστάν...
Βάρος που θα το αντιληφθούμε, συντομότατα, σε ανοικτές συγκεντρώσεις και σε συζητήσεις εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων με κομματικά επιτελεία, για τους νέους δρόμους σωτηρίας, της οικονομίας...
Το πλέον τραγικό, όσων μας περιμένουν στο πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο με τις παρεμβάσεις πολιτικών και κομμάτων στην οικονομία, είναι η εικόνα της αντιπολίτευσης.
Κρατισμός και μόνο κρατισμός. Αν είναι δυνατόν να ακυρωθούν ακόμη και οι οριστικές συμφωνίες αποκρατικοποίησης.
Οι πάντες από την αντιπολίτευση, ειδικά από την αξιωματική, θεωρούν τελειωμένη υπόθεση (αν γίνουν κυβέρνηση βέβαια) την επιστροφή ΔΕΚΟ και της κρατικής βιομηχανικής σαβούρας στα χέρια του κράτους.
Για το κωμικό της ιστορίας σας αναφέρουμε βλακώδες σενάριο δυνάμεων της αριστεράς και προόδου.., για ανάκληση πώλησης και της ΛΑΡΚΟ, με αντιπρόταση την εξαγορά της, ως θυγατρική 100%, από τη ΔΕΗ!!
Θα μου πείτε ότι μεταφέρω ακραίες ανοησίες καφενείου από εξ ίσου ανόητους κομματικούς.
Δεν αποδίδω καμία σημασία στις πληροφορίες με τις βλακείες που περιέχουν.
Το κλίμα προσπαθώ να αποτυπώσω, μέσα στην απογοήτευσή μου, για την κακομοιριά και την πολιτική μιζέρια του τόπου, που συνεχίζει να έχει "σημαία" τον κρατικοδιαιτισμό.
Και η κυβέρνηση τι κάνει;
Γιατί δεν δίνει τη δική της απάντηση, οδηγώντας την οικονομία στον μοναδικό δρόμο διάσωσης. Τον μονόδρομο των μεταρρυθμίσεων.
Είναι αυτός ο στόχος της;
Σκοπεύει στις μεταρρυθμίσεις; Και αν σκοπεύει τι την εμποδίζει; Υπάρχει απάντηση;
Και αν υπάρχει...
ας δοθεί. Όσο πιο σύντομα γίνεται.
Μόνο έτσι θα κλείσει η άθλια πολιτική "κουρτίνα" με τα κρατικά δώρα, τα δανεικά και αγύριστα (επιστρεπτέες) και τα χαρτζιλίκια που τα κερδίζει μόνο η μαύρη οικονομία όταν τα συνδυάζει με το δικό της "μισθολόγιο".
Έχει 12 μήνες στη διάθεσή της, η κυβέρνηση, να κάνει έργο. Να μεταρρυθμίσει πραγματικά την οικονομία .Να αλλάξει τη συμφορά μας. Τουλάχιστον εκεί που δεν αντέχεται περισσότερο.
Ξεπερνώντας το αξεπέραστο και απαράδεκτο και για οθωμανικά δεδομένα φορολογικό σύστημα (που μόνο στον κρατισμό και τον κομματικό στρατό στο κράτος συναντάμε την ανταποδοτικότητά του) και τις "δυνάμεις αντίδρασης" προς κάθε επένδυση (όπως αυτές της τοπικής αυτοδιοίκησης στο ναυπηγείο Σκαραμαγκά) ας πάμε στη μεταρρύθμιση στη δικαιοσύνη, που είναι (καθ ομολογία των πάντων) εξαιρετικά αναγκαία και στην οικονομία.
Τι είδους μεταρρύθμιση είναι επιτέλους αυτή που σκοπεύει η κυβέρνηση, στη λειτουργία μηχανισμών άμεσης απόδοσης της δικαιοσύνης, (ακόμη και σε προσφυγές του χαβαλέ) για τα δήθεν επιχειρηματικά και άλλα προβλήματα από τις επενδύσεις.
Τι είδους μεταρρύθμιση είναι που δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε 2-3 μήνες, από τους 12 ως τις εκλογές, (ώστε να σταματήσει και το πολιτικό παζάρι). Πόσο πολύπλοκο είναι, όταν μεταρρυθμίζουμε για να στελεχώσουμε, μέσα σε μέρες..., νέα αστυνομικά συστήματα προστασίας των πολιτών, αναγκαία ίσως, αλλά που επιβάλλονται από τα κενά στη λειτουργία και την απόδοση της δικαιοσύνης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου