Σχόλιο του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ για τον κρατικοδίαιτο ελληνικό καπιταλισμό και τη νομοθεσία που τιμωρεί μόνο τους καταναλωτές
Νομίζω πως κανείς (ή έστω ελάχιστοι) δεν εξεπλάγη όταν διαπιστώθηκε (είτε από προσωπική εμπειρία είτε διαβάζοντας το σχετικό ρεπορτάζ της Καθημερινής της Τρίτης) ότι εταιρείες παροχής ρεύματος αλλάζουν μονομερώς τα συμβόλαια και μετατρέπουν τη συμφωνημένη σταθερή χρέωση σε κυμαινόμενη, παραβιάζοντας τη συμφωνία με τους πελάτες τους η οποία (μεταξύ άλλων) ορίζει και ότι κάθε σχετικής μετατροπής θα πρέπει να προηγείται ειδοποίηση, 60 ημέρες πριν, ώστε ο πελάτης να έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει πώς θα πορευθεί.
Κανείς (ή έστω ελάχιστοι) δεν εξεπλάγη όταν διαπιστώθηκε ότι οι «ειδοποιήσεις» δεν γίνονται ή γίνονται καθυστερημένα και με τρόπο που να δυσχεραίνει την λήψη του μηνύματος τους από τον παραλήπτη.
Κανείς (ή έστω ελάχιστοι) δεν εξεπλάγη επειδή γνωρίζουμε πως ακριβώς έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός αλά γκρέκα. Ένας καπιταλισμός που βασική αρχή του είναι το επιχειρείν χωρίς ρίσκο (σ’ αυτή την αρχή οφείλεται και ο μηδενικός έλεγχος).
Η νομοθεσία, ακόμα κι όταν τηρείται, έχει σκοπό όχι απλώς την εξυπηρέτηση των εταιρειών αλλά και την εξάλειψη κάθε πιθανότητας οι εταιρείες να υποστούν τις συνέπειες των κακών επιλογών τους. Είναι ένας περίεργος καπιταλισμός με αυξημένη κρατική προστασία στον οποίο οι επιχειρηματίες απαιτούν (και σχεδόν πάντα κερδίζουν) κρατική διασφάλιση και για τα κέρδη και για την επιβίωση. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ακόμα και οι οικογενειακές ή οι ατομικές επιχειρήσεις, έχουν την απαίτηση το κράτος (οι φορολογούμενοι δηλαδή) να εξασφαλίζει την επιβίωση τους, ανεξαρτήτως της ανάγκης που έχει η αγορά (η κοινωνία δηλαδή) για τις επιχειρήσεις αυτές.
Νομίζω πως το καλύτερο σχετικό παράδειγμα (επειδή όλοι το ζούμε) είναι οι εταιρείες τηλεφωνίας. Κι εκεί η νομοθεσία είναι φτιαγμένη με τρόπο ώστε να εξασφαλίζονται οι επιχειρήσεις και όχι να εξυπηρετούνται οι καταναλωτές. Τα συμβόλαια π.χ. είναι (νομίμως) φτιαγμένα όχι για να διευκολύνουν την κινητικότητα του καταναλωτή και άρα τον ανταγωνισμό, αλλά για να εξασφαλίζουν τη δέσμευση του και τη στασιμότητα ή έστω την ελαφρά κινητικότητα που προσποιείται ανταγωνισμό.
Στον ελληνικό καπιταλισμό οι επιχειρήσεις δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις καταναλωτικές ανάγκες, αλλά οι καταναλωτές-φορολογούμενοι υπάρχουν για να εξυπηρετούν την επιβίωση των επιχειρήσεων. Στον ελληνικό καπιταλισμό ένα μεγάλο κομμάτι του ιδιωτικού τομέα είναι στην πραγματικότητα κομμάτι του δημοσίου. Με τον νόμο.
Αλλά ας μείνουμε στους παρόχους ενέργειας για τους οποίους η νομοθεσία είναι τόσο ευνοϊκή ώστε να τους δίνει τη δυνατότητα να αθετούν τις συμφωνίες τους μονομερώς «για σοβαρούς λόγους».
Γιατί; Τι ορίζεται ως σοβαρός λόγος;
Είναι σοβαρός λόγος η επιβίωση μιας επιχείρησης; Κι αν ναι, γιατί δεν είναι σοβαρός λόγος η επιβίωση του καταναλωτή;
Γιατί η εταιρεία να έχει τη δυνατότητα να αθετήσει μονομερώς τη συμφωνία επειδή ακρίβυνε το κόστος της ενέργειας και την ίδια δυνατότητα να μην την έχει ο πελάτης της για τον ίδιο ακριβώς λόγο;
Η απάντηση είναι μάλλον απλή: γιατί έτσι λειτουργεί ο ελληνικός καπιταλισμός στον οποίο το επιχειρηματικό ρίσκο, η πιθανότητα μια επιχείριση να φαλιρίσει επειδή ήταν επιπόλαια ή άτυχη, είναι (ένα πολύ βολικό για τις επιχειρήσεις αλλά στην πραγματικότητα αντικαπιταλιστικό) ταμπού.
Εντελώς χαρακτηριστική αυτής της νοοτροπίας είναι η απάντηση του γενικού διευθυντή του Ελληνικού Συνδέσμου Προμηθευτών Ενέργειας στην παρατήρηση του Παύλου Τσίμα (που τον είχε καλεσμένο στη ραδιοφωνική του εκπομπή) ότι στην Αγγλία οι πάροχοι τηρούν τις συμφωνίες και δεν αλλάζουν τα συμβόλαια. «Από την άλλη μεριά στην Αγγλία 12 μικρότεροι πάροχοι έχουν ήδη πτωχεύσει» είπε.
Λες και η πτώχευση, η αποτυχία μιας εταιρείας, δεν προβλέπεται. Λες και δεν πρέπει οι εταιρείες να υφίστανται τις συνέπειες των κακών επιλογών τους και λες και είναι προτιμότερο να υφίστανται τις συνέπειες αυτές και να πτωχεύουν οι καταναλωτές.
Λες και ...
το πόσες επιχειρήσεις θα επιβιώνουν είναι κάτι που το αποφασίζουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες και όχι η αγορά. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου