ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΟΥΡΓΕΛΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο άνθρωπος που μοίραζε πρόστιμα…

 

Γράφει ο ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Πόσο εύκολα ένας ημίτρελος, ένας γραφικός, ένας ψεκασμένος από τη κορυφή ως τα νύχια, κερδίζει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, άρα και των ΜΜΕ που του αφιερώνουν αντίστοιχο χρόνο με τα εθνικά θέματα ή την οικονομία στα Δελτία Ειδήσεων; 

Κάθε απίθανη ανοησία, τερατολογία, ηλιθιότητα, γίνεται αμέσως αντικείμενο αδιανόητης προβολής, προβληματισμού και αναλύσεων. Οι πάλαι ποτέ τρελοί του χωριού εκπέμπουν πλέον πανελλήνια! Κι όταν μερικές φορές ζορίζονται, πετάνε και μερικά πρόστιμα κατακέφαλα στους …απείθαρχους.

Το να χάνει τη σοβαρότητά της μια κοινωνία, είναι επικίνδυνο, όσο ακριβώς και το να τα παίρνει όλα στην πλάκα. Η διαφορά με τους τρελούς του χωριού ήταν ότι τότε η κοινότητα τις περισσότερες φορές τους προστάτευε μέσα από μιαν αποδοχή που βασιζόταν στην αγάπη και την κατανόηση. Σήμερα, οι κοινωνικές ευαισθησίες και κατακτήσεις τους εκχωρούν ασύστολα το δικαίωμα γνώμης που καταλήγει να τους στέλνουν απευθείας στην Βουλή.

Αναρωτιέται κανείς γιατί να προβάλλονται όλες οι κραυγαλέα γραφικές περιπτώσεις τόσο πολύ από τα ΜΜΕ ώστε να δίνουν υπόσταση στο ανυπόστατο;  

Πόσοι είναι τελικά αυτοί που μοιράζουν πρόστιμα; Ή μάλλον, πόσοι ξεκίνησαν και μετά την απίθανη δημοσιότητα, πόσοι θα καταλήξουν; 

Κάποια στιγμή πρέπει να βάλουν όλοι ένα όριο και να επανεξετάσουν το τί είναι είδηση. Να θέσουν μια κόκκινη γραμμή όπως τους αρέσει να τονίζουν εμφατικά οι δημοσιογράφοι. Μια απλή ευδιάκριτη, αναγνωρίσιμη, κόκκινη γραμμή.

Όταν όλα τα ΜΜΕ μιας χώρας προβάλλουν επίμονα τις απόψεις ενός προφανώς γραφικού η διαταραγμένου άτομου -στην ηπιότερη εκδοχή- και τον καθιστούν σε χρόνο ρεκόρ δημόσιο πρόσωπο αναπαράγοντας τις ανοησίες που λέει, ανοίγουν στην πόρτα του τρελλοκομείου. Ας εμφανιστεί κι ένας τσολιάς στα έδρανα της Βουλής ως αρχηγός κόμματος!

Όταν όλα τα κανάλια προβάλλουν τις απόψεις του μηνυτή της λυκειάρχου που της έκοψε πρόστιμο κάποια εκατομμύρια, ο άνθρωπος αυτός λαμβάνει μιαν ανέλπιστη δικαίωση, μιαν άνευ προηγούμενου νομιμοποίηση ως συνομιλητής της κοινωνίας, ως ένας αγωνιστής εναντίον του συστήματος. Και δεν υπάρχει πιο εύκολος δρόμος αποδοχής από το να παρουσιαστείς ως αγωνιστής εναντίον του συστήματος! 

Το επόμενο βήμα είναι το βήμα της Βουλής. Ή μήπως δεν ακούμε αντίστοιχες ανοησίες από του βήματος της Βουλής και κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε; Ή μήπως -πλάκα ξεπλάκα- δεν έχουμε αποδεχτεί έναν μεγάλο, απαράδεκτα επικίνδυνο αριθμό ψεκασμένων εκπρόσωπων του λαού στην κοινοβουλευτική τους ιδιότητα; Ο κατάλογος είναι μακρύς… Είναι η κληρονομιά του αντισυστημικού εθισμού μας.

Ο άνθρωπος που μοίραζε πρόστιμα, είναι από καιρό στη Βουλή, επεξεργάζεται νομοσχέδια, ψηφίζει και καταψηφίζει… 

 

Απλά...

 

 κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε. 

Είναι ήδη εκεί!