ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΡΑΓΙΑΔΟ-ΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η απειλή στο Αιγαίο και οι ξεφτιλαράδες της Αριστεράς

 


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Πρώτα, τα σύνορα. Η υποκινούμενη εισβολή μεταναστών στον Εβρο δεν ήταν απλώς μια πρόκληση ή ευκαιρία αναταραχής από την πλευρά της Τουρκίας. Απέβλεπε κυρίως να καταργήσει ή να ακυρώσει στην πράξη τη συνοριακή γραμμή. Και συνεπώς να καταστήσει αμφιλεγόμενο τον εθνικό χώρο και τα σύνορα που τον προσδιορίζουν (Φεβρουάριος – Μάρτιος 2020).

Ευτυχώς απετράπη. Αλλά από τότε εκδηλώθηκε μια μεθοδευμένη αμφισβήτηση της φύλαξης των συνόρων.

Υστερα, η θάλασσα. Οι καταγγελίες και οι αντιδράσεις σε Εβρο και Αιγαίο για την αντιμετώπιση των παράνομων μεταναστών εξελίσσονται σε μια καινοφανή αλλά γενικευμένη επιχείρηση.

Σε αυτές πρωτοστατεί ένα νεφέλωμα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, μεταναστευτικών δικτύων, αλληλέγγυων, δημοσιογράφων, ευρωβουλευτών και βουλευτών, μέσων ενημέρωσης και κάθε λογής ακτιβιστών.

Ακόμη κι αν όσα τους αναστατώνουν κρύβουν κάποια δόση αλήθειας, τα συνοδεύει κι ένα τεράστιο φορτίο κατασκευασμένης και μεθοδευμένης υπερβολής.

Προφανώς οι φωνασκούντες δεν είναι όλοι ιμάντες της τουρκικής προπαγάνδας, ούτε υπηρετούν αδιακρίτως ύποπτα συμφέροντα ΜΚΟ και διακινητών. Ο επαγγελματικός ανθρωπισμός όμως στην εποχή μας είναι τεράστια μπίζνα.

Κι άλλωστε πέρα από τους ιδεοληπτικούς ή τους απατεώνες, υπάρχουν πάντα και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι».

Μετά, τα νησιά. Η φωτογραφία ολοκληρώνεται με την ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα.

Ο Νίκος Δένδιας εξήγησε πρόσφατα στη Βουλή (7/10) πως ένα «νέο τουρκικό δόγμα» θεωρεί ότι η παραχώρηση στην Ελλάδα των νησιών με τις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και του Παρισιού (1947) έγινε «υπό την προϋπόθεση» της αποστρατιωτικοποίησής τους.

Και συνεπώς ο μη αφοπλισμός τους ανακινεί το ζήτημα της κυριαρχίας τους. Το οποίο δεν έχει κλείσει τελεσίδικα από τις παραπάνω Συνθήκες, αλλά μόνο «υπό προϋποθέσεις».

Πάμε από την αρχή, λοιπόν. Τα σύνορα. Η θάλασσα. Τα νησιά.

Μπορεί όλα αυτά να αποτελούν μεμονωμένα και ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα. Οποιος θέλει το πιστεύει, πριν βάλει τα γέλια.

Αν όχι, τότε εκδηλώνονται ταυτοχρόνως ένα σχέδιο και μία απειλή.

Το σχέδιο αποβλέπει να καταστήσει αμφιλεγόμενα, αδιευκρίνιστα ή «γκρίζα» τα ανατολικά σύνορα της χώρας. Κι ως εκ τούτου να αμφισβητήσει (ευθέως ή εμμέσως) την εθνική κυριαρχία στον χώρο αυτόν.

Η απειλή αφορά το Αιγαίο. Αν οι Συνθήκες ισχύουν υπό προϋποθέσεις, τότε δεν ισχύουν καθόλου. Και τότε μπορούμε να κουβεντιάσουμε από την αρχή σε ποιον ανήκει η θάλασσα και τα νησιά της.

Η τελευταία ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ή έστω κάποιων στην Ευρωπαϊκή Ενωση όπως η αρμόδια επίτροπος Ιλβα Γιόχανσον) για να απαντήσει στις αντιδράσεις για τους μετανάστες είναι να δημιουργηθεί ένας «ανεξάρτητος μηχανισμός ελέγχου στα σύνορα σε συνεργασία με την Κομισιόν».

Ο «ανεξάρτητος μηχανισμός» θα διερευνά τυχόν καταγγελίες για παραβάσεις του διεθνούς δικαίου που θα διατυπώνονται κατά των ελληνικών Αρχών, της Ακτοφυλακής ή και κατά της Frontex.

Η ιδέα είναι απλώς ανατριχιαστική, αν δεν ήταν ανατριχιαστικά επικίνδυνη.

Συζητάμε δηλαδή αν η φύλαξη των συνόρων θα τεθεί υπό τον έλεγχο ενός «ανεξάρτητου μηχανισμού», ο οποίος θα πιστοποιεί ότι ο εθνικός χώρος φυλάσσεται όχι κατά τις επιταγές της εθνικής ασφάλειας αλλά κατά τις απαιτήσεις όποιου είναι αντίθετος ή αδιάφορος στη φύλαξή τους.

Πιο απλά το είχε πει ο Αλ. Τσίπρας όταν αναρωτιόταν αν έχει σύνορα η θάλασσα. 

Αλλά η ύπαρξη συνόρων δεν είναι άσκηση επί χάρτου, ούτε αφορά απλώς τα δικαιώματα όσων τα αμφισβητούν, τα παραβιάζουν ή τα ακυρώνουν.

Είναι άσκηση εθνικής κυριαρχίας αφού τα σύνορα είναι εκείνα που ορίζουν τον εθνικό χώρο. Η αμφισβήτησή τους, αυτόν αμφισβητεί.

Αναρωτιέμαι λοιπόν ποια χώρα θα σκεφτόταν να θέσει την εξωτερική φύλαξή της στις διαθέσεις κάποιου «ανεξάρτητου μηχανισμού ελέγχου» όχι των μεταναστευτικών ροών αλλά της ίδιας της χώρας. Και ποια κυβέρνηση θα μπορούσε να δεχθεί κάτι τέτοιο.

Θεωρητικά καμία.

Η Ελλάδα άλλωστε δεν είναι Φαρ Ουέστ. Είναι κράτος δικαίου με σύστημα δικαιοσύνης, το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά κάθε πιθανή παρεκτροπή ή αδικοπραξία.

Δεν χρειάζεται σε αυτό ούτε τη συνδρομή της ΜΚΟ «Ο καλός διασώστης», ούτε την καθοδήγηση κάθε ακτιβιστή ή φίλου των παράνομων μεταναστών.

Κι αν πάλι υπάρχουν ενστάσεις, ο κάθε παραπονούμενος μπορεί να προσφύγει όπου τραβάει η ψυχή του. Αλλά να καταλύσουμε την εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο για χάρη του οιουδήποτε παραπονούμενου δεν νομίζω ότι το συζητάει κανείς σοβαρά.

Παρατηρώ βεβαίως ένα τμήμα της αριστερής αντιπολίτευσης στη Βουλή, το Ευρωκοινοβούλιο και τον Τύπο...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Στη Βαρσοβία, σύντροφοι, στη Βαρσοβία

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το καλοκαίρι του 2015 η Ευρώπη ξαγρυπνούσε στο προσκέφαλο του άτακτου εφήβου που έπασχε από αντιευρωπαϊκό πυρετό. Η γλυκιά μας πατρίδα ετοιμαζόταν για ένα απ’ αυτά τα άλματα στα οποία χρωστάει τον ανδριάντα της δόξας της. Πολλοί φοβούνταν ότι θα ήταν το τελευταίο, ότι ο διασκελισμός της δεν θα έφτανε για να διασχίσει το κενό κάτω από τα πόδια της, ευτυχώς όμως διαψεύσθηκαν. Κι έτσι φέτος μπορούμε να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της ύπαρξής της. 

Αναφέρομαι, εννοείται, στο ηρωικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015. Οι στιγμές ήταν κρίσιμες, αναφανδόν «ιστορικές» και τα λάθη δεν επιτρέπονταν. Ο λαός μας δεν έπρεπε να παρασυρθεί από τις σειρήνες και να κάνει λάθος επιλογές. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες του κεντούσαν τις λεπτομέρειες. Το ερώτημα θα ήταν στα αγγλικά –ευτυχώς, τα μιλούσε φαρσί η φαλακρή τραγουδίστρια– και θα περιείχε όσο το δυνατόν περισσότερους τεχνικούς όρους, για να μη νομίσουν οι ψηφοφόροι ότι θα κάνουν ό,τι τους κατέβει. Το πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να το εγκρίνει το ανώτατο δικαστήριο, ο Αρειος Πάγος. Το πρόβλημα λύθηκε με τον διορισμό της κυρίας Θάνου στη θέση του προέδρου, την 1η Ιουλίου 2015, τέσσερις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα. Αν θυμάμαι καλά, ο διορισμός της αποφασίστηκε μετά το μεταμεσονύκτιο. Στις μικρές ώρες της ημέρας παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις.

Δεν θυμάμαι τότε κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό να αντιδρά ούτε στο δημοψήφισμα ούτε στον τρόπο με τον οποίον διορίσθηκε η κ. Θάνου, που το νομιμοποίησε. Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο κ. Γιούνκερ, του Συμβουλίου ο κ. Τουσκ.  

Προσπαθώ να καταλάβω τι άλλαξε από το 2015, που η ίδια η Ελλάδα ετοιμαζόταν για το Γκρέξιτ, έως το 2021, που το ενδεχόμενο μιας πολωνικής ανταρσίας εξαιτίας της διαδικασίας διορισμού των μελών των ανωτάτων δικαστηρίων, έχει ξεσηκώσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. 

Η απάντηση στο ερώτημα οφείλω να πω ότι δεν κολακεύει την αυτοπεποίθησή μου – τονωμένη από τις εκδηλώσεις για την επιτροπή του εορτασμού των 200 ετών. Και να σκεφθείτε ότι δεν μπόρεσα να τους παρακολουθήσω όλους.  

Μήπως τότε δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά; 

Μήπως θέλουν να μας πουν ότι η Πολωνία μπορεί να απειλήσει την Ενωση, ενώ η Ελλάδα απλώς έριχνε τα ζάρια κι αν δεν της έβγαιναν περίμενε την επόμενη παρτίδα για να ρεφάρει; Οπερ και εγένετο.

Ευτυχώς, εμείς διαθέτομεν αριστερά συνείδηση για να μας επαναφέρει στην τάξη. Το 2015 στην Ελλάδα την εξουσία την είχε μια προοδευτική κυβέρνηση, η οποία ουδεμία σχέση είχε με τον εθνικολαϊκισμό της Πολωνίας. Απόδειξη ότι υπουργός ήταν ο Πάνος Καμμένος. Στην Πολωνία σήμερα κυβερνά ένα κόμμα το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την πρόοδο. Απόδειξη ότι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟ-ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πώς γινόταν κάποτε η αξιολόγηση


ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Στις τάξεις ήμασταν 40 άτομα τουλάχιστον, Δημοτικό και Γυμνάσιο, στο Λύκειο το ίδιο, και γίναμε καμιά 25αριά στη Γ’ Δέσμη, που δεν επέλεγαν πολλοί, ένεκα του φόβου των Αρχαίων και των Λατινικών.

Δεν υπήρχαν θέρμανση, εργαστήρια, και για τα διαλείμματα και τις αθλοπαιδιές μια αυλή στρωμένη με τσιμέντο. Έτσι ήταν το 6ο Δημοτικό Σχολείο Κορυδαλλού, όπου μάλιστα η αυλή ήταν και λίγο κατηφορική (!), έτσι ήταν το Γυμνάσιο Αρρένων Κορυδαλλού, έτσι ήταν και το 1ο Λύκειο Κορυδαλλού. Είχαμε όμως μία (1) μπασκέτα. Μεγαλεία και χλιδή.

Ο δάσκαλός μας στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, ο κ. Γεώργιος Ζωγράφος, καλή του ώρα, αν θυμάμαι καλά, εκεί, γύρω στα 1975, πρέπει να είχε μηνιαίο μισθό γύρω στις 8.000 δραχμές. Λίγα και για τα δεδομένα της εποχής.

Ο κ. Ζωγράφος, ευθυτενής, ερχόταν πάντα καλοξυρισμένος, γυαλισμένος, με σακάκι, πουκάμισο, γραβάτα. Ηταν από αυτούς που, σε αντίθεση με άλλους, τα χρόνια που προηγήθηκαν απαξίωσε να ρίχνει γλείψιμο στο καθεστώς της 21ης Απριλίου, ενώ παράλληλα έκανε τα πάντα για να μας εμφυσήσει πατριωτισμό, φιλοτιμία, φιλαλήθεια, σεβασμό στα σύμβολα της Πατρίδας, στους μεγαλύτερους και τους ασθενέστερους. Αυστηρός, αλλά δίκαιος και με ιεραποστολική αφοσίωση στο έργο του.  

Υπήρχε και τότε αξιολόγηση. Βασικό της εργαλείο, ο θεσμός του Επιθεωρητή. Ερχόταν, σήκωνε στην τύχη παιδιά και μας εξέταζε στην ήδη διδαχθείσα ύλη. Εβλεπε δηλαδή την αψευδέστερη απόδειξη της ικανότητας του εκπαιδευτικού, αν οι μαθητές και οι μαθήτριές του μάθαιναν ή όχι γράμματα.

Ωραίες οι μοδέρνες θεωρίες, αλλά στο τέλος της ημέρας μετρά αν τα παιδιά έχουν μάθει σωστά Ελληνικά, Μαθηματικά, Γεωγραφία κ.λπ. – τότε ξεκινούσαμε με Πατριδογνωσία, μετά πηγαίναμε στη Γεωγραφία. Τώρα, δεν ξέρω τι κάνουν, πάντως συναντώ όλο και συχνότερα πανάσχετους, που δεν μπορούν να βρουν ούτε το χωριό τους στον χάρτη.  

Η είδηση του ερχομού του Επιθεωρητή προκαλούσε έναν μικρό πανικό, διότι η αναφορά του, όπου αξιολογούσε το έργο, τη διδακτική ικανότητα του εκπαιδευτικού, είχε απτές συνέπειες για την υπηρεσιακή του εξέλιξη.

Τον κ. Ζωγράφο δεν τον θυμάμαι να έδειξε ποτέ το άγχος που είχαν άλλοι κατά την επιθεώρηση – αξιολόγηση. Ο λόγος ήταν απλός: Η επίμονα φιλότιμη εκτέλεση του έργου του είχε ορατό αποτέλεσμα στο γνωστικό μας επίπεδο, αλλά και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Δεν φοβόταν την αξιολόγηση. Τρανότερη απόδειξη, το πόσοι από τους 40 σπουδάσαμε, σε εποχή που ήταν αδιανόητο να είσαι κουμπούρας και να θες να μπαίνεις στο πανεπιστήμιο με 3. Και όσοι/ες δεν σπούδασαν μιλούν και γράφουν καλύτερα ελληνικά από σημερινούς πτυχιούχους ΑΕΙ. 

Και όλα αυτά σε ένα συνοικιακό δημόσιο σχολείο με παιδιά της εργατικής τάξης, όπου γύρω ήταν σχεδόν παντού χωματόδρομοι, δίπλα μια τεράστια αλάνα, το «γηροκομείο», από ένα ερειπιώδες μισοτελειωμένο κτίριο ή «88 στρέμματα», σήμερα σύγχρονα σχολεία, γυμναστήριο, γήπεδο, το Θέατρο «Θανάσης Βέγγος», που μας χωρίζουν από τις Φυλακές.  

Μαθαίναμε καλά Ελληνικά, Μαθηματικά, όλα τα διδακτέα αντικείμενα.  

Και «ο κύριος» -έτσι αποκαλούσαμε τον Δάσκαλό μας, εκείνον και τον… Θεό- δεν έμενε στα στενά όρια της ύλης. Πάντα αναζητούσε να εμπλουτίσει το διδακτέο αντικείμενο, μέσα από εγκυκλοπαίδειες ή τον απέραντο πλούτο της λογοτεχνίας μας. Ήταν όμως πάντα μέσα στο ευρύτερο πνεύμα της Συνταγματικής αποστολής του και του όρκου του. Διότι οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί, δεν ορκίζονται «στη ζωή του Μπιθικώτση», ούτε στις καβαλίνες του αλόγου του Βελουχιώτη ή σε κάναν παρενδυτικό κλεπτομανή και ναρκομανή ή σε ράπερ που προπαγανδίζει το μίσος και τη βία. Ορκίζονται να τηρούν το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους.

Σήμερα βιώνουμε επίορκο ψιλομαρξιστικό μηδενισμό. Καθηγήτρια παιδιών δικού μου ανθρώπου συχνά τους έβαζε, τάχα, στην τάξη να διαβάσουν κάτι, φορούσε γυαλιά ηλίου και… κοιμόταν, προφανώς κουρασμένη από λαϊκούς αγώνες της νύχτας που προηγήθηκε. Σε άλλο σχολείο τούς πήγαιναν «εκδρομή» σε πλατεία με καφετέριες «ουφάδικα», τουτέστιν με ηλεκτρονικά παιχνίδια, διότι μάλλον κάποιος τσίμπαγε μίζα από τόση κατανάλωση. Αυτός θα αρνείται σήμερα την αξιολόγηση. Έχουμε σε πολλές περιπτώσεις μαθηματικούς που δεν μπορούν ή βαριούνται να διδάξουν Μαθηματικά, φιλολόγους που δεν μπορούν ή βαριούνται να διδάξουν Αρχαία. Που πάνε στο σχολείο λέτσοι, λες και κοιμήθηκαν με τα ρούχα, και λουφάρουν από τα καθήκοντά τους σε κάθε ευκαιρία. 

Προφανώς και υπάρχουν ταλέντα, δάσκαλοι και καθηγητές με φιλοτιμία, γνώσεις και μεταδοτικότητα. Δεν εξηγούνται μόνον με τα φροντιστήρια οι κάθε χρόνο σταθερές πρωτιές συνοικιακών και επαρχιακών σχολείων στις εισαγωγικές για τα Πανεπιστήμια. Και προσέξτε την τεράστια αδικία: Αυτοί οι εκπαιδευτικοί αμείβονται το ίδιο και έχουν την ίδια ή και χειρότερη υπηρεσιακή εξέλιξη με τους λουφαδόρους, τους ανεπαρκείς, τους επίορκους, διότι μπορεί να μην είναι κομματόσκυλα. Υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από την ίση μεταχείριση των άνισων ή, ακόμη χειρότερα, η διαστροφή να τιμωρούνται οι άξιοι και να ανταμείβονται οι ανάξιοι;

Ο κ. Γιαννακός, από την Αμοργό, φιλόλογος, που για τις εισαγωγικές του στη Φιλοσοφική διάβαζε στο νησί του με λυχνάρι, είχε στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου Αρρένων Κορυδαλλού 40 άτομα στο τμήμα του, ανάμεσά τους και διετείς, τουτέστιν μαθητές που είχαν μείνει στην ίδια τάξη. Και, μιλάμε, όλοι αλαναρία, ουδείς εξ ημών με γαλλικά, πιάνο και μπαλέτο, και όλες οι διαφορές λύνονταν στο προαύλιο με γροθιές.

Προσπάθησε φιλότιμα και μέσα στον ακατέργαστο προλεταριακό, κυριολεκτικά, όχλο των ματσουλαραίων έσπειρε την αγάπη για τη λογοτεχνία. Θυμάμαι, ξεκινώντας, να μας διαβάζει αποσπάσματα από τη «Βάρδια» του Καββαδία.  

Σε άλλους ο σπόρος έπεσε στα βράχια και τον έκαψε ο ήλιος, σε άλλους έπεσε σε λίγο και άγονο χώμα, και έσβησε μόλις βλάστησε.

Σε άλλους, όμως, έπεσε σε αυτό που στην Κωπαΐδα λέμε «μαυρόγεια», το πιο πλούσιο και γόνιμο χώμα της ψυχής, και έβλεπα την ικανοποίησή του για τη δίψα μας και τη χαρά του όταν όσοι μας κόλλησε το μικρόβιο του ζητούσαμε πληροφορίες και προτάσεις βιβλίων.  

Ενας καλός και άξιος Ελληνας Δάσκαλος, που τηρούσε τον όρκο του με το παραπάνω και, όπως και ο κ. Ζωγράφος και τόσοι άλλοι, αντλούσε ηθική ικανοποίηση από το ευγενέστερο έργο: να πλάθει καλούς Ελληνες. 

Ανάξιοι αυτών και επίορκοι όσοι...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟ-ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Τα κεφτεδάκια της αξιολόγησης

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Στέφανος Μάνος, έμπειρος πολιτικός παλαιάς κοπής, σε άρθρο του , πρότεινε μια ανέξοδη λύση για την αξιολόγηση των λυκείων. Μ’ έναν απλό λογαριασμό, η κάθε σχολική μονάδα να αξιολογείται βάσει των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων.  

Λύση οικονομική, αφού δεν απαιτεί παρά ελάχιστες εργατοώρες – όσο για να βγει ο λογαριασμός.  

Λύση χωρίς πολιτικό κόστος αφού οι Πανελλαδικές είναι «αδιάβλητος» θεσμός. Κανείς δεν αμφισβητεί τα αποτελέσματά τους. Γλιτώνουμε απεργίες, ΟΛΜΕ και λοιπά ζαρζαβατικά.  

Ας αφήσουμε το προφανές, την παράμετρο «φροντιστήριο», θεσμός ο οποίος μπορεί να μην είναι αδιάβλητος, όμως είναι απαραίτητος για όσους επιθυμούν να επιτύχουν στις Πανελλαδικές. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι τα τελευταία δύο χρόνια του λυκείου το απογευματινό φροντιστήριο έχει μεγαλύτερη αξία από το πρωινό λύκειο.  

Μπορεί να μην αμφισβητούνται τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών, όμως θα μου επιτρέψετε να πω ότι αμφισβητείται η εκπαιδευτική τους αξία. Βάση τους η αριστεία της παπαγαλίας. 

Οι σχολικές μονάδες θα αξιολογούνται βάσει των επιδόσεών τους στον τομέα της παπαγαλίας. Ο,τι γίνεται ατύπως έως σήμερα, όπου η αξία του σχολείου κρίνεται από το ποσοστό επιτυχίας του στις Πανελλαδικές. Κι ας περνούν παιδιά στη Φιλοσοφική χωρίς να ξέρουν ορθογραφία, ή εκείνος ο εύελπις που ρώτησε τον καθηγητή του τι θα πει η λέξη «απόβαση».

Και ας πούμε ότι μια σχολική μονάδα παίρνει κακό βαθμό διότι παρουσίασε χαμηλό ποσοστό επιτυχίας. Πώς θα βοηθήσει αυτού του τύπου η αξιολόγηση στη βελτίωσή της;  

Ισως με περισσότερη προπόνηση στο άθλημα της αποστήθισης και της απομνημόνευσης σελίδων από κακογραμμένα βιβλία. 

Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς υποθέτω ότι θα πρέπει να περιλαμβάνει και θέματα εκτός διδακτέας ύλης. Οπως, ας πούμε, το επίπεδο της πειθαρχίας – λέω τώρα. Δίνει επίσης και την εικόνα του πώς αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί το έργο τους. Κι αυτό νομίζω έχει τεράστια σημασία για οποιαδήποτε προσπάθεια βελτίωσης. Πάντως, αν κατάλαβα καλά, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί συμφωνούν με την αξιολόγηση που τους προτείνει το υπουργείο και γυρνούν την πλάτη τους στους αγκυλωμένους συνδικαλιστές.

Το ελληνικό λύκειο πάσχει. Γιατί έχει μετατραπεί σε μια μηχανή παραγωγής υποψηφίων για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.  

Οποιαδήποτε θεραπεία του πρέπει...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟ-ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η αρχή της «αδιοριστίας» και άλλα ευτράπελα

 

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Για πρώτη φορά, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια, φέτος διορίστηκαν μόνιμοι εκπαιδευτικοί
.

 Βάσει του νόμου, κάθε νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός έχει την υποχρέωση να παραμείνει στην οργανική θέση του για τα πρώτα δύο χρόνια. Η υποχρέωση αυτή δεν είναι παράλογη. Κάθε καινούργιος και σε κάθε δουλειά ξεκινά με μία φάση δοκιμαστική. Στο εξωτερικό, στις χώρες μάλιστα με τις οποίες μας αρέσει να συγκρινόμαστε (επειδή πιστεύουμε ότι δήθεν αξίζουμε κάτι καλύτερο…), η δοκιμαστική περίοδος είναι υποχρεωτική, προκειμένου να ακολουθήσει η μονιμοποίηση. Σε εμάς, που είμαστε πιο «ανθρώπινοι» και ελαστικοί, η δοκιμαστική περίοδος δεν υφίσταται. Ο νεοδιοριζόμενος είναι εξαρχής μόνιμος υπάλληλος, με μόνη υποχρέωση να μείνει δύο χρόνια στη θέση όπου διορίζεται.

Χίλιοι εξακόσιοι από τους νεοδιορισθέντες, όμως, ζητούν να μειωθεί η διετία της υποχρέωσης στο ένα έτος. (Υποθέτω για να μη χάνουν χρόνο με παραδόσεις και διορθώσεις γραπτών και να αποσπασθούν σε κάποιο κόμμα, όπου θα επιδοθούν απερίσπαστοι στο μεγάλο κοινωνικό έργο τους, που ασφαλώς ξεπερνά τα στενά όρια μιας σχολικής αίθουσας…) Για τον σκοπό αυτό, απηύθυναν μνημειώδη επιστολή σε όλα τα μέλη της κυβέρνησης και της Βουλής. Και τη χαρακτηρίζω μνημειώδη, διότι οι νεοδιορισθέντες, άμα τη εισόδω τους στο εκπαιδευτικό σύστημα, εισφέρουν στην ελληνική γραμματεία την έννοια της «αδιοριστίας» – που δεν πρέπει να συγχέεται σε καμία περίπτωση με την αρχή της απροσδιοριστίας, του Χάιζενμπεργκ. Στην επιστολή τους, σερβίρουν το αίτημα για μονοετή υποχρέωση παραμονής στην οργανική θέση τους, περιτυλιγμένο με τον καημό τους για τα «δέκα χρόνια αδιοριστίας», που τους κράτησαν μακριά από τον «πολυπόθητο διορισμό».

Πώς τους κατέβηκε η «αδιοριστία»; 

Και μόνο για τη χρήση της συγκεκριμένης, εμετικής και ανατριχιαστικής λέξης, το υπουργείο οφείλει να ξεκινήσει κατεπείγουσα ΕΔΕ. Οι συντάκτες της επιστολής πρέπει να εντοπισθούν και ο διορισμός τους να ανακληθεί. Αυτοί συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια Παιδεία, πώς θα γίνουν λειτουργοί της;  

Επειτα, τι πάει να πει «αδιοριστία»; 

Δεν είναι γελοίο να παραπονούνται οι διορισμένοι, επειδή προτού διορισθούν ήσαν αδιόριστοι;  

Στο κάτω κάτω, το κράτος έχει την υποχρέωση να διορίζει τους εκπαιδευτικούς που χρειάζονται, βάσει των οικονομικών δυνατοτήτων του. Δεν έχει καμία υποχρέωση να διορίζει όποιον αποφοιτά από συγκεκριμένες σχολές. Υπό την έννοια αυτή, δεν υπάρχουν αδιόριστοι, αλλά μόνον πτυχιούχοι που επιθυμούν να διοριστούν σε θέσεις που δεν υπάρχουν.

Διαβάζεις την επιστολή των 1.600 νεοδιορισθέντων και αναρωτιέσαι...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔο-ΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Διορισμοί κηφήνων! Αυτό ξέρουμε αυτό εμπιστευόμαστε (πράσινοι, κόκκινοι, μπλε)

  

 Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Τίποτε δεν μάθαμε από την κρίση

Θυμάστε τι γράφαμε για τους μετακλητούς το 2020;

Αλλά στου κρατιστή την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα!

Διαβάστε το πολύ χρήσιμο άρθρο του οικονομολόγου Δημήτρη Γκιόκα που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την οικονομική πολιτική... 


"...Το πάρτι προσλήψεων συνεχίζεται αμείωτο και επί Νέας Δημοκρατίας... Oι δημόσιοι υπάλληλοι είναι περισσότεροι κατά 46.500 χιλιάδες τα τελευταία 2 χρόνια...

Παρότι το τακτικό προσωπικό παραμένει σταθερό, οι συμβασιούχοι έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί σε σχέση με το 2014! Πλησιάζουν μάλιστα σε αριθμό το 2009...

Η τακτική που ακολούθησε ο #ΣΥΡΙΖΑ φορτώνοντας με συμβασιούχους και μετακλητούς το #δημόσιο έχει επεκταθεί και επί #ΝΔ. Όταν ανέλαβε η σημερινή κυβέρνηση, είχε συμφωνήσει με τους δανειστές στα πλαίσια της μεταμνημονιακής εποπτείας να μειώσει τους συμβασιούχους κατά 10 χιλιάδες. Τους αύξησε όμως κατά 47 χιλιάδες!

Ως αποτέλεσμα το μισθολογικό κόστος του δημοσίου έχει αυξηθεί κατά €1 δισ. μέσα σε 2 χρόνια και συνολικά κατά €3 δισ. σε σχέση με το 2015!...

Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Τρανταχτά παραδείγματα είναι...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΚΗΦΗΝΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Μεταπτυχιακά, «μόρια» και Δημόσιο

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ

Περίπου 1.500 –για την ακρίβεια 1.497– είναι τα µεταπτυχιακά προγράµµατα σπουδών που υλοποιούνται την τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά στα ΑΕΙ.  

Δεν είναι λίγη η σοδειά, εάν αναλογισθούμε ότι η Ελλάδα διαθέτει περί τα 430 πανεπιστημιακά τμήματα. Και στα 1.497 δεν περιλαμβάνονται τα άλλα 130 ξενόγλωσσα προγράμματα. Τα περισσότερα είναι στις τεχνολογικές επιστήμες (481), στην οικονομία και διοίκηση (453) και στις επιστήμες υγείας (369).

Οι αιτίες για την υπερπληθώρα αυτή είναι κατά κύριο λόγο στρεβλές. Και το λέω αυτό διότι, ενώ βασικός στόχος των μεταπτυχιακών σπουδών είναι η μεγαλύτερη εξειδίκευση και εστίαση ακριβώς στο αντικείμενο που αγαπά ή θεωρεί πως έχει κλίση κάθε πτυχιούχος, στην Ελλάδα πολλά μεταπτυχιακά γίνονται είτε για μία θέση στον δημόσιο τομέα είτε για το βαλάντιο ΑΕΙ και πανεπιστημιακών. Πανεπιστημιακοί περιφερειακών ιδρυμάτων αναφέρουν ότι πτυχιούχοι που κατοικούν και εργάζονται στην Αθήνα κάνουν αιτήσεις και περνούν συνεντεύξεις για μεταπτυχιακά προγράμματα το πτυχίο των οποίων μοριοδοτείται για μία θέση σε δημόσιο οργανισμό. 

Ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί ο δημόσιος τομέας έχει «συμφωνήσει» πως θα δεχθεί μοριοδότηση σε συγκεκριμένα αντικείμενα σπουδών, αντί ο ίδιος να οργανώνει ειδική μετεκπαίδευση για τους νέους υπαλλήλους του στα αντικείμενα αυτά, έχοντας και τη δυνατότητα για ευελιξία στην οργανική τοποθέτηση κάθε υπαλλήλου.

Ουσιαστικά, στην περίπτωση αυτή οι σπουδές εκφεύγουν της φιλοσοφίας και του στόχου για τον οποίο παρέχονται και έχουν καταλήξει ένα ακόμη πτυχίο της σειράς. «Μεταπτυχιακό να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι, φτάνει να σε βάζει στο Δημόσιο»

Το ίδιο ισχύει και με τα προπτυχιακά προγράμματα του Ελληνικού Ανοιχτού πανεπιστημίου, το οποίο ενώ ξεκίνησε ως σπουδαία πηγή μόρφωσης και διά βίου μάθησης για ανθρώπους άνω των 25 ετών, έχει καταλήξει να θεωρείται από πολλούς μία ακόμη δίοδος προς τον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ ή τις υψηλότερες απολαβές! Σε αυτή την περίπτωση το ωφέλιμο δεν συνοδεύεται από το τερπνόν.

Οι πτυχιούχοι, βεβαίως, έχουν το αντεπιχείρημα πως και τα ίδια τα πανεπιστήμια έχουν «ανοίξει τον χορό» καθώς προσφέρουν άκριτα προγράμματα με μόνο στόχο τα δίδακτρα. 

Φυσικά, δεν μπορεί να νοηθεί όριο θεσμικά –δηλαδή με νόμο από το υπουργείο Παιδείας– στα αυτόνομα ιδρύματα, αλλά...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΓΥΦΤΟ-ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Φορολογούμενο κορόϊδο πλήρωσε ποτέ το γυφτοπονιάρικο κράτος τη δική σου στέγαση;

Του ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Στις 10.7.2020 υπογράφτηκε από την κυβέρνηση το Πρόγραμμα «Κοινωνική Ένταξη και Ενσωμάτωση των Ρομά» με αντικείμενο την εγκατάσταση 56 οικογενειών Ρομά κοντά στην Κατερίνη. Κόστος 7 εκατομμύρια = €125.000/οικογένεια! 

Από πού κι ως πού το κράτος δηλαδή ο φορολογούμενος πρέπει να πληρώνει για την στέγαση κάποιου;  

Πλήρωσε το κράτος τη δική σου στέγαση; 

Έδωσε ποτέ το κράτος 125.000 ευρώ σε μια πολύτεκνη ελληνική οικογένεια; 

Ακόμα κι αν το πρόγραμμα στεφθεί από 100% επιτυχία, πόσο θα κοστίσει αν εφαρμοστεί στο σύνολο των Ρομά, που υπολογίζονται σε 150.000 - 200.000 άτομα; Πάνω από 4 δισ! 

 Βέβαια, όλα τα παρόμοια προγράμματα στέγασης στο παρελθόν είχαν το ίδιο σενάριο. Αφού λεηλατήθηκαν στη διαδικασία εφαρμογής τους από τους "αρμόδιους" με υπερτιμολογήσεις και θηριώδεις μίζες, λεηλατήθηκαν και από τους Ρομά οι οποίοι πλιατσικολόγησαν τα ίδια τους τα σπίτια και πούλησαν τα υλικά

Γκουγκλάρετε και θα βρείτε μεγαλόπνοα προγράμματα ενσωμάτωσης των Ρομά, από το 1980. 

Φυσικά...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΓΥΦΤΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Σχολή βιτρώ για γύφτους!

Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ

Αυτη η βαθιά φιλοσοφημένη μελέτη  είναι το ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ ΡΟΜΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ.  

Εξεπονήθη επί Δούρου.  

Ρίξτε του μια ματιά για να καταλάβετε ότι το πρόβλημα ξεκινάει από την ηλιθιότητα των κρατούντων. 

Πρέπει λέει να "καταπολεμηθούν οι προκαταλήψεις" στον υπόλοιπο πληθυσμό, οι οποίες δημιουργούν "τριπλό αποκλεισμό" στους Ρομά! Δηλαδή επιποθούν διακαώς οι Ρομά να ενσωματωθούν, αλλά τους σταματάει η προκατάληψη των "μπαλαμών". 

Και πώς θα ξεπεραστεί η προκατάληψη; 

Μέσα από κοινές πολιτιστικές ενέργειες! 

Τι έκαναν οι φωστήρες της Δούρου, φαντάζεστε; 

Έφτιαξαν... σχολή βιτρώ για να μάθουν τέχνη οι Ρομά! Ναι, δεν κάνω πλάκα. Φυσικά δεν εμφανίστηκε κανένας και η σχολή δεν λειτούργησε. Οπότε το ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ έμεινε στα χαρτιά.

Καμμιά φορά σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε να ξεπληρώσουμε το χρέος αν η Ελλάδα λειτουργούσε ως παγκόσμιο νούμερο επιθεώρησης. Να βλέπουν οι υπόλοιποι λαοί του κόσμου τι σκαρφίζονται οι Έλληνες αρμόδιοι και να σκάνε στα γέλια. Να είμαστε το αγχολυτικό τους. Αν έδινε ο καθένας από 6 ευρώ το χρόνο, σε 10 χρόνια ξεχρεώναμε! 

Ακόμα κι αν περιοριστείς στον Δυτικό κόσμο, πάλι γίνεται.  

Δηλαδή...

 

Σαν σήμερα (31/10/ΧΧΧΧ)

 

1882: Ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ δημοσιεύει τις «Περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς».

1922: Αρχίζει η Δίκη των «6» (Γούναρης, Στράτος, Πρωτοπαπαδάκης, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Χατζανέστης), που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τη μικρασιατική καταστροφή.

1948: Γίνεται η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιο του πλοίου - θρύλος «Αβέρωφ»... «Συνήθης εν όρμω υπηρεσία. Κινήσεις συμφώνως τω πίνακι. Έκτακτον ουδέν» γράφει και περνά στην ιστορία.

1984: Φεύγει απ τη ζωή η Ίντιρα Γκάντι, ινδή πολιτικός.

1993: Πεθαίνει ο Φεντερίκο Φελίνι, ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου

1985: Πεθαίνει ο Νίκος Εγγονόπουλος, ζωγράφος και ποιητής, ο κυριότερος εκφραστής του σουρεαλισμού στη χώρα μας.








2013 Πεθαίνει ο ο γάλλος συγγραφέας Ζεράρ ντε Βιλιέ που έγινε παγκοσμίως γνωστός από την περιπετειώδη σειρά κατασκοπευτικών περιπετει

 


2019 Ο μουσικοσυνθέτης, πατέρας του Νέου Κύματος, Γιάννης Σπανός άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 85 ετών.

 

 

2020
Πεθαίνει σε ηλικία 90 ετών ο διάσιμος ηθοποιός Σον Κόνερι
 

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΣΟΥΡΓΕΛΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Κολομβία

 


Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

Ομολογώ πως δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι η αστυνομία της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι «παραστρατιωτική μιλίτσια τύπου Κολομβίας».


Ευτυχώς το κατάλαβε η «Αυγή» (κύριο άρθρο, 26/10).

Αλλωστε το γεγονός ότι «Η Αστυνομία σκοτώνει, η κυβέρνηση καλύπτει» το επιβεβαίωσε με την ψύχραιμη εγκυρότητά της και η «Εφημερίδα των Συντακτών» (25/10).

Και φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν επειδή «Στο Πέραμα δολοφονήθηκε η Δημοκρατία»το αντιλήφθηκε ο πρώην πρύτανης, ΕΤ3, Μετρό κ.λπ., ντετέκτιβ Μυλόπουλος (tvxs, 25/10).

Προπηλακισμούς από την αστυνομία κατήγγειλαν αγωνιζόμενοι βουλευτές του Μέρα25 και άλλων συναφών οργανώσεων που συμμετείχαν σε κάποια πορεία.

Ευτυχώς στην πορεία (όπως περιγράφει ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ) «οι συμμετέχοντες δεν πτοήθηκαν κι έδωσαν το στίγμα της κινητοποίησης με δυναμικά συνθήματα».

Ποια ήταν «τα δυναμικά συνθήματα» που έδωσαν «το στίγμα της κινητοποίησης»;

«Προσοχή, προσοχή, δολοφόνοι με στολή», «ΕΛ.ΑΣ. Ελλήνων αστυνομικών, ρουφιάνων, δολοφόνων και βασανιστών», «Μπάτσοι τιβί νεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί» και άλλα ανάλογα (Left.gr, 25/10).

Το ίδιο βράδυ, σε επεισόδια στα Μέγαρα, είχαμε τέσσερις τραυματισμούς αστυνομικών.

Καμία διαδήλωση, κανένα σύνθημα, καμία εφημερίδα των συντακτών ή της Μπογκοτά, καμία οργάνωση αριστερών αγωνιστών, κανένας πρώην πρύτανης δεν το θεώρησε άξιο αναφοράς.

Λογικό. Μπροστά σε κοτζάμ «δολοφονία της Δημοκρατίας», τι ψυχή έχουν τέσσερα μέλη της «παραστρατιωτικής μιλίτσιας τύπου Κολομβίας» μιας δολοφονημένης Δημοκρατίας;

Ξέρετε κάτι; 

Υποψιάζομαι ότι κάτι τρέχει σε ορισμένα μυαλά. Κάποιου είδους διαταραχή.

Για να είμαι ειλικρινής δεν γνωρίζω πώς περιγράφεται αυτό το φαινόμενο στην ψυχιατρική κι ούτε θα κάνω τον ερασιτέχνη ψυχίατρο.

Από πολιτική άποψη όμως διαπιστώνω ότι έχουμε να κάνουμε με μια μειοψηφική μερίδα ανθρώπων που έχει αποσχιστεί από το πλαίσιο της κοινωνίας και τις αρχές της δημοκρατίας μας. Λειτουργεί σαν μια αυτοτροφοδοτούμενη εστία φανατισμού, μίσους και σύγκρουσης.

Ακόμη κι αυτούς όμως τους ανέχεται η Δημοκρατία – αρκεί φυσικά να μην πιάνουν όλες τις λωρίδες της Πανεπιστημίου και διακόπτουν την κυκλοφορία…

Η χρησιμότητά τους είναι προφανής.

Με την παρουσία τους, τα συνθήματά τους, την ενόχληση που δημιουργούν και την απαξία που τους κυνηγάει...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Όλα τα αδικήματα που αποποινικοποίησε η κυβέρνηση Κούλη !


ΑΡΘΡΟ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΤΩΝ "ΑΡΙΣΤΩΝ" ΓΑΛΑΖΑΙΩΝ...

 Ένας μικρός κατάλογος πράξεων και συμπεριφορών που παλαιότερα ήταν εγκληματικές αλλά πλέον επιτρέπονται (σχεδόν) στον καθένα.

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Είναι γνωστό ότι, καθώς οι κοινωνίες εξελίσσονται, αλλάζουν και οι αντιλήψεις για το τι είναι έγκλημα και τι όχι. 

Η αλλαγή των αντιλήψεων, με τη σειρά της, οδηγεί σε αλλαγές του νομικού κώδικα. Έτσι, ενώ κάποτε η μοιχεία ήταν αδίκημα, τώρα πια δεν είναι. Ενώ κάποτε η βία στην τάξη ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, σήμερα όχι μόνο θεωρείται ανεπίτρεπτη αλλά είναι και ποινικώς κολάσιμη. Αντιθέτως η βία και οι απειλές μαθητών και γονιών εναντίον καθηγητών πλέον δεν θεωρούνται αδικήματα. Με λίγα λόγια, ο κόσμος αλλάζει και μαζί και οι νόμοι.

Στα δύο και κάτι χρόνια που κυβερνά η Νέα η Δημοκρατία αυτή η διαδικασία αλλαγής έχει επιταχυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλές πράξεις και συμπεριφορές για τις οποίες είμαστε σίγουροι πως είναι εγκληματικές, δεν εμπίπτουν πλέον στη δικαιοδοσία του νόμου. Επειδή αυτό δημιουργεί πολλές παρεξηγήσεις, έφτιαξα έναν μικρό κατάλογο πράξεων και συμπεριφορών που παλαιότερα ήταν εγκληματικές αλλά πλέον επιτρέπονται (σχεδόν) στον καθένα.

Παρακώλυση συγκοινωνιών: Μπορείτε ελεύθερα να κλείσετε όποιον δρόμο θέλετε, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο, χωρίς να υποστείτε καμία απολύτως συνέπεια. Μπορείτε επίσης, πριν κλείσετε τον δρόμο, να προσπαθήσετε να δολοφονήσετε τους οδηγούς των διερχόμενων αυτοκινήτων πετώντας πέτρες. Μοναδική προϋπόθεση για να μη θεωρείται η συμπεριφορά σας εγκληματική είναι να είστε πάνω από 20 άτομα, να μοιάζετε βίαιοι και να λέτε ότι έχετε κάποιο αίτημα. Αν πληροίτε αυτές τις απλές προϋποθέσεις, μπορείτε να κλείσετε μέχρι και την Εθνική Οδό και να βάλετε σε κίνδυνο τη ζωή δεκάδων οδηγών και επιβατών. Κανείς δεν πρόκειται να σας εμποδίσει.

Απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά αστυνομικού: Μπορείτε να πυροβολήσετε με καραμπίνα εναντίον αστυνομικού οποιαδήποτε στιγμή θέλετε. Μπορείτε επίσης να του πετάξετε μια μολότοφ (οι πέτρες είναι πια για τα παιδιά). Όπως η εμπειρία δείχνει, κανείς δεν πρόκειται να σας εμποδίσει ή να σας ενοχλήσει επειδή το κάνατε. Πράγμα που σημαίνει ότι επιτρέπεται και η…

Οπλοφορία και οπλοχρησία: Στην Κρήτη δεν απαγορεύτηκε ποτέ, αλλά φαίνεται πως πλέον δεν απαγορεύεται πουθενά στην Ελλάδα. Και όπως απέδειξε και ο παρανοϊκός δολοφόνος της Νέας της Ερυθραίας δεν χρειάζεται καν να είσαι με τα καλά σου για να έχεις όπλο και για να βγαίνεις στην ταράτσα σου να εξασκείσαι στην σκοποβολή. Αν έπρεπε να είσαι με τα καλά σου κι αν απαγορευόταν να εξασκείσαι στην σκοποβολή στην ταράτσα σου, σίγουρα οι καταγγελίες των γειτόνων θα οδηγούσαν σε επέμβαση της αστυνομίας.

Ξυλοδαρμός και ληστεία πυροσβέστη: Προφανώς επιτρέπεται και γι’ αυτό προχτές στο Σχιστό κάποιοι συμπολίτες επιτέθηκαν στο πλήρωμα ενός πυροσβεστικού οχήματος, το πλάκωσαν στο ξύλο και το λήστεψαν, χωρίς κανένα πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει και για τα πληρώματα περιπολικών της αστυνομίας στα οποία μπορείς ανενόχλητος να στήσεις καρτέρι και να τα πετροβολήσεις ή να τους πετάξεις μολότοφ ή να κάνεις ό,τι γουστάρεις χωρίς να τρέχει μία.

Ξυλοδαρμός φοιτητή που δεν έχει αριστερές απόψεις: Κάποιοι σύντροφοι του πολύ προοδευτικού χώρου και της δημοκρατικής παράταξης θα πουν ότι αυτό επιβάλλεται, αλλά η ουσία είναι πως πλέον δεν είναι ποινικώς κολάσιμο. Αν ήταν, η αστυνομία που εκλήθη μετά από τον ξυλοδαρμό του φοιτητή της ΑΣΟΕΕ πριν λίγες εβδομάδες θα έμπαινε στη σχολή να συλλάβει τους δράστες.

Ξυλοδαρμός οποιουδήποτε: Την Κυριακή μια συμμορία ξυλοκόπησε και λήστεψε δυο 18χρονους. Όχι στη Σωκράτους ή τη Σατωβριάνδου, όχι αργά το βράδυ, αλλά δίπλα στο Καλλιμάρμαρο στις 21.30. Αν οι δράστες αισθάνονταν ότι κινδύνευαν έστω και λίγο από το σώμα των δημοσίων υπαλλήλων που ονομάζουμε «αστυνομία» ή από το άλλο σώμα που ονομάζουμε «δικαστές», φαντάζομαι θα ήταν λίγο πιο μαζεμένοι. Αλλά, όπως φαίνεται, έχουν ενημερωθεί για τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και πλέον νομίμως κάνουν το κέφι τους στα κεφάλια των άλλων.

Διασπορά ψευδών ειδήσεων που βάζουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία: Κάποιος μπορεί να πιστεύει πως το να φωνάξεις «φωτιά» σε ένα κατάμεστο θέατρο θα έπρεπε να απαγορεύεται και ίσως αυτό σε κάποιες χώρες να συμβαίνει, αλλά σίγουρα όχι στην Ελλάδα. Διαφορετικά οι άνθρωποι που διαδίδουν τα ελεεινά (και τελικά θανατηφόρα) ψέματα για τα εμβόλια θα ήταν ήδη σε κάποιο κελί (ή τουλάχιστον σε δίκη καθώς η ελληνική δικαιοσύνη ακολουθεί την παράδοση του Τζακ του Ντάνιελς και προτιμά τα στελέχη της να παίζουν με τις τάπες των βαρελιών).

Βανδαλισμός δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας: Αυτό ίσως να μην πρέπει να το βάλω στη λίστα καθώς είμαι βέβαιος ότι ήδη ξέρετε ότι μπορείτε να βανδαλίσετε και να καταστρέψετε (να σπάσετε, να κάψετε, να ζωγραφίσετε, να γράψετε... εσείς διαλέγετε) οτιδήποτε και οπουδήποτε χωρίς να σας ενοχλήσει κανείς. Εννοείται ότι επιτρέπεται και να ξηλώσετε οποιαδήποτε κατασκευή έχει χαλκό και μετά να τον πουλήσετε.

Πέρα από τα ποινικά η κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλες μεταρρυθμίσεις και...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔο-ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΓΥΦΤΟ-ΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Πέραμα: Δικαιωματισμός εναντίον Ελλήνων


Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Εάν μπουκάρουν ψευτοευπαθείς κακοποιοί στο σπίτι σας και ξυπνήσετε με τα όπλα και τα μαχαίρια τους πάνω από την οικογένειά σας, εάν σας βουτήξουν το αυτοκίνητο, εάν σύρουν και πατήσουν με το κλεμμένο αυτοκίνητό τους τη μάνα σας για να της κλέψουν τον βαφτιστικό σταυρό της, εάν ξηλώσουν όλη τη γεώτρηση στο κτήμα σας, τα ορειχάλκινα στοιχεία από το ηρώο του χωριού σας, τον ηλιακό θερμοσίφωνα από το εξοχικό σας για να τα πουλήσουν για μέταλλο, πριν πάνε να πουλήσουν πρέζα, μην πάρετε την Αστυνομία.

Κινδυνεύουν οι άνθρωποι να βρεθούν με χειροπέδες στον ανακριτή, εάν οι λεηλάτες της χώρας πάνε να τους πατήσουν σαν γατιά και εκείνοι πυροβολήσουν αμυνόμενοι.

Για όποιον νομίζει πως αναφέρομαι ακαδημαϊκά και αφ’ υψηλού στο πρόβλημα των ψευτοευπαθών, τους λέω πως δύο φορές σε έναν χρόνο ρήμαξαν το πατρικό μου, και τη δεύτερη φορά και το σπίτι του αδερφού μου. Στο κτήμα μας το έκαναν δεκάδες φορές.

Η χώρα λεηλατείται από αυτούς που χαϊδεύει το γελοίο κράτος, λεηλατείται από επιδοτούμενους κακοποιούς, η Αστυνομία διώκεται και όλος σχεδόν ο δημόσιος λόγος, μολυσμένος από την ψυχοπαθή αριστερίλα, στήνει χορό παράνοιας.

Όταν βγαίνεις στο κλαρί, όταν εγκληματείς και, αρνούμενος να συμμορφωθείς στο κάλεσμα της Αστυνομίας, όχι μόνον δεν παραδίδεσαι, αλλά χρησιμοποιείς το αυτοκίνητο ως όπλο, αυτό έχει συνέπειες – πληρούται ο «επαγγελματικός» κίνδυνος που ανέλαβες οικεία βουλήσει. Όσοι ισχυρίζονται πως το αυτοκίνητο δεν είναι όπλο να το πουν στους συγγενείς των δεκάδων που σκότωσαν τρομοκράτες πατώντας τους στο Λονδίνο και στη Νίκαια.

Ο πολιτισμικός μαρξισμός, κοινωνική καρκινική μετάσταση του κλασικού μαρξισμού, παίζει με τις λέξεις. Βάφτισαν τους Γύφτους «Ρομά», λέξη άγνωστη στους ίδιους πριν από μερικά χρόνια, και δεν τους λύσανε μισό πρόβλημα, παρά τα επιδόματα με τα οποία τους μπουκώνουν, παρά τη μετονομασία. Έχουν μικρότερο προσδόκιμο ζωής και υπερεκπροσώπηση στην εγκληματικότητα. Όμως, συνεχίζουμε την ίδια αποτυχημένη πολιτική.

Εν προκειμένω, τον ρατσισμό τον υφίσταται πλέον η συντριπτική πλειονότητα, η περιουσία της οποίας λεηλατείται από την ψευτοευπαθή μειοψηφία. Μπούκες σε σπίτια, ληστείες, αρπαγή οτιδήποτε μεταλλικού, ακόμη κι από μνημεία! Χωριά και συνοικίες υποφέρουν.

Όπως διάβασα στα κοινωνικά δίκτυα, «Ελλάδα είναι η χώρα που, αν δεν φοράς ζώνη ασφαλείας, σου παίρνουν το δίπλωμα και τρως μισό μηνιάτικο πρόστιμο, ενώ ο “ευπαθής” μπορεί να οδηγεί χωρίς πόρτες, με τα δύο παιδιά στο καπό και τα άλλα δύο στην οροφή του αυτοκινήτου, το οποίο καπνίζει από την εξάτμιση σαν τη Χαλυβουργική».

Θα έπρεπε να μπαγλαρώσουμε όλους τους παραβατικούς ψευτοευπαθείς και τους μπάχαλους αλληλέγγυούς τους στην ξεφτίλα, και να τους κλείσουμε σε μια φυλακή στη Γυάρο, την οποία σε ένδειξη χιούμορ θα ονομάσουμε «Κυρ Παντελής».

Είναι δε ολοφάνερη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και του προπαγανδιστικού μηχανισμού του για διαστρέβλωση, στοχοποίηση της Αστυνομίας, ώστε μέσα από το μίσος και την αναταραχή να αποκομίσουν, όπως νομίζουν, κομματικά οφέλη. Απλά στρέφουν πάλι την πλειοψηφία οργισμένη εναντίον τους. Οι φιλόνομοι πολίτες, οι «κυρ Παντελήδες», που κοροϊδεύει η αληταρία της αριστερίλας, δεν κάνουν διαδηλώσεις, αλλά τιμωρούν σκληρά στην κάλπη.

Και τα γεγονότα έχουν εξοργίσει τη συντριπτική πλειονότητα, πλην του λούμπεν σκληρού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που ποτέ δεν έστειλε εκπροσώπους του να συλλυπηθούν τις οικογένειες πεσόντων στρατιωτικών και αστυνομικών. Αντίθετα, στηρίζουν τους φονιάδες τους και ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντά τους.

Οι Απόστολοι του Μαρασμού είναι με τους ψευτοευπαθείς κακοποιούς, σταθερά με τους τρομοκράτες, με τους κουκουλοφόρους μπάχαλους, τους Τούρκους, τους Σκοπιανούς, τους τρανς πρεζάκηδες κλεπτομανείς, τους Αλβανούς σοβινιστές. Όπου εχθρός της Ελλάδας, παρακμή, ανομία, δίπλα οι Συριζαίοι και οι παραφυάδες τους.

Η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΝουΔο-ΓΥΦΤΑΡΟ-ΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΞΕΦΡΑΓΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Υπομονή . Όταν αναλάβει τα πράγματα η ΝΔ του Κούλη και σχηματίσει κυβέρνηση αρίστων, όλα παρατράγουδα των "ευάλωτων και ευπαθών" θα ανήκουν στο παρελθόν

 



Toυ ΘΑΝΟΥ ΤΖΗΜΕΡΟΥ
 

Προχθες η ανηψιά μου με το αγόρι της, σκληρά εργαζόμενοι και φορολογούμενοι νέοι και οι δύο, θέλησαν να πάνε για μια ημερήσια εκδρομή στα Τρίκαλα Κορινθίας.  

Ξεκίνησαν πρωί για να έχουν όλη τη μέρα μπροστά τους, καθώς δεν περιείχε διανυκτέρευση το σενάριο - αύριο το πρωί πρέπει να είναι στη δουλειά. Έφτασαν στα Τρίκαλα στις 5:30 το απόγευμα!  

Ο λόγος; 

Οι "ευάλωτοι και ευπαθείς" που κάνουν ό,τι γουστάρουν, όποτε γουστάρουν αποφάσισαν να κλείσουν για πολλοστή φορά τον δρόμο, με την αστυνομία (που παίρνει διαταγές από κύριο Τάκη και κύριο Κυριάκο) σε ρόλο παρατηρητή. 

Την ίδια ταλαιπωρία βίωσαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, καθώς το "πάμε να κάψουμε λάστιχα στον δρόμο και να πετάξουμε πέτρες στους μπαλαμούς" έγινε ενδημικό σπορ των καταυλισμένων. Και το "κοιτάμε, τι θέλετε να κάνουμε;" έγινε μόνιμος ρόλος του ΥΠΠ, δηλαδή του Υπουργείου Προστασίας του Παραβατικού.  

Έχει μετρήσει κανένας πόσο κοστίζει αυτό το σπορ στην Οικονομία και στην ψυχική υγεία των Ελλήνων, που φορολογούνται για να πληρώνουν επιδόματα και προγράμματα ενσωμάτωσης στους καθ' έξιν και κατ΄επάγγελμα παραβατικούς; 

Έχει σκεφτεί κανένας αν μια χώρα στην οποία ο οποιοσδήποτε μπορεί να μπλοκάρει τις βασικές οδικές αρτηρίες ανενόχλητος έχει την παραμικρή ελπίδα να προσελκύσει σοβαρούς επενδυτές;

Υπομονή όμως. Όταν αναλάβει τα πράγματα η ΝΔ και σχηματίσει κυβέρνηση αρίστων όλα αυτά θα ανήκουν στο παρελθόν

Άλλωστε...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΓΥΦΤΟΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Η μόνη λύση για τους Γύφτους


 Άμεση διακοπή των επιδομάτων.
Ατεγκτη εφαρμογή του νόμου.
Μόνο έτσι θα καταστεί εφικτή η πολυπόθητη ένταξη των Ρομά στην ελληνική κοινωνία.  

Αν δεν γίνουν τα παραπάνω, η κατάσταση που υπάρχει σήμερα όχι μόνο θα διαιωνίζεται αλλά θα επιδεινώνεται, με άγνωστες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή, τη δημόσια τάξη και την εθνική ασφάλεια.

Η βροχή του κρατικού χρήματος, το οποίο διατίθεται αδιακρίτως -και σε πάμπολλες περιπτώσεις παράτυπα και παράνομα- σε οικογένειες που προέρχονται από αυτή την κοινωνική ομάδα έχει κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Η πολιτική των επιδομάτων στους Ρομά, ακόμα και για την προσέλευση των παιδιών τους στο… σχολείο, δημιουργεί μια εξαρτησιακή σχέση με το κράτος και ενθαρρύνει τις πελατειακές σχέσεις με τα χρεοκοπημένα κόμματα. Απομακρύνει τους Ρομά από την ανάγκη να ασκήσουν κάποιο επάγγελμα, όπως ασκούσαν στο παρελθόν, και τους ωθεί στον παρασιτισμό.

Πριν από τα επιδόματα στις κοινότητες των Ρομά υπήρχε σαφώς μικρότερη και χαμηλότερης έντασης εγκληματικότητα – ακριβώς επειδή η ευθύνη του βιοπορισμού εκπαιδεύει τους πολίτες στη νομιμότητα

Πριν από τα επιδόματα οι καταυλισμοί των Ρομά δεν αποτελούσαν «άβατα» για τα όργανα της τάξης ούτε ήταν τόσο διαδεδομένα σε αυτή την κοινωνική ομάδα το εμπόριο ναρκωτικών και οι κλοπές.

Η εργασία, όποια μορφή κι αν έχει, είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για την αρμονική ένταξη στην κοινωνία, ενώ ο παρασιτισμός και η εξάρτηση υγιών ανθρώπων από επιδόματα αποτελούν ιδανικό υπόστρωμα για την καλλιέργεια νοσηρών νοοτροπιών και αντικοινωνικών συμπεριφορών.

Επιπλέον, η άτεγκτη εφαρμογή του νόμου στους Ρομά αποτελεί μονόδρομο. Όσο δεν γίνεται αυτό, τα εγκληματικά στοιχεία σε αυτές τις κοινότητες θα επιβάλλουν τη θέλησή τους αλλά και την παραβατική κουλτούρα τους ακόμα και στους Ρομά που δεν θέλουν να παραβαίνουν τον νόμο. Οι εγκληματίες θα αποθρασύνονται, αν δεν αντιμετωπίζονται από το κράτος σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του νόμου.

Οι λύσεις...

 

ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΓΥΦΤΑΡΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ενσωμάτωση των Ρομά! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε???

 

Του Δημήτρη Καμπουράκη

Ήμουνα νιός και γέρασα ακούγοντας για την ενσωμάτωση των Ρομά
. Γνώρισα πρόθυμους ιδεολόγους με γνήσιες ευαισθησίες, που προσπάθησαν σκυλίσια να βοηθήσουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους ή στην ένταξη τους σε προγράμματα χρηματοδοτούμενα απ’ το κράτος και την Ευρώπη. Όλοι τους ανεξαιρέτως εγκατέλειψαν την προσπάθεια, με μια γεύση ματαιότητας στο στόμα.

Οι μόνοι που παραμένουν διαχρονικοί «μπαμπάδες» των τσιγγάνων, έτοιμοι να δικαιολογήσουν την αδιαφορία τους για κοινωνική ενσωμάτωση και να ιδεολογικοποιήσουν την παραβατικότητα τους, είναι εκείνοι που δεν έχουν πλησιάσει ούτε από μακριά τους καταυλισμούς τους. Είναι πολύ εύκολο να μιλάς για κοινωνικές αδικίες, για ρατσιστικούς αποκλεισμούς και για διατεταγμένες δολοφονίες στο Ζεφύρι, όταν αμπελοφιλοσοφείς πίνοντας καπουτσίνο στα Εξάρχεια ή στο Κολωνάκι. Να μπεις στο Ζεφύρι είναι το δύσκολο.

Ξέρετε πόσα χρήματα και πόση ζωτική ενέργεια του κράτους και των κάθε λογής οργανώσεων έχουν ξοδευτεί από το 1980 και εντεύθεν, για την ενσωμάτωση των Ρομά και για τη βελτίωση της ζωής τους; 

Τόσα, που θα είχαν μετατρέψει κάθε άλλη φτωχή πληθυσμιακή ομάδα σε ακμάζουσα κοινότητα, μορφωμένη και νομοταγή.

 Μόνο με τους τσιγγάνους δεν δούλεψε το πράγμα. Πήγαν τα λεφτά στράφι, οι προσπάθειες ατύχησαν όλες στο 100%. Φαύλος κύκλος, θα πείτε.

Ναι, αλλά πόσο φαύλος και γιατί η συγκεκριμένη φαυλότητα δείχνει τέτοια αντοχή; 

Έχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια από τότε που οι πρώτοι Ρομά είδαν κοινωνικούς λειτουργούς και εκπαιδευτικούς να μπαίνουν στις παραγκουπόλεις τους, σαράντα κι από τότε που πρωτοπήγαν στον γκισέ της τράπεζας όπου με μια απλή υπεύθυνη δήλωση πήραν αγύριστο στεγαστικό δάνειο και επίδομα για να στείλουν τα παιδιά τους στην πρώτη τάξη του δημοτικού.

Το 1990 μπήκαν στη χώρα ένα εκατομμύριο ρακένδυτοι, ανειδίκευτοι και ξενόγλωσσοι Αλβανοί. Πώς αυτοί μέσα σε τριάντα χρόνια νοικοκυρεύτηκαν, εντάχτηκαν και ενσωματώθηκαν στην ελληνική κοινωνία δίχως κρατικά και ευρωπαϊκά προγράμματα, ενώ για τις τριακόσιες χιλιάδες Ρομά (αν είναι τόσοι, γιατί κανένας δεν ξέρει) ο χρόνος μοιάζει ακινητοποιημένος;  

Τον ίδιο ρατσισμό και την ίδια καχυποψία δεν αντιμετώπισαν στην αρχή και οι Αλβανοί;

 Γιατί οι μεν έγιναν εργολάβοι και μαγαζάτορες, ενώ οι δε συνεχίζουν να ζουν σε γκέτο και (κατά πλειοψηφία) να κλέβουν καλώδια και να διακινούν ηρωίνη;

Δεν έχω ολοκληρωμένη απάντηση καθότι δεν διαθέτω σφαιρική θεώρηση του προβλήματος. Θα παρακαλούσα όμως να μην έχουν εύκολες τις απαντήσεις και οι διανοούμενοι - αντιεξουσιαστές ή αριστερίζοντες Εξαρχιο-Κολωνακιώτες «πατεράδες» των Ρομά. Και ειδικά όσοι εξ αυτών έχουν ασκήσει εξουσία και έχουν διαχειριστεί το πρόβλημα

Διότι...