Το καλοκαίρι του 2015 η Ευρώπη ξαγρυπνούσε στο προσκέφαλο του άτακτου εφήβου που έπασχε από αντιευρωπαϊκό πυρετό. Η γλυκιά μας πατρίδα ετοιμαζόταν για ένα απ’ αυτά τα άλματα στα οποία χρωστάει τον ανδριάντα της δόξας της. Πολλοί φοβούνταν ότι θα ήταν το τελευταίο, ότι ο διασκελισμός της δεν θα έφτανε για να διασχίσει το κενό κάτω από τα πόδια της, ευτυχώς όμως διαψεύσθηκαν. Κι έτσι φέτος μπορούμε να γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της ύπαρξής της.
Αναφέρομαι, εννοείται, στο ηρωικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015. Οι στιγμές ήταν κρίσιμες, αναφανδόν «ιστορικές» και τα λάθη δεν επιτρέπονταν. Ο λαός μας δεν έπρεπε να παρασυρθεί από τις σειρήνες και να κάνει λάθος επιλογές. Ως εκ τούτου, οι ηγέτες του κεντούσαν τις λεπτομέρειες. Το ερώτημα θα ήταν στα αγγλικά –ευτυχώς, τα μιλούσε φαρσί η φαλακρή τραγουδίστρια– και θα περιείχε όσο το δυνατόν περισσότερους τεχνικούς όρους, για να μη νομίσουν οι ψηφοφόροι ότι θα κάνουν ό,τι τους κατέβει. Το πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να το εγκρίνει το ανώτατο δικαστήριο, ο Αρειος Πάγος. Το πρόβλημα λύθηκε με τον διορισμό της κυρίας Θάνου στη θέση του προέδρου, την 1η Ιουλίου 2015, τέσσερις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα. Αν θυμάμαι καλά, ο διορισμός της αποφασίστηκε μετά το μεταμεσονύκτιο. Στις μικρές ώρες της ημέρας παίρνονται οι μεγάλες αποφάσεις.
Δεν θυμάμαι τότε κάποιον ευρωπαϊκό θεσμό να αντιδρά ούτε στο δημοψήφισμα ούτε στον τρόπο με τον οποίον διορίσθηκε η κ. Θάνου, που το νομιμοποίησε. Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήταν ο κ. Γιούνκερ, του Συμβουλίου ο κ. Τουσκ.
Προσπαθώ να καταλάβω τι άλλαξε από το 2015, που η ίδια η Ελλάδα ετοιμαζόταν για το Γκρέξιτ, έως το 2021, που το ενδεχόμενο μιας πολωνικής ανταρσίας εξαιτίας της διαδικασίας διορισμού των μελών των ανωτάτων δικαστηρίων, έχει ξεσηκώσει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η απάντηση στο ερώτημα οφείλω να πω ότι δεν κολακεύει την αυτοπεποίθησή μου – τονωμένη από τις εκδηλώσεις για την επιτροπή του εορτασμού των 200 ετών. Και να σκεφθείτε ότι δεν μπόρεσα να τους παρακολουθήσω όλους.
Μήπως τότε δεν μας έπαιρναν στα σοβαρά;
Μήπως θέλουν να μας πουν ότι η Πολωνία μπορεί να απειλήσει την Ενωση, ενώ η Ελλάδα απλώς έριχνε τα ζάρια κι αν δεν της έβγαιναν περίμενε την επόμενη παρτίδα για να ρεφάρει; Οπερ και εγένετο.
Ευτυχώς, εμείς διαθέτομεν αριστερά συνείδηση για να μας επαναφέρει στην τάξη. Το 2015 στην Ελλάδα την εξουσία την είχε μια προοδευτική κυβέρνηση, η οποία ουδεμία σχέση είχε με τον εθνικολαϊκισμό της Πολωνίας. Απόδειξη ότι υπουργός ήταν ο Πάνος Καμμένος. Στην Πολωνία σήμερα κυβερνά ένα κόμμα το οποίο ουδεμία σχέση έχει με την πρόοδο. Απόδειξη ότι οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ...
που το 2015 δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την απάτη του δημοψηφίσματος, σήμερα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για όσα συμβαίνουν στην Πολωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου