Ο Τσίπρας, όχι μόνο δεν κάλυψε τον φίλο του Παύλο Πολάκη για το πρόσφατο αντιεμβολιαστικό παραλήρημά του, στο οποίο χαρακτηρίζει «πειραματόζωα» όσους εμβολιάζονται, αλλά εμμέσως τού καταλόγισε έλλειψη κοινωνικής ευθύνης και αλληλεγγύης, μιλώντας στο Πολιτικό Συμβούλιο.
Ο Πολάκης τού απάντησε από τη Βουλή, επίσης εμμέσως, με ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη, το οποίο παραθέτω:
«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει /
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, /
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω /
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες… /
Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη, /
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο. /
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω /
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω /
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω /
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω».
Το απήγγειλε και μετά πρόσθεσε ότι οι στίχοι αυτοί έχουν πολλά μηνύματα.
Πράγματι έχουν και, για να μην μπλέξουμε, να τα συμπυκνώσω όλα σε πέντε λέξεις:
Δεν είναι στα καλά του.
Οχι ότι πρόκειται για κάτι νέο, το είχαμε καταλάβει προ πολλού ότι είναι ανισόρροπος.
Απλώς τώρα πλέον γνωρίζουμε ποιο είναι το πρόβλημά του:
Συνεχίζει τον Εμφύλιο μόνος του μέσα στο κεφάλι του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου