ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Παράγουμε περισσότερους αριστερούς ημίτρελους «ιαχωβάδες» από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Όλη η υπόθεση Λευκορωσία έχει σοβαρά αλλά και κωμικά χαρακτηριστικά. 

Το σοβαρό είναι πως ο Λουκασένκο με τσαμπουκά κατέβασε κάτω ένα αεροπλάνο που είχε απογειωθεί από την Αθήνα, στο οποίο επέβαιναν και 11, νομίζω, Ελληνες πολίτες, χρησιμοποιώντας και μαχητικά Mig 29 της Πολεμικής Αεροπορίας για να μπαγλαρώσει έναν αντικαθεστωτικό δημοσιογράφο.

Όλη η διαδικασία είναι αρκούντως πειρατική, όμως ως οπαδός της ισονομίας, πως οι κανόνες πρέπει να είναι ίδιοι παντού και να εφαρμόζονται ίδια παντού για όλους, βλέπω πως έχουμε δύο ειδών υποκρισίες.  

Η μία είναι της Δύσης. 

Θυμάμαι την απαγωγή του Οτσαλάν του 1999, όπου ήμουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, πως κουρελιάστηκαν και καταπατήθηκαν όχι μόνον οι κανόνες Διεθνούς Δικαίου αλλά και το εθνικό δίκαιο πολλών χωρών, μεταξύ των οποίων και της δικής μας. Διότι δεν είναι νόμιμη διαδικασία έκδοσης εκζητούμενου το να σε απειλεί, φυγάς ων, η μια χώρα να φύγεις, να πας στην άλλη, να σε απειλεί και αυτή, να έρχεσαι στην Ελλάδα, να σε εξαπατά πως τελικό προορισμό έχεις τη Ν. Αφρική, μετά υποτίθεται τις Σεϊχέλες, όπου δήθεν θα πάρεις πολιτικό άσυλο, και τελικά να σε παραπλανήσουν πως πας στην Ολλανδία και ύστερα από κανονική αρπαγή να βρεθείς δεμένος πισθάγκωνα και ναρκωμένος σε τουρκικό αεροπλάνο με ΜΙΤατζήδες πανηγυρίζοντας και μετά από παρωδία δίκης ισόβια στο Ιμραλί.

Τις λεπτομέρειες στο επερχόμενο βιβλίο μου, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η απαραίτητη απόσταση για τα γεγονότα, αλλά μόνο μη λέτε για «μυστική επιχείρηση» της ΜΙΤ. Οι Τούρκοι είναι καλοί να βάλουν φωτιά σε δάση, να πυροβολήσουν κανέναν πισώπλατα, να σκοτώσουν ενοχλητικούς δημοσιογράφους, να πουλήσουν πρέζα, αλλά εδώ ήταν απλώς το courier. Παρέλαβαν ως «πακέτο» τον μεγαλύτερο εχθρό τους από άλλους, που έκαναν τη βρομοδουλειά, και τον πήγαν στην Τουρκία για τα δέοντα της βαρβαρότητας των τέκνων του Ερτογρούλ, που κάνουν τον κόσμο μας χειρότερο με την ύπαρξή τους, τη γενοκτόνα νοοτροπία τους και τις γενοκτόνες πράξεις τους.

Η άλλη, η πιο κωμική υποκρισία, είναι αυτή της ελληνόφωνης αριστερίλας. Κάποιος να πει με τρόπο στον συνοικιακό Λένιν με την εμφύτευση και στη μετενσάρκωση του Τσενιένκο με το προλεταριακό ρόλεξ πως ο Λουκασένκο ΔΕΝ είναι κομμουνιστής. Μη δουν καγκεμπίτη δικτάτορα με μουστάκα αλά Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς, δακρύζουν, λιγώνονται. Η κεκτημένη ταχύτητα της Ιστορίας, δεκαετίες απολογίας για τα πιο απάνθρωπα και ταυτόχρονα γκροτέσκα καθεστώτα, του κομμουνιστικού μπλοκ, οδηγεί ακόμη μεγάλο μέρος των εγχώριων εκπροσώπων αυτής της ψευτοθρησκείας χωρίς Θεό και χωρίς επίγειο ή ουράνιο παράδεισο άλλη μία φορά στην αυτογελοιοποίηση.

Ένας μερακλής και κεφάτος ερευνητής θα μπορούσε να κάνει ένα ιστορικό ανθολόγιο με όλες τις εξωφρενικά φαιδρές και βαρεμένες δηλώσεις και άρθρα της ελληνόφωνης αριστερίλας που υπερασπίζεται το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ, ήγουν τη συμμαχία Χίτλερ – Στάλιν που κατασπάραξαν ως συναυτουργοί τη δύστυχη Πολωνία, τον σταλινισμό τον ίδιο, τον Χότζα και την «αυτάρκεια» πείνας του αλβανικού καθεστώτος, τον Τσαουσέσκου, που έστελνε και χαρτί στην «Αυγή», τη Βόρεια Κορέα, το ότι η έκρηξη στο Τσερνόμπιλ ήταν δήθεν ιμπεριαλιστική – καπιταλιστική προπαγάνδα -ένας μερακλής μάς προέτρεπε να φάμε μαρούλια από το Τσερνόμπιλ-, την εισβολή των Σοβιετικών στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία, τη δικτατορία του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία, το χαφιέδικο κράτος-φυλακή στην Ανατολική Γερμανία και πολλά άλλα.

Το συμπέρασμα είναι πως παράγουμε περισσότερους αριστερούς ημίτρελους «ιαχωβάδες» από όσους μπορούμε να καταναλώσουμε. 

Τώρα είναι με τον Λουκασένκο, διότι ο δημοσιογράφος, αν δεν είναι μοντάζ οι φωτογραφίες, έχει βγει και με κράνος των Waffen SS και γιατί η Δύση είναι απέναντι.  

Από όλα αυτά τι αφορά τα ελληνικά συμφέροντα; 

Η νομιμότητα της διαδικασίας, αν μπορείς με τσαμπουκά να κατεβάζεις αεροπλάνο, να διακόπτεις προγραμματισμένη πτήση και Έλληνες πολίτες για αλλού να πηγαίνουν και αλλού να βρίσκονται.

Το τι γίνεται στην Ουκρανία, στη Λευκορωσία, σε όλη την περιοχή μετά την πτώση του σοσιαλιστικού «παραδείσου» είναι μια πολύ σκοτεινή Ιστορία, όπου η Δύση άλλοτε συμμαχεί με δικτάτορες, άλλοτε τους αποκηρύσσει, ενίοτε σερβίρεται ραδιενεργή σούπα σε πολιτικούς αντιπάλους και σε κάθε περίπτωση τα πράγματα απέχουν πολύ από ένα ευνομούμενο κράτος, όπως το ξέρουμε, παρά τα προβλήματά μας. 

Γνώμονάς μας οφείλουμε να είναι πάντοτε ένας: 

 

Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων μας, με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος για το Έθνος ή, ο μοι γένοιτο, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, και η υπεράσπιση των πολιτών μας.