ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Η τεράστια κοινωνική σημασία των τριχών στον σύγχρονο βίο

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Αντιγράφω σκοπίμως τον τίτλο του ιστορικού δοκιμίου του Ευαγγέλου Λεμπέση περί ισχύος των βλακών, όχι ασφαλώς επειδή έχω την έπαρση να συγκρίνω τον εαυτό μου μαζί του, αλλά επειδή έχω την πεποίθηση ότι, καλώς ή κακώς, βρισκόμαστε ενώπιον μιας μεγάλης αλήθειας, αντίστοιχης σε μέγεθος εκείνης που ανέπτυξε ο Λεμπέσης στο περίφημο δοκίμιό του.

Μέχρι τώρα το παρατηρούσαμε στον στενό κύκλο μας.  

Ας το παραδεχθούμε: ένας μήνας χωρίς κομμωτήριο συσσώρευσε σοβαρό ψυχολογικό κόστος στον γυναικείο πληθυσμό. 

Λέω ψέματα;  

Το ζούμε ο καθένας στον στενό κύκλο του. Το ακούμε από φίλους μας, που το ζουν κι εκείνοι στο δικό τους σπίτι. Το συζητούν οι φίλες μας και οι γυναίκες μας μεταξύ τους. Το μαρτυρούν ακόμη και τα σχετικά ανέκδοτα και τα αστεία, μέσω των οποίων εκφράζεται σήμερα η λαϊκή μούσα.

Τώρα όμως έρχονται και τα ευρωπαϊκά κράτη με την πολιτική τους για σταδιακή επαναλειτουργία της οικονομίας και επιβεβαιώνουν την τεράστια σημασία των τριχών (και της περιποίησής τους, πρωτίστως) στον σύγχρονο βίο:

  Τα κομμωτήρια, όπως προκύπτει από τα σχέδια που ανακοινώνονται ανά την Ευρώπη, θα είναι από τα πρώτα εμπορικά καταστήματα που θα ανοίξουν – φυσικά, με αυστηρή τήρηση νέων υγειονομικών κανόνων.

Πρόκειται για θρίαμβο του κομμωτηρίου ως κοινωνικού θεσμού, αφού για πρώτη φορά αναγνωρίζεται ο σημαντικός ρόλος του όχι μόνο στην οικονομία, αλλά κυρίως στην πολιτική σταθερότητα. Διότι ποιος από εμάς τολμάει να φανταστεί τον κόσμο μετά από έναν ακόμη μήνα χωρίς κομμωτήρια;  

Οσοι ενδεχομένως –και απευθύνομαι στους άνδρες– δεν το έχετε διαπιστώσει, δοκιμάστε, αν τολμάτε, να πείτε στη γυναίκα σας «έλα, μωρέ, και τι έγινε αν δεν πας κομμωτήριο;».

Βεβαίως και αυτό, όπως όλα τα αστεία, έχει και τη σοβαρή πλευρά του.  

Η περιποίηση των μαλλιών, κάτι δηλαδή το οποίο με τα μέτρα των πραγματικών αναγκών της ζωής θα το κρίναμε ασήμαντο, υφαίνεται τόσο στενά μέσα στην πραγματικότητα της ζωής μας, ώστε καταλήγει να ορίζει την ατομική μας ταυτότητα, ώς ένα βαθμό ακόμη και τις αξίες του πολιτισμού μας, αφού η ζωή χωρίς κομμωτήριο εξισώνει αναγκαστικά.

Σε μια σύγχρονη δημοκρατία, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει την εκλογική δύναμη των γυναικών.  

Μπορεί να ακούγεται κάπως ελαφρό αυτό που θα πω, αλλά ποτέ δεν αρνήθηκα την ελαφρότητά μου:  

Eφόσον το μαλλί και η φροντίδα του είναι τόσο ισχυρό στοιχείο στην ταυτότητα της Ευρωπαίας, ποια κυβέρνηση μπορεί να αγνοήσει την πολιτική πίεση στην οποία εκ των πραγμάτων μεταφράζεται ο αναβρασμός του γυναικείου πληθυσμού για το κλείσιμο των κομμωτηρίων; 

Πιστεύω ότι, όπως είχαμε στη δεκαετία του 1980 τη λεγόμενη μάχη των καφενείων, τώρα μας περιμένει μπροστά η μάχη των κομμωτηρίων...