ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Αλβανοί και Αφγανοί, ένας κόσμος διαφορά

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Εκτός από τον θρασύδειλο υπόκοσμο που επιτέθηκε και λήστεψε προχθές τον κ. Γιακόμπι της Ντόιτσε Βέλε, στη χώρα κατοικούν και έλλογα όντα. Και αυτοί έχουν αντιληφθεί ότι το μεταναστευτικό - προσφυγικό είναι ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία. Πρόσφατα αναφέρθηκα σε όσους, με ανιστόρητες υπερβάσεις, συγκρίνουν τους Μικρασιάτες με τους Αφγανούς. Η πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις απαντά σε όσους υποστηρίζουν πως, όπως αφομοιώθηκε ο πληθυσμός των Αλβανών και λοιπών προσφύγων του σοσιαλιστικού θαύματος στη δεκαετία του ’90, έτσι θα ενταχθεί και ο Αφγανός ή ο Σύρος.

 Η μετανάστευση δεν είναι μια θεωρητική υπόθεση. Είναι πραγματικότητα, την οποία, αν θέλεις να περιγράψεις, οφείλεις να λάβεις υπόψη σου τα χαρακτηριστικά των προσώπων, τις δυνατότητές τους, τις επιθυμίες τους, το παρελθόν τους και τις αιτίες που τους έφεραν ως τα παράλια των νησιών μας. Ο σημερινός Αφγανός δεν έχει καμία σχέση με τον Αλβανό της δεκαετίας του ’90, όπως η Ελλάδα του 2020 δεν έχει σχέση με τη χώρα του ’99.

Ο Αλβανός μπορεί να πέρασε τα σύνορα παράνομα, όμως ήξερε πολύ καλά σε ποια χώρα ερχόταν. Η χώρα του είχε μοιραστεί με τη δική μας την Ιστορία της Βαλκανικής για κάτι αιώνες. Και η Ελλάδα, εκτός από την πολιτισμική της αίγλη, που ακτινοβολούσε σε όλα τα Βαλκάνια –εκτός από την Ελλάδα, εννοείται– ήταν και το πρότυπο μιας χώρας που είχε ξεφύγει από το βάρος της γεωγραφίας και της ιστορίας της και είχε βρει τη θέση της στην Ευρώπη. Να υπενθυμίσω, επίσης, ότι το βαλκανικό Ισλάμ, έως πρόσφατα τουλάχιστον, ήταν μετριοπαθές και δεν είχε την επιθετικότητα που απέκτησε τις τελευταίες δεκαετίες στον αραβικό κόσμο. 

Οι παλιοί μετανάστες εργάστηκαν, έφτιαξαν οικογένειες, απέκτησαν ιδιοκτησίες. Σύμφωνα με την έρευνα της διαΝΕΟσις, το 54% των μεταναστών του καιρού εκείνου σήμερα έχουν πτυχίο πανεπιστημίου. Ηθελαν να γίνουν σαν και εμάς. Και αν περνούν με κόκκινο ή δεν κόβουν απόδειξη, γι’ αυτό μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουμε τις ευθύνες στον εαυτό μας, που αποτέλεσε το πρότυπό τους.

Η έρευνα μας πληροφορεί ότι το 58% των Αφγανών και το 65% των Σύρων θέλουν να πάνε σε άλλη χώρα. 

Κοινώς...

 όχι μόνο δεν σκοπεύουν να ενταχθούν, αλλά εκλαμβάνουν την παραμονή τους στην Ελλάδα ως καταναγκασμό. 

Χωρίς δυνατότητα να εργαστούν, περιμένουν το άνοιγμα των συνόρων. 

Είναι, λοιπόν, απολύτως λογικό η πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού να αισθάνεται ότι απειλείται από την παρουσία τους εδώ. 

Η διαχείριση του προβλήματος από την κυβέρνηση, που αποδείχθηκε απροετοίμαστη, απαιτεί πριν απ’ όλα την περιγραφή του και την κάθαρσή του από τις ηθικοπλαστικές παραμέτρους, που αποδείχθηκαν καταστροφικές.