Ηταν εταιρεία, απλώς δεν ήταν «το καμάρι της ελληνικής οικονομίας», «εξέχουσα εταιρεία», «εταιρεία-υπόδειγμα για τη διεθνή πορεία της μέσα στην κρίση». Επίσης, ούτε ο Τζώρτζης Κουτσολιούτσος, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Folli Follie, ήταν ο «Ελληνας επιχειρηματίας της χρονιάς» για το 2015. Παρόλο που είχε δεχθεί το ανάλογο βραβείο, δηλώνοντας συγκινημένος και υποσχόμενος να «εκπροσωπήσει επάξια την Ελλάδα ώστε να έχει η χώρα μας τη θέση που της αξίζει».
Τότε βέβαια κανείς δεν φανταζόταν ότι τα μεγέθη και η διεθνής παρουσία του ομίλου FF Group, που σε δεκάδες εγκωμιαστικά άρθρα στον Τύπο, ελληνικό και ξένο, χαρακτηρίζονταν εξωπραγματικά για τα ελληνικά δεδομένα –980 σημεία πώλησης, 5.000 εργαζόμενοι σε περισσότερες από 30 χώρες–, λίγα χρόνια αργότερα θα αποκαλύπτονταν στην κυριολεξία πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Kαι πώς να το φανταστεί κανείς, όταν μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο έβγαζε δεκάδες βραβεία, διακρίσεις, αφιερώματα.
Η Ελένη Αντωνιάδου ήταν και παραμένει ερευνήτρια. Αν κάποιος γκουγκλάρει το όνομά της, θα βρει επίσης δεκάδες βαρύγδουπα βραβεία, βιντεάκια όπου η ίδια παραλαμβάνει χαμογελαστή πλακέτες. «Γυναίκα της χρονιάς», «Επιστήμονας της χρονιάς κάτω των 30» και διάφορα άλλα, από το Forbes, ξένους οργανισμούς και εκδοτικά συγκροτήματα, για να μη λέμε ότι μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ την πατάνε – μέχρι και η εταιρεία Mattel αποφάσισε να την τιμήσει ως σύγχρονο γυναικείο πρότυπο επιλέγοντας να την κάνει κούκλα Μπάρμπι.
Η ίδια σε κάθε ευκαιρία μιλούσε για τα επιτεύγματά της, τους στόχους της, όσα την προβληματίζουν. «Αποφεύγω να αναγάγω ανθρώπους σε πρότυπα ζωής γιατί αυτή η οπτική ενδέχεται να εμφιλοχωρεί μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Ομως εμπνέομαι καθημερινά από ανθρώπους που ζουν με ευσπλαχνία, γενναιοδωρία και ταπεινότητα, που αναγνωρίζουν με ειλικρίνεια τις αδυναμίες τους, αλλά έχουν το θάρρος να οραματίζονται τον κόσμο με δυνητικά απεριόριστες επιλογές για όλους. Νομίζω πως η δημιουργία προτύπων είναι μια αδιάκοπη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε αποκλειστικά εμείς και οι εαυτοί μας», έλεγε σε συνέντευξή της, τώρα όμως δεν βγαίνει στο τηλέφωνο να δώσει απαντήσεις.
Από τη μία, τα «εξωπραγματικά» μεγέθη της Folli Follie που προκαλούσαν ενθουσιασμό, από την άλλη η ομορφιά, η φρεσκάδα, οι επιτυχίες της «ανερχόμενης ερευνήτριας της ΝASA», και στη μέση η αλήθεια, βαθιά θαμμένη κάτω από τη ματαιοδοξία και την απληστία των πρωταγωνιστών, αλλά και τη δική μας δίψα για βραβεία, διακρίσεις, πρωτοσέλιδους τίτλους, πομπώδη αφιερώματα σε Ελληνες που διαπρέπουν, σε εγχώριους επιχειρηματίες που σκίζουν στις διεθνείς αγορές, σε κούκλες ερευνήτριες απ’ τον τόπο μας που με τις ανακαλύψεις τους ανοίγουν νέους δρόμους στην επιστήμη, σε νέα ταλέντα κάτω των 40, κάτω των 30, κάτω των 20...
Τότε βέβαια κανείς δεν φανταζόταν ότι τα μεγέθη και η διεθνής παρουσία του ομίλου FF Group, που σε δεκάδες εγκωμιαστικά άρθρα στον Τύπο, ελληνικό και ξένο, χαρακτηρίζονταν εξωπραγματικά για τα ελληνικά δεδομένα –980 σημεία πώλησης, 5.000 εργαζόμενοι σε περισσότερες από 30 χώρες–, λίγα χρόνια αργότερα θα αποκαλύπτονταν στην κυριολεξία πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Kαι πώς να το φανταστεί κανείς, όταν μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο έβγαζε δεκάδες βραβεία, διακρίσεις, αφιερώματα.
Η Ελένη Αντωνιάδου ήταν και παραμένει ερευνήτρια. Αν κάποιος γκουγκλάρει το όνομά της, θα βρει επίσης δεκάδες βαρύγδουπα βραβεία, βιντεάκια όπου η ίδια παραλαμβάνει χαμογελαστή πλακέτες. «Γυναίκα της χρονιάς», «Επιστήμονας της χρονιάς κάτω των 30» και διάφορα άλλα, από το Forbes, ξένους οργανισμούς και εκδοτικά συγκροτήματα, για να μη λέμε ότι μόνο τα ελληνικά ΜΜΕ την πατάνε – μέχρι και η εταιρεία Mattel αποφάσισε να την τιμήσει ως σύγχρονο γυναικείο πρότυπο επιλέγοντας να την κάνει κούκλα Μπάρμπι.
Η ίδια σε κάθε ευκαιρία μιλούσε για τα επιτεύγματά της, τους στόχους της, όσα την προβληματίζουν. «Αποφεύγω να αναγάγω ανθρώπους σε πρότυπα ζωής γιατί αυτή η οπτική ενδέχεται να εμφιλοχωρεί μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Ομως εμπνέομαι καθημερινά από ανθρώπους που ζουν με ευσπλαχνία, γενναιοδωρία και ταπεινότητα, που αναγνωρίζουν με ειλικρίνεια τις αδυναμίες τους, αλλά έχουν το θάρρος να οραματίζονται τον κόσμο με δυνητικά απεριόριστες επιλογές για όλους. Νομίζω πως η δημιουργία προτύπων είναι μια αδιάκοπη μάχη που καλούμαστε να δώσουμε αποκλειστικά εμείς και οι εαυτοί μας», έλεγε σε συνέντευξή της, τώρα όμως δεν βγαίνει στο τηλέφωνο να δώσει απαντήσεις.
Από τη μία, τα «εξωπραγματικά» μεγέθη της Folli Follie που προκαλούσαν ενθουσιασμό, από την άλλη η ομορφιά, η φρεσκάδα, οι επιτυχίες της «ανερχόμενης ερευνήτριας της ΝASA», και στη μέση η αλήθεια, βαθιά θαμμένη κάτω από τη ματαιοδοξία και την απληστία των πρωταγωνιστών, αλλά και τη δική μας δίψα για βραβεία, διακρίσεις, πρωτοσέλιδους τίτλους, πομπώδη αφιερώματα σε Ελληνες που διαπρέπουν, σε εγχώριους επιχειρηματίες που σκίζουν στις διεθνείς αγορές, σε κούκλες ερευνήτριες απ’ τον τόπο μας που με τις ανακαλύψεις τους ανοίγουν νέους δρόμους στην επιστήμη, σε νέα ταλέντα κάτω των 40, κάτω των 30, κάτω των 20...
Μια φάμπρικα προτύπων για...
όλα τα γούστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου