ΣΥΡΙΖΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η διαθήκη του ΣΥΡΙΖΑ: Γαία πυρί μειχθήτω

Γράφει ο Ανδρέας Μήλιος 

Διδάκτορας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος.

Όποιος υποστηρίξει ότι, πριν πέντε χρόνια, προέβλεψε ότι θα ανήκει στους τεθλιμμένους συγγενείς του ΣΥΡΙΖΑ, που θα οδύρονται στο συμβολαιογραφείο την ώρα που θα άνοιγε η διαθήκη της πρώτης φοράς Αριστερά, θα πει ψέματα. Διότι ακόμα και η ζωηρή φαντασία του πιο προικισμένου συγγραφέα δεν ήταν ικανή να προβλέψει τις διαβολικές προθέσεις της κυβερνώσας Αριστεράς και τις νάρκες που αυτή σκόπευε να αφήσει πίσω της στην επόμενη κυβέρνηση. Νάρκες εθνικές, οικονομικές και πολιτισμικές.

Η μεγαλύτερης εμβέλειας εθνική νάρκη είναι η επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και η εκχώρηση της μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας στο Σλαβο-αλβανικό υβρίδιο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η μακεδονικότητα μέσα στα επόμενα χρόνια θα καταστεί συνώνυμη με την υπόσταση του υβριδικού κρατιδίου, γεγονός που θα έχει τεράστιες εθνικές συνέπειες. Θα εγερθούν ζητήματα μακεδονικής μειονότητας και μακεδονικής γλώσσας  στην Ελλάδα, ενώ τα ελληνικά εμπορικά σήματα και τα προϊόντα που παράγονται στη Μακεδονία θα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στο εξωτερικό.

Η δεύτερη εθνική νάρκη είναι η ψήφιση της απλής αναλογικής. Σε μια χώρα στην οποία η δημοκρατική παιδεία βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία και η συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων θεωρείται προδοσία, η πολιτική αστάθεια στην οποία θα οδηγήσει η αδυναμία συγκρότησης σταθερών κυβερνήσεων θα κλονίσει τη θεσμική λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Σε περίπτωση που στις επόμενες εκλογές δεν υπάρξει κυβερνητική πλειοψηφία 180 εδρών και δεν εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας το 2020, η εθνική κατρακύλα θα είναι δύσκολο να αποφευχθεί. Το νέο μνημόνιο που θα χρειασθούμε δεν θα έλθει, γιατί δεν υπάρχουν οι αναγκαίες συνθήκες στην Ε.Ε. Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις των χωρών της Ε.Ε. είναι απίθανο να συναινέσουν σε νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας. Αφήστε που θα έχει συντελεσθεί το Brexit και οι μισές χώρες της Ε.Ε. θα έχουν να επιλύσουν τα δικά τους σοβαρά προβλήματα.

Η τρίτη εθνική νάρκη είναι η παγίωση της άποψης ότι η Ελλάδα είναι μια αναξιόπιστη, μη μεταρρυθμίσιμη χώρα, ανίκανη να προσαρμοστεί στα δεδομένα της Ευρώπης. Και δικαιολογημένα αφού μετά από εννέα χρόνια μνημονίων και 280 δισ. βοήθεια εξακολουθεί να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της, κάτι που οι άλλες χώρες, που χρειάσθηκαν μνημόνια, το κατάφεραν σε τρία χρόνια. Η καταρρακωμένη εικόνα της χώρας θα έχει πολλαπλές συνέπειες στις διεθνείς σχέσεις, στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές, στις επενδύσεις ξένων κεφαλαίων και στον εξωτερικό δανεισμό. Όλα αυτά δυσχεραίνουν, εκτός των άλλων, την εξωστρέφεια της οικονομίας και υπονομεύουν την αξιοπιστία και την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.

Η τέταρτη εθνική νάρκη αφορά στη λειτουργία του Δημοσίου και των θεσμών. 

Οι Δημόσιες Υπηρεσίες και οργανισμοί βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης και η Δημόσια Διοίκηση αδυνατεί να υποστηρίξει τους βασικούς σκοπούς της, που είναι η οικονομική ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή.  

Αξιοκρατία, διαφάνεια και νομιμότητα καταπατώνται ασύστολα και τα θεσμικά αντίβαρα του Κράτους Δικαίου, Δικαιοσύνη και Ανεξάρτητες Αρχές, στενάζουν κάτω από τη μπότα της κομματικής πατρωνίας. 

ΔΕΗ και ΕΛΤΑ ερωτοτροπούν με τη χρεοκοπία, μήνες απαιτούνται για την έκδοση άδειας έναρξης επαγγελματικής δραστηριότητας, παιδεία και υγεία είναι υπό διάλυση και για την έκδοση μιας σύνταξης ή ενός εφάπαξ απαιτούνται δύο με τρία χρόνια. 

Το μόνο ξενόγλωσσο πανεπιστήμιο, το Διεθνές Πανεπιστήμιο, καταδικάζεται σε συγχώνευση με ΤΕΙ που βρίσκονται στα αζήτητα και ακυρώνεται ο ρόλος του. Με την οπισθοδρομική ιδεοληψία της απαγόρευσης λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων στη χώρα, η πρόσβαση στη γνώση αντιμετωπίζεται ως ταξικό προνόμιο.  

Τα νοσοκομεία εμφανίζουν κατάσταση τριτοκοσμικής χώρας, καθώς  σεντόνια και γάζες αποτελούν  είδη πολυτελείας και τα ράντσα στους διαδρόμους ξεχειλίζουν.  

Το αίσθημα της ασφάλειας των πολιτών βρίσκεται στα τάρταρα, αφού η αστυνομία ευνουχίσθηκε και εξελίχθηκε σε σάκο του μποξ ληστών και μπαχαλάκηδων που αλωνίζουν ανενόχλητοι. Οι φυλακές τέλος έχουν μετατραπεί σε κολαστήρια της Ιεράς Εξέτασης, όπου κρατούμενοι αλληλοεξοντώνονται.

Εξίσου σημαντικές είναι και οι οικονομικές νάρκες της νέας Αριστεράς: Οι τράπεζες ψυχορραγούν λόγω κόκκινων δανείων, το χρηματιστήριο βρίσκεται σε κώμα, το δημόσιο χρέος είναι υψηλότερο από το  2015, το κλίμα εμπιστοσύνης δεν αποκαθίσταται και η αποταμίευση έχει καταστεί άγνωστη λέξη. Η συμφωνία για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία, στραγγίζουν την αγορά και κατατρώγουν κάθε ελπίδα για ανάκαμψη. Η παγίωση της αντίληψης ότι η χώρα δεν είναι ελκυστικός επενδυτικός προορισμός είναι το τοξικότερο  περιουσιακό στοιχείο που η Αριστερά κληροδοτεί στην επόμενη κυβέρνηση, διότι η αποτοξικοποίηση  είναι χρονοβόρα υπόθεση.

Καθοριστικής σημασίας για το μέλλον της χώρας είναι και οι δύο πολιτισμικές νάρκες που η κυβερνώσα αριστερά κληροδοτεί στην επόμενη κυβέρνηση: 

 η ενίσχυση του πελατειακού κράτους, του κράτους πατερούλη, και η ανάδειξη του κυνικού πολιτικού τυχοδιωκτισμού σε κυρίαρχη νοοτροπία.  

Το πελατειακό κράτος υποσκάπτει την ανάπτυξη της υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, απονευρώνει κάθε δημιουργική και φιλόδοξη ανθρώπινη δύναμη και προάγει τον κομματικό αγελισμό και την αναξιοκρατία. Ο ψηφοθηρικός επιδοματισμός, στον οποίο επενδύει η κυβερνώσα Αριστερά, είναι αμφίβολο εάν έχει  ακόμα και πρόσκαιρα οφέλη και βέβαιο ότι δεν οδηγεί σε ανάπτυξη και σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των αδυνάτων. Η πελατειακή εκμετάλλευση του κράτους συνεχίσθηκε ανερυθρίαστα, με μεγαλύτερη ένταση, στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και ο άλλοτε διαπομπευόμενος κυνικός νεποτισμός ζει τις καλύτερες στιγμές του, καθώς έχει εισχωρήσει  στην πρωθυπουργική εστία και στις οικογένειες των περισσότερων υπουργών. Αντί οι ψευδοπροοδευτικοί να σπάσουν τα πνιγηρά καβούκια της πελατοκρατίας και του νεποτισμού, τα οποία επί δεκαετίες καταδίκαζαν, τα υιοθέτησαν ασμένως και τα επένδυσαν με ανθεκτικότερα υλικά, καθιστώντας τα άθραυστα. Χτίζουν επάνω σε μια ανήθικη, ευτελή ασυμμετρία και την διαιωνίζουν με χειρότερες πρακτικές και ένταση από τους προηγούμενους.

Η ανάδειξη, τέλος, του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και του ανερμάτιστου οπορτουνισμού ως κυρίαρχης νοοτροπίας, που επιβεβαιώθηκε πλήρως με την πρόσφατη απο-ενοχοποίηση της αποστασίας και την αξιοποίηση των ιδιοσυγκρασιακά ασταθών, κομματικών γυρολόγων, θα έχει τραγικά αποτελέσματα για την ίδια την Αριστερά, αλλά και για την πολιτική γενικότερα. Η παγίωση της αντίληψης ότι η πολιτική είναι ένα ανήθικο, ιδιοτελές και προσοδοφόρο επάγγελμα θα καταφέρει ισχυρά πλήγματα στην αντιπροσωπευτική φιλελεύθερη δημοκρατία και θα ωθήσει τους ψηφοφόρους προς την Ακροδεξιά, όπως έχει ήδη συμβεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ.  

Οι πρώτοι που θα νοιώσουν στο πετσί τους τις συνέπειες από την άνοδο της Ακροδεξιάς θα είναι οι Αριστεροί, που τότε θα αναφωνούν: "στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα". Θα είναι όμως πολύ αργά, όπως συνέβη ξανά στο παρελθόν.