Η οίηση είναι ελάττωμα, είτε πρόκειται για ανήλικο μαθητή είτε για ενήλικο πρωθυπουργό.
Η διαφορά είναι ότι ένας ανήλικος μαθητής έχει, λόγω ηλικίας, πολλές πιθανότητες να αντιληφθεί πως είναι ελάττωμα, πως δεν υπάρχει μόνο μία οπτική –η δική του– για τα πράγματα. Αλλά ακόμη κι αν δεν το καταλάβει, θα πληρώσει ο ίδιος –και μόνο– τις επιπτώσεις της αλαζονείας του.
Η οίηση σε έναν πρωθυπουργό όμως είναι επικίνδυνη για τη χώρα του. Φανταστείτε για παράδειγμα έναν πρωθυπουργό που πιστεύει πως μπορεί να βαράει αυτός τα νταούλια και οι αγορές να χορεύουν. Ή έναν πρωθυπουργό που νομίζει ότι μπορεί να ανοίξει την πόρτα της κεντρικής τράπεζας και να πετάξει έξω με τις κλωτσιές τον κεντρικό τραπεζίτη. Ενας τέτοιος πρωθυπουργός θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα του στα πρόθυρα της εξόδου από το ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση να τη βγάλει εκτός αγορών, να επιβάλει περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων ή έστω να χαρακτηρίσει τον κεντρικό τραπεζίτη υπερτιμημένο τεχνοκράτη.
Ευτυχώς όμως δεν ζούμε σε μια τέτοια χώρα, δεν έχουμε τέτοιο πρωθυπουργό.
Ο δικός μας είναι προσεκτικός, συγκρατημένος, προσγειωμένος. Δεν λέει για παράδειγμα ότι «η Ελλάδα είναι σήμερα μια νέα οικονομία», ότι «το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας βασίζεται σε εξαγωγές, καινοτομία και σύγχρονους τρόπους παραγωγής», ότι «αποκαταστάθηκε η εμπιστοσύνη των αγορών». Γιατί καταλαβαίνει, παραδείγματος χάριν, πως όταν η Κύπρος δανείζεται για δεκαπέντε χρόνια με 2,77% κι εσύ για πέντε με 3,6%, δεν πίνουν νερό στ’ όνομά σου οι αγορές.
Βλέπει ότι το 2018 οι εξαγωγές αυξήθηκαν, αλλά οι εισαγωγές αυξήθηκαν περισσότερο, με αποτέλεσμα το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών να διευρυνθεί κατά 2,1 δισ. έναντι του 2017. Δηλαδή, το μοντέλο της οικονομίας δεν έχει αλλάξει τόσο πολύ για να το πεις νέο.
Βλέπει, επίσης, ότι οι καθαρές επενδύσεις είναι αρνητικές, -6,5 δισ. έως το τρίτο τρίμηνο του 2018 και -6,2 δισ. το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Με άλλα λόγια, η αποεπένδυση στην ελληνική οικονομία συνεχίζεται, δεν στριμώχνονται οι επενδυτές στα σύνορα, ποιος θα προλάβει να ρίξει τα λεφτά του στη χώρα.
Καταλαβαίνει ότι όταν το παραγωγικό δυναμικό της χώρας συνεχίζει να συρρικνώνεται και ο πληθυσμός της γερνάει –ταχύτερα πλέον, γιατί οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό–, στο μέλλον μπορεί να έχουμε θεματάκια με την ανάπτυξη. Γι’ αυτό και δεν θα έλεγε ποτέ πως...
«τοποθετήθηκαν τα θεμέλια για βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη».
Ευτυχώς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου