ΣΥΡΙΖΟΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΟΦΑΣΙΣΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ο,τι ανεβαίνει κατεβαίνει...

Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη

Η σύγκρουση στην Ευρώπη ανάμεσα στους πατριώτες και τους ολοκληρωτικούς του δικαιωματισμού και του επιδοτούμενου ισλαμικού εποικισμού, τους χρήσιμους ηλίθιους του Σόρος, συνεχίζεται κλιμακούμενη. 

 Ο Σαλβίνι μάς εκπλήσσει όλο και πιο ευχάριστα, μέχρι τώρα τουλάχιστον. Λέει τα αυτονόητα, με τη διαφορά ότι έχει την τύχη να μην τα λέει απλώς. Τα κάνει πράξη. 

Στην Ιταλία ο στρατευμένος πατριωτισμός είναι στην εξουσία και πορεύεται με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και την κοινή λογική. Το «άνοιξε τα σύνορά σου ή βούλωσέ το» στον ανόητο Μακρόν, Φιλιππινέζα της Μέρκελ -τι ντροπή για Γάλλο, πλην πεταινικών- και φορέα της παρακμής, ήταν σαφές και άξιο. Η απαίτηση της αυστριακής προεδρίας για φύλαξη των εσωτερικών αλλά και των εξωτερικών συνόρων όλης της Ε.Ε. από στρατιωτικές δυνάμεις για παρεμπόδιση της παράνομης μετανάστευσης είναι πολιτικές που εκφράζουν την καρδιά και τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας των Ευρωπαίων.

 

Πριν από ημέρες διέρρευσε ένα έγγραφο του Γάλλου πρέσβη στη Βουδαπέστη, που έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τον Μακρόν. Ο Γάλλος διπλωμάτης σε αυτό εξήρε την αντιμεταναστευτική πολιτική του Ορμπαν, τη χαρακτήρισε μάλιστα «υποδειγματική», επισημαίνει ότι η δαιμονοποίηση του Μαγυάρου πρωθυπουργού είναι κατασκεύασμα των ΜΜΕ, ενώ καταγγέλλει για αντισημιτισμό τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, κάτι που δεν αποτελεί έκπληξη, για όσους γνωρίζουν τη ρητορική πολλών φανατικών μουσουλμάνων έναντι των Εβραίων και του Ισραήλ.
 

Εγώ απλώς θα προσέθετα και αντιχριστιανισμό. Ο Γάλλος πρόεδρος τον ανακάλεσε, όμως το χαστούκι στο καλομαθημένο μαγουλάκι του άφησε δαχτυλιές, για τις οποίες τον παρηγορεί η Μπριζίτ.

 

Πολλές κυβερνήσεις, που πλήττονται από τη λαθρομεταναστευτική πλημμυρίδα, υψώνουν τη φωνή τους, η Ιταλία, η Ουγγαρία, η Μάλτα, η Πολωνία παίρνουν μέτρα, ενώ ισχυρές φωνές υψώνονται και σε άλλες χώρες, και φαίνεται ότι το πάρτι του διεφθαρμένου ιερατείου των Βρυξελλών, των εγκληματικών ΜΚΟ και των αφασικών κυβερνήσεων μπαίνει σε αποδρομή. 

Ολοι κάτι κάνουν, εκτός από αυτούς εδώ τους τέως μνημονιοσχίστες, που μετατρέπουν γοργά και σταθερά τη χώρα σε απόπατο της Ασίας και της Αφρικής, πιάτσα των δουλεμπόρων διακινητών και των δικτύων του υπερκερδοφόρου αριστερού «ανθρωπισμού». Δεν θα μας φτάνουν οι φυλακές και τα ξερονήσια, αν απονείμουμε αληθινή δικαιοσύνη σε όλους όσους πρέπει, λάθρα εισελθόντες και εγχωρίους.

 

Εχουμε όμως κι άλλα ενδιαφέροντα, μετά τη σκάντζα βάρδια, που έγινε με τον ανασχηματισμό. «Δικαιοσύνη και πολιτική εξουσία πρέπει να βρίσκονται στην ίδια πλευρά της μάχης έναντι στους εχθρούς του δημοσίου συμφέροντος» δήλωσε ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου, παραλαμβάνοντας το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου από τον Σταύρο Κοντονή. Δεν θα σταθώ στο ποιους είχε πελάτες ως δικηγόρος. Δικαίωμά του και καθήκον του, και εγώ δεν κάνω αντιπολίτευση με γελοιότητες. Αυτό που δήλωσε, όμως, δεν είναι καθόλου αθώο.

Στον ελεύθερο κόσμο, υπουργέ μου, η Δικαιοσύνη, αν χρειαστεί, οφείλει να σταθεί και απέναντι στην πολιτική εξουσία, διότι αλλού αλλά και στην Ελλάδα, δυστυχώς, είναι η πολιτική εξουσία που λειτουργεί αυθαίρετα, εχθρικά στο δημόσιο, στο εθνικό συμφέρον, αγκαλιά με ιδιωτικά ή ξένα συμφέροντα.

 

Οπως στη Μόρια και τη Μαλακάσα, και όπου φέρατε μουσαφιραίους.
 

Οπως στα Εξάρχεια και τα άλλα εκτροφεία του σημερινού παρακράτους.
 

Οπως στις Πρέσπες, για το οποίο θα ελεγχθείτε. 

Κι αυτά δεν συμψηφίζονται με τη Novartis, τη Siemens κ.λπ. Αν κάποιοι είναι κλέφτες, να τους τσακίσει η Δικαιοσύνη, δεν έχουν τίποτα κοινό ιδεολογικά με τους Ελληνες πατριώτες. Ομως η μία ανομία δεν νομιμοποιεί την άλλη και δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι χειραγώγησης. Αλλιώς θα δικαιώσετε αυτό που λέει πολύπειρος και οξύνους συνάδελφος: «Τη Δικαιοσύνη την εμπιστεύονται μόνον όσοι δεν τη γνωρίζουν».

 

Θα επαναλάβω δε αυτό που είχα πει κάποτε σε κάποιους, που δεν άκουγαν: «Μην παίζετε με τη Δικαιοσύνη. Μη δημιουργείτε θεσμικά όπλα και μεθοδεύσεις που μια μέρα μπορεί να χρησιμοποιηθούν εναντίον σας».  

Διότι...

 και τελειώνω λαϊκώς, ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει. 

Γι’ αυτό μόνος ασφαλής δρόμος, η νομιμότητα και η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αν χρειαστεί και απέναντι στην πολιτική εξουσία...