Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
Γενέθλια 44 ετών έχει το ΠΑΣΟΚ σήμερα και θέλουν οι συριζαίοι να κρυφτούν αλλά η χαρά δεν τους αφήνει.
Κυβερνητικά στελέχη μέσω αρθρογραφίας, συνεντεύξεων και δηλώσεων αποθεώνουν τον πασοκισμό. Θεωρούν έτσι κι αλλιώς πως είναι οι συνεχιστές του… προοδευτικού έργου που ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΣΟΚ του 2020. Μπορεί η οποιαδήποτε σύγκριση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου να είναι αστεία, αλλά η πρώτη φορά Αριστερά αντιγράφει με εξαιρετική επιμέλεια τη φιλοσοφία και τη στρατηγική του πασοκισμού. Μπορεί βέβαια για τα μάτια του κόσμου να επιτίθεται στο βρόμικο ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων και της χρεοκοπίας, αλλά από την άλλη εκθειάζει το… δημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, λες και δεν ήταν ένα «πακέτο» όλα αυτά στα χρόνια που κυβέρνησε η Χαριλάου Τρικούπη.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ΠΑΣΟΚ του 2020. Μπορεί η οποιαδήποτε σύγκριση του Αλέξη Τσίπρα με τον Ανδρέα Παπανδρέου να είναι αστεία, αλλά η πρώτη φορά Αριστερά αντιγράφει με εξαιρετική επιμέλεια τη φιλοσοφία και τη στρατηγική του πασοκισμού. Μπορεί βέβαια για τα μάτια του κόσμου να επιτίθεται στο βρόμικο ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων και της χρεοκοπίας, αλλά από την άλλη εκθειάζει το… δημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, λες και δεν ήταν ένα «πακέτο» όλα αυτά στα χρόνια που κυβέρνησε η Χαριλάου Τρικούπη.
ΤΟ Μαξίμου εφαρμόζει το άλλα λέω, άλλα κάνω και άλλα εννοώ σε όλους τους τομείς της πολιτικής. Το ΠΑΣΟΚ του ’80 φώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», αλλά εννοείται πως απλά πουλούσε αριστερό σανό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που πρώτα θα έσκιζε τα Μνημόνια και τώρα υποτίθεται πως βγάζει τη χώρα από αυτά, έχει υπογράψει και ψηφίσει μνημονιακές δεσμεύσεις που φτάνουν έως το 2060.
Ο λαός ήρθε στην εξουσία το 2015 όπως και το 1981, αλλά τελικά αυτό που έγινε ήταν πως βολεύτηκαν σε θέσεις- κλειδιά τα «άξια» κομματικά στελέχη.
Το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα» το ξαναζήσαμε με το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης το φθινόπωρο του 2014 και θα το ξαναζήσουμε στο δρόμο προς τις εκλογές του 2019.
ΤΟ ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο αλλά όλα γίνονται στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ηγεμονίας της Αριστεράς, οπότε δεν τρέχει και τίποτα που απλά κοροϊδευόμαστε εδώ και τριάμισι χρόνια.
ΠΑΝΩ απ’ όλα εννοείται πως είναι το κράτος, αυτό το αθάνατο Δημόσιο. Πρέπει διαρκώς να απαιτείται όσο περισσότερη γραφειοκρατία ώστε να μπορούν να βολεύονται όσο περισσότεροι ψηφοφόροι μέσω ρουσφετολογικών προσλήψεων. Κανείς δεν επιτρέπεται να αξιολογεί κανέναν, εκτός βέβαια από το κόμμα που μπορεί να ξηλώνει και να διορίζει όποιον θέλει, όποτε θέλει.
ΤΟ πιο σημαντικό και συγχρόνως επικίνδυνο είναι η νοοτροπία του πασοκισμού που διατηρείται αναλλοίωτη. Αυτό το μίγμα αναξιοκρατίας και κομπίνας που κυριάρχησε στη χώρα για δεκαετίες. Είναι το κολπάκι «να στήσουμε μια επιχείρηση – βιτρίνα να φάμε το ΕΣΠΑ». Το κόλπο «να βγάλουμε άρρωστο τον Φλώρο για να αποφυλακιστεί». Το πιο μεγάλο κόλπο «να σπάσουμε τους διαγωνισμούς δημοσίων έργων για να τους πάρει ο Καλογρίτσας και οι υπόλοιποι… δικοί μας». Και τα γκράντε κόλπα «να δούμε πώς θα μοιραστούν οι μεγάλοι διαπλεκόμενοι τα επερχόμενα ενεργειακά και άλλα σημαντικά deals».
ΤΟ αστείο και συγχρόνως τραγικό είναι πως...
ένα μέρος της κοινωνίας, αφού ύστερα από 40 χρόνια γύρισε εξοργισμένο την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να στηρίζει τον πασοκισμό που κατέστρεψε τη χώρα μέσα από τις ανεκδιήγητες πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου