Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης
«Το μεγαλείο και η ηθική πρόοδος ενός έθνους μπορούν να κριθούν από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα», έλεγε ο Γκάντι Μαχάτμα. Αν και δεν τον χρειαζόμαστε, γιατί ξέρουμε καλά ποιοι είμαστε.
Για να μην χρονοτριβούμε με βερμπαλισμούς, τον γύρο του διαδικτύου κάνει ένα βίντεο τις τελευταίες ώρες που απεικονίζει ένα εξαντλημένο γαϊδουράκι στην Σαντορίνη. Το κακόμοιρο ζώο μεταφέρει ένα φορτίο που ακόμα και σε αυτοκίνητο θα ήταν δύσκολο να χωρέσει κάποιος στους αποθηκευτικούς χώρους.
Για να μην χρονοτριβούμε με βερμπαλισμούς, τον γύρο του διαδικτύου κάνει ένα βίντεο τις τελευταίες ώρες που απεικονίζει ένα εξαντλημένο γαϊδουράκι στην Σαντορίνη. Το κακόμοιρο ζώο μεταφέρει ένα φορτίο που ακόμα και σε αυτοκίνητο θα ήταν δύσκολο να χωρέσει κάποιος στους αποθηκευτικούς χώρους.
Το βίντεο έγινε viral από την ανάρτηση ενός χρήστη του Facebook ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Σαντορίνη 2018… Αυτοί είμαστε. Κακόμοιρα γαϊδούρια… Αναρωτιέμαι αν αυτά τα γαϊδούρια είναι τα πραγματικά ζώα σε αυτό το νησί».
Σε μία χώρα που τα φαινόμενα άγριας κακοποίησης ζώων είναι καθημερινό φαινόμενο, ίσως το παραπάνω θέαμα δεν μοιάζει και τόσο τραγικό. Ας σκεφτούμε όμως τι τραβά αυτό το ζωντανό όλη μέρα για να μπει και αυτό στην σύνθεση της γραφικής Σαντορίνης η οποία συγκεντρώνει τεράστιο ποσοστό από τον τουριστικό πλούτο της χώρας κάθε χρόνο και μάλιστα όλη την χρονιά.
Το πρόβλημα είναι συνολικό και αυτό φάνηκε από την ανικανότητα της κατά τα άλλα ευαίσθητης κυβέρνησης να υιοθετήσει ένα πρωτοποριακό και ανθρωπιστικό νομοσχέδιο για την προστασία των ζώων. Καμμία υπόληψη στα πλάσματα που μας κρατούν παρέα, που εργάζονται για εμάς και αισθάνονται ευγνώμονα και μόνο που ζουν.
Αλλά τι να λέμε για μία χώρα που παπάδες πυροβολούν σκυλιά στις πλατείες μπροστά στα παιδιά. Για μία χώρα που δάσκαλοι κάνουν κηρύγματα μίσους για τα ζώα μέσα στις τάξεις. Για μια χώρα που βλέπουμε αδέσποτα με σπασμένα πόδια γιατί κάτι πιτσιρικάδες το θεώρησαν αστείο. Για μία χώρα που φαντάροι πετούν σκυλιά από γκρεμούς. Για μία χώρα τα κρεμούν από συρματόσχοινα όπως την Κρήτη, ή την Μυτιλήνη όπου και τα σέρνουν με τα αυτοκίνητα.
Η κοινωνία μας είναι άρρωστη και όσο κι αν δεν μας αρέσει δεν μπορούμε να αποκολληθούμε από την Αφρική στην οποία και ανήκουμε.
Βαριές κουβέντες, ε;
Ας αναλογιστούμε.
Όσοι λένε «εδώ πεθαίνουν άνθρωποι για τα ζώα θα μιλάμε τώρα», είναι οι ίδιοι που αδιαφορούσαν και έκρυβαν την κόλαση που ζούσαν τα παιδιά στην Λέρο. Μία ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ γνώριζε τι συνέβαινε σε αυτό το σπίτι αλλά άφηνε τους γονείς να βιάζουν και να ξυλοκοπούν τα αγγελούδια αυτά για να μην μπλέξουν.
Μπλέξαμε τον χαφιεδισμό με την αδιαφορία και...
η αδιαφορία στον πόνο δεν είναι ίδιον ανθρώπου, αλλά ούτε και των ζώων.
Ντροπή μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου