Toυ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΑΝΙΚΑ
Η ελευθερία χρειάζεται πειθαρχία.
Απαραίτητος όρος ύπαρξης της πειθαρχίας είναι η «πολιορκία».
Μόνο μέσα σ αυτό το πλαίσιο, «πολιορκίας», θα εκτιμηθεί το αγαθό της ελευθερίας. Και μόνο «πολιορκήμενοι» θα είμαστε ελεύθεροι και ωραίοι
Που σημαίνει ότι έτσι και οι «θεσμοί» δηλαδή οι Τροικανοί, οι δανειστές και η Λαγκάρντ αφαιρέσουν το λουρί από το λαιμό μας, τότε σχεδόν άπαντες θα επιστρέψουμε στο παρελθόν και θα ξεχαρβαλώσουμε το σύμπαν
Ασε που ο Τσίπρας με την παρέα του θ αρχίσουν να μοιράζουν «φιλοδωρήματα». Επειδή το «παιδί» πονάει τα λαικά στρώματα.
Ασε που ασυστόλως και ανερυθριάστως θα διορίζει και θα φορτώνει το Δημόσιο με χιλιάδες υποψήφιους κοπανατζήδες. Πράγμα, φυσικά, που θα έκανε και η «Νέα Δημοκρατία», καθώς και κάθε άλλο κόμμα. Περί αυτού δεν χωράει καμία αμφιβολία. Ενα πρόχειρο βλέμμα στο βίο και την πολιτεία του Κώστα Καραμανλή αρκεί για να πειστεί και ο πιο αφελής αυτής της έρμης χώρας
Επομένως, κατά την ταπεινή, έστω «αιρετική» μου γνώμη, εντελώς απαραίτητη η παρουσία, η εποπτεία και το λουρί αυτών των «άθλιων» δανειστών.
Ο λόγος ένας και μοναδικός. Η πλειονότητα των πολιτών, μαζί με το πολιτικό προσωπικό, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως «νήπια». Η Σωρρακώσταινα ακόμα να ενηλικιωθεί, να σοβαρευτεί και με λογική να ακολουθήσει και να «συνευρεθεί» με το Ευρωπαικό της πεπρωμένο!
Πλήθος συμπτωμάτων αυτής της συμπεριφοράς «ανηλίκων» που χρειάζονται τον «παιδονόμο» τους και τον «νηπιαγωγό» τους. Από τον τελευταίο αγρότη που ροκανίζει τις επιδοτήσεις μέχρι τον δημόσιο υπάλληλο που εξακολουθεί να πορεύεται με τον αραμπά και το καφενείο
Αρα η συζήτηση είναι, για μένα, περιττή, λανθασμένη και επικίνδυνη. Είτε με την «καθαρή» έξοδο, δηλαδή το προεκλογικό αφήγημα του Τσίπρα. Είτε με την «βρόμικη» του Γιάννη Στουρνάρα. Είτε με την «πιστοληπτική» γραμμή του Κυριάκου Μητσοτάκη
Ο καθένας εξ αυτών, χρησιμοποιεί την σχέση της χώρας με τους δανειστές, ως επιχείρημα πολιτικό και κατά βάθος κομματικό. Ο μεν Αλέξης για να λέει «εκείνοι σας έβαλαν, εγώ σας έβγαλα». Και ο Κυριάκος για να λέει «πριτς που μας έβγαλες, όνειρο βλέπεις; Με τα καμώματά σου, εξακολουθείς να μας έχεις χωμένους μέσα μέχρι τ αυτιά»
Οι περιορισμοί πορεύονται με την «αυτολογοκρισία».
Η «αυτολογοκρισία» με την πειθαρχία.
Η πειθαρχία με την εφευρετικότητα. Και η εφευρετικότητα με την δημιουργία. Κάπως έτσι. Γιατί όποιες μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει οφείλονται ακριβώς σ αυτή την «πολιορκία». Αλλιώτικα η χώρα θα εξακολοθούσε να λειτουργεί με την παρά φύση «συνεύρεση» με όλες τις τριτοκοσμικές παθογένειες από τις οποίες κατάληξε εδώ που κατέληξε. Στο χείλος του γκρεμού
Φανταστείτε, λόγου χάριν, ότι παρά το «λουρί» και παρά την οκτάχρονη «πολιορκία», το οικονομικό μοντέλο ελάχιστα έχει αλλάξει. Οι πολιτικοί υπόσχονται και οι πολίτες ελπίζουν και εύχονται μια «έξοδο» επιστροφής στο παρελθόν και την απόλυτη ασυδοσία
Και για να τελειώνω:
Και για να τελειώνω:
Δυστυχώς η ιστορική πείρα έχει δείξει πως ο Ελληνας χρειάζεται τον παιδονόμο του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου