ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Toυ ΝΙΚΟΥ ΣΑΚΚΑ
Δείξτε στον τρίχρονο Γιωργάκη μια σκέτη σοκολάτα και μια κούτα με 20 σοκολάτες. Και πείτε του να διαλέξει ανάμεσα στη μια σκέτη σοκολάτα σήμερα ή στην κούτα με τις 20 σοκολάτες του χρόνου.
Υπάρχει Γιωργάκης στον πλανήτη που θα διάλεγε ποτέ να πάρει την κούτα με τις 20 σοκολάτες;
Κανείς απολύτως.
Στο μυαλό του Γιωργάκη κάθε μελλοντική αξία απλά δεν υπάρχει. Ασφαλώς και αντιλαμβάνεται ότι η κούτα με τις 20 σοκολάτες είναι πιο ενδιαφέρουσα.
Όμως επειδή αυτή θα είναι στη διάθεσή του σε ένα χρόνο η αξία της αυτόματα εκμηδενίζεται.
Στα οικονομικά αυτό λέγεται άπειρο κόστος χρήματος.
Ο κόσμος του Γιωργάκη είναι ένας κόσμος με άπειρο κόστος χρήματος που εκμηδενίζει την παρούσα αξία κάθε μελλοντικής αξίας.
Ο συνταξιούχος και ο Δ.Υ που ψήφισαν το γνωστό θίασο που "κυβερνάει", ασφαλώς και αντιλαμβάνονται ότι μια οικονομία με τους ιδιώτες στο προσκήνιο είναι καλύτερη για τα εγγόνια του-ο πρώτος- και για τον ίδιο- ο δεύτερος. Ασφαλώς δεν είναι ηλίθιοι όπως νομίζουν διάφοροι που έχουν καταπιεί αμάσητη τη μπουρδολογία της αριστεράς και “τον κάλο λαό” και την έχουν απλά αναστρέψει και κάνει οργή για “το χαζό λαό”. Η απόδειξη είναι ότι θα στείλουν, αν μπορούν, τα παιδιά και τα εγγόνια τους στην Αγγλία να σπουδάσουν...
Αυτό που συμβαίνει είναι ότι σε μια κοινωνία όπου κάθε μελλοντική αξία έχει εκμηδενιστεί, ο συνταξιούχος και ο ΔΥ θα ψηφίσουν με την λογική- στενά οικονομικά- προσέγγιση ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι ιδιοι θα πρέπει να στοχεύσουν σε μια παράταση του εφήμερου παρόντος τους, που είναι το μόνο που έχει πραγματική αξία.
Κι έτσι ψήφισαν τα ζωντόβολα που ψήφισαν.
Ο μέγας Π. Κονδύλης, ήδη από το 1992, επισήμανε την καρδιά του προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας.
Έλεγε, τότε, εν μέσω γενικευμένης αποχαύνωσης και ευτραπελίας, ότι η ιδεολογία του εφήμερου υπονομεύει τη θέση της χώρας στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Μετασχηματίζει δηλαδή τον Έλληνα και όλη την οικονομία σε ικανό μόνο για να καταναλώνει και αδιάφορο για κάθε μελλοντική αξία. Τον μετασχηματίζει σε ένα χαρούμενο Γιωργάκη που τρώει τη σοκολάτα του σήμερα, αδιαφορώντας και κάθε τι άλλο, αύριο.
Ο άνθρωπος βγήκε από τη σπηλιά όταν κάποιοι υπερέβησαν το εφήμερο, τον επιούσιο άρτο. Όταν σκέφτηκαν ότι είναι καλύτερες 3 προβιές την επόμενη χρονιά παρά μια προβιά φέτος. Κι έβαλαν μπρος να πραγματοποιήσουν το μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο και να ανταλλάξουν μετά την προβιά που περίσσευε. Το πρώτο επενδυτικό σχέδιο του ανθρώπου. Το μεγάλο βήμα προς τον πολιτισμό.
Ο κρατισμός 40 ετών κατέστρεψε κάθε έννοια μελλοντικής αξίας. Αυτή είναι η αρχή, αυτή είναι η ουσία του. Αν πετύχεις αυτό, δε μένει τίποτα όρθιο. Εκμηδενίζεται αυτόματα ως αξία, όπως και η μελλοντική κούτα του Γιωργάκη. Τίποτα δε μένει ορθό που να ξεπερνά τον ορίζοντα της εφήμερης κατανάλωσης, που ακόμη καλά κρατεί. Τίποτα που να έχει αναφορές στο μέλλον όπως η εκπαίδευση, η αριστεία, η ηθική, η προσπάθεια, η επιχειρηματικότητα.
Για τον εκφυλισμό αυτό φέρει απόλυτη ευθύνη το σύστημα της ΠΑΣΟΚΟΝΟΥΔΟΥ και όχι διάφοροι γραφικοί καραγκιόζηδες της αριστεράς. Όσο κι αν αυτοί είχαν, για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους, δυνατή φωνούλα και η υστερία τους κατέκλυζε το δημόσιο βίο, πουθενά στον πλανήτη η τρέλα των κομμουνιστών, ναζήδων ή παλιοημερολογιτών δεν διαμόρφωσαν μια τέτοια άθλια κατάσταση.
Οι καραγκιόζηδες της αριστεράς/ ακροδεξιάς ήταν...
το πάρεργο, ο Φρανκενστάιν που εξέθρεψαν.
Το βασικό τους άθλιο έργο ήταν να κάνουν την ελληνική κοινωνία σαν τον τρίχρονο Γιωργάκη.
Και σε αυτό πήραν άριστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου